1,382 matches
-
Istanbul treburile mergeau încet. Și Constantin Duca, și doamna Anastasia, mama lui, și doamna Maria Duca, adică domnița Maria Brâncoveanu, plăteau în stânga și-n dreapta peșcheșuri ca să poată să ajungă la marele vizir. Așa mereu, un an și jumătate dură zbaterea tinerei suverane, până în august 1697, când, răpusă de ciumă, muri la Constantinopol, departe de țara și părinții ei și de tărâmul visului de a fi doamnă. Îi țineau Mariei panihidele la București, la mânăstirea Sfântul Gheorghe, deodată cu ale beizadelei
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
care se înțepase cu acul, se suprapuse pe verdele smalțului. Era același verde și aveau ochii niște raze aurii pornind din negrul pupilei pe care mai mult le ghicise, căci fata sfioasă nu căta spre el decât pe furiș, prin zbatere de gene. Doamna vorbea, Constantin mormăia aprobativ, intră și Radu în odaie. — De data asta nu umblăm cerniți decât nouă zile, ne iartă Stanca, hotărî doamna, vine Paștele și apoi nunta... Radule, să te gândești ce daruri îi faci miresei
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
nemărginirea mării și nu-și mai putu deslipi privirea. În genunchi, cu fața spre Mecca, ienicerii se rugau. Privea marea și i se păru de neimaginat faptul că de la o distanță atât de mare îi auzea freamătul valurilor. Le auzea zbaterea și izbiturile de țărm, fâlfâit de aripi de păsări care se înălțau ca niște săgeți în văzduh, ca de acolo de sus să poată vedea soarele nerăsărit încă, și peste toate, ca un ciocan izbind înfundat, loviturile inimii. Cu aceeași
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
res pira. Trecuse din viață În moarte cu simplitatea-i obișnuită. Era 2 iulie 1904. Pendula arăta ora trei. Un fluture mare de noapte, cu aripile negre, intrase pe fereastra deschisă și se izbea cu disperare de lampa aprinsă. Această zbatere Înăbușită În jurul mortului, devenea cu timpul obsedantă. Medicul s-a retras după ce a rostit cîteva cuvinte de consolare. Deodată, o pocnitură veselă: sărise dopul sticlei Începute de șampanie, iar spuma dădea pe dinafară. Fluturele a regăsit fereastra deschisă și a
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
s-a micșorat capul. Aveam senzația că am un gol în cap, în urma dizolvării creierului. La practicarea tradiției de botez al copilului, copilul este asfixiat prin obturarea căilor respiratorii la scufundarea copilului în apă de către preot. Sa văzut foarte bine zbaterea copilului asfixiat de preot în filmul, prezentat la TV, la botezul celui de al doilea copil al senatorului Prigoană. Copilul, speriat de moarte prin asfixiere, a plâns prelungit, după botez. Nepoțica mea a plâns trei ore după botez. Această asfixiere
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
bă, intri-n ele! Ce om nemernic! Rafael oftează, i se înmoaie brusc avântul. — Îmi pare rău de matale, unchiule, nu ești sănătos la cap. Chiar îl întristează atâta sminteală. O vede mergând mână-n mână cu moartea - tremurul și zbaterea disperată care precede înțepeneala de pe urmă... Banii, cruzimea, lăcomia și iarăși foamea, foamea de peștele prins în ac, zbătându-se pe tăvălitura de paie tocate și pe urmă în tigaia bătrânului, ca să-l sature... Și el, Rafael, s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
pe care-l îndoaie și-l leagă cu un șiret ca să încapă în sacoșa cu sufertașe. E nedespărțită de sacoșa aia cu sufertașe. Bagă-n ea la greu, ca să aibă putere pentru munca pe brânci, o pedeapsă-n definitiv, o zbatere necontenită și un tremur mare, ivit, desigur, dintr-o mare spaimă. E lesne de văzut că de la spaimă i se trage, și, oricum, toată școala îi știe povestea. Se spune că a rămas cu o sperietură de-acum doișpe ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
că acoperă toate zgomotele bombardamentului. Se zbate cu puterea disperării. Izbutește să scape, dar numai pentru scurt timp. O altă pereche de brațe îl prinde de umăr. Se zvârcolește, se sucește în continuare, dar puterile îl părăsesc, în piept simte zbaterea neputincioasă a unor aripi de pasăre și o negură grea ca un clopot de metal se lasă peste el. I se împăienjenește privirea, mâinile îi cad neputincioase pe lângă corp și se prăbușește într-un leșin adânc. XII Când se trezește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
