11,524 matches
-
de tocat. — Dar noi ne păstrăm echipamentul remarcabil de curat. — Așa spune și Wilt. în privința asta a fost foarte limpede. Zice că la sfârșit a curățat cu foarte mare grijă după el. — Probabil că așa a făcut, oftă domnul Rinky. Luni dimineața nu era nimic nelalocul lui. Șeful de tură v-a confirmat-o. L-ați auzit. — Da, și l-am auzit și pe porcul ăla de Wilt spunând că și-a făcut o listă cu locul de unde a luat fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
serie de articole despre adevărata natură a Studiilor Liberale - pe care intenționez să le numesc Expunere la Barbarie - va rămâne nesemnat. îmi voi anula conferințele pe care am promis că le țin la Centrul pentru Educație Sexuală. Nu voi apărea lunea viitoare la televizor la Panorama. Pe scurt, voi renunța la toate plăcerile și recompensele oferite de mediatizare... Directorul înălță o mână tremurândă. — Ajunge, zise el. O să văd ce pot face. Wilt se ridică în picioare. — Vă rog să-mi dați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
stea ghemuit. Apoi începeam să ne întrebăm cum oare și din ce se formau oasele copilului acolo, în burtă. Gemenelor nu le venea să creadă că au stat amândouă odată, strânse una-ntr-alta, atâta timp în mămica lor. "Nouă luni!" "Nouă luni!" țipa Garoafa sfidător, deși n-o contrazicea nimeni. Dar dacă, aruncă Puia neglijent, ea, cu ochi de gheață verde, care nu păruse să fie atentă la discuție, dar dacă noi eram de fapt în gaura unui mare păianjen
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Apoi începeam să ne întrebăm cum oare și din ce se formau oasele copilului acolo, în burtă. Gemenelor nu le venea să creadă că au stat amândouă odată, strânse una-ntr-alta, atâta timp în mămica lor. "Nouă luni!" "Nouă luni!" țipa Garoafa sfidător, deși n-o contrazicea nimeni. Dar dacă, aruncă Puia neglijent, ea, cu ochi de gheață verde, care nu păruse să fie atentă la discuție, dar dacă noi eram de fapt în gaura unui mare păianjen de pământ
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Covent Garden, Scala din Milano... După Camelia, după mine și fetele, au intrat în vârtej de vestimentație, lăsându-le să se descurce cu mama lor sau cu colegele și prietenele, fiind la modă schimbul și împrumutul de rochii, fuste, bluze... Luni seara ne-a sunat Mihai să ne de-a vestea. Ne-am făcut că nu știm nimic, vai ce surpriză! Ne anunță că vine, are puțin timp disponibil, că vine cu Beatrice joi dimineață, că li s-a rezervat cazarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
lucrări de construcție, unii mai lucraseră și prin străinătate. Angajară și un inginer constructor, planurile erau deja întocmite și aprobate și un contabil, pentru supravegherea cheltuielilor și ținerea actelor. Erau amândoi din Bucura, oameni pricepuți și cinstiți, membri ai "Cooperativei". Luni, Petre și Ana participară la solemnitatea punerii "pietrei de temelie", părintele Haralambie binecuvântă șantierul, nu se știe cine anunțase și "presa", așa că erau prezenți ziariști și fotoreporteri. Au fost scoși bani și au apărut camioane cu cărămizi, cherestea, ciment, betoniere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
de duzină, unde nu există decât un microfon și se citesc premiile de pe foi trase la xerox), după cea de-a doua s-a decretat: „Hai s-o numim Oscarul românesc“ - cum a propus ministrul Culturii și Cultelor, Adrian Iorgulescu, luni seara, în Sala Tronului a Muzeului Național de Artă al României. „Îmi doresc ca industria românească de film să arate altfel peste 20 de ani și să privim atunci cu amuzament înapoi la aceste prime ediții în care am împărțit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
apel tot la ciomege. Ștefan Apetrei pleca la prășit spre Iași, vindea sumane și făcea cărăușie. În cimitirul de la Humulești, este o troiță sub care hodinesc Smaranda cu surorile ei. Muntenii de la Pipirig pleacă și acum să lucreze în parte. Lunea este iarmaroc mare pe malul Ozanei. Vin mașini și căruțe cu făină, fasole, fanta, fistic... Se face comerț, din neolitic, cu sare. Slatina de la Oglinzi se cară acum cu tractorul. «Civilizația Cucuteni s-a format și s-a dezvoltat aici
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
