1,481 matches
-
nimic. Când amețesc, opresc să mănânce ceva într-un oraș numit Broken Bow. — Încă un oraș fantomă, spune ea. Majoritatea orașelor din zona asta și-au atins apogeul acum o sută de ani. Locul ăsta se golește. Se întoarce la sălbăticie. De unde știi astfel de lucruri? El știe deja de unde știe ea. Ea ocolește răspunsul. În zona asta? Rămân doar muribunzii. Cumpără apă, fructe și pâine și le duc pe dealuri. Mănâncă pe o dună care se mișcă, luată de vânt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
adânci de umbre mov sub ochii ei albaștri. Poți să mai iei dacă vrei, a spus nepăsătoare. Nu-i păstrez nimic lui Paul, nenorocitul dracului. —V-ați certat? am întrebat natural. —O ceartă? Dumnezeule, de unde să încep? A mușcat cu sălbăticie dintr-o altă felie, imaginându-și cu siguranță că e gâtul lui Paul. E despre slujba pe care o voiai? am întrebat. Pentru care ai rugat-o pe Lee să te recomande? S-a holbat la mine, încruntându-se. — Știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
stofă, petice de hârtie și mobile răsturnate, preafericirea sa, singur, încerca să-și pună în ordine documentele, manuscrisele și scrisorile. După ce va face asta va chema diaconii care-i sunt subordonați și câteva slugi să-l ajute să îndepărteze urmele sălbăticiei. Hrisant Nottara, teolog însemnat, om de știință prin vocație, deși smerit în raporturile sale cu oamenii politici, avea exact dimensiunea împrejurărilor prin care trecuse în ultimul timp. Un teanc deoparte se ridica, mai sus de un cot - erau scrisorile primite
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
lacrimi, iar oamenii au început să se întoarcă să vadă cine e, dar apoi și-au amintit că nu au voie. Când scaunele au încetat să mai scârțâie, Bobbie Lee a continuat. — Ah, am auzit o voce, o voce în sălbăticie. Ei nu îi e frică de Iisus, Îi cere iertare. Câte dintre voi de aici se înăbușă în lacrimi de pocăință? Nu vă fie teamă. Lăsați-l pe Iisus să afle că vă pare rău. Strigați către El să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
istorie, natură, artă. Până și Negev-ul, halucinația aceea, l-am trăit ca pe ceva real, ținând de această lume. Un deșert. Nu, ceea ce mi s-a părut mie incredibil și ciudat, ceva mai nou decât Marea Moartă sau chiar decât sălbăticia spectaculoasă a Tsin-ului, unde timp de-un ceas am hoinărit sub lumina stranie a soarelui alburiu, printre stâncile albe pe unde (aflu din ghidul meu de călătorie) triburile lui Israel au hălăduit atâta amar de vreme (de unde am luat ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
la o teleguță și suplu, înalt, musculos, cu blana strălucind în lumină ca unsă... Plescăia. Îți lasă gura apă, deh, ca și cum închipuirea ar pofti la ceva ca o panteră-leopard - ceva de genul ăsta, un animal făcut să alerge liber prin sălbăticie, în junglă sau în deșert. Cât de liber, Doamne ferește, e legat, priponit cu lesa de gărdulețul de fier din fața băcăniei. Uite-l și pe tipul care a venit să-l dezlege cum se chinuie să descurce nodurile lanțului, mormăind parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
oină, spre amuzamentul celor care se îmbulzesc bucuroși să privească. Și toate acestea printre ruine, mașini distruse, cratere de bombe și mirosul parșiv al morții care aluneca peste ei nebăgat în seamă. Priveliștea comună a războiului, care arată barbaria și sălbăticia omului față de om. Mai rău ca fiarele. Homo homini lupus est148 spunea poetul latin Plaut. Nu se poate insultă mai mare pentru nobilul animal care, în comparație cu rasa umană, nu face nimic dăunător semenilor lui. Dostoievski, prin Ivan Karamazov, și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în unul dintre ele, plasat exact la câțiva metri de hăul abrupt. Un foc plăpând încălzește ușor aerul glacial dinăuntru. Ajunsă în culmea dezlănțuirii, furtuna urlă cu toata furia. Șuieratul vântului printre brazi pare respirația unui dragon înfuriat. Lovită cu sălbăticie, mica construcție de beton și lemn trosnește din toate încheieturile încât pare că acuși se va frânge iar bucățile vor fi luate pe sus și aruncate în prăpastie. Istovit de luptă, în scurt timp, neașteptat, Marius se simte cuprins de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
