2,720 matches
-
doi, F, 1985, 12; Cristian Moraru, „Povestiri cu strada depozitului”, ST, 1986, 1; Dan Culcer, Modificări în proza scurtă, VTRA, 1986, 1; Vasile Popovici, Poemul existenței ca atare, AFT, 1986, 3; Ioan Holban, Două debuturi, CRC, 1986, 30; Mircea Mihăieș, Reverii livrești, O, 1989, 13; Ioan Buduca, Ralantiul și acceleratorul, AFT, 1989, 4; Vasile Popovici, „Însemnare despre anii din urmă”, F, 1989, 5; Ioan Holban, Exerciții de imaginație, CRC, 1989, 27; Nora Rebreanu, Raportul dialogic, ECH, 1990, 3-4; Simion, Scriitori, IV
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290561_a_291890]
-
zice un poet ardelean. Așa o fi. Noi credeam însă că seceta dura de o veșnicie, întrucât, de la instalarea ei, numărul de locuitori pe kilometru pătrat scăzuse alarmant: bolnavii, copiii și bătrânii erau sufletele cele mai căutate de îngerii morții. Reveria mea a fost întreruptă brutal de chemarea răgușită a bunicii: Măi țâcî, ian vin' oleacî pân' la mini! M-am conformat rapid ordinului, prezentându-mă urgent în fața ei. Ie țâni tu aista. M-am supus mașinal, mi-era teamă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
miri ale acestora; îmbrăcând hainele mirelui de odinioară, tânărul crede că o are alături pe Marina, care îmbracă și ea rochia miresei, și amândoi se înalță într-un zbor chagallian spre munții din zare. Trecerea în ficțiune simbolică, provocată de reverie și de rememorare, este chiar axul narațiunii. Substanța ei este apropiată de a poemelor din volumele Lecturile mele particulare (2000) și Însemnare a lecturilor mele particulare (2002), în care înzestrarea lirică a lui G. își manifestă originalitatea într-o fină
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287342_a_288671]
-
este una dintre cele mai puternice spații de integrare a gândurilor prezente cu amintirile sau speranțele omului. Ea este locul de unificare și regăsire, este paradigma tihnei, a Împăcării omului cu sine Însuși, cu lumea și cu Dumnezeu. Pe baza reveriei se Înalță și casa din viitor. Pe baza imaginii casei natale se construiește casa mult visată, care va fi mai solidă, mai mare, mai frumoasă decât toate locuințele cunoscute. Poate că nu În mod Întâmplător casa copilăriei este cea mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
ingrediente culturale, comportamentale și existențiale cel puțin suspecte. S-a ajuns la situația de a ne simți jenați dacă dispunem de timp și-l folosim pentru sine. Ne ascundem de faptul că unii dintre noi mai alunecăm uneori În dulci reverii, plutim pe valurile hălăduirii sau ne complacem În clipe de răgaz. Uităm că acest timp poate prefața un timp al rodniciei și creativității, al edificării și Înălțării. Cuvintele de ordine par să fie activitate, mișcare și reușită. Am intrat Într-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
nici un caz, acesta nu este un timp egoist, care Îl ocultează definitiv pe celălalt. Printr-un fel de recul, el poate deservi În ultimă instanță pe alții, chiar dacă nu În chip direct și imediat. Gândul dintr-un anumit moment de reverie poate deveni cândva un bun spiritual și pentru alții. Departe de a-l repudia și diminua, acest timp trebuie protejat, Încurajat și reconsiderat. Timpul rezervat sinelui presupune acel răgaz al reînnoirii sinelui, al Îmbogățirii lui Împotriva tuturor automatismelor care duc
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