fațetele scânteinde ale unui diamant de mult pierdut. Din cei trei frați am rămas numai eu, dar pe ei îi păstrez vii în suflet, și nu numai pentru că de la ei am luat primele lecții în ale pescuitului. Pe baltă, în zbaterea nopții ce se lasă fugărită de zorii aurii, când începeam pescuitul, sau în amurg, la strânsul sculelor, ni se părea că rămânem nedespărțiți pentru totdeauna, dar timpul nu ne iartă, și fiecare, la rândul lui, pleacă undeva pentru a nu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
E greu oricând, chiar și visând, E greutatea unei zbateri Din cercul fără de abateri În care viețuim arzând... Când, rareori liniștitoare, Zări, trec peste-un decor știut, În noi un paradis pierdut Se-ncheagă-n clipa viitoare... Să prindem firul rupt cândva De firul care-l toarce vrerea, Că nu
E GREU... by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83793_a_85118]
-
spus ea printre lacrimi. I-am spus că era oricând posibil să mai aibă copii, dar ea a scuturat din cap. Nimic nu va mai fi vreodată la fel. Cuvintele acestea, pronunțate apăsat, au plutit o vreme în aer ca zbaterea de aripi a unei păsări rău- prevestitoare. Da, era profund adevărat, nimic nu mai putea fi la fel, dar simțeam că asta era până la urmă bine, adevărat, frumos. Dacă ne-am păstra mereu inocența din copilărie, se cheamă că n-
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
Liszt. Ceaikovski. Patetica. Viorile plâng. Din prima lojă, îl poți auzi pe Vladimir Ziva icnind când dirijează, de parcă ar înghiți începuturi de cuvinte. Ar striga, de-ar putea. Întregul trup se zbate, ca un fluture captiv într-o colivie invizibilă. Zbaterea este însă eliberare; Ziva îl naște pe Ceaikovski, iar spectatorii asistă uluiți la momentul creației. Fermecat de Sibiu Aflat pentru prima oară în România, pianistul și compozitorul Mikhail Petukhov s-a declarat impresionat de Capitala Culturală Europeană, deși concertează pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
avionul de afară făcând un semn de exclamare pe cer - toate se scufundă În tăcere când buzele supereducate, de opt ani, ale Clementinei le Întâlnesc pe ale mele. Și apoi, undeva sub toate acestea, inima mea reacționând. Nu chiar o zbatere. Nici măcar un salt. Ci un fel de clipocit, ca o broască sărind de pe un mal noroios. Inima mea, acea creatură amfibie, s-a micșorat În acel moment Între două elemente: unul era emoția, celălalt teama. Încercam să fiu atentă. Încercam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pe ea, curățită de păcate prin suferință...Cât de neînsemnate sunt toate, toate... pe lângă acest crud adevăr, singurul adevăr, moartea !... își zise el înfricoșat. Oare, mai este pe lume ceva vrednic de prețuit, atâtor suferințe, atâtor dorințe, de prețul atâtor zbateri, de vreme ce aici se sfârșesc toate ?... Ce știm noi desore moarte, ori despre viață ... Nimic !... Judecata nu e bună la nimic. Cu ce te ajută ?!... Știai ceva, trăiai înfășurat într-un văl de amăgiri, pe care le-ai țesut singur cu
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
mai mult, nici nu putea mai mult. Cât de neînsemnate sunt toate, pe lângă acest adevăr... singurul adevăr... moartea!... murmură el încremenit pe marginea mormântului. Oare, mai este pe lume ceva vrednic de prețuit, atâtor suferințe, atâtor dorințe... de prețul atâtor zbateri... de vreme ce aici se sfârșesc toate?!... Ce știm despre moarte... ori, despre viață?! Nimic!... Chiar de-am ști... judecata nu e bună la nimic, cu ce te ajută! Știai ceva... trăiai înfășurat într-un val de amăgiri pe care le-ai
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
de păianjen din jurul crăpăturii, pe când cu cealaltă flutura ca un evantai, aruncând puf sidefiu în aer. Nu-mi puteam lua ochii de la lupta oribilă. Păianjenul nu se grăbea. Cu câteva fire și-a priponit bine victima de plasă, a anihilat zbaterea aripii libere, iar apoi, lucrând gheboșat, tîrîndu-și burta moale pe deasupra și pe dedesubtul fluturelui, a început să-l înfășoare cu grijă în propriile lui aripi până l-a transformat într-un pachet lunguieț, din care se mai zăreau doar ochii
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
coropișnița. Traian o ținea încuiată în cușeta lui, iar cheia și-o atârnase la gât de un șnur. Dar noi aveam o altă cheie, care se potrivea, și astfel, la lumina unei lanterne, am dibuit borcanul, care vibra de-o zbatere interimară. Am mers cu el în spălător și ne-am uitat mult timp, la lumină, la gâza monstruoasă dinăuntru. Aceasta se ridicase oblic, proptind cu cazmalele mari ale labelor peretele de sticlă. Nu știam ce să facem cu borcanul. Ne