văi des împădurite, cu luminișuri din loc în loc care adăpostiseră odată mici așezări omenești, dar care acum încetaseră să mai existe. Se mai văd în picioare solitare ziduri de piatră, înconjurate de rămășițe arse și înnegrite, mărturii mute despre imensa sălbăticie a războiului. Aerul păstrează încă duhoarea dulceag amară a morții. La un moment dat, trec pe lângă un fost refugiu montan, încă în stare bună, cu excepția unei porțiuni lipsă din acoperiș. În interior un covor de cenușă rece și câteva bucăți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
plăcere, Bart după ce se iubiseră în iarba necosită, rostind: Doamne, Arm, trupul tău miroase mai frumos decât toate florile din iarba necosită!... Își luase fetele cu ea. Dorea, desigur, ca fetele să se bucure de soare, de minunăția și de sălbăticia locului în care lucra, dar mai voia să le poată vedea în orice clipă, căci ele erau adevăratul argument care o făcea să reziste dorinței de a-l mai căuta pe Bart. Ea își repeta mereu că fetele ei au
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
interesele micii comunități care e familia - interese care rămân și compensează scăderile pasiunii, ori chiar o înlocuiesc când ea dispare. 13. ...trebuie să recunoaștem că în orice amor, cât de sufletesc, există această cruzime, care se dă pe față cu sălbăticie în momentele de conflict - și că aproape întotdeauna sufletul este în minoritate. Amorul este lucrul naturii, și nu al societății. Societatea îl stilizează numai și, cel mult, îl complică cu elemente care se topesc la cea mai mică ciocnire. De
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
meu de fiecare moment și interesul capital al vieții, tocmai aceea ascund de ea. Iar interesele și soarta ei îmi sunt atât de scumpe, încît dacă ea ar fi fericită cu oricine altul afară de mine, i-aș urî fericirea cu sălbăticie, atât de mult suntem prieteni! Și dacă mi s-ar impune alternativa de a o vedea înăbușită de patimă în brațele altuia ori neînsuflețită pe catafalc, nu știu ce aș abhora 1 mai puțin, așa de mult îi sunt prieten... Prietenia noastră
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
omul înnebunit de tinerețea ei? A pus în gest o intenție de reciprocitate, dar l-a făcut tardiv, ca să nu-i dea o semnificație disproporționată cu sentimentele ei, ori fiindcă știe că nu vreau să-i cer ceea ce doresc cu sălbăticie? Am impresia că a murit. Casa ei a stat toată ziua cu ferestrele deschise și cu lucrurile întinse la soare în cerdac, pe frânghii. Iar acum noaptea, acolo unde altădată era lumină și viață, e tăcere și nemișcare. În odaia
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
din partea dreaptă se prăbușise, pe casă și în odăi creșteau tufani de buruieni, iar ploaia și ninsoarea grăbeau degradarea ei. La poartă se mai găseau cei doi ulmi uriași. În curte, printre plante de tot felul care creșteau într-o sălbăticie fantastică, se mai distingeau cei câțiva perji de pe timpul vieții scriitorului. Desișuri, tufe de păducel, cacadâri și porumbele, mătrăgune și lujeri de iederă sălbatică, ici, colo câte un butuc uscat și gros de viță de vie sălbăticită. Prin ierburi și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
nepăsarea unui primar care poate n-a trecut pe strada Țicăul de Sus niciodată, era numită de noi, copiii, ”locul cu stafii”. Din această cauză, de cum se lăsa seara, înfricoșați, fugeam spre casele noastre, după o zi de joacă în sălbăticia de nedescris de aici. Eu să fi avut pe atunci vreo patru-cinci anișori. Eram o fetiță prizărită, cu ochii iscoditori și jucăuși, ca două diamante negre într-o sublimă albeață, imaculată, cu obrăjorii rozii; cam urâțică, ziceau cei mari despre
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
era adâncă, cu arbuști înlănțuiți într-un tufăriș pe alocuri de netrecut, iar în fundul ei, era acea apă rece și limpede care curgea, cum am spus mai sus, în vale, la poalele dealurilor Ciricului și Șorogarilor. Era înspre seară iar sălbăticia locurilor înfiorau cele două mici ființe, cărora le băteau inimioarele tare. Mergeau așa, de mânuță, apoi cea mare a luat-o la vale, spre râpă, iar cea mică, tanti Aneta în miniatură, o urma îndeaproape. Soarele trecuse de deal și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de Supraviețuire Arctică - Nunavik, împreună cu zece necunoscuți veniți de prin toată lumea, gata, ca și mine, să se arunce în cea mai mare aventură a vieții lor : zece zile de mers cu săniile trase de husky, de explorat așezările inuite din sălbăticia arctică și de construit igluuri în care să ne adăpostim peste noapte. Nici unul dintre noi nu bănuia la acea vreme cât de greu vor atârna cele treizeci de kilograme de bagaj, cât trebuia să cărăm fiecare dintre noi, ca membri
