12,407 matches
-
Oborul se pustia. Pe jos, rămăseseră numai paiele tocate de copitele vitelor, coji de mere și balegă. Câțiva țărani își numărau banii sub căruțe, la umbră, și făcuseră focuri la care coceau porumbi lăptoși. Împrejur, mirosea frumos până departe. Toată omenirea aceea zgomotoasă pieri într-un ceas. Pe șoselele ce duceau în afara Bucureștiului, se vedeau căruțe goale, gonind. Dinspre apus soseau nori mari, negri, aduși de vânt. Întâi răbufni o furtună ridicând praful și măturând târgul. Frunzele uscate ale acoperișului foșniră
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
Trebuie să fie și unii care să ne slugărească pe noi, ăștia pricopsiții! Totul e să nu te lași, să fii tu deasupra. Când e vorba de asta, nici pe tată-tău să nu-l ierți! Ferească Dumnezeu să încapă omenirea pe mâna sărăciilor, că de la ăștia nu mai scoți nimic! Ăștia când or apuca puterea n-o mai lasă! Binele pe care vrei să-l faci lumii începe de la binele pe care ți-l faci ție, asta e... Într-o
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
izbutească a-și ascunde aversiunea. Iată o mărturie: „Viața Îi e un vid desăvârșit. Cuvintele lui - vorbe goale, faptele - simple sclipiri, iar gândurile (dacă are vreunul) - năluciri peste năluciri. El mănâncă, doarme, umblă și vorbește cu totul altfel decât restul omenirii. Și totuși, biata creatură nu poate stârni teama. Ar fi un desăvârșit câine de salon, ar face o figură ridicolă pe un șemineu, Între două vaze sau Într-o nișă, În chip de bust. Mă voi simți Întotdeauna pregătit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de-a dreptul niște „androgini ai istoriei”, cu un „sex intelectual indecis”, În cazul căruia „grația devine forță, iar forța se regăsește În grație”1. Unicitatea lor stranie Îl Îndreptățește pe brummellianul francez la o frază mai mult decât decisă: „Omenirea are la fel de multă nevoie de ei și de farmecul lor ca de cei mai impunători eroi”2. Și alți dandygrafi (Balzac, Gautier, Baudelaire, Wilde, Proust, Camus) par a susține același lucru și, oarecum, au dreptate. Însă numai până la un punct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
o frântură de istorie, un fragment arheologic, bun de pus, ca o curiozitate, pe măsuța aurită a viitorilor fuduli (dacă or fi având așa ceva); căci Progresul, cu economia sa politică și cu diviziunea sa teritorială, care e pe cale să transforme omenirea Într-o rasă de păduchioși, nu-i va distruge pe fudulii noștri, dar le va putea prea bine suprima măsuțele aurite à la d’Orsay, ca fiind inegalitare și scandaloase. În orice caz, iată cartea așa cum a fost scrisă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
vor mai apărea dandy precum Brummell; dar bărbați ca el, chiar și În Anglia - În orice haină i-ar Îmbrăca lumea -, se poate spune că vor exista Întotdeauna. Ei confirmă magnifica diversitate a operei divine: sunt eterni precum un capriciu. Omenirea are la fel de multă nevoie de ei și de farmecul lor ca de cei mai impunători eroi, ca de mărimile cele mai austere. Ei le dau creaturilor inteligente plăcerea la care acestea au dreptul. Ei fac fericirea societăților, așa cum alții fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
au uitat de nenumăratele servicii pe care acest patriarh al modei le-a adus patriei sale!... Și abia atunci publicarea unui tratat privitor la viața elegantă păru simplă și se rezolvă cu acordul tuturor, ca fiind o mare binefacere pentru omenire, un pas uriaș pe calea progresului. Este inutil să adaug faptul că Îi datorăm lui Brummell raționamentele filosofice care ne-au permis să demonstrăm, În cele două capitole precedente, cât de strâns legată este viața elegantă de perfecționarea oricărei societăți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
om cu gusturi delicate să adopte posteriorul luxuriant al unui hotentot. 4. Siguranța constă În cozile de rândunică ale fracului. 5. Bunul simț al unui gentleman nu se afirmă nicăieri mai bine ca În inelele lui. 6. Cu anumite restricții, omenirii i se poate permite să poarte veste albe. 7. Pantalonii trebuie să fie extrem de strânși pe șolduri. Stipulări pe care eu, deocamdată, mă mulțumesc cu modestie, dar definitiv să le neg pe toate În mod irevocabil. Într-un straniu contrast
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
prin proaspăt deschisa gaură din zid. Salam își aminti ce învățase la școală: că muzeul din Bagdad conține comori vechi de cinci mii de ani. „Înăuntrul acelui muzeu nu se găsește doar istoria Irakului“, proclamase profesorul său, „ci istoria întregii omeniri“. Acum nu părea cu mult mai impozant decât o piață unde cumpărătorii se păruiau pentru zarzavaturi. Doar că acestea nu erau roșii strivite sau ardei înnegriți, ci opere de artă și unelte care supraviețuiseră de la începuturile civilizației. Salam auzi voci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
în texte, în surse. E doar o frântură. Dar face minuni, Uri. Probabil că și credința dumneavoastră vă învață lucrul ăsta, domnișoară Costello. Minuni. Iar istoria poporului evreiesc e o istorie a minunilor. Suferim cea mai mare tragedie din istoria omenirii. Holocaustul. Și cât trebuie să așteptăm eliberarea? Trei ani! Atât! Naziștii cad în 1945 și în ’48 avem un stat al nostru. După două mii de ani de exil și peregrinări, ne întoarcem la pământul nostru antic. Pământul pe care i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
isteț, dar leneș. Se trezea la amiază și aspira să devină playboy. Asta îl întrista pe Jaafar al-Naasri. Da, era un bărbat înstărit, în parte datorită generozității lui Saddam Hussein și armatei Statelor Unite. Între ei, deschiseseră ușa marii trezorerii a omenirii, depozitul rădăcinilor umanității. Era o exgerare? Jaafar avea din când în când tendința să se folosească de înșelătorie, nu putea nega asta: care negustor nu o avea? Dar la muzeul din Bagdad nu era nevoie de nici un fel de negoț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
fiecare dată când se vedea prizonier într-o astfel de drăcie nenorocită. Capătase statut de ritual. Deși nu tolera superstițiile, Henry ajunsese să creadă că mica lui scuză mentală adresată Creatorului - în care își exprima regretul pentru nelegiurea săvârșită de omenire prin cucerirea aerului - îl proteja. Dacă ar uita vreodată să se gândească la asta, dacă nu ar lua în serios problema zborului, păi, atunci era sigur că avionul se va prăvăli printre nori ca o piatră. De data asta însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
obiect îi dublează imediat prețul, făcându-l eventual de neachiziționat? Era oare un calcul de politician, o descoperire într-un moment de inspirație, faptul că ceea ce ținea în mâna lui, care acum tremura, era un obiect ce putea schimba istoria omenirii la fel de spectaculos ca și cum ar fi ținut în mână detonatorul unei bombe nucleare? Sau exista o explicație mai simplă, una mai puțin nobilă decât toate celelalte: își mușcase Guttman limba din cauză că toate instinctele lui îl făceau să ezite înainte să împărtășească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
și musafirul ei, nu? Păi, așa ne Învață vechea, tradiționala noastră ospitalitate să ne purtăm cu aceia care ne trec pragul? Și ce dacă sunt bădărani și omit să ne ceară voie? Să fim serioși: bunele maniere n-au Împins omenirea Înainte nici măcar cu un centimetru! 4 - Când am ajuns la Paris ploua torențial. Mai fusesem aici În câteva rânduri, euforia primului contact cu Orașul Luminilor se consumase, lăsând loc, treptat, unei obișnuințe cordiale, dacă pot s-o numesc așa. Erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
pe vas a pornit către un ascunziș ce poate fi situat oriunde pe suprafața sau În măruntaiele planetei. Căutările continuă... Subzistă și o altă variantă a secretului Templierilor: o taină, un mesaj, o informație fundamentală de natură să schimbe destinul omenirii. E vorba despre cuvintele pe care Isus i le-a șoptit de pe cruce lui Iosif din Arimateea când acesta s-a apropiat pentru a culege, În Potirul Sfânt, sângele curgând al Mântuitorului? Care vor fi fiind acele cuvinte? Sau e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
enigmele ei, reale ori imaginare, ci altceva, infinit mai grav și mai dramatic: siguranța planetară. Sau poate v-ați dat seama? - Siguranța...? - Viitorul Terrei, dacă nu agreați sintagma anterioară. Erați pe punctul de a comite un atentat letal la adresa viitorului omenirii, iar asta putea să vă coste viața. Într-un fel, noi v-am scăpat de la moarte sigură, chiar dacă prețul salvării a inclus și această dezagreabilă răpire. - Vă mulțumesc cu profundă gratitudine... - Nu e cazul și nici momentul să fiți ironic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
-le ca ofrande succesive celui care, de fapt, pe El Îl vânează de-o eternitate. Oamenii sunt nesfârșite contingente de sosii ale divinității, azvârlite ca pradă amăgitoare Vânătorului, pentru ca acesta să nu poată ajunge niciodată la adevărata țintă. Dar dacă omenirea nu a fost doar destinată unui cosmic și pervers joc cinegetic, ci creată chiar cu această searbădă menire, de alibi perpetuu al unui Dumnezeu care știe că, atâta vreme cât Între El și Marele Vânător se interpun inocentele substitute umane, supraviețuirea Sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Și care dintre biografiile dumneavoastră este mai adevărată: cea din avion sau cea din computer? - Amândouă. Fără detalii, deocamdată. Altceva? - De ce mă aflu aici? - Ca să faceți din deducția dumneavoastră privind alternativa la accidentele istoriei ceva util, și nu ceva dăunător omenirii. - Într-o formă sau alta, am mai auzit trăsnaia asta cu omenirea. Doamnă dragă, o ipoteză științifică nu poate fi dăunătoare nimănui. Hazardată, ridicolă, nefondată, caraghioasă - da. Dăunătoare, În nici un caz. - N-aș fi atât de sigură, depinde de sistemul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
cea din computer? - Amândouă. Fără detalii, deocamdată. Altceva? - De ce mă aflu aici? - Ca să faceți din deducția dumneavoastră privind alternativa la accidentele istoriei ceva util, și nu ceva dăunător omenirii. - Într-o formă sau alta, am mai auzit trăsnaia asta cu omenirea. Doamnă dragă, o ipoteză științifică nu poate fi dăunătoare nimănui. Hazardată, ridicolă, nefondată, caraghioasă - da. Dăunătoare, În nici un caz. - N-aș fi atât de sigură, depinde de sistemul de referință. Într-unul comun, al realității În sensul acceptat de majoritatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
până la epuizarea rezervelor interne sau a surselor exterioare de alimentare, după care, tot pe cale naturală, intră pe o curbă descendentă, se degradează și se stinge sau se transformă În altceva. Multe dintre aceste fenomene pot fi caracterizate ca benefice pentru omenire, după cum altele Întrunesc mai degrabă conotații negative. În cazul primelor, impresia este că istoria a intrat pe un făgaș fast, că este pe calea cea bună, dacă mă pot exprima astfel: omenirea progresează, asta Însemnând că raportul dintre câștiguri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
aceste fenomene pot fi caracterizate ca benefice pentru omenire, după cum altele Întrunesc mai degrabă conotații negative. În cazul primelor, impresia este că istoria a intrat pe un făgaș fast, că este pe calea cea bună, dacă mă pot exprima astfel: omenirea progresează, asta Însemnând că raportul dintre câștiguri și pierderi tinde spre valori pozitive. Maximale, eventual. Totul merge bine, se conturează, ba chiar se Încheagă și se dezvoltă ceea ce În manuale numim epoci de Înflorire a vieții sociale, a civilizației și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
derularea unor procese istorice ar fi trebuit să se semnaleze și În situațiile de sens contrar, negative, adică, defavorabile, regresive. Ceea ce nu se verifică. Doar când e vorba despre rău totul merge perfect. Bizar, enigmatic, de neînțeles, dar adevărat: ori de câte ori omenirea se lansează pe calea regală a unei deveniri fericite, ceva sau cineva o stopează sistematic, Îi pune un crampon care o Împiedică cinic din mers ori o trimite cu nu știu cîți pași Înapoi, Într-un punct de unde reluarea drumului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
spre umanoide au rămas la condiția lor: fiindcă au avut premoniția că Într-o zi vor deveni oameni. Vorbind serios, Ceilalți voiau să știe cum vor evolua, ce pericole Îi pândesc, ce rele pot surveni În devenirea, În dezvoltarea acelei omeniri pentru a putea evita catastrofe majore, corectând ceea ce e de corectat. Înțelegeți mecanismul? Au construit un model fizico-biologic al lumii lor pe care Îl monitorizează, trăgând concluziile cuvenite din modul În care evoluează și luând măsurile ce se impun. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
așezat Într-o cușcă și urmărit cu microscopul de un nu știu cine care are asupră-i drept de viață și de moarte. Sunt destul de lucid ca să nu-mi fac foarte multe iluzii În legătură cu omul. Știu bine că, după milenii de existență, omenirea s-a schimbat enorm, pe când omul a rămas fundamental același, plin de patimi, violent, răzbunător, indiferent, laș, lipsit de noblețe și sărac În idealuri. Dar liber, domnule profesor, liber să fie și așa, și altfel, să-și ucidă semenul, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
cu al lor, s-au spălat pe mâini ca Pilat din Pont și le-au lăsat de capul lor să se descurce și să se manifeste În deplină libertate. Esența experimentului rezidă tocmai În această absolută libertate de evoluție. Soarta omenirii de grad secund care suntem nu-i interesează câtuși de puțin, le este perfect indiferentă. Vor doar să știe, atât și nimic mai mult. Modalitatea de a afla ceea ce Îi interesează este condiționată de poziția total non-intervenționistă pe care au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]