12,450 matches
-
Ulrich, tranșând problema în vreo patru paragrafe. Nu, desigur că cititul n-aduce fericirea, nu te face mai deștept sau mai frumos, conducătorii statului nu trebuie neapărat să citească poezie romantică, nu ești excesiv de inadaptat dacă nu citești. (22% dintre germani se pare că încă n-au deschis nici o carte. Anul ăsta.Ă Foloasele publicitare ale lecturii nu au fost dovedite - se știe doar că a citi nu strică prea rău, că e ca un risc pe care și-l asumă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
Rătești. Erau oameni care se Îmbătau ca să se poată supăra și să spună că rușii nu aveau cum să ajungă ei cei dintîi În cer, „În cerul lui Dumnezeu“, adăuga cîte unul. Acolo, credeau ei, primii nu puteau ajunge decît germanii sau americanii, singurii de pe acest pămînt care știu să facă tehnică. Din cauza asta, tata și cu milițianul au avut mult de vorbit cu niște oameni pe care i-au chemat la Sfatul Popular, punîndu-i, zic eu, să mai asculte o dată
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
cu a ungurilor. Iar În 1945, cînd a Început deportarea În Uniunea Sovietică a nemților de prin toate statele Europei călcate de Armata Roșie, unii oameni, mai slabi de Înger ori Întrezărind vreo șansă În plus, fugeau de condiția de german spre orice ieșire posibilă. Maghiaritatea li s-a părut multor șvabi sătmăreni o povară mai suportabilă decît germanitatea, mai ales că, la vestul României, se ridica asupra Pustei Panonice tot un regim de „democrație populară“. În acest talmeș-balmeș etno-politic, identitatea
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
lui Sándor Károlyi și ale urmașilor lui. Găzduia de bună seamă mai multe cîrciumi, iar În interbelic aici funcționase pretura plasei. La recensămîntul din 2002, Înainte de a fi ridicat la rangul de oraș, număra peste 6.400 de locuitori: români, germani, maghiari, șvabi, țigani, rromi și un japonez. De vreme ce unii nemți s-au declarat germani, alții șvabi, iar minoritarii de obîrșie indică au simțit că sînt fie țigani, fie rromi, nu Înțeleg de ce japonezul nu și-a promovat și el condiția
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
iar În interbelic aici funcționase pretura plasei. La recensămîntul din 2002, Înainte de a fi ridicat la rangul de oraș, număra peste 6.400 de locuitori: români, germani, maghiari, șvabi, țigani, rromi și un japonez. De vreme ce unii nemți s-au declarat germani, alții șvabi, iar minoritarii de obîrșie indică au simțit că sînt fie țigani, fie rromi, nu Înțeleg de ce japonezul nu și-a promovat și el condiția de nipon!... După Înțelepciunea recensămîntului, putea s-o facă liniștit și cu deplin succes
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
cînd o da de americani. De atunci, se ruga pentru sufletul acelei femei În fiecare seară de miercuri, ziua din săptămînă În care o Întîlnise. S-a predat pînă la urmă englezilor, lîngă Hamburg. Negermanii au fost separați Îndată de germani, iar, În curînd, Ioan Costin se găsea În sudul Suediei Într-un lagăr de refacere. Cea mai apologetică frază pe care am auzit-o din gura lui evoca tocmai cele trei luni scan dinave: „Atîta bere cîtă am băut la
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
-l dezinvolt: „Kant: «De ce am făcut eu cele patru antinomii cu teze și antiteze egal demonstrabile?» Exact: oare de ce?... Poate că din plictiseală sau din greșeală...“ Dar Kant al românilor dă dovadă și de fairplay, lăudându-l pe Kant al germanilor când întâlnește câte o frază inteligentă în opera acestuia: „«Nu te plânge că ești strivit, dacă te ai făcut vierme!» Genial, genial, genial spus...“ În afară de Kant, lui Virgil Panait îi mai place Cătălin țârlea: „«Drumul desfundat al remușcării.» (Cătălin țârlea
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
Împotriva sacrului vieții. Banalitatea este deghizajul adoptat de o voință foarte puternică spre a aboli conștiința. Oare un asemenea proiect e trivial? Doar dacă viața omului e trivială. Inamicul acestei profesoare este civilizația modernă Însăși. Ea doar se folosește de germani pentru a ataca secolul douăzeci - pentru a-l denunța În termeni inventați de germani. Își face unealtă dintr-o istorie tragică pentru a promova ideile neghioabe ale intelectualilor de la Weimar. Argumente! Explicații! gândi Sammler. Toți explică totul tuturor până când e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
