1,372 matches
-
se apropie de el dar îl și lăsase fără suflare. Era convins că moșul fusese ucis, îl cunoștea prea bine și știa cât de mult iubea acesta viața. În nici un caz nu s-ar fi sinucis. Dar dacă asasinul tocmai toiagul îl voia? Ei, da, aceasta era o ipoteză care ar fi putut sta în picioare. Văzând că bătrânul nu vrea să-l dea de bună voie, a încercat să i-l fure. Cine știe ce se întâmplase? L-o fi prins Calistrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
fi fost lovit de moarte? Nu, din nou, trebuia să respingă această idee. Pentru ca acest lucru să se poată petrece, atacatorul ar fi trebuit să se apropie de moșneag. Ori el știa ce poate face Calistrat atunci când se folosea de toiag. Altcumva trebuie să se fi petrecut lucrurile. Se va lămuri el mai încolo care este adevărul. Era hotărât să nu lase moartea paznicului nepedepsită. Își promisese că nu va avea liniște până ce nu-l va prinde pe vinovat. Măcar atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
că nu va avea liniște până ce nu-l va prinde pe vinovat. Măcar atât să facă pentru prietenul lui dispărut. Nu cred că mai avem ce face aici, răspunse el într-un târziu Ilenei. E clar că nu vom găsi toiagul. Ileana dădu din cap, nici ea nu credea că obiectul căutat se afla acolo. Hai să plecăm! spuse inspectorul. Femeia se ridică și veni lângă el. Îi luă mâna și apoi îl îmbrățișă încercând să-l îmbărbăteze. Ea înțelegea foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
nu credea că obiectul căutat se afla acolo. Hai să plecăm! spuse inspectorul. Femeia se ridică și veni lângă el. Îi luă mâna și apoi îl îmbrățișă încercând să-l îmbărbăteze. Ea înțelegea foarte bine cât de importantă era găsirea toiagului lui Calistrat. Unde Dumnezeu să mai căutăm? șopti Cristian. N-ar fi bine să vorbim cu tata? Cine știe, s-ar putea să aflăm de la el ceva. Nu uita că el s-a ocupat și de anchetă și de înmormântare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Moș Calistrat s-ar bucura dacă le iei tu. Lui, oricum nu-i mai trebuiesc și, dacă ar fi apucat, ți le-ar fi lăsat ție. Cu inima îndoită, Cristian o ajută să coboare sfeșnicele de pe dulap. Chiar dacă nu găsim toiagul, vom reuși noi s-o scoatem la capăt, îl încurajase Ileana în timp ce strângea capetele cuverturii într-o boccea. Zeii vor avea grijă de aceasta. Inspectorul nu era convins de ajutorul din partea zeilor, dar nu mai întinse vorba. Ridică de jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mult. Cum l-ați îmbrăcat pe Moș Calistrat? întrebă Cristian. Păi, să știi că n-a fost greu să alegem ridică Pop din umeri. N-avea alte haine în afară de cele pe care le purta el de obicei. Calistrat avea un toiag pe care îl purta tot timpul cu el. Da, așa este. Cred că l-am așezat alături de el, în coșciug. Crezi, ori chiar așa ați făcut? insistă inspectorul, plin de speranță. Așa e obiceiul, fiind atât de bătrân, trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cap mi-o amintesc, dar de baston, nu știu ce să-ți spun, trupul era acoperit cu o pânză de voal și n-am putut să văd bine. Cristian Toma răsuflase ușurat când socrul său îi spusese că moșul fusese îngropat cu tot cu toiag, dar iată că Pop nu mai era sigur. Ce să mai creadă? Oricum nu mai putea insista, deja coman dantul se arăta mirat că inspectorul este atât de interesat de felul în care fusese înmormântat Calistrat iar el nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
față cu acesta în jurul mesei. Deocamdată însă voia să fie câteva clipe singur, numai cu gândurile sale. Deja știa ce are de făcut. Nu-i plăcea de loc concluzia la care ajunsese, însă nu era altă cale. Avea nevoie de toiag, trebuia să pună mâna pe acesta. Fără el, era lipsit de apărare în fața bestiei. Chiar și cu toiagul în mână nu era sigur că se va descurca. Acum îi părea rău că nu stătuse mai mult pe lângă Calistrat. Se încăpățânase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
știa ce are de făcut. Nu-i plăcea de loc concluzia la care ajunsese, însă nu era altă cale. Avea nevoie de toiag, trebuia să pună mâna pe acesta. Fără el, era lipsit de apărare în fața bestiei. Chiar și cu toiagul în mână nu era sigur că se va descurca. Acum îi părea rău că nu stătuse mai mult pe lângă Calistrat. Se încăpățânase să creadă că nu e nevoie, în mintea lui, bătrânul era și trebuia să rămână pe veci paznic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
