4,072 matches
-
iluzii romantice. Imediat Își imaginau plantația ca fiind ceva idilic, ca decorul unui film cu dinozauri, și nu greșeau prea tare, plantația lui Moff fiind folosită de câteva ori În acest scop. Dar Moff nu avea nici măcar o urmă de romantism În cap. Își amplasase plantația intenționat lângă pista de curse Laguna Seca din Salinas și tot acolo Își scotea la plimbare și iubitele - ceea ce era În avantajul lui, asta În cazul În care iubita cu pricina Înțelegea prin distracție, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
poți bucura de ceea ce se află În mâna dreaptă: arta, În primul rând, festivalurile și Îmbrăcămintea tradițională a diferitelor triburi, gestul religios și fermecător de a-ți scoate Încălțările Înainte de a intra Într-un templu. Asta le place vizitatorilor, acest romantism rustic, acest pitoresc Învechit, lipsa cablurilor de electricitate, a stâlpilor de telefon sau a antenelor parabolice care ar putea umbri peisajul. Caută și-ți vei găsi iluziile prin intermediul magiei turismului. Iluziile, de fapt, sunt practic sacre În Birmania sau, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Interiorul era din Împletitură de ratan, podelele erau acoperite cu preșuri de cânepă, iar paturile identice joase erau Îmbrăcate În așternuturi albe simple de in și acoperite cu o plasă din voal pentru țânțari. O, acest ultim detaliu Îl Încânta, romantism tropical amintind de nopțile de-odinioară În care trupuri transpirate se uneau protejate de plasa din voal. Pe pereți erau pictate reprezentări de creaturi celeste și sculpturi În os, acel tip de artă autohtonă produsă În masă care trece drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
pe care o Întâlnește e anormal și dezgustător. Fusese nebun și prea Îmbibat cu Martini să-i mărturisească așa ceva. Cu Marlena nu va face aceeași greșeală. Nici o relație nu trebuia să fie atât de deschisă. Trebuie păstrat misterul, asta Încurajează romantismul. Cel puțin superba și matura Marlena nu va emite nici un fel de pretenții legate de o eventuală reproducere suplimentară. Discuțiile despre copii distrugeau Întotdeauna elementul sentimental. Totuși, În cazul iubitelor lui mai tinere, această nevoie de a da naștere unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
o floră de molecule de praf, fugărită de bacterii și devorată de acarieni; o grădină microscopică, devastată de milioane de invadatori gurmanzi. Aveam în față un ecosistem infailibil, clădit pe recifele de carne și epidermă, căruia eu îi vorbeam despre romantismul pașoptist. Miliarde de ochi și pedunculi, de trompe și piciorușe se delectau cu motivul umbrei sau al ruinelor, cu tema istoriei glorioase sau antiteza trecut-prezent, înainte să-și consume biologia într-o mușcătură de tegument. Crimele se petreceau lasciv, pe sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ei nu semănau cu niște profesori, lumea le spunea: „Să trăiți, tovarășu’ maistru.“ Fetele din „Autotransport“ se dezvoltaseră și ele prematur. Nu-ți trebuia multă imaginație ca să le vizualizezi părinții: oameni încruntați, spătoși, cu care nu ții morțiș să discuți romantismul lui Filimon decât dacă-i absolută nevoie. Copilele se lăudau cu câte-un tată mecanic sau sculer-matrițer, golanii liceului le ocoleau cu prudență, din instinct sau din calcul (nu era recomandabil să te-aștepte seara la poartă un tip în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
iubi?i din toat? inima a?i g?sit floarea albastr?". (Fr. Spielhagen „ Naturile problematice ") Simbol tainic al „norocului care umple Întregul suflet" (G. Brandes), floarea albastr? este unul dintre topos-urile poetice pe care Eminescu 1-a Împrumutat din romantismul german, dar pe care 1-a Înzestrat cu valen?e artistice noi, „deschise spre orizontul culturii na?ionale, integrându-1 Într-o viziune legat?, coherent? asupra iubirii că for?? uria??, constructoare de lumi posibile, unificatoare a universului" . Identificându-se cu sentimentul