aboli conștiința. Oare un asemenea proiect e trivial? Doar dacă viața omului e trivială. Inamicul acestei profesoare este civilizația modernă Însăși. Ea doar se folosește de germani pentru a ataca secolul douăzeci - pentru a-l denunța În termeni inventați de germani. Își face unealtă dintr-o istorie tragică pentru a promova ideile neghioabe ale intelectualilor de la Weimar. Argumente! Explicații! gândi Sammler. Toți explică totul tuturor până când e gata următoarea versiune, cea nouă, comună. Această versiune, un reziduu a ceea ce-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
să vă opriți din căutat. Eu am doborât avionul lui Saint-Exupéry“. Confesiunile tardive au avut întotdeauna ceva emoționant, dar mărturisirea lui Rippert, a unui om care și-a ucis, fără să știe, unul din scriitorii favoriți, e și mai și. Germanul spune că a trăit toată viața cu vina de a fi provocat moartea lui Saint-Exupéry, ale cărui texte le citea în școală și pe care îl admirau mulți piloți de pe vremea aceea (cărțile francezului, pare-se, i-au făcut pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
Acum știa Însă mult prea bine unde erau locurile astea. O să fie război, așa-i? Karl a Încuviințat. — Nu ne mai putem preface, trebuie să-l acceptăm. Încă de la Anschluss m-am temut de ziua asta. Toată lumea zicea, nu, nu, germanii n-au invadat Austria, nu s-a tras nici un glonț măcar. Dar noi știam, știam. Iar acum asta. Pentru un moment a părut chiar furios, iar Margaret și-a dat seama că nu-l văzuse niciodată așa. S-a Întins
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
piff, șșș...“ Războiul număra puține zile atunci când un văr de-al mamei mele, unchiul Franz, care, poștaș fiind, s-a numărat printre apărătorii Poștei Poloneze din Piața Hevelius, a fost împușcat imediat după sfârșitul scurtei lupte, conform ordinului dat de germani, la fel ca aproape toți supraviețuitorii. Judecătorul militar care a motivat, rostit și semnat sentințele de condamnare la moarte a mai fost încă multă vreme după sfârșitul războiului în poziția, prin nimic periclitată, de a semna sentințe în calitatea sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
care fusese Danzig, odată cu învingătorii s-a întors și tatăl prietenului meu din școală. El și-a căutat și și-a găsit copiii pentru ca apoi, după sfârșitul războiului, să părăsească Polonia cu un transport sigur, fiindcă era compus din antifasciști germani, după care a ales orașul-port Stralsund din zona ocupată de sovietici ca viitoare reședință pentru restul familiei. L-au numit director al Landtag-ului. Și, deoarece convingerea lui doctrinară nu fusese alterată de învățăturile din lagăr, el a înființat imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
fie condus de tineret!“ îmi era pe plac, iar oferta era pe măsură: tabere de corturi și jocuri în aer liber prin pădurile de pe malul mării, focuri de tabără printre blocuri eratice întreptate năvalnic spre locul de judecată al vechilor germani din zona deluroasă din sudul orașului, serbări de solstițiu și ceremonialul drapelului în zori, sub cerul înstelat și prin luminișurile care se deschideau spre est. Cântam, ca și când cântatul ar fi putut face Reich-ul tot mai mare și mai mare. Conducătorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
fărâmițată și zahăr. Rămășițele populației kașube au sălășuit, statornic, de când se știu, în ținutul deluros de dincolo de orașul Danzig și, sub stăpâniri schimbătoare, au fost considerate de fiecare dată ca insuficient de polone, insuficient de germane. Când, odată cu ultimul război, germanii au venit din nou peste ei, mulți kașubi au fost categorisiți prin decret drept „populație de rangul trei“. Asta s-a întâmplat ca urmare a presiunilor exercitate de autorități și în vederea motivării lor, ca să se afirme ca germani demni de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ultimul război, germanii au venit din nou peste ei, mulți kașubi au fost categorisiți prin decret drept „populație de rangul trei“. Asta s-a întâmplat ca urmare a presiunilor exercitate de autorități și în vederea motivării lor, ca să se afirme ca germani demni de încredere ai Reich-ului: tinerele femei, pentru a fi convocate la muncă, bărbații tineri, precum unchiul Jan, care acum se numea Hannes, pentru a fi trimiși la război. Mi-ar fi fost la îndemână să povestesc despre aceste griji
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
era înconjurată de dușmani. De când mă îngroziseră rapoartele despre „duminica însângerată de la Bromberg“, niște reportaje care, îndată după începutul războiului, începuseră să umple pagini întregi din Avanpostul de Danzig și unde toți polonezii erau tratați drept asasini, orice faptă a germanilor mi se părea o dreaptă răzbunare. În orice caz, critica mea era îndreptată împotriva unor ștabi din partidul local, care se fofilaseră cu lașitate de la serviciul militar pe front și care, după marșuri prin fața tribunelor, ne plictiseau cu discursuri goale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