spectacol fascinant. Mă las În genunchi și Întind degetele spre una dintre gâze. Dă să urce și nu prea. Simt În tâmplă căldura soarelui ca pentru prima dată, sufletul se moleșește și aproape că intru Într-o blândă și binecuvântată reverie. Mă fac una cu pământul și cu ceea ce mișcă pe el. E un timp unic, al Întâlnirilor și al Întretăierilor destul de paradoxale de imagini, mirosuri și sunete din anii care au fost și din primăverile care au trecut și care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
mai dai un medicament, e timpul poate s-o trezești. Mai Întârzii cu câteva cuvinte, mai potrivești o idee, mai bâjbâi prin bucătărie, Întunericul se lasă, gândurile te cuprind. Îți aduci aminte de trezirile intempestive din somnurile copilăriei tale, din reverii, di bolile și oboselile de tot felul. Chipul mamei deasupra capului tău. Și un fior dureros al neștiinței: că nu realizezi ce e cu tine. Paradoxul trezirii la realitate! Îl reeditezi cu pioșenie și sfială mergând În dormitorul ei: este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
un frumos nas coroiat, iar felul s)u delicat de a se comportă m) amuz). Este absorbit de o vitrin) cu sticle din Persia - cu ochii larg deschiși, cu buza inferioar) ieșit) În afar), se afl) Într-o stare de reverie, iar noi trebuie s)-l readucem cu picioarele pe p)mânt. Schimmel ne duce la o pr)v)lie specializat) În ilustrate vechi - sosirea la Ierusalim a lui Allenby În timpul Marelui R)zboi este comemorat) În toate nuanțele de maro
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2110_a_3435]
-
pictorului. Într-o adevărată capodoperă se constituie fără îndoială lucrarea Iașii cu Golia din colecția Pinacotecii ieșene. Dominat de turnurile Goliei și ale Palatului Culturii, orașul de pe șapte coline, apare adâncit într-o liniște încărcată de istorie, de poezie, de reverii și meditații cuprinse de cețurile gri-albăstrii, care coboară învăluitoare dinspre dealurile molcome ale Buciumului, ale Cetățuii și Galatei. Ne întampină aici, în primul plan, copaci cu frunzișul pârguit, ruginiu, surprins în ocruri coapte, dincolo de care se desfășoară în planuri succesive
Claudiu Paradais by MIHAI CĂMĂRUŢ () [Corola-publishinghouse/Science/1681_a_2948]
-
am mai vorbit, acuarelele, dimpotrivă, se relevă printr-o atmosferă irizată, cu transparențe prețioase și moliciuni catifelate, în ambianța cărora culorile se întrepătrund fluide și se topesc unele într altele, într-un freamăt cromatic, sugerând inefabile stări de spirit, de reverie și candori, de încântări și duioșii, ―cu neașteptate siluete care apar, fantastice, într-un fel de negură a povestirilor sadoveniene. În asemenea plăsmuiri, natura pare cuprinsă de o somnolență molatică și visătoare, respirând calmă și adâncită în sine însăși sub
Claudiu Paradais by MIHAI CĂMĂRUŢ () [Corola-publishinghouse/Science/1681_a_2948]
-
Cămăruț a abordat frecvent în acuarelele sale și o mare varietate de subiecte cu naturi statice și flori (Cană pe fond policrom, Vase cu flori, Maci, Bujori, etc.), cărora le-a conferit virtuți cromatice, încărcate de prețiozitatăți și transparențe, de reverii și lirism, se poate afirma cu deplin temei că acuarela nu i-a impus niciun fel de limite restrictive asupra repertoriului tematic. Comune picturii sale în ulei și a picturii sale în culori de apă, sunt și alte elemente specifice
Claudiu Paradais by MIHAI CĂMĂRUŢ () [Corola-publishinghouse/Science/1681_a_2948]
-
Braga, Onirism estetic și onirism halucinatoriu, RL, 1992, 21; Dumitru Țepeneag, Reîntoarcerea fiului la sânul mamei rătăcite, Iași, 1993, passim; Octavian Soviany, Onirici și optzeciști, CNT, 1994, 7; Nicolae Oprea, Modelul oniric legislativ, VR, 1994, 2; Sultana Craia, Vis și reverie în literatura română, București, 1994, passim; Dumitru Țepeneag, Tentativa onirică, după război, CC, 1996, 4-5; Leonid Dimov, Dumitru Țepeneag, Momentul oniric, îngr. Corin Braga, București, 1997; Dumitru Țepeneag, Un român la Paris, București, 1997, passim; Ion Simuț, Dumitru Țepeneag și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288537_a_289866]