cinematograf, nici ciupercă... - Ce fel de ciupercă? - Avea coperiș de lemn, cu bancă în mijloc, pentru ceteraș. Acolo ședea ceterașul și cânta, iar în jur jucau tăț. Amu, nunta-i într-o seară, ca la comândare (înmormântare). Nunta să făcea lunea, marțea și joia... - Erau oamenii mai bogați atunci? - N-o fo’ mai bogați! Rar dacă se făcea câțiva gogoși, colaci, nu ca amu, cu tot felul de prăjituri. Se-mpodobe găina cu plută cu țigară în gură. Îi legam zgardă, o
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
am sunat pe fratele meu la București să văd ei ce fac, că locuiau aproape de scena evenimentelor, el a țipat fericit: "Geta, suntem liberi, liberi, pricepi!" Pricepeam, dar nu mă bucuram pentru că intuiam ce va urma. Deci, de vineri până luni fiecare a stat acasă și a urmărit curgerea evenimentelor. Luni eram la serviciu, ca de obicei. Aici vreau să fac o paranteză și să precizez niște lucruri anterioare evenimentelor. Eu, ca și majoritatea colegilor eram membri de partid și pentru că
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
foarte curînd am să-mi obțin promovarea mult așteptată. După care Nev o să termine cu glumele lui idioate despre cariera mea, și am să-i pot da banii Înapoi lui tata. Toată lumea o să fie extrem de impresionată - și va fi fantastic ! Luni dimineață, mă trezesc cît se poate de optimistă și voioasă și mă Îmbrac cu hainele mele obișnuite de mers la serviciu, adică blugi și un top simpatic, de data asta unul de la French Connection. Mă rog, nu chiar de la French
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
primesc o vedere de la ai mei, de la Le Spa Meridien, care-mi spune ce bine se simt. Și, ca și cum nu eram deja la pămînt, horoscopul din Mail Îmi spune că s-ar putea să fi făcut o mare greșeală. Dar luni dimineața mă simt mai bine. N-am făcut nici o greșeală. Azi Începe noua mea viață. Am să uit toate balivernele despre dragoste și pasiune și am să mă concentrez asupra carierei. Poate am să-mi caut chiar și o nouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Asta înseamnă c-o va revedea pe Liliana! Uzina e la numai 20 de kilometri distanță, într-un orășel vecin. Mă gîndeam să trimit pe altcineva, adaugă șefa serviciului tehnic. Doamna Tamara a spus că sînteți cel mai în măsură. Luni și marți trebuie să fiți în București, la ședințele de la minister și de la institutul de cercetări. Cînd iese pe culoar, primul gînd al lui Mihai este să o caute pe Tamara. Nu m-aș mira să mă propui într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Întîi și-ntîi o va repezi puțin pe Tamara. Cu ce drept i-a jignit soția?! Nu că e Ana e vorba de soția lui! Ar trebui să aibă ceva de oltean în el: înjură-l de ce vrei, nu de muiere! Luni dimineața, urcat în autobuzul ce vine din marginea orașului, caută cu privirea capul brumat al Tamarei. Nu-i. Dar nici nu insistă. Abia în una din zilele următoare, se întîlnește cu ea la intrarea în pavilionul administrativ al combinatului. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
a doua a capitolului. La ora șapte, merge la lapte, apoi pregătește masa pentru copii. Își mai face o cafea și, pînă spre prînz, cizelează cîteva fraze. Doarme toată după-amiaza iar noaptea continuă să muncească la același sfîrșit de capitol. Luni, la prima oră, la combinat, e luat în primire de inginera Barbu, șefa serviciului Tehnic: De-o săptămînă, cei de la combinatul de îngrășăminte te cheamă la ei! Vă cheamă, accentuează Mihai ironic. Nu de alta, dar o să se creadă că-ntr-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
lui Noica devine întîmplătoare, și tot ce este aici episod, anecdotă, nume - într-un cuvânt "indiscreție" - poate fi scuzat în lumina "universalului concret", deci a faptului că, pentru a acționa, spiritul trebuie să se întrupeze. 21 martie - 24 martie 1977 Luni, 21 martie 1977 Proiectata călătorie cu Noica la Păltiniș a luat ființă. Luăm trenul de 945 către Sibiu. Pe drum, Noica îmi dă să răsfoiesc "Steaua", "Luceafărul", tăieturi din "Le Monde". Pe peronul bucureștean părea impacientat că nu găsește un
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Cartea lui Isus, nu cel din Nazaret, cartea lui Isus Cristos n-am îndrăznit niciodată s-o anexez cultural și simt că n-aș avea niciodată dreptul să fac din ea obiect al hermeneuticii; nu-i pot da numele meu." Luni, 3 octombrie 1977 Zi de debut proastă, indispus de ceea ce trebuie să lucrez - pagini de plan despre simbol, despre care am citit prea puțin și care, deocamdată, îmi apare ca o temă străină. Ar trebui să aflu punctul de conexiune