E foarte bine. I-am schimbat scutecele și l-am hrănit. Acum e în grija bunicilor. Le-am spus că mă ocup eu de strângerea mesei. Am discutat cu tatăl tău despre Calistrat. Se pare că l-au îngropat cu tot cu toiag. Înseamnă că totul este pierdut, nu-l mai putem recupera. De ce? întrebă inspectorul ridicând din umeri. Ce vrei să facem? Doar nu te gândești să ... Ba chiar mă gândesc. Nu pot să cred. N-avem încotro. Am nevoie de tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cap. Înțelegea foarte bine ce voia să spună soțul ei. Gândul că va trebui să meargă la cimitir ca să dezgroape cadavrul bătrânului nu o încânta absolut de loc. Era însă conștientă că dacă vor să stăpânească vâlva atunci le trebuia toiagul. Femeia se ocupă mai departe în liniște de treburile gospodărești. Mă duc la cimitir, îi spusese el Ilenei, vreau să găsesc mormântul pe lumină ca să nu să orbecăim la noapte, căutându-l cu lanternele. Nu lipsise mult de acasă, orășelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să mă duc, nu am mai fost de trei ani acolo. Crezi că ne vor ajuta? Nu știu. M-am rugat fierbinte să nu ne lase singuri. Sunt sigură că nu ne vor abandona. Ți-au spus cumva unde este toiagul? Nu. Atunci, nu ne rămâne decât să mergem la noapte în cimitir. Ileana clătinase tăcută din cap. Nu-mi place ce am văzut acolo, adăugă ea după un timp. Muntele e plin de oameni. La început credeam că taie pădurea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
că îți deranjăm odihna, șopti inspectorul în timp ce o dădea de o parte. Pe cât de încordat fusese până atunci, un sentiment de ușurare îl cuprinse dintr-o dată. Lângă trupul bătrânului, lipit de peretele de lemn, văzu obiectul pe care îl căuta. Toiagul era acolo. Îl ridică cu grijă și îl strânse cu putere în mână. Îi simți vibrația și se liniști pe loc. Acesta era toiagul adevărat. Pentru câteva clipe, se temuse ca nu cumva în sicriu să fi fost așezat alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
dintr-o dată. Lângă trupul bătrânului, lipit de peretele de lemn, văzu obiectul pe care îl căuta. Toiagul era acolo. Îl ridică cu grijă și îl strânse cu putere în mână. Îi simți vibrația și se liniști pe loc. Acesta era toiagul adevărat. Pentru câteva clipe, se temuse ca nu cumva în sicriu să fi fost așezat alt baston. Se simțea mult mai puternic de acum. Confruntarea cu bestia începea să fie ceva mai echilibrată. L-am găsit! îi spuse el Ilenei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
chiar în fața porții principale. Ileana avusese dreptate, lucrurile se schimbaseră față de cum le lăsase el în urmă cu trei ani. Se afla chiar în locul unde, împreună cu Moș Calistrat, pătrundeau în pădure ca să urce înspre bârlogul bestiei. După ce reușise să găsească toiagul, o condusese pe Ileana acasă iar el plecase pe munte. Nu mai avea răbdare, trebuia să vadă cu ochii lui ce se întâmpla acolo. Bineînțeles că nevastă-sa insistase să vină și ea cu el dar inspectorul o refuzase ferm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
vadă nimic. Doar răceala aceea răzbătea de dincolo de intrare. Din întuneric se auzea un foșnet ca și cum ceva foarte mare se freca de pereți imediat dincolo de intrare, încercând să se târască afară. Instinctiv, Cristian făcu un pas înapoi strângând cu putere toiagul în mâini, vâlva știa că era acolo, îl simțise și acum îi transmitea un mesaj. O ură necuprinsă se scurgea din peșteră și era convins că dacă întindea mâna ar putea pipăi răul ca pe un corp material. Îl tenta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
îl simțise și acum îi transmitea un mesaj. O ură necuprinsă se scurgea din peșteră și era convins că dacă întindea mâna ar putea pipăi răul ca pe un corp material. Îl tenta să intre și să înfrunte bestia, avea toiagul la el și se simțea apărat. O mai învinsese o dată și nu se temea de ea. Se pregătea să pornească înainte dar toiagul începu să tremure în mâna lui. Inspectorul scutură din cap și se opri. Și dacă toiagul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
