11,499 matches
-
Păpureni - 175, satul Fetești - 357, iar Dudești - 360 de locuitori, în total fiind consemnate 1.022 persoane. În Dicționarul geografic al județului Ialomița, realizat în 1897, comuna rurală Fetești este trecută cu o populație de 1.236 locuitori, înregistrați în urma recensământului din 1890. La censul din 1905 s-a constatat o triplare a populației (3.738), pentru ca după numai șapte ani, prin apariția unor noi cartiere - Fetești-Gartă și Buliga -, să se atingă cifra record de 5.370 de locuitori. Ritmul anual
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
1883, 1892 etc.; extinderea arăturilor în Bărăgan datorită desființării monopolului turcesc asupra comerțului exterior al Țării Românești. În ceea ce privește fenomenul de transhumanță, Feteștiul se găsește pe unul dintre drumurile mocanilor, în apropierea vadului de trecere peste Dunăre de la Hârșova. Analiza rezultatelor recensămintelor din 1837, 1890, 1905, 1912, 1930, 1966, 1977, 1992 și 2002 evidențiază o scădere continuă a numărului de locuitori în Fetești-Oraș (partea cea mai veche a Feteștiului); o creștere în Fetești-Gară (cel mai dinamic cartier din punct de vedere economic
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
oraș a depășit numărul sosiților. În 2002, bilanțul migratoriu a avut valoarea cea mai mică (-32,8‰), în timp ce în 1970 s-a înregistrat cea mai mare valoare a acestuia (5,0‰). Valoarea negativă a acestui indicator în ultimul an de recensământ s-a datorat plecărilor masive din localitate (1.375 de persoane), număr care îl depășește cu mult pe cel al nou-veniților (258 de persoane). În tabelul 9 se pot observa valorile sporului migratoriu în cele cinci cartiere ale orașului. În
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
crescut numărul celor care lucrează în sectorul terțiar, de la 34% în 1966 la 53% în 1992, ajungând la 59% în 2000. De asemenea, numărul populației ocupate a crescut de la 8.577 persoane în 1966, la 13.893 în 1992. După recensământul din 2002 s-a constatat că tendința s-a inversat. În 2002, cea mai mare parte a populației ocupate (8.047) își desfășura activitatea în domeniul public (3.816), restul lucrând în domeniul privat (2.847). Deși în ultimii ani
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
56,2% în 1966 la 58,2% în 1992; la fel și în ceea ce privește grupa vârstnică (locuitori de peste 60 de ani), în cadrul căreia s-a înregistrat o creștere a ponderii acestora de la 4,7% în 1966 la 6,7% în 1992. Recensământul populației corespunzător anului 2002 urmărește același recul demografic de ansamblu. Conform acestuia, ponderea populației tinere scade ajungând la o valoare de 27,4%, în timp ce populația adultă (63,5%) și cea vârstnică (9,1%) accentuează tot mai mult procesul de îmbătrânire
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
03 22,1 2,17 3,04 Vlașca 1,21 0,94 1,89 1,87 0,21 0,33 Total 13,99 13,35 31,17 32,27 3,72 5,36 Structura etnică În urma comparării datelor obținute prin recensămintele din 1930, 1992 și 2002 se constată că în Fetești trăiesc 18 minorități etnice, cu efective variabile. În 1930, ponderea acestora era de aproximativ 3%, în 1992 de 3,9%, pentru a ajunge în 2002 la 4,8%. Minoritatea cea
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
celor care s-au deplasat în altă localitate din țară este de 1.000 de persoane. A doua minoritate o formează lipovenii, atrași în această zonă de condițiile mediului natural (apropierea Feteștiului de Balta Ialomiței și de Dunăre). La ultimul recensământ erau doar 47 de persoane, însă în prezent numărul lor este în creștere (cu 7 persoane față de 1992). Maghiarii constituie cea de-a treia etnie, cu un efectiv total de 14 persoane. În cadrul grupului se observă o scădere a numărului
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
lipsa locurilor de muncă, condițiile precare de locuit asociate cu necesitatea investițiilor în acest domeniu, absența activităților sociale sau culturale menite să confere o identitate de grup. Datele puse la dispoziție de Primăria orașului Fetești. Realizată prin utilizarea datelor din: Recensământul populației și locuințelor din 15 martie 1966, vol. I, București, 1969, și Recensământul populației și locuințelor din ianuarie 1992, Comisia Națională pentru Statistică, București, 1992-1994, Recensământul populației și locuințelor din ianuarie 2002. Dacă în 1936 numărul romilor era de 157
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
acest domeniu, absența activităților sociale sau culturale menite să confere o identitate de grup. Datele puse la dispoziție de Primăria orașului Fetești. Realizată prin utilizarea datelor din: Recensământul populației și locuințelor din 15 martie 1966, vol. I, București, 1969, și Recensământul populației și locuințelor din ianuarie 1992, Comisia Națională pentru Statistică, București, 1992-1994, Recensământul populației și locuințelor din ianuarie 2002. Dacă în 1936 numărul romilor era de 157, în 1992 cifra se multiplicase de aproape 10 ori (1.294 persoane). Se
