1,550 matches
-
munca dumneavoastră n-are nici o importanță pentru noi. Important e unde ați fost aseară. Era brunet și cu părul un pic prea lins și pieptănat, avea niște trăsături regulate și buze pline. Wickert purta cămașa descheiată; gulerul alb scos peste sacoul maro. Lăsând la o parte dinții perfecți, semăna cu un comediant al cărui nume nu mi-l aminteam. Unde mai văzusem privirea această blândă și ursuză În același timp, acești umeri Înclinați, această răbdare melancolică? Stați așa, mi-am amintit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
meditez la inițiala inspectorului și de la ce nume se trăgea. Gerhard? Georg? Poate Günther? Wickert aștepta calm să-mi revin. — Aseară? am Întrebat Într-un final, prefăcându-mă potrivit de distrat, cătându-mi țigările. Mi-am băgat mâinile În buzunarul de la sacoul care atârna de clanța ușii, am dat peste tabachera Dorei, apoi peste țigările mele Moslem. — S-a Întâmplat ceva? Înainte să mă așez, am pus tabachera pe un raft cu cărți. Domnule Knisch, putem să vă facem treaba mai ușoară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
vestea, Dora a declarat că o asemenea „emancipare“ trebuie sărbătorită... — Tu ce zici? Mă jucam cu cravata, fără să fi Înțeles ce-a spus. Băgându-mi cămașa În pantaloni, am repetat distrat: — Nu? Ce zici? Deși, continuând să-mi Îmbrac sacoul, am observat că Dora se uita la mine În oglindă, de parcă aș fi spus un lucru a cărui semnificație nu o descoperise până acum. Treptat, mințile mi - sau poate - ni s-au luminat și, nesigur pe comportamentul meu, am zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
cer nota. Răzgândindu-mă, l-am rugat pe chelner să-mi aducă meniul din nou, În timp ce, lepădându-și paltonul, Dora se apropie cu mișcări atât de reci, Încât păreau Înghețate când a ajuns la mine. Purta costumul ei de Amayoană - sacoul de lână și fusta asimetrică - ceea ce-i conferea un aspect grațios, aproape aristocratic. Încă nu se tunsese scurt, avea părul strâns Într-o coadă, ceea ce o făcea să pară că s-a retras Într-o stare rigidă. Într-o mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
induce o conspirație a aparențelor. Nimic din ce vedem nu ne rămâne pe retină mai mult de câteva minute. Siluete care par ieșite din lumea senzorial-stranie a lui Lynch se scurg în canapea, un bărbat intră în televizor, flăcările de pe sacou sunt stinse cu o dexteritate uluitoare, un tip scoate pe gură metri de hârtie ca și cum ar fi o casetă cu bandă nesfârșită. Iluzia e jonglată performant într-un spectacol pe care regizorul Jeroen van den Berg l-a gândit ca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
simte cum gîfîie. oamenii sunt totuși prezenți prin lucrurile pe care le-au abandonat. Pentru că și-au abandonat totul : și-au abandonat mașinile, bicicletele, cărucioarele, trotinetele, valizele, sacoșele, ghiozdanele, pălăriile, bastoanele, umbrelele... Iar unii și-au mai abandonat pardesiile, fularele, sacourile, țigările pe care tocmai le fumau (X are impresia că unele mai ard încă). Pretutindeni zac risipite poșete, ziare nedeschise încă, pîini proaspăt cumpărate și din care nicio gură n-a apucat să muște măcar o dată. Poftim, aceasta trebuie să
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
a încerca să stingă flăcările care îl mistuiau pe colegul lor. Cum vremea era aproape caniculară, majoritatea celor ieșiți la o țigară erau îmbrăcați lejer, în cămași și tricouri, iar femeile în rochițe de in. Dacă oamenii ar fi avut sacouri pe ei, poate că și le-ar fi scos în grabă și ar fi încercat să stingă flăcările, dar în acea situație vestimentară sumară se simțiră dezarmați. Un singur scriitor își scoase totuși cămașa și încercă să înăbușe cu ea
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
bine profilat în tricoul său pe care scria LET FREEDOM RING !. în timp ce eu arătam puțin jerpelit, cu o barbă neîngrijită, cu cearcăne la ochi, eram cu un cap mai mic decît fratele meu și infinit mai sfrijit, asudînd într-un sacou pe care nu avusesem prezența de spirit să-l scot și să-l pun într-o valiză. — Hai că ne vom ocupa de tine, îmi spuse Victor pe un ton consolator. ne-am oprit în fața unei mașini mari, roșie cu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
