3,182 matches
-
trece cu mai multă ușurință peste învinuirile nedrepte ce mi s-au adus în trecut. După aproape două ore de discuții, din dorința de a mai rămâne în compania celor două doamne - le invit pentru masă la restaurantul „Alona”, cu rugămintea de a accepta și mai ales de a achita eu nota de plată. Prin această propunere socot că mi-am îndeplinit rolul de gazdă primitoare - responsabilă. O, dacă ar fi trăit soția, ce mai masă copioasă ar fi făcut în
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
ce te ocupi? Nici măcar n-am încercat să-mi ascund oftatul. Iar începem. Petrecerea asta era un dezastru, la care contribuia numărul agasant al oamenilor care se băgau în seamă. Le vorbisem deja despre slujba mea altor doi indivizi - la rugămintea lor, aș putea să adaug - și nici unul nu ascultase o vorbă din ce spusesem, așteptau doar să tac ca să poată începe un monolog despre ei și despre cât sunt ei de grozavi. Cocaina distruge efectiv arta conversației. —Testez pantofi ortopedici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
domnule Fine, de discuțiile legate de nuci și copii? —Îmmm, da, sigur. Hugo parcă auzise ceva pe tema asta. Atunci sunteți conștient că nucile le pot cauza unora dintre copii moartea? —O, Doamne! Da, așa e. Dumnezeule! — Atunci o să înțelegeți rugămintea mea de a vă lua tortul de aici. Regret că trebuie să vă spun, dar prăjitura dumneavoastră nu este potrivită pentru licitația organizată de Chicklets. —A, înțeleg. Da. În ordine. Mâhnit, Hugo a luat tortul. Cu dificultate, fiindcă îl avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
nu avusese arme când ar fi avut nevoie. La fel și tatăl lui Walter... Pată Neagră fusese un copil isteț și curios, iar engleza o prinsese de la turiștii care spuneau și făceau același lucru, În fiecare zi. Aceleași Întrebări și rugăminți, dezamăgiri și plângeri, poze și târguieli, pofte și boli, mulțumesc și la revedere. Vorbeau doar cu ghidul. Nimeni nu se aștepta ca un copil să Înțeleagă. Crescuse printre turiști. Spre deosebire de triburile Karen care locuiau la munte, familia lui era din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
-n mormântul său: O,preabunule părinte, spune ce-am păcătuit, Ce-am făcut atât de crâncen, c-așa greu m-ai osândit? Doamne-ntoarce-ți iarăși fața și privirea către noi, Pune capăt suferinței, dă-mi copiii înapoi... Ascultându-i rugămintea, dădu Dumnezeu cel Sfânt Clip-aceea așteptată și dorită pe pământ Cele trei surori rămase se uniră-n gând și-n faptă Și sfârșiră legământul de supunere nedreaptă Și dușmanul ce venise, peste mări, din miazăzi, Ca o fiară încolțită în
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
și a început să mă îndemne zicând: "Domnule Palmor, să știți că, deși ora este târzie, eu nu mă grăbesc și te-aș ruga mult să nu conduci așa de repede!". După o pauză de câteva minute, Chouraqui repetă aceeași rugăminte, dar de la un moment dat încolo, vocea lui trăda inflexiuni imploratoare, iar toate străduințele mele de a-l liniști s-au dovedit zadarnice... Până am ajuns, după vreo treizeci și ceva de minute, la hotelul din Bruxelles unde stătea. Numai
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
intențiilor noastre și, scotocind prin punga lui sărăcăcioasă după banii pentru cheltuielile de drum, a zis: "Un singur lucru vă rog să nu uitați, să nu încălcați regulile de păstrare a sfințeniei zilei de Shabat și prescripțiile noastre privind alimentația". Rugămintea lui, rostită pe un ton care trăda emoție și tristețe, m-a mișcat profund. Rugămintea lui îmi copleșea gândurile de câteva ori pe zi. În schimb, nu apucasem să-mi dau seama pe loc, cum era să procedez ca să satisfac
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
zis: "Un singur lucru vă rog să nu uitați, să nu încălcați regulile de păstrare a sfințeniei zilei de Shabat și prescripțiile noastre privind alimentația". Rugămintea lui, rostită pe un ton care trăda emoție și tristețe, m-a mișcat profund. Rugămintea lui îmi copleșea gândurile de câteva ori pe zi. În schimb, nu apucasem să-mi dau seama pe loc, cum era să procedez ca să satisfac doleanța de sine înțeles a tatălui meu? Mătușa Ilonka, sora cea mică tatălui meu, care
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
că pot să mă îndepărtez câțiva metri de grup cu cumnatul meu, care arăta slăbit mult. Și cum se putea să nu fie așa, el, care nici nu se atingea de mâncarea servită în închisoare? Yosef Shie avea o singură rugăminte să aduc la cunostința șef-rabinului, Moses Rosen, situația în care se afla și să-l rog să intervină imediat în favoarea eliberării sale. L-am chemat pe rabinul Rosen la telefon și el a insistat să iau primul tren și să
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
boieri sau să-i pui să zboare precum huhurezii?! Spătăria mare se zgudui de hohotele boierilor, care se simțiră mai acasă la ei și mai aproape de domn. - Nu, Măria Ta... spuse Petru, Înclinându-se. Porunca lăsată de căpitanul Oană e rugăminte făcută În genunchi În fața Măriei Tale. - Spune! - Căpitanul ar fi voit ca fiul său cel mare, Alexandru, Împreună cu toți cei ce-l Însoțesc În drumul spre țara italienească, să fie privegheat, din umbră, de treizeci de oșteni. - Conduși de cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ce s-ar fi Întâmplat atunci, vitejilor? Nimeni nu răspunse. Un val de frig trecu, parcă, prin Încăpere ca un gând rău. - Du-te, căpitane Petru, spuse, apoi, voievodul, așezându-se În jilț. Să-i Împlinim credinciosului nostru Oană această rugăminte, noi, care știm ce Înseamnă un copil plecat de la tatăl său pe drumurile străinătății. Ia treizeci de oșteni și veghează asupra lui Alexandru. Și spune-i să năzuiască să ajungă asemenea căpitanului și că-l vom aștepta, atunci când va Înțelege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
posibilități. Unele ajung realitate, altele nu. Între ele ne aflăm noi. - Înțeleg. Adică nu, mi-e teamă să Înțeleg totul. - Mai ai mult până să știi totul. -Poate. În curând se ivesc zorile. Va trebui să plecăm... Am, totuși, o rugăminte. Alexandru... - E la Veneția, după un drum cu peripeții. - Nu știu nimic... - Un atac de noapte asupra trăsurii. Trei Apărători, dintre cei patru, uciși. Dar, cum miracole se Întâmplă, Pietro a ajuns la timp ca să spulbere toți atacatorii. - Cine? - Semnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Îndeletnicea nici cu dansul, nici cu taifasul la o cană de ciocolată, ci cu călăritul, cu paza hergheliei de cai pentru oastea Măriei Sale, iar uneori, când urâciosul de Bogdan, fratele ei, mai ajungea pe acasă, Îl scotea din minți cu rugămințile de a merge la vânătoare, unde săgeta vulpi și iepuri. Nu se dădea În lături nici de la mânuirea sabiei, dar asta o făcea pe furiș, căci domniță cu sabie nu s-a prea văzut În Țara Moldovei și, poate, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
drumul Sorocăi cu o mie de oșteni. Căpitanul Oană se află În munții Transilvaniei, după cum bine știi. Căpitanul Petru se gândi câteva clipe. - Fie, Măria Ta. Nu mă pot pune de-a curmezișul unei hotărâri domnești. Dar am o ultimă rugăminte. Destăinuie-mi locul și ora Întâlnirii, ca să pot trimite iscoade cu o zi mai devreme. Vom ști, măcar, puterea cu care sosește acest mare conducător și mișcările altor puteri care se află În apropiere... - Vin de Cotnari, vechi de zece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Înțeleg. Ai aici bani suficienți pentru drum. Mai ai o scrisoare, pe care o vei duce tatălui tău. Nu te pot Împiedica s-o deschizi, dar te pot ruga să n-o faci. Și cred că ai să-mi respecți rugămintea. Știu că vei fi atent și că, la nevoie, te poți apăra singur. De aceea, nu-ți dau astfel de sfaturi. Te rog doar un lucru: să nu uiți să-mi scrii cât mai des cu putință. Voi Încerca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și mi se usucă sufletul. Dar dacă e În viață, undeva În lumea asta largă, și dacă cineva Îl Împiedică să pornească spre noi, atunci am să-mi pun viața În joc și am să-l salvez. Tată, am o rugăminte uriașă. Să-mi călăuzești gândurile spre fratele meu și să mă Înveți să lupt. Și, mai ales, să nu mă Împiedici să plec. Fiindcă nu plec decât ca să revin. Împreună cu Ștefănel. Ajută-mă. Tăcură cu toții după această mărturisire. Erina aștepta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
a fost nici o luptă. A fost un asasinat. A căzut străpuns de săgeți. - A văzut cineva... - Da. Arcașul Simion s-a Întors și a văzut totul. - Sânge pe zăpadă... - Cum? - Nimic. Un vis. O prevestire. Măria ta, Îndeplinește-mi o rugăminte... - Oricare, Erina. Orice Îmi stă În putință. - Lasă-mă să rămân În preajma măriei tale și a Apărătorilor. Nu mă pot Întoarce acasă... nu mai știu ce să fac... Încă nici nu pot să cred... - Da. Poți rămâne cu noi. Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Îl duseră repede Înăuntru. În cameră era cald. Pe pereți erau țesături, iar pe masă o icoană a Sfântului Gheorghe doborând balaurul. Rănitul fu Întins pe pat. Jovanka ceru apă caldă și feșe curate. Femeia se duse să Îi deplinească rugămintea. Bărbatul rămase Înțepenit, privind. „E de-al nostru, spuse Jovanka În limba sârbă. E un Apărător.” Bărbatul tresări și Își făcu cruce. „Un Apărător, În casa mea... Apoi se repezi după nevastă, strigând. - Mai repede! Omul ăsta e pe moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
În siguranță, dar nu și În fața unui val de două sau trei mii de ieniceri și spahii, care se retrag din jurul cetății Sabac, cucerită de Vlad. Trebuie să ajungem acolo primii. - Am Înțeles. Angelo, e o veste extraordinară! Am o rugăminte. Să vină cu noi luptătorii moldoveni din misiunea Istanbul. - De acord. Trezește-i și adu-i În coloană. Haine groase, arme. Merinde avem noi, pentru tot drumul. Alexandru fugi În cabană, se Îmbrăcă de drum, apoi dădu deșteptarea În dormitorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Învețe din nou să meargă. Nu reușea decât cu mare greutate, dar se chinuia fără nici un geamăt, sprijinindu-se ba de un toiag, ba de pereții camerei, ba de umărul sau brațul Erinei. Din câte Înțelesese Mitruț Albu, măria sa cedase rugăminților căpitanului, care nu vedea ce rost ar fi avut să rămână la Suceava fără a putea face nimic, preferând să se retragă la Albești, unde aerul, codrii și liniștea Îi puteau ajuta Însănătoșirea. Tratamentele medicilor nu puteau face miracole. Unele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
un ceas după primul, În timp ce Apărătorii provocau răsturnarea de forțe de la Ștefănești. Io Ștefan voievod, din mila lui Dumnezeu stăpânitor al ținuturilor Moldovei de la Dunăre până la Nistru și de la hotarele Țării Românești până la cele ale Regatului Poloniei, mă plec În fața rugăminții de sânge și de lacrimi a călărimilor țării și le Îngădui un răgaz de trei săptămâni În care să-și vadă casele, să-și Îngroape morții și să-și strângă recoltele. De vor birui la malul Prutului, toți călăreții sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cleștele lui Mahomed. - Vom scăpa, Doamne. Răzeșii se bat pe ambele flancuri. Cavaleria a ajuns deja pe noile poziții, În luminișul Ursului, pe versantul muntelui. Dă-mi călăreții. Lasă-mă să atac când Îmi spune sufletul. Voievodul cântări o clipă rugămintea lui Alexandru, apoi făcu semn spătarului Costea să se apropie. - O mie de călăreți din corpul de oaste al Neamțului intră sub comanda lui Alexandru Oană. Îi trimiți pe flancul stâng, gata de atac la porunca mea. - Am Înțeles, măria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
n-ați ajuns voi? Pietro șovăi să dea un răspuns, privi spre ceilalți Apărători, care ridicară capetele spre cer, privind cu interes zborul unui vultur care se rotea deasupra luminișului. Nimeni nu Îndrăznea să dea vestea. Și nici să Încalce rugămintea lui Ștefănel. Era treaba lui Pietro, să se descurce. Ei așteptau doar ordinul de atac. - Tăcere? ridică ușor vocea Oană. De când refuză Apărătorii să răspundă la vreo Întrebare? - Nu refuză nimeni... se grăbi Pietro. Doar că... trebuia să ajungem primii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de vorbă, aici la masă și trebuie să semnez ! Trebuie să pun ceva la document, argument că n-aveți de unde să plătiți oamenii.» Zic: «- Da, avem un dosar, bine calculat, cât putem noi, cât ne mai trebuie, dar, vă rog, rugămintea mea este să ne dați, mai repede, că orice săptămână trecută e dureroasă !» Și, într-o săptămână ne-o răspuns, ne-o dat șomaj tehnic 6 luni de zile, 4 500 de oameni. Dom'le, a fost mană cerească pentru
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
de vorbă, aici la masă și trebuie să semnez ! Trebuie să pun ceva la document, argument că n-aveți de unde să plătiți oamenii.” Zic: „- Da, avem un dosar, bine calculat, cât putem noi, cât ne mai trebuie, dar, vă rog, rugămintea mea este să ne dați mai repede, că orice săptămână trecută e dureroasă !”. Și într-o săptămână ne-o răspuns, ne-o dat șomaj tehnic șase luni de zile, 4 500 de oameni. Dom'le, a fost mană cerească pentru
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]