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
zbenguiau. Cu lăsarea serii apăreau și țânțarii. Am intrat în corturi. Eu mă odihneam liniștit, când am auzit certuri în cortul lui Dani. Cineva a ieșit plângând, una din fete, nu știam care. Am auzit un plescăit puternic și o zbatere în apă. Curios cum sunt din fire, am ieșit să văd ce s-a întâmplat. Pe luciul apei, urmând parcă raza de lună, se zărea când capul, când o mână, și atunci am înțeles. M-am aruncat repede în apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
rezultatul unei abordări greșite a chestiunii, crede autorul. El califică negativ și tactica petiționară a românilor ardeleni, care nu poate duce la rezultate pozitive. Experiența Supplex-ului de la 1791 și cea memorandistă îi dau, într-adevăr, dreptate, părând mai curând niște zbateri nerealiste, dacă nu chiar alibiuri morale. Asemenea obiecții directe, pragmatice, sunt pentru Traian Vuia prilejul unor generalizări care vizează diferitele feluri de români. În rânduri puține, prin crochiuri esențiale, autorul epistolei schițează o tipologie a oamenilor politici ardeleni și din
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
antropologic al nudității, au fost susținute de Markella Manoliadi și de Constantinos Rigos, care au dansat complet dezbrăcați timp de câte 30 de minute. Coregrafa Apostolia Papadamaki a conceput un dans în care se trece de la contorsionare la nemișcare, de la zbatere la momente calme, poetice. Female Study și Hermaphrodite fac parte, alături de Male Study, dintr-o trilogie care explorează prototipuri și arhetipuri umane. Din păcate, cea de-a treia parte nu a fost prezentată la Sibiu. Chin și înălțare Female Study
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
îngrijorat, este permanent neputincios. Sub ochii tuturor, femeia se străduiește să se ridice pe vârfuri. Prăbușirile sunt violente. Pe ecran, în ochiul drept sclipește o lacrimă, abia perceptibilă. La final, trupul se dezvăluie întru totul, stând în picioare, în fața imaginii. Zbaterea încetează. Femeia își acoperă, rușinată, părțile de care înainte părea să nici nu fie conștientă. S-a ridicat. A reușit. A învins sau a fost învinsă? Douăzeci de minute pauză, spectatorii sunt scoși din sală. Se reface decorul, și iată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
se descurce. Să-și joace rolul. E o lume de pe care poate oricând să cadă, să-și frângă gâtul. Scaunele sunt așezate de astă dată direct pe scenă, de jur împrejurul acestui soclu meschin. Începe un dans foarte asemănător cu al femeii. Zbatere și, în cele din urmă, chinuită, înălțarea. Trupul este expus fără milă sub reflectorul ale cărui raze cad necruțătoare, vertical. Istoria plăcerii La Pavilionul 2007, un public restrâns, format în mare parte chiar din participanți la festival, s-a delectat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
transpunem la om o asemenea situație, lucrul e de neconceput. Omul gândește, mult sau puțin, dar suficient ca să știe că este inutil și nesocotit să faci un necontenit efort de a te menține în viață cu prețul vieții, într-o zbatere care o distruge și epuizează. Omul imaginează în gând că poate să fie în locul fluturelui și că se află prins sub o perdea, obligat să zbârnâie cu ultimele lui forțe - pentru că fluturele nu poate decât să zbârnâie: să tremure în
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
și simte că se sufocă; se zbate cu ultimele forțe și zvâcniri, cu gura larg deschisă, luptând împotriva asfixiei; dar nu face decât să inspire și mai mult aburul ucigaș. Limba i se face vânătă; e condamnat. Într-o ultimă zbatere, lovind cu capul în dreapta și în stânga, strangulat, se zvârcolește ca și cum capul lui ar fi o coadă și ca și cum ar da din ea, ca dintr-o rămășiță a trupului. Capul a devenit o simplă anexă; cu botul desfăcut, încleștat în această
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
nu avem cum să realizăm, pe plan actual, convulsiile proprii ale perioadei noastre. Putem accepta ideea că istoria noastră este convulsivă (ca de altfel orice perioadă dacă e privită la microscop), dar nu avem percepția exactă a unui act de zbatere și de zvâcnire care să definească mișcările radiografice ale vremurilor noastre. Periodizarea istoriei este o întreprindere teatrală, scenică: ni se sugerează o epocă ca la un bal costumat și ne travestim imaginația conform unor aparențe pe care le atribuim trecutului
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]