aceasta în toate domeniile, în special în privința tehnologiei, dar mai ales în materie de eficiență a învățămîntului și a mobilității muncii. — scoate-ți haina, îmi spuse Victor ca și cum i-ar fi fost rușine să demareze cu cineva alături îmbrăcat în sacou. m-am executat imediat, fără nici cel mai mic comentariu. — Poftim, cadou, rîse Victor punîndu-mi pe cap o șapcă identică cu a sa. era prima dată cînd veneam în america și Victor părea decis să mă inițieze în ritm accelerat
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
liber. Cale liberă!, mi-am zis În sinea mea și m-am dus neîntârziat În cușeta mea. Hotărât lucru, zeița Aventurii ținea cu mine. Acolo mă aștepta doamna baronne. Mi-a sărit drept În față. În ariergardă, Goliadkin Își Îmbrăca sacoul. Cu prompta sa intuiție feminină, doamna baronne s-a prins că amestecul lui Goliadkin distrugea climatul de intimitate necesar perechilor de Îndrăgostiți. A plecat, fără să-i arunce nici măcar o vorbă. Îmi cunosc firea: dacă mă Întâlneam cu colonelul, ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
intimitate a femeii de lume. Bref: o momeală de zile mari pentru editorii pirați și transandini. II O săptămână mai târziu, un Cadillac lung a oprit pe strada Las Heras, În fața Penitenciarului Național. S-a deschis o portieră. Un domn - sacou cenușiu, pantalon fantezi, mănuși de culoare deschisă și baston cu măciulia de forma unui cap de câine - a coborât cu o eleganță oarecum surannée și și-a făcut intrarea cu pas hotărât, prin grădină. Subcomisarul Grondona l-a primit slugarnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
sur Mer. Între timp, Secta Pictaților crescuse. Cei mai Îndrăzneți și mai recenți Înfruntau riscurile inerente, cârpăcindu-l cu precizie pe Pionierul Martir. Alții, Înclinați dimpotrivă piano, piano, au ales calea de mijloc: toupet din păr, dar monoclu desenat și sacou tatuat și de neșters. Cu privire la pantalon, să păstrăm tăcerea. Atari precauții s-au dovedit fără efect. Reacțiunea s-a manifestat! Doctorul Kuno Fingermann, care la vremea aceea promova un Bureau de Relații cu Publicul la Centrul Producătorilor de Lână, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
buseca Își dășchidea drum prin ăl dă ceapă când, ducând la fălci un Sâmburoi ultimu model, am văzut că În ușa aia dă să-nvârte se hlizea niște maseri. La egzamenu dânainte m-a putut indentifica: io ieram domnu cu sacou huidumă, care duhnea a potol și Începuse s-o estoarcă pă doamna Mariana, iar ei, japonii dânainte. Dân puru plictis să halesc singurel și ca să arăt că pă bune ieram În fonduri, mi-am Înmulțit manifestările dă iubire și, nainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
zis: Scrisoarea mea bombă, cu atâta căldură omenească, le-a mers la suflet. M-am pregătit ca pentru noaptea nunții; Înghițituri dă răsuflătură, retezat dă coamă, spălat cu săpun galben, lenjerie oferită d-a-dreptu dă personalu dân Popolare, o namilă dă sacou pă măsura lu bucătaru, mănuși galben ca paiu ș-o pereche dă pezzutos În caraiman, ca să Înfrunt orce ventualitate. Și p-ormă, opa sus În omnibuz! În S.U.P.A. aia iera Persky, Farfarello, Băiatu dă la Centru și Rubicante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
trec pân antre și pân patio, ca să dau ochii cu stimatu poet. O frunte, niște ochelari, un nas, gura ca dă cutie poștală; În spate, beblioteca lu savantu, cu Grădinarul ilustrat și colecția Araluce. În față, silueta ca sfera, cu sacou dă lustrin. Înterviuvatu nu s-a săltat dân scaunu lui plușat, unde a stat ca rahatu și mi-a arătat băncuța dă pitchpin. Io i-am arătat răvașu dă la Fundație, pașaportu, instrucțiunile lu Pantoja și - not least - hârtia care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
postură la fel ca în urmă cu un deceniu, în văzul public, dar în același timp cumva imuni la consecințele faptelor lor. Am asistat în repetate rânduri la denunțuri sau autodenunțuri publice ale investitorilor în fotbal. Când se dezbracă de sacoul de politician, de exemplu, și poartă puloverul de patron al Stelei, Gigi Becali își permite, periodic, să mărturisească, ba chiar și râzând, că a mai plătit câte un arbitru, că știe foarte bine cum șeful comisiei centrale de arbitri este
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
88, și a trebuit să mă mut cu toate lucrurile în apartamentul ăsta, am renunțat la hainele lui unchi-tu, că nu mai aveam unde să le țin. Dar am păstrat nasturii. Toți. De la paltoane, de la cămăși, de la pijamale și sacouri. I-am tăiat și i-am cusut pe cearșaful ăsta, ca să nu se piardă. Uite, mi-a zis și a pus arătătorul pe niște nasturi mari, negri, ăștia sunt de la paltonul de stofă pe care i l-am făcut în