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
lumi. Colegele mele de clasă erau la fel de puțin mirate de trăsăturile lor extravagante ca o știucă de solzii săi. Păreau să fie o specie diferită. Era de parcă aveau glande odorifere sau marsupiu, de parcă erau adaptate pentru fecunditate, pentru procrearea În sălbăticie, lucruri care n-aveau nimic În comun cu mine, cea slăbănoagă, cea spână, cea domesticită. Mă grăbeam pe lângă ele cătrănită, cu urechile țiuindu-mi de gălăgia de acolo. Dincolo de Brățările cu Talismane treceam În zona următoare, a Acelor de Kilt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
și trăim în lumea ideilor pure, trebuie să uităm, firește, înspăimîntătoarea povară morală de care cuvântul e acoperit. Nu ne vom gândi, pare să spună marele prozator, la hecatombele cunoscute, la mirosul de carne arsă, la tot acel apocalips al sălbăticiei birocratizate. Nici vorbă. Spunând fascism, îl vom avea în vedere pe grațiosul poet Gabriele D'Annunzio. Sau pe sublimul filolog clasic, părinte al lui Zarathustra. Doi oameni foarte simpatici. Cât despre tânărul gânditor, nici el nu reflectează prea mult la
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
când vorbim despre un posibil viitor al regiunii. Și atunci? Unde plasăm, în această geografie imaginară, Srebrenița? în ce stâncă de halva au fost săpate gropile comune din Bosnia? Cum au ajuns acești oameni buni, naivi și visători să comită sălbăticiile din Kosovo? Și cum rezultă din acest tablou mirific tragedia refugiaților în masă? Refugiați din paradis? Cum a ajuns acest ținut protoistorie un post-istoric infern? Mecanismul e dezamăgitor de simplu, și, cel puțin în vechea Europă, a funcționat cu o
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Vom ieși În evidență, vom fi separați de mulțime. Și e distractiv să dormi În rulotă, nu crezi, Kitty? zise ea veselă. Dar Îi aruncă lui Kitty o privire care spunea exact contrariul: „M-am ars!“. — Da, foarte distractiv! În sălbăticie, nu În mijlocul orașului, Își zise Kitty. Apoi se Întoarse către Charlie. Cine are cheile de la rulotă? Spre surprinderea ei, Îi evită privirea. — Pedro și Patrick, veniți cu mine să aranjăm standul, murmură. Plecară, lăsându-le pe Kitty și pe Desert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Era dezamăgită, dar nu tocmai nefericită la gândul că vor avea toată noaptea doar pentru ei doi. Se ridică din pat și Începu să-l caute prin casă. Îl găsi În laboratorul foto, Îmbrăcat, făcând retușuri la niște fotografii din sălbăticie. Îi zâmbi când intră. — Vine Desert Rose? Mergem s-o luăm? — Nu, răspunse Kitty. — De ce? — Nu e de acord Charlie, zise ea râzând. Îl iubește de peste un an, dar nu s-au sărutat nici măcar o dată; ea crede că și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
sunt singurul care a fugit de-acasă și a ales să lucreze În industria televiziunii. — Fratele meu a rămas la București Împreună cu familia, doar eu am plecat. — Deci amândoi suntem mezinii care au fugit de-acasă și au plecat În sălbăticie. Știi... mi-am dat seama din clipa În care ne-am cunoscut că semănăm, zâmbi el În Întuneric. Îți place America? — La nebunie. — Prietena mea urăște America, zise el Încet, uitându-se În tavan. Urăște guvernul, ignoranța celor mulți, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
nu mai are muniție, cic, cic, cu care să găurească trupul și așa plin de schije al indianului cu cuțit, pentru cei lași nu se scriu povești frumoase, picioarele indianului încalecă grumazul lui Frenc, iar cuțitul îi sfârtecă pieptul cu sălbăticie, sângele curge șiroaie, Frenc pleacă într-o lume mai bună, e azvârlit în prăpastie, torenții râului îi spală rănile, arată ca nou, se întoarce rapid, o mână îl ridică în zbor, pe câmpul de bătaie, la fel de fioros, dar cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
cașcaval, măsline și niște brânză de oaie... Polipeanu, strâmbă nasul. „Astăzi la birou, ma’m Îndopat cu brânză și măsline...” „Atunci, o saramură de pește...?” „Cu mămăliguță...?” „Mai Încape Îndoială?” Patronul-ospătar, fusese bine inspirat: saramura de pește o devorară cu sălbăticie, iar În momentul când Își facu apariția cele două platouri pline vârf cu comanda anterioară, Atena făcu ochii mari. „Cu o asemenea cantitate de mâncare, putem sătura o Întreagă stradă. Cu siguranță, bani risipiți!” Ghicindu-i gândul, Tony Pavone Îi
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]