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
analizând orice gest al partenerei pentru a descoperi înțelesuri chiar și acolo unde ele nu sunt. Când i se pare că a sesizat un amănunt care anterior îi scăpase, solitarul încearcă un fel de satisfacție, o adevărată voluptate a durerii. Romantismul, aerul ușor desuet din Adela țin de unghiul de vedere al unui reflexiv. Totul este aici fin de siècle, elegiac, învăluit în poezie. Pentru a nu fi trecut cumva cu vederea acest aer de vechime, subliniat romantic, o „lămurire” a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287494_a_288823]
-
Vasile, Conceptul, 203-218; Al. Dobrescu, Ibrăileanu - nostalgia certitudinii, București, 1989; Holban, Literatura, I, 243-257; Ion Dună, Opera lui G. Ibrăileanu, București, 1989; Mircea Muthu, Alchimia mileniului, București, 1989, 64-68; Simion, Mercuțio, 118-121; Adrian Dinu Rachieru, Ibrăileanu, „omul de noapte” și romantismul tardiv, LCF, 1996, 25; Dicț. analitic, I, 16-19; Dicț. esențial, 386-390. C.C.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287494_a_288823]
-
mediilor alternează cu reveniri asupra unor întâmplări petrecute pe Valea Sfârdinului din Banat, ținut al copilăriei, al repatrierii prizonierului și familiei sale. Octavian Goga și mesianismul (1998) analizează într-un limbaj didactic izvoarele concepției mesianice, apoi mesianismul ca trăsătură a romantismului, poezia mesianică în literatura universală, manifestări ale acesteia până la O. Goga. Cartea este însoțită de o bogată iconografie privind în special relațiile poetului ardelean cu Banatul. În Domnul Eminescu sosește iarna (2000), utilizând în destule locuri un limbaj excesiv de encomiastic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286679_a_288008]
-
Obstacolul major în această direcție fiind, în 1848, proiectul de integrare a „mare principatului Transilvaniei” în Ungaria, ideea structurantă a tuturor documentelor revoluționare va fi necesitatea împiedicării cu orice preț a acestei uniri forțate. Literar, p. este una dintre ipostazele romantismului românesc, cea marcată istoric de revoluție și de unirea Principatelor. Aceasta urmează variantei preromantismului (I. Heliade- Rădulescu, V. Cârlova, Grigore Alexandrescu ș.a.), corespunzător aproximativ etapei 1820-1840, și e succedată, după etapa refluxului, numită postpașoptism (1860-1870), de ipostaza superioară, situată valoric
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288709_a_290038]
-
Aceasta urmează variantei preromantismului (I. Heliade- Rădulescu, V. Cârlova, Grigore Alexandrescu ș.a.), corespunzător aproximativ etapei 1820-1840, și e succedată, după etapa refluxului, numită postpașoptism (1860-1870), de ipostaza superioară, situată valoric la nivel european, creată de Mihai Eminescu. În varianta pașoptistă, romantismul românesc e un curent militant, mesianic, orientat spre social și național, fără a exclude tematica vieții personale, intime, contemplația, cultivarea pitorescului. Dominantele sunt iubirea de popor, adoptarea ca limbă literară a limbii vorbite, valorificarea creației populare, cultivarea tematicii istorice, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288709_a_290038]
-
Ciocoii noi). Spiritul pașoptist vibrează, cu vii rezonanțe, în versurile lui Andrei Mureșanu, în Cântarea României, în studiile și rememorările lui Al. Russo ori, chiar cu o mai puternică intensitate, în Românii supt Mihai-Voievod Viteazul de N. Bălcescu. Sub impulsul romantismului național, în perioada pașoptistă are o bună reprezentare și poezia naturii, individualizată geografic. Rare înainte de 1840 (Iancu Văcărescu, Primăvara amorului, V. Cârlova, Înserare, Gh. Asachi, La Italia, Cezar Bolliac, Meditații), elemente de pastel pătrund tot mai abundent în poezie și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288709_a_290038]