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
Michi. Sau Vichi. Acum sunt în tren. E prea cald, locul meu e chiar lângă aeroterma principală din vagon. Simt umezeală la subraț, mă irit iar, că deodorantele sunt ineficace în cazul meu și mă îngrijorează efectul acidității asupra căptușelii sacoului. Scot haina cu privirea țintă la cracii femeii din fața mea. E destul de tânără, dar cu obrazul uscat și pielea albicioasă. Are și câteva urme pe nas de la niște piercinguri vechi. Părul scurt, țepos și oxigenat. E prea slabă și-mi
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
dintr-un amestec de fire albastru închis, cenușiu și negru - mare parte a camerei reflectate care, cu colțurile ascunse în umbre, părea rotundă; izvorul de lumină al globului portocaliu îi îmbrăca pe toți în culori lipicioase, rochiile foșnitoare, cămășile și sacourile ca țesute din ape schimbătoare se prefăceau în fâșii de materie albastru-portocalie, de sub fâșiile foșnitoare se iveau brațe, glezne, pulpe ca modelate din aceeași concretețe eleșteică. Sărbătoreau ziua de naștere a soțului Rodicăi, Vlad Dumitrescu, sau un an de la căsătoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
oară, și iarăși nu înțelegea nimic, și abia a treia oară și-a văzut numele, nici sus, nici jos, dar în prima jumătate. Și-a amintit cum îi scrisese mamei că își cumpărase, din prima sau a doua bursă, un sacou în care arăta grozav - s-ar fi putut altfel? - și când a ajuns acasă maică-sa îl întrebase asta-i haina ta grozavă? Cu surprindere și uimire, pentru că era o biată stofă, nici măcar croită ca lumea, și n-a înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Bianca și Maria erau gemenele italience, sosite din Triest în tovărășia mamei lor, tânără și frumoasă încă. Asemănarea surorilor era atât de perfectă, încât niciodată nu putui deosebi pe una de cealaltă, în sobrietatea îmbrăcămintei lor, mereu la fel, cu sacourile cenuși croite bărbătește ieșite din buzunarele de lângă reverul stâng. Purtau gulere întoarse, albe ca zăpada, cravate de aceeași formă și culoare. Erau brunete, cu frunțile înalte și ochi albaștri, de nuanța cerului italian, în contrast picant cu părul lor negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Pantalonii largi de tweed erau rezistenți și-i permiteau deplină libertate în mișcări. Cutele și ascunzișurile lor formau pungi de aer cald și stătut care îi dădeau lui Ignatius un plăcut sentiment de liniște. Cămașa de flanelă în carouri făcea sacoul inutil, în timp ce un fular îi ocrotea porțiunea de piele expusă dintre guler și clapele care îi protejau urechile. Vestimentația lui era acceptabilă după orice criterii teologice și geometrice, oricât de obscure și sugera o bogată viață interioară. Schimbându-și greutatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și eu să știu. Pleacă de aici, filfizonule. Ignatius râgâi și eliminarea gazelor sale din stomac răsună cu ecou printre zidurile aleii. Asociația artistică a doamnelor își întoarse pălăriile în direcția de unde se auzise sunetul vulcanic. Ignatius privi lung la sacoul de catifea bej al tânărului, la sveterul de cașmir și la bucla blondă de păr care cădea peste fruntea feței sale agere și sclipitoare. Pleacă din ochii mei până nu dau cu tine de pământ. — Pe cinstea mea, spuse tânărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
poți imagina, îi spuse tânărul. Ai început să-mi aduci aminte de tata și ce poate fi mai deprimant decât asta? Mă tem că va trebui să mă grăbesc. E timpul să ne costumăm. — Nu! Ignatius îl prinse de reverul sacoului. — Doamne Sfinte, șopti tânărul, punându-și o mână pe gât. Acum voi fi silit să iau tranchilizante toată noaptea. — Trebuie să ne organizăm imediat. Nu am cuvinte să-ți spun cât mă deprimi. — Va trebui convocat un miting mare ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Întreaga lume“. În privința prințului Jevahov, mă Întreb dacă nu l-am Întîlnit În iarna geroasă a anului 1965, la Novi Sad, Într-un lacto-bar din preajma catedralei catolice. Era un tip Înalt, uscățiv, cu pince-nez, puțin adus de spate, Într-un sacou uzat și cu o lavalieră neagră, soioasă. Întocmai cum va fi descris de contemporanii săi. Vorbea cu un puternic accent rus, iar la rever purta ordinul Nikolai. Stătea la o masă și cu degetele-i uscate și tabagice răsfoia, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]