polivalența lui Klinger, pictorul, sculptorul, desenatorul, dar care acum, după ce într-un alt volum a fost fascinat de biografia dezordonată a lui Caravaggio, dorește să fie ucenic în atelierul lui Anselm Feuerbach. În prezent, preferințele lui se îndreaptă spre cercul germanilor din Roma. Artist vrea el să se facă, și încă unul neapărat celebru. Călătorului în timp venit de la Paris, mai matur și, ce-i drept, artist, dar încă nu unul celebru, eul său din tinerețe îi apărea parcă scufundat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
elibera energii care, în timpul războiului ce se tot întindea, fuseseră îngropate, iar acum ieșeau la iveală, ca și când tot ar mai fi fost posibil să învingem - chiar dacă pe un alt teren. Puterea de ocupație tolera acest talent organizatoric parcă înnăscut al germanilor ca pe dovada practicată cu râvnă a unei aplecări speciale. Noi ne-am organizat în grupuri și grupulețe care arau pe întreaga suprafață a lagărului câte un teren ce urma să devină fertil în serviciul culturii generale, al cunoașterii filosofice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
în acea zonă etnică în care nu numai bucătăriile se deosebesc una de alta atât de net, dar, cu toate astea, se amestecă. Dacă te puteai încrede în aluziile lui, era de baștină din îndepărtata Basarabie, era prin urmare un german luat ca pradă, care, ca și oamenii de origine germană din statele baltice, fusese adus „acasă în Reich“ în urma pactului dintre Hitler și Stalin. Dar ce știam eu atunci, în prostia anilor mei tineri, despre urmările care nici astăzi nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
timp după începutul războiului, lucru știut de toată lumea, așadar și de mine, în hinterlandul orașului meu natal, începând cu întreg teritoriul Kașubiei și până în Câmpia Tuchel, familiile de țărani polonezi fuseseră izgonite din casele lor, iar în locul lor fuseseră aduși germani luați ca pradă din țările baltice. Felul lăbărțat și împleticit de a vorbi al acelora, asemănător fiind dialectului de la noi, era ușor de imitat, mai cu seamă că la Conradinum fusesem coleg, chiar dacă pentru scurtă vreme, cu un băiat din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
natal era Cernăuți, unde spunea că s-a întâlnit cu tânărul poet Paul Celan, care pe atunci se numea încă Antschel. Iar după Bucovina Basarabia putea să fie din nou regiunea în care venise pe lume. Atât de împrăștiați trăiau germanii luați ca pradă, până când au fost aduși acasă ca urmare a pactului Hitler-Stalin. Câteodată, răciturile erau însoțite de cartofi țărănești. Altădată erau savurate simplu, cu pâine neagră. Oaspeții mei, mereu alții, printre care se numărau unii veniți de departe, de peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de concentrare Bergen-Belsen, Ravensbrück... Am văzut mormanele de cadavre, cuptoarele. Am văzut oameni flămânzi, morți de foame, supraviețuitori din care nu mai rămăsese decât scheletul, imagini dintr-o altă lume, de necrezut. Iar frazele noastre se repetau: „Și ziceți că germanii au făcut asta?“. „Niciodată germanii n-au făcut așa ceva!“ „Germanii nu fac așa ceva.“ Iar între noi spuneam: propagandă. Toate astea nu-s decât propagandă. Un zidar de meserie, care fusese trimis împreună cu noi, care eram considerați tineri naziști, într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
văzut mormanele de cadavre, cuptoarele. Am văzut oameni flămânzi, morți de foame, supraviețuitori din care nu mai rămăsese decât scheletul, imagini dintr-o altă lume, de necrezut. Iar frazele noastre se repetau: „Și ziceți că germanii au făcut asta?“. „Niciodată germanii n-au făcut așa ceva!“ „Germanii nu fac așa ceva.“ Iar între noi spuneam: propagandă. Toate astea nu-s decât propagandă. Un zidar de meserie, care fusese trimis împreună cu noi, care eram considerați tineri naziști, într-o scurtă vizită la Dachau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
tocurile alea de ferestre și uși depozitate în pivniță...“ Pe același ton se plângeau de sărăcia generală, din ce în ce mai mare: „Cel mai rău ne lovește pe noi, alungații, care nu suntem bineveniți niciunde. Și când te gândești că și noi suntem germani ca și ăștia de aici...“ Adresa la care erau cazați părinții în Renania mi-a procurat-o probabil primăria din Groß Giesen. În orice caz, am plecat fără să-mi dau demisia de la mină și am luat autobuzul imediat după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]