-
proză și a pieselor de teatru ale lui Alecsandri, romanele lui D. Bolintineanu, începuturile de roman lăsate de Mihail Kogălniceanu și Ion Ghica - reflectă situații din lumea românească, infirmități sociale, moravuri, datini etc. Multe din scrierile caracteristice pentru p. asociază romantismului germeni de realism și dau observației realiste, adesea preponderentă, funcție satirică. Unele caractere și preocupări ale literaturii pașoptiste - interesul pentru istorie, dragostea de natură, oglindirea critică a climatului social, propensiunea satirică - vor trece în literatura deceniului următor Unirii (A. I. Odobescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288709_a_290038]
-
în epoca pașoptistă, I-II, îngr. Paul Cornea și Mihai Zamfir, introd. Paul Cornea, București, 1969; Cornea, Originile, passim; Maria Platon, „Dacia literară”. Destinul unei reviste, viața unei epoci literare, București, 1974; Cornea, Oamenii, passim; Structuri tematice și retorico-stilistice în romantismul românesc (1830-1870), îngr. și introd. Paul Cornea, București, 1976; Paul Cornea, Romantismul pașoptist - în căutarea specificului național, în Istoria literaturii române, coordonator Zoe Dumitrescu-Bușulenga, București, 1979, 99-125; Cornelia Bodea, 1848 la români. O istorie în date și mărturii, I-II
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288709_a_290038]
-
Paul Cornea, București, 1969; Cornea, Originile, passim; Maria Platon, „Dacia literară”. Destinul unei reviste, viața unei epoci literare, București, 1974; Cornea, Oamenii, passim; Structuri tematice și retorico-stilistice în romantismul românesc (1830-1870), îngr. și introd. Paul Cornea, București, 1976; Paul Cornea, Romantismul pașoptist - în căutarea specificului național, în Istoria literaturii române, coordonator Zoe Dumitrescu-Bușulenga, București, 1979, 99-125; Cornelia Bodea, 1848 la români. O istorie în date și mărturii, I-II, București, 1982; Dan Berindei, Revoluția română din 1848-1849. Considerații și reflecții, Cluj-Napoca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288709_a_290038]
-
André Malraux sau de Ernest Hemingway. Ipoteza metodologică pe baza căreia este construit volumul Poeți neoromantici (1985; Premiul Asociației Scriitorilor din Craiova) nu se revendică de la o teorie a influențelor, întrucât cartea evită situarea într-un plan diacronic. Obiectul fiind „romantismul după romantism” în poezia românească din secolul al XX-lea, G. se limitează la o accepțiune tipologică, anistorică a conceptului de romantism, văzut ca „arhetip spiritual și ca eon stilistic”. Lucrarea conține studii despre Tudor Arghezi, Lucian Blaga, Al. A
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287259_a_288588]
-
sau de Ernest Hemingway. Ipoteza metodologică pe baza căreia este construit volumul Poeți neoromantici (1985; Premiul Asociației Scriitorilor din Craiova) nu se revendică de la o teorie a influențelor, întrucât cartea evită situarea într-un plan diacronic. Obiectul fiind „romantismul după romantism” în poezia românească din secolul al XX-lea, G. se limitează la o accepțiune tipologică, anistorică a conceptului de romantism, văzut ca „arhetip spiritual și ca eon stilistic”. Lucrarea conține studii despre Tudor Arghezi, Lucian Blaga, Al. A. Philippide, G.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287259_a_288588]
-
nu se revendică de la o teorie a influențelor, întrucât cartea evită situarea într-un plan diacronic. Obiectul fiind „romantismul după romantism” în poezia românească din secolul al XX-lea, G. se limitează la o accepțiune tipologică, anistorică a conceptului de romantism, văzut ca „arhetip spiritual și ca eon stilistic”. Lucrarea conține studii despre Tudor Arghezi, Lucian Blaga, Al. A. Philippide, G. Călinescu, Eugen Jebeleanu, Emil Botta, Radu Stanca, Nicolae Labiș, Nichita Stănescu și Adrian Păunescu. Un prim capitol de repere teoretice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287259_a_288588]
-
criticii Edgar Papu, Adrian Marino, George Munteanu sau Al. Dobrescu, apoi, Mihai Cimpoi și alții. "Meritul principal al autorului scria Al. Dobrescu, în cronica din Convorbiri literare este că-l scoate definitiv pe Eminescu dintr-o tradiție culturală, aceea a romantismului, ca să-l așeze convingător la originile alteia, cu care ne simțim solidari. Este o mutație radicală, cu urmări încă greu de prevăzut pentru modul în care ne-am deprins a gândi evoluția literaturii noastre moderne. Oricât de bine nutrit ne-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
dispuși a le crede prisositoare, simple paranteze ori popasuri pentru împrospătarea forțelor în anevoiosul drum al exegezei, își vădesc ulterior un rost precis. Meritul principal al autorului este că-l scoate definitiv pe Eminescu dintr-o tradiție culturală, aceea a romantismului, ca să-l așeze convingător la originile alteia, cu care ne simțim solidari. Este o mutație radicală, cu urmări încă greu de prevăzut pentru modul în care ne-am deprins a gândi evoluția literaturii noastre moderne. Oricât de bine nutrit ne-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
mare ambiție, a tuturor substructurilor operei. Conjugare de metode stilistică, tematism, comparatistică desfășurând o scriitură multiplană, demersul lui Theodor Codreanu este animat de o neobișnuită fervoare asociativă. De aici farmecul și de aici, totodată, riscurile cărții. Premisele teoretice sunt două: romantismul eminescian este "romantismul fundamental", sintagmă ce trece în plan secund referințele la linia Hugo-Musset-Lamartine ș.a., promovând relația Baudelaire-Eminescu-Rimbaud, de unde modernitatea spiritului eminescian: "caz unic, probabil, în întreaga istorie a literaturii universale și care constă în forțarea unui mare poet să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
tuturor substructurilor operei. Conjugare de metode stilistică, tematism, comparatistică desfășurând o scriitură multiplană, demersul lui Theodor Codreanu este animat de o neobișnuită fervoare asociativă. De aici farmecul și de aici, totodată, riscurile cărții. Premisele teoretice sunt două: romantismul eminescian este "romantismul fundamental", sintagmă ce trece în plan secund referințele la linia Hugo-Musset-Lamartine ș.a., promovând relația Baudelaire-Eminescu-Rimbaud, de unde modernitatea spiritului eminescian: "caz unic, probabil, în întreaga istorie a literaturii universale și care constă în forțarea unui mare poet să intre într-un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Baudelaire-Eminescu-Rimbaud, de unde modernitatea spiritului eminescian: "caz unic, probabil, în întreaga istorie a literaturii universale și care constă în forțarea unui mare poet să intre într-un alt context istoric decât acela al vremii sale [...] Eminescu se năștea în anul morții romantismului și s-a optat pentru întoarcerea lui cu 50 de ani îndărăt". În al doilea rând, complementar, schimbând accentele referințelor poetice, exegeza își va modifica, la rându-i, perspectiva, operând în descendența sintezelor semnate de Bachelard, M. Raymond, Béguin, Hugo
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
rând, complementar, schimbând accentele referințelor poetice, exegeza își va modifica, la rându-i, perspectiva, operând în descendența sintezelor semnate de Bachelard, M. Raymond, Béguin, Hugo Friederich. Eminescu va fi înțeles astfel, în consecința "structurilor liricii moderne", post-baudelairiene adică, prin prisma "romantismului deromantizat". Demonstrația va urma un demers sinuos, ideile originare traversând nouă "cercuri dialectice": "poetul român pleacă deja din paradis, din magia verbului, din romantism adică, și va ajunge în infernul zădărniciei universale. Destin ingrat. Dar nu mai puțin vrednic de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]