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
crezut că muriseți și v-am făcut bocetu'." Harry Brauner și-a cules astfel propriul bocet: Am aflat de prin vecini C-ai murit în gard de spini, Gard de spini, nu gard de flori, C-ai murit în închisori. Luni, 10 octombrie 1977 Plec cu Petru spre locul de culă, tot către ora 10, ca și prima dată, cu gândul să regăsesc aceeași înclinare a soarelui și aceeași lumină. Stăm acolo o jumătate de oră și sporovăim pe marginea minimei
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de mare e. Nu ne mai compara: avem alte destine. Gîndește-te ce-ar fi făcut, cu proiectele lui, o dată rămas aici. Ce s-ar fi făcut fără biblioteci? Eu m-am mulțumit cu clasicii mei." 11 decembrie - 28 decembrie 1978 Luni, 11 decembrie 1978 Sânt din nou la Păltiniș, pentru patru zile. Vineri mă întorc la București pentru a-i lua cu mașina pe Andrei Pleșu și Victor Stoichiță. Urmează ca Plotin-ul, din programul nostru istorico-filozofic, să-l facem împreună cu Noica
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și folclorice românești în perspectiva unei istorii universale a religiilor. În final, Eliade îl întreabă cu iresponsabilă candoare pe Noica "de ce nu-și pregătește o ediție franceză a Sentimentului romînesc", ca și cum asta ar depinde de voința și dorința lui Noica. Luni, 18 decembrie 1978 Dimineața la ora 11 ne strângem pentru a discuta despre "întregirile nefilozofice ale istoriei artei" - teologia, istoria, literatura, știința. Amănunțim și punem la punct "seria teologică" din lista de lecturi întocmită de Noica cu puțină vreme în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
cu un model cultural foarte înalt, care ne-a dispensat de pseudoconfruntări cu un mediu cultural ignobil și care ne-a învățat să privim faptele culturii de la înălțimea modelului pe care el însuși l-a configurat și l-a atins. Luni, 19 februarie 1979 Ieri i-am dat lui Noica cele două cărți, relativ recent apărute, ale lui Foucault - Surveiller et punir (1975) și La volonté de savoir (1976, vol. I din Hist. de la sexualité) - pe care i le-a trimis
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
pe bună dreptate, că e poate prea mult să văd în cele trei fete întrupări ale modelului ontologic "individual - determinații - general".) În orice caz, când o să ajungi la astfel de restituiri, ideea ta n-o să mai fie "în", ci "întru"." Luni, 1 octombrie 1979 Mi-am terminat capitolul cu paradigma sculpturii ca simbol specializat pentru limita benefică. Sculptura este cea mai netragică dintre arte, pentru că aici limita este celebrată, nu contestată. Primul pas peratologic este acceptarea limitei în pozitivul ei. Lucrurile
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
eu problema morții. Altminteri, cred că moartea nu e o chestiune a noastră, ci mai degrabă este o treabă de prinți care, cunoscând toată puterea lumii acesteia, descoperă moartea ca pe o limitare a ei." 21 ianuarie - 26 ianuarie 1980 Luni, 21 ianuarie 1980 Sânt la Păltiniș de ieri-seară, împreună cu Andrei. Avem în față o săptămână, în care Andrei și-a propus 30 de pagini pentru albumul Francesco Guardi, la "Meridiane", iar eu traducerea a 15 pagini din Phaidros, pentru volumul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
vorba de bietul sine îngust, de care nu mai contenește Noica să-și bată joc, ci de un atom de spiritualitate, de un principiu al persistenței de care sîntem deposedați de pe pozițiile unei formațiuni perisabile. 19 ianuarie - 25 ianuarie 1981 Luni, 19 ianuarie 1981 Simt cum jurnalul meu începe să cadă într-o anumită monotonie a scenariului. Îl pândește repetiția exteriorului, acel "sînt din nou la Păltiniș cu Andrei...". De astă dată însă nu sânt cu Andrei, ci cu Sorin Vieru
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
istorie nu s-a petrecut acolo, ci mai degrabă în cămăruța noastră de mansardă, unde l-am judecat pe Sorel, unde am arătat că limitele lui sânt limitele instrumentelor lui și unde ne-am rugat pentru mântuirea "sufletului lui logic"." Luni, 11 mai 1981 Astăzi de dimineață, excursie spre Cisnădie și Cisnădioara. Coborâm pe un drum forestier spre Gura Râului, unde urmează să facem o haltă la vila doamnei Viorica Manta, bună prietenă a lui Blaga, a lui Relu Cioran și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]