1,471 matches
-
nespălate. Ca să-și croiască un drum prin Înghesuială, Din Îl ținea strâns pe Adam cu o mână, iar cu cealaltă Împingea În dreapta și-n stânga de parcă s-ar fi strecurat printr-un frunziș des și greu de pătruns. Ocupați să scruteze ceva nevăzut de la depărtare, cei din jur i-au lăsat să treacă fără prea multă Împotrivire. Cum se tot adânceau În mlaștina aceea, Adam a recunoscut glasul dinainte, ritmic, ispititor, năvalnic. Cu neputință de spus unde se afla vorbitorul, cuvintele
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
moale și a rămas Întinsă pe lângă corp. Își freca degetele unele de altele, parcă s-ar fi jucat cu nisip. Nu sun tem nici de la ambasadă și nici de la vreun ziar, a continuat Margaret când a observat că infirmiera Îl scruta pe Mick, curioasă și bănuitoare. Pacientul e o persoană la care ținem foarte mult, iar noi, singura familie care i-a rămas, am suferit când n-am mai avut nici o știre de la el. Are un fiu, priviți, vă rog. I
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
se hotăra să-l servească. Arăta ca unul venit din insule, s-a gândit el, poate chiar din Perdo. Se vede că-l Întâlnise pe undeva și-l recunoștea. Băiatul s-a uitat la el insistent, apoi spre picioarele lui, scrutându-i Îmbrăcămintea Înainte de a-l mai privi o dată. În cele din urmă s-a răsucit și a Întins tava unui european din preajmă. Chinga Începuse să i se frece de claviculă. La fiecare mișcare, fie și la o simplă Întorsătură
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
privirea o clipă, Însă el s-a făcut că nu-l vede. Rămăsese cu spa tele Înco voiat, a scuturat din cap și și-a ridicat umerii a neputință, apoi a spălat putina și i-a lăsat pe soldați să scruteze mulțimea În căutarea inamicului. — Carevasăzică, ești și tu printre cei mai buni prieteni ai președintelui? a râs ea și a ridicat o mână ca să-și dea la o parte o șuviță care-i cădea peste ochi. La Încheietura mâinii avea
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
un ton indiferent. și eu. Cred c-ar trebui să așteptăm să treacă ploaia. Nu era cine-știe-ce furtună, dar ploua Îndesat, picăturile răpă iau pe acoperișul șubred și se scurgeau În șuvoaie pe șănțulețele tablei Înclinate de zinc ondulat. Au scrutat Întunericul, dar nu se mai vedea mare lucru. Stâlpii, balansoarul și leagănele de pe terenul de joacă pentru copii dispăruseră odată cu toate celelalte În afara aburului albicios al ploii. Cerul era străbătut la răstimpuri de un fulger Îndepărtat și dintr-odată totul
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
m-am prins că trenul s-a oprit de tot. De câte minute nu știu, dar ceasul meu dădea semnale clare de dezastru. Mă învîrt prin vagon după controlor în speranța unei informații și îl găsesc atârnând de o scară scrutând întunericul, către locomotivă parcă, dar nu aflu mare lucru. Decât că stăm așa de o jumătate de oră și că normal ar fi să nu stăm. Jumătate de oră însemna cu mult mai mult decât îmi puteam eu permite, în
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
mă cunoști? Ai încredere în mine? Dar în tine? Ce aștepți de la mine?" și câte și mai câte întrebări puse sau gândite, nici nu-mi mai aduc aminte. Când s-a întors J.P. eram amândoi ca doi mateloți la provă scrutând marea fără să scoatem un cuvânt. Ea nu mi-a răspuns la nici una din întrebările puse. Eu bagaj, cum bine știi, nu prea aveam, așa că rucsacul meu era gata de drum în mâna mea. Cu fesul ăla marinăresc pe cap
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
Am acostat și i-am trecut prin față în speranța că va schița un gest. Nimic. Privea prin mine. Jignirea era prea mare. Mă chinuisem mult să fac toate fițele alea cu planșa, obosindu-mă până la extenuarea totală, și ea scruta zarea. Nu existam. M-am înfuriat groaznic, așa că m-am dus la ea și am întrebat-o cu tupeu: "Nu vă supărați, mai stați, că aș vrea să împachetez și eu plaja, să strâng lacul și să mă duc acasă
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
jos. Și tot așa, această scurgere în trepte continua până când o mică parte a apei ajungea pe sol. Ploaia trebuie că avusese proporții deluviene. Gosseyn avea "norocul" să se afle într-o pădure cu frunze capabile să înmagazineze un fluviu. Scrută împrejurimile trunchiului lângă care îl prinsese ploaia Nu era deloc ușor să distingă ceva în semiîntuneric, dar i se păru că undeva, nu foarte departe parcă se întrezărea o zonă ceva mai luminoasă. O apucă în acea direcție și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
părea zgomotoasă și-și putea auzi bătăile inimii, neregulate. Vocea robotului îi răsuna încă în urechi. "Care stea?" Și când se gândea cât timp pierduse. Și câte avea de făcut. Mai întâi de toate, tunelul. Câteva minute mai târziu, el scruta culoarul slab luminat care ducea în profunzimile unui arbore gros de 200 de metri și înalte de aproape doi kilometri. Era destul de întuneric, dar într-unul din dulapurile cu provizii găsise o lanternă atomică. Și Gosseyn și-o însușise. Lăsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
se întoarse către tipul slăbuț cu alură de șef: ― În locul tău, Crang, n-aș mai avea încredere în Blayney când va depăși 40 de ani. ― Ce? Blayney fusese cel care exclamase, sufocat de furie. Ochii galbeni ai lui Crang îl scrutau cu atenție pe Gosseyn. ― Gestul lui Blayney de a mă lovi așa cum a făcut-o explică Gosseyn, are explicații psihoanalitice. Sistemul lui nervos începe să reacționeze violent la stimulii care s-ar fi putut produce, de parcă aceștia s-au și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
fie mai atentă la asemenea detalii. Fără a lăsa să i se ghicească ceva pe chip, îl înfruntă cu privirea pe vlăjgan. ― Ce vrei? Thorson nici măcar nu schiță vreun pas să intre în cameră și nici nu închise ușa. Îl scruta numai din ochi, cu o mină meditativă. ― Am vrut numai să te văd... ― zise el. Să te privesc, nimic altceva. Ridică din umeri: ― Asta-i tot. Se întoarse și ieși. Ușa se trânti în urma lui. Gosseyn clipi. Se așteptase la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
se întorceau la corturi. El, prins în vârtejul multor treburi, nici nu observa cum trece timpul. Acum era dimineață, acum era seară! Uneori, așezat în fața cortului său cu pipa în cumpănă, își îngăduia câteva momente de tihnă când ochii săi scrutau locurile împrejmuitoare. În seara aceea, purtat de gânduri, uitase că are pipa în mână. Când voi să tragă un fum, își dădu seama că pipa i se stinsese de multă vreme. Văzându-l pe Vișinel în preajmă, îl rugă să
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
superlativ. Asta-i o poantă cu care l-a alintat mult timp o fostă victimă. Superlativule. Așa-i zicea. Când i-a dat papucii, victima a fost prea neagră de furie ca să-l mai alinte în vreun fel. Privirea lui scrutează decolteuri și funduri și fețe și glezne și coafuri elaborate și coafuri elaborat re bele. Cu atâta naturalețe. E minunat. De la o distanță respectabilă și pentru un ochi neexersat, ar putea părea un tânăr scriitor, în căutarea editorului care să
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
niște stripperi din Sheffield. Presupun că nu-i exclus că pentru americani să reprezinte o atracție perversa, exotică, răspunse Adrian. Nu văd cum așa ceva ar putea să prindă la publicul nostru. Ce mai e nou în lumea strădaniilor artistice? Eleanor scruta paginile ziarului. — Damien Hirst expune un critic de artă decapitat într-un bazin cu formol, zise ea, după care se corectă rapid, adăugând: Aș, am glumit. — În ziua de azi nici nu-ți mai dai seama când e vorba de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
mai așteptau acum nu era portul promis la începutul călătoriei, ci moartea, care devenise mult mai sigură. Totuși, unii dintre turiști încă mai sperau să fie salvați de vreo navă comercială sau de vreun elicopter și își petreceau întreaga zi scrutând cu binoclul orizontul. În această stare de dinainte de moarte, vecinul lor de cabină descoperi ceva care îi readuse brusc la viață. Se putea vedea portul. Era încă foarte departe, dar măcar știau că reveniseră în vreun fel la traiectorie și
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
-și dăduse seama când trecuse timpul. În depărtări, deasupra cumpenei ce se profila În dreapta ei pe cer, clipocea Luceafărul de dimineață. Mașa stătea cu strachina de agheasmă Într-o mână și cu o farfurioară de tablă plină cu tămâie arsă, scrutând cu atenție bolta cerească, pe care nici ea nu știa de ce, În copilăria ei, o asemăna cu o tablă neagră, plină de tot felul de litere și cifre. Această tablă Îi apăruse deseori În vis. Fostul ei Învățător, Îmbrăcat Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