putea pipăi răul ca pe un corp material. Îl tenta să intre și să înfrunte bestia, avea toiagul la el și se simțea apărat. O mai învinsese o dată și nu se temea de ea. Se pregătea să pornească înainte dar toiagul începu să tremure în mâna lui. Inspectorul scutură din cap și se opri. Și dacă toiagul nu are nici o putere înăuntru? Până acum, nici un paznic nu s-a aventurat în vizuină, îi răsunară în minte cuvintele lui Calistrat. Își amintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
avea toiagul la el și se simțea apărat. O mai învinsese o dată și nu se temea de ea. Se pregătea să pornească înainte dar toiagul începu să tremure în mâna lui. Inspectorul scutură din cap și se opri. Și dacă toiagul nu are nici o putere înăuntru? Până acum, nici un paznic nu s-a aventurat în vizuină, îi răsunară în minte cuvintele lui Calistrat. Își amintea că mai încercase o dată să intre în peșteră, în urmă cu trei ani, în ziua în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Își amintea că mai încercase o dată să intre în peșteră, în urmă cu trei ani, în ziua în care, împreună cu prietenul său, aruncaseră în aer bârlogul bestiei. Stătuseră exact acolo unde se afla acum. El, plin de entuziasmul descoperirii secretului toiagului și gata să se arunce în necunoscut, Calistrat, cumpătat de experiența atâtor ani în care fusese singurul paznic al peșterii. Tot el îl învățase că bestia i se poate strecura în minte ca să-l amăgească. Chiar asta se întâmpla și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
se întâmpla așa ceva. Refuza totuși să creadă, una ca asta. Era încă dimineață și vâlva nu ieșea din bârlog niciodată la lumina zilei. Un fior rece i se strecură pe șira spinării, în timp ce încerca să înțeleagă ce se întâmplă. Strânse toiagul cu putere în mâini, așteptându-se să-l simtă vibrând ușor, așa cum făcea ori de câte ori vâlva se pregătea de atac. Ciudat, lumina căpătase nuanțe portocalii bătând spre roșu, de parcă soarele s-ar fi aflat la asfințit. Se opri locului și își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
aici ca să te asiguri că asta nu se întâmplă. Și apoi, ce ai de gând să faci? Vrei să te comporți ca și Calistrat? Va trebui să lași pe cineva în locul tău, să-l înveți și să-i arăți secretele toiagului. Cum crezi că vei putea face asta dacă nu ești aici? Draga mea, o întrerupse inspectorul ușor agasat de turnura pe care o luase discuția, nu-mi place deloc ce se întâmplă. Am senzația că încerci să abați conversația noastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mai împuținase la trup, se vedea că e bine clădit și fusese un bărbat puternic la viața lui. Purta haine din pânză de in țesută în casă și, atârnată de gât, avea o traistă mare. Moșneagul se sprijinea într-un toiag lustruit de atâta purtat în mâini. Bătrânul, care îi văzuse și el, ridicase toiagul deasupra capu lui, apropiindu-se de ei. Prinsese să vorbească cu un glas puternic, proferând amenințări și blesteme. Minerii se strânseseră unul în altul în lada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
puternic la viața lui. Purta haine din pânză de in țesută în casă și, atârnată de gât, avea o traistă mare. Moșneagul se sprijinea într-un toiag lustruit de atâta purtat în mâini. Bătrânul, care îi văzuse și el, ridicase toiagul deasupra capu lui, apropiindu-se de ei. Prinsese să vorbească cu un glas puternic, proferând amenințări și blesteme. Minerii se strânseseră unul în altul în lada camionului, privindu-l speriați. Nici unul dintre ei nu îndrăznea să scoată vreun cuvânt. Moșneagul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
declanșase discuția dintre cei doi basarabeni. Calistrat stătea proțăpit în fața birourilor, de data aceasta tăcut, fără să scoată nici un cuvânt. Se mulțumea să privească încruntat spre geamurile clădirii. De parcă ar fi știut că cei doi se află dincolo de jaluzele, ținea toiagul ridicat, arătând acuzator cu vârful spre ei. Gata, am terminat! curmă brusc conversația Vlad. Vorbea acum cu voce liniștită însă Godunov știa că în realitate clocotea de furie. Du-te și rezolvă problema! Mă aștept ca mâine să nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]