-
globală a vieții și a morții”. Romanul Domnișoara Christina este un roman de strigoi și, totodată, un roman oniric, ambele În tradiție eminesciană. Este vorba, de mitul tratat În Luceafărul și În alte poeme eminesciene (mitul hiperionian), dar și de reveria onirică din Sărmanul Dionis. Mitul cunoscut este sugerat În romanul lui Eliade cu mijloacele specifice prozei fantastice. Rolurile sunt, desigur, inversate. Luceafărul este În Domnișoara Christina o femeie tânără de origine pământeană, moartă de mult. Simbolul și-a pierdut solemnitatea
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
poate dăuna. Alte componente psihice sunt, de asemenea, prezente în organe: • limpezimea judecății: inimă; • memorie: inimă - rinichi; • concentrare: inimă - splină; • capacități senzoriale: auz și vedere, inimă - rinichi; • capacități senzoriale: simțul tactil, olfactiv, inimă - plămâni; • capacități senzoriale: gust, inimă - splină; • contemplare, reverie: splină; • imaginație: inimă - splină; • planificare: ficat; • punerea în practică a deciziilor: vezica biliară; • plăcere în general: toate organele. Pe scurt, putem spune că echilibrul emoțional al individului este produsul echilibrului funcțional al organelor sale și al activității sale psihice. 4
[Corola-publishinghouse/Science/2060_a_3385]
-
niște sîmburi creți de substanță cenușie, care aduceau aidoma cu niște muguri de creier". Iată și enunțuri în tonalitate poetică: "Copiii, născuți toți în maternități, rămîneau acolo și nu erau legănați, ceea ce ar fi constituit o înclinare mai tîrziu spre reverie. Nu erau adormiți în luluit sau cîntece, nu auzeau un basm, nu ascultau o poveste"; Această glandă spuneau superstițiile se proiecta afară din craniu la oamenii dinaintea noastră și prin ea se putea privi lumea viitoare. Prin ea se primeau
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
la îndemână, expulzând astfel absurdul, nonsensul din lume și creând o fantasmă a semnificației absolute. Un obiect acoperit cu un scris minuscul care îl explică integral nu mai are nevoie, pentru a fi înțeles, decât de o lupă puternică. Desigur, reveria asupra unui alt mod de a "înțelege" semnificația unui tablou, parcurgându-i sensul scris distinct, o dată pentru totdeauna, cu litere minuscule pe chiar suprafața sa, nu reprezintă decât un deziderat, expresia unei utopii hermeneutice. De fapt, tabloul imaginat în al
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
rimele alerte, așa cum în piesele sale frenezia logoreică a personajelor îi trădează temperamentul de poet care, cu ușurință și luciditate ludică, gesticulează retoric în mijlocul jocului de cuvinte. Mici evenimente ale cotidianului, dar și întâmplări onirice, impresii de călătorie (geografie sentimentală), reverii și melancolii autoironice, vag moralizatoare - sunt câteva din temele acestei lirici. Cu Poeme scrise pe un geamantan (1995) se definește mai pronunțat un stil: „O atmosferă ireală - / De bal, / Un carnaval / Senzațional! / Al măștilor, / Cuvintelor - / Și-un claun adus / Cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287356_a_288685]
-
cel dintâi / Ce mi-o răpi chiar piatra ce-oi pune căpătâi..." (Rugăciunea unui dac). Care este însă rezistența, durata stâncii/pietrei, de care se agață omul eminescian, în eternitatea universului? * Tușele în care poetul-sculptor "lucrează" imaginarul muntelui sunt adevărate reverii ale pietrei: termenul de "stâncime" creat în acest cutremur al formelor ("Munte jumătate-n lume jumătate-n infinit", Memento mori) e însuflețitor: "turmele de stânce" vibrează sub privirea lui Zamolx, care la un semn "striga stâncelor să cadă" sau mișcă
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
avusese curs pe piața gândirii filozofice". 44 M. Heidegger, Op.cit., p. 83. 45 G. Vattimo, Aventurile diferenței, Ed. Pontica, p. 214. 46 Jean Pierre Richard, Op.cit., pp. 68-69. De amintit: în Orient călătorește și D. Bolintineanu: La piramide, din ciclul Reverii, este un topos pre-eminescian, cu magistrale realizări pe tema ubi sunt: "Dar acolo pe hotarul deșertelor tăcute / Era odinioară acel vestit Memfis. / Luminile, știința și artele plăcute / Făcuseră acolo al lumii paradis. / Aici era cetatea cu magice palate, / Aici locuitorii
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
îi va regăsi pe toți cei pierduți în Rai (cf. Gerjes Dumezil, Mit și epopee, vol. I-III, Ed. Științifică, Buc., 1993, trad. Francesca Băltăceanu, Gabriela Creția, Dan Slușanschi, p. 29). 23 Despre "Complexul Atlas" vezi G. Bachelard, Pământul și reveriile voinței, Univers, Buc., col. "Studii", trad. de Irina Mavrodin, 1998, p. 266 și passim. 24 Reținem câteva dintre figurile reprezentative ale romantismului cu care imaginarul eminescian este în corelație: Thomas Gray își așază eroul pe muntele Vales (în poezia Bradul
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
a apus / deși eu dintr-o țară în alta trec / nu mă mai mișc / ci doar calota craniană / luminează brusc dea lungul fâșiei...” În paginile de „teorie, critică și istorie literară semnează: Ștefan Hoștiuc, „Gaston Bachelard: între instinctul imaginii și reveria anagogică II”; Lora Bostan, Brândușa Grigorco „Proza bucovineană din secolul al XIX-lea , începutul secolului XX”. La „Colaborări din celălalt veac” - Mihai Teliman cu „Ce sufăr redactorii”, iar la poezie Marcel Mureșanu cu mai multe titluri care interesează. Urmează „Aniversări
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
naționale și au jucat Hora Unirei"158. În final, invocarea fidelă a trecutului glorios "în același loc unde la 1859 s-a jucat Hora Unirei de M. Kogălniceanu și ceilalți bărbați patrioți ai Moldovei" a îngăduit participanților un moment de reverie colectivă, "gustând cu toți o clipă din fericirea și bucuria părinților și moșilor noștri"159. Astfel de momente pot face mai ușor de înțeles semnificația istorică și politică pe care ziua de 24 ianuarie o avea deja în preajma războiului 160
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
fermecat, postfața Eugen Uricaru, București, 1999 (în colaborare cu Maria Mutici); Aleksandar Lukić, Fermă de vipere, îngr. și postfața trad., București, 2000 (în colaborare cu Maria Mutici); Tiranja sna, Smederevo, 2000 (în colaborare cu Milijana Vukadinović); Paul Polidor, Emigrant în reverii - Emigrant u snovima, ed. bilingva, București, 2002. A. Ml.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290662_a_291991]
-
de a ne reîntoarce la natură, singura care poate restitui bunătatea primordială a omului. În literatură, Rousseau a inaugurat "tema contemplării melancolice și solitare a naturii, ca refugiu și consolare în fața neliniștilor umane, tradusă într-o stare confuză, apropiată de reverie, care va face carieră în romantism"4. Lucrările lui au avut o enormă influență asupra mișcării romantice de la începutul secolului al XIX-lea. Operele marilor pedagogi ai lumii nu constituie doar repere istorice izolate, studiate numai de dragul cunoașterii istoriei pedagogiei
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]