de prima tinerețe. - Bună dimineața, Îi ură Mașa, apropiindu-se de cerdac. Extraterestrul Însă privea undeva pe deasupra ei, fără să-i răspundă la urare. - V-ați sculat de mult? Îl Întrebă ea din nou, oprindu-se la trepte. Ochii oaspetelui scrutau depărtările. Înfățișarea sa Îi aducea aminte Mașei de cocostârcii care, stând În cuibul lor clădit cu atâta trudă, scrutau, toamna târziu, zile Întregi orizontul, pregătindu-se să-și ia zborul spre alte țărmuri, ceva mai primitoare... O Înstrăinare rece Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
să-i răspundă la urare. - V-ați sculat de mult? Îl Întrebă ea din nou, oprindu-se la trepte. Ochii oaspetelui scrutau depărtările. Înfățișarea sa Îi aducea aminte Mașei de cocostârcii care, stând În cuibul lor clădit cu atâta trudă, scrutau, toamna târziu, zile Întregi orizontul, pregătindu-se să-și ia zborul spre alte țărmuri, ceva mai primitoare... O Înstrăinare rece Îl Înconjura ca o aură. - De mult, făcu el absent, adăugând: Da, m-am sculat de câtva timp... - Nu cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Tintin caută, la rândul său, cărarea pierdută. Căci, închis în albumele sale ca într-o carte poștală citită de bunicii noștri, Tintin nu poate îmbătrâni sau muri niciodată. Vrednicul Milou visează la mese îmbelșugate, în vreme ce de pe puntea navei sale Haddock scrutează orizontul. Textele lui Hergé vorbesc, în cele din urmă, peste decenii, despre această ordine imuabilă a aventurii și imaginației - asemenea literaturii, ele invită la recitire și reverie. Între paginile de bandă desenată se ascunde un secret care nu încetează să
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
vor lua și te vor duce departe, poate pe insula Avalon, poate că în îndepărtată Angolă, de unde au venit pe navele de sclavi strămoșii noștri. Glasul lui Bouche Dorée îi revenea în memorie în nopțile în care, alături de soldații republicani, scruta linia frontului și încerca să pătrundă cu privirea întunericul întrerupt de rafalele de armă și de urletele agonice. Atacurile de noapte erau cele mai cumplite, amestec de energie fizică dezlănțuită într-un orgasm ucigaș și de icnete ce ascund agonia
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
sau se ducea la baie, deschidea robinetul, apropiindu-și fața de oglindă. Chipul său ușor buhăit Îl atrăgea ca un abis fără fund, absorbindu-i gândurile cu forța cu care vidul absoarbe bucățele de materie aflate Într-un relativ repaos. Scrutându-și chipul, trupul său se Înfiora de frig, acoperindu-se de broboane de sudoare. Nu-l deranjau atât firele albe apărute la tâmple, cât cearcănele de la ochi și cuta de la rădăcina nasului. Dincolo de chipul său Îl privea un alt chip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
dreptate”, spuse Satanovski... „Femeia e toată numai sevă, numai carne, numai dinți... Chiar și dumneavoastră, dacă nu mă Înșel, ați auzit deseori cum din gura ei iese un scârșnet infernal...” Stomatologul nu-i răspunse. Stătea cu mâinile Întinse sub cap, scrutând Întunericul atotstăpânitor. „De ce tăceți?” Îl iscodi inginerul. „Nu-i așa că am dreptate?” Noimann Însă se gândea acum la altceva. Cândva, Bikinski Îi povestise despre descinderile de sâmbătă ale lui Satanovski la enigmatica doamnă de pe strada Bașotă nr. 9. Unii presupuneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
lui Oliver, care fremăta afară, tremurând din toți rărunchii. „Vezi”, zise Satanovski, de data aceasta cu o voce puternică, de bas, „femeia Începe să-și arate adevărata sa natură...” Stomatologul nu-i răspunse. Continua să stea cu mâinile sub cap, scrutând Întunericul atotstăpânitor. În fața ochilor i se clătina o pânză de păianjen, În care atârna trupul său multiplicat În mii de exemplare. Undeva, retras Într-un col, se ițea, străjuit de doi ochi imenși, chipul triunghiular al lui Lilith. Sânii ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
scaunelor. Alcătuind arabescuri din ce În ce mai complicate, pe care Noimann, În mahmureala sa, le asemăna cu niște versuri de Omar Khayam. Versurile Îi sunau straniu În urechi, Îndemnându-l să mediteze la propria sa viață: „Faclă, vin și lună plină, o, paharnice, scrutează vinul rumen ca rubinul și strălimpedea lui rază! De pământ n-aduce vorba! Zvârle-n vânt această-arsură-a focului din piept și adu-mi, adu-mi numai udătură!” În timp ce cu ochii trecea În revistă fețele călătorilor, inima lui Noimann savura fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]