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
grup. Datele puse la dispoziție de Primăria orașului Fetești. Realizată prin utilizarea datelor din: Recensământul populației și locuințelor din 15 martie 1966, vol. I, București, 1969, și Recensământul populației și locuințelor din ianuarie 1992, Comisia Națională pentru Statistică, București, 1992-1994, Recensământul populației și locuințelor din ianuarie 2002. Dacă în 1936 numărul romilor era de 157, în 1992 cifra se multiplicase de aproape 10 ori (1.294 persoane). Se crede că primii credincioși baptiști au venit în Fetești din Transilvania odată cu construirea
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
de membri care beneficiază începând cu 1999 de o biserică ce funcționează în cartierul Coloniști. Bibliografie Banu, A.C. (1964). Bărăganul. București: Editura Științifică. Buletin Trimestrial, nr. 4/2001, Institutul Național de Statistică, Direcția Județeană de Statistică Ialomița. Colescu, L. (1905). Recensământul general al populației României, București. Conea, I. (1956). Din geografia istorică a Bălților Ialomiței și Brăilei, Probleme de Geografie, vol. IV, București. Conea, I. (1989). Ethnogenese et ecologie demographique, Etudes et documents balkaniques et mediterraneens, 14, Paris. Coteț, P. (1989
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Paris. Coteț, P. (1989). Câmpia Română. Studiu de geomorfologie integrată. București: Editura Ceres. Fișa localității Fetești, Institutul Național de Statistică, Direcția Județeană de Statistică Ialomița, 2002. Iordan, I. (1983). Dicționar de onomastică. București: Editura Științifică și Enciclopedică. Manuilă, S. (1938). Recensământul general din 29 decembrie 1930. București. Martonne, Emm de (1902). Recherches sur la distribution géographique de la population en Valachie, Buletinul Societății Române Regale de Geografie, XXIII, București. Mihăilescu, V. (1922). Studiul populației și așezărilor omenești din Câmpia Română (1853-1899), Buletinul
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Migration System Doesn’t Work. UN Chronicle, 1, HYPERLINK "http://www.un.org/chronicle" www.un.org/chronicle. Sandu, Dumitru. (2000). Migrația circulatorie ca strategie de viață. Sociologie Românească, 2. Sandu, Dumitru. (2000). Migrația transnațională a românilor din perspectiva unui recensământ comunitar. Sociologie Românească, 3-4. Wanner, Phillippe. Migration trends in Europe, European Population, Papers, Serie nr.7, Council of Europe. Weil, Patrick. (2002). Towards a Coherent Policy of Co-development International Migration, vol. 40 (3), Oxford: Blackwell Publisher Ltd. Abstract This paper
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
și comparabilitatea); datele nu pot fi modificate sau șterse. Datele organizate în depozite provin din datele preluate din sistemul operațional, din datele de arhivă (în perioada de constituire a depozitului), precum și din surse externe (baze de date publice, date din recensăminte, date de prognoză economică etc.). Utilizarea depozitelor de date se concretizează în extragerea unor rapoarte (la cerere sau pe baza unui abonament cu o anumită periodicitate), extragerea unor date pentru a putea fi utilizate de aplicațiile de birotică (programe de
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]
-
societăților moderne și complexe, în care o parte din ce în ce mai mare a populației iese din izolarea în comunitățile sătești cufundate în inconsistență politică pentru a adopta o viziune mai largă, extinsă asupra țării și dincolo de aceasta. Este cazul Franței unde, după recensămîntul stabilit de abatele Expilly în 1778, grupurile ce ar corespunde astăzi claselor mijlocii ale burgheziei numărau deja 4 500 000 de persoane dintr-o populație de 26 milioane de locuitori, dintre care 17 milioane erau țărani și 2 milioane servitori
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
învăță-mînt, începînd cu 1907. E adevărat, această politică va antrena efecte diferite. Slovacii și germanofonii se vor ralia din ce în ce mai mult ungurilor pînă la nivelul în care proporția maghiarilor declarați va crește de la 41,2 la 48,1 % între cele două recensăminte efectuate în 1880 și respectiv 1910. În schimb, slavii de sud, croați sau sîrbi, se încăpățînează să reziste maghiarizării. În paralel, în spațiul austriac, recunoașterea legală a drepturilor lingvistice ale naționalităților nu rezolvă toate pro-blemele acestora și nu le satisface
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
de securitatea militară, 60 % fac caz de problema naționalităților, iar 35 % mizează pe înfrîngere austriacă. Cf. P. Hanak, "Die Volksmeinung während des letzten Kriegsjahres in Osterreich-Ungarn" citat de E. Hobsbawm, Nations et Nationalismes depuis 1780, op. cit., p.164-165. 318 Conform recensămîntului din 1910, Austro-Ungaria numără 10 milioane de "slavi de sud" dintre care 1 650 000 sînt sloveni, 2 250 000 croați și 1 950 000 sîrbi, la care se adaugă locuitorii regatelor sîrb și muntenegrean. 319 Articolul 80 al Tratatului
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
care se repatriaseră În 1920 și 1921 și care, nemaigăsindu-și rost În România, s-au Înapoiat În America, de această dată - aproape În toate cazurile -, pentru totdeauna”. Aceeași subliniere a făcut-o și Radu Toma, care constata că, potrivit recensămîntului din 1920, peste jumătate dintre emigranții români ajunși În SUA aveau cetățenie americană sau urmau să o obțină. „Se poate trage, astfel, concluzia că Începutul anului 1920 marchează momentul În care stabilirea În SUA a grupului a Început să capete
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
rezultate ale acestei mișcări de populație, dincolo de consecințele asupra cărora nu vom insista, au rezidat În sporirea numerică a românilor ajunși În America și diversificarea serioasă, dar nu numaidecît În sens pozitiv, a compoziției lor sociale etc. După compulsarea datelor recensămîntului efectuat În SUA În 1990, un cercetător considera că „românii-americani sînt un grup suficient de numeros pentru a fi luat În considerare, avînd o existență deopotrivă interesantă și Îndelungată”. Dar a fi luat În considerare, ca grup etnic, Într-un
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
nu lipsită totalmente de temei, chiar dacă cifrele pe care le vom reține sînt, de cele mai multe ori, aproximative. Astfel, Andrei Popovici nota informația potrivit căreia „]n anul 1899 nu au intrat În America decît 98 de români”. Radu Toma observa că recensămîntul canadian din 1901 Înregistra „În cadrul unei rubrici comune 354 persoane de naționalitate română și bulgară”. Aurelia Ion Popescu aprecia că, În 1910, emigrau În SUA 10.000 de români transilvăneni, În timp ce din Vechiul Regat cifra nu depășea 300 de indivizi
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
fost exagerat. Așa, de exemplu, cineva semnala că „În anul 1911, Telegraful Român Își asigura cititorii că numărul românilor din Statele Unite ale Americii a ajuns la circa 150.000”, considerînd Însă cifra inexactă și argumentînd acest fapt. În același an, recensămîntul din Canada Înregistra 9.960 de bucovineni și 5.875 de români, laolaltă cu bulgari. Andrei Popovici accepta faptul că În 1914 numărul românilor emigrați În SUA atinsese cifra de 135.000. Vasile Netea, un cercetător deci, presupunea că, Înainte de
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
fi trecute cu vederea În cazul unui grup etnic modest ca dimensiune. Nepotrivirile au fost generate, desigur, de lipsa informațiilor și de tendința supradimensionării artificiale a comunității românilor americani. Deși pentru intervalul de după Primul Război Mondial dispunem de date și recensăminte oficiale, cifrele vehiculate și pentru acei ani diferă În multe cazuri, și nu Întîmplător, adică nejustificat. Am văzut că o dată cu Încheierea războiului, emigrația română spre America și Canada a scăzut considerabil. După 1918, Transilvania, Banatul, Bucovina și Basarabia au devenit
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
vedere. Dar calculele În urma cărora rezultase această cifră plecau de la estimări supralicitante, care ascundeau ele tendințe extensive, fără să ascundă intenții mistificatoare. Referindu-se la imigrația română din Canada, Radu Toma a reținut o informație după care „În anul 1921 recensămîntul canadian a consemnat un număr de 15.086 români, 1,02% din populația Canadei originară prin naștere sau părinți din străinătate”. După o scădere a imigrării, care a durat pînă În 1924, „În prima jumătate a acestui an propaganda serviciilor
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Ceea ce a surprins și Îngrijorat, desigur, nu a fost numărul celor care au traversat Atlanticul, ci calitatea și valoarea noilor emigranți, atît de necesari României, Într-un moment critic al redresării ei postcomuniste. Alexandru Nemoianu ne informa că „la ultimul recensămînt făcut În Statele Unite, În anul 1990, 365.544 dintre locuitori au declarat că sînt de origine română”. Putem presupune că numărul lor ar putea fi mai mare, avînd În vedere faptul că unii Își neagă sau și-au abandonat ascendența
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
unii Își neagă sau și-au abandonat ascendența. Dar identitatea fiecăruia dintre noi - mai ales În cazul americanilor - este cea pe care ne-o recunoaștem noi Înșine. Prin urmare, singura cifră adevărată este, În ultimă instanță, cea rezultată În urma unui recensămînt, care este un act legal și, deci credibil. Astăzi dispunem sau am putea identifica oricînd sursele necesare stabilirii numărului românilor americani și al celor canadieni. Operația nu este una foarte complicată, iar aceste cifre sînt cunoscute, chiar dacă ele suscită Încă
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]