12,355 matches
-
acum dislocată de tot restul din mine avea efectul cel mai ciudat. Cred că acum înțelegeam de ce criminalii și violatorii se pot comporta în felul în care o fac: dacă eu, o presupusă ființă umană, cum spune ea, pot sta liniștit și evalua calm răul făcut familiei mele pe care o iubisem și o protejasem dintotdeauna, fără ca totuși să simt fiori de vinovăție sau nefericire, însemna că orice e posibil. Încercasem să par convenabil de înțelegător, dar știam că eșuez. — Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
mi arătase destul de clar c-ar fi foarte bucuroasă dacă am ține o ședință financiară în doi la mine-n dormitor, dacă mă-nțelegeți! Dar acum că știu ce număr important din invitați erau la nivel de juniorat, o să fiu liniștit indiferent pe care din fete aș invita-o. Dar mai e o lună până atunci, deci n-o să mă grăbesc s-o invit pe vreuna dintre ele - vreau să fiu absolut sigur că sunt potrivite înainte să aduc vorba. Sheila
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
-ntreb pe mama cum arătau oamenii ăia, m-am gândit, înainte s-o fac pe deșteapta și să zic că deschid io - dacă-s hoți sau ceva? Nu prea sună mulți la noi la ușă, că-i o stradă destul de liniștită, serios, și-n afară de iehovistu-ăla ciudat, nu prea trece multă lume p-aici. Probabil că-s din ăia, m-am gândit io, sau studenți străini care vor să ne vândă șervete de ceai și alte alea (mereu le zic să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
normal, și nu-mi venea să cred că mama nu se uită, da’ nu se uita. Se uita la Charlie și după ce-ncetase să mai rânjească și-și revenise, ochii i se fixaseră și i se măriseră și era foarte liniștită. N-am putut să mă uit la el o vreme - cumva nu îndrăzneam, da’ după aia m-am întors spre el și-am fost așa surprinsă. Arăta... plin de bucurie. Cu gura căscată. Ca pozele alea cu sfinți și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
să le plătesc și să le îndes în mica sacoșă de plastic oferită fără să fie nevoie să întâlnesc ochii bărbatului indiferent de la casă. Mi-am dus prețioasa muniție afară din magazin, pe străzile din dos. Am găsit un loc liniștit și, după ce căutasem vreo dovadă a existenței acelor camere de filmat ubicue și infernale care proliferează în oraș, am deșurubat capacul borcanului cât am putut eu de atent, evitând, pe cât posibil, să îl îndoi sau să marchez suprafața. Aveam la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
trăind în pace cu toții veți avea pace și voi. Să nu râdeți de nimeni niciodată, că fiecare om este diferit, pe unii oameni îi poate durea tare atunci când cineva râde de ei. Să știți că credința este temelia unei vieți liniștite și a păcii din familie. Două lucruri nu se pot face neavând credință: nu se pot crește copii înțelepți și nu se poate trece ușor peste necazuri. Feriți-vă de vorbirea de rău și de cei ce vorbesc rău de
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
nu-mi doresc bogateDă-mi mie frați întru Hristos Și dă-mi o sfântă simplitate. Nu cer un nume-n astă lume, Nu cer să fiu de toți cinstitDă-mi pacea Ta cea sfântă, Doamne, Și dă-mi un suflet liniștit. Și nu cer, Doamne, răzbunare Pentru acei ce-mi fac vreun răuVreau să le dăruiești iertare Și lor, și sufletului meu. Nu cer, o, Doamne, casă mare Care să aibă odăi multeCi dă-mi o singură cămară Și lucrurile cele
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
iar: - Mai chem o dată preotul, dacă nu te mărturisești nici de data aceasta, să știi că mori așa. - Las’ să vină, a zis el. A venit părintele și bolnavul s-a mărturisit. După mărturisire a adormit. Avea față luminoasă și liniștită. Când s-a trezit, i-a mulțumit soției pentru grija pe care i-o purta și a început a plânge: ]- Când a zis părintele că mă împărtășesc, Alexandra? - Mâine, după Sfânta Liturghie, va veni la noi. - Să vină, că atunci când
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
mai recentă, care este destul de interesantă. Părintele din sat organizase o călătorie la mănăstirea Orheiul Vechi din satul Butuceni. Duminică dis-de-dimineață, se adunară toți doritorii la biserică, venise autobuzul și plecară. Ajunși la mănăstire, fiecare își găsi un loc și, liniștiți, ascultau Sfânta Liturghie. După ce se termină tot, lumea ieși afară și ieși și ea. Cum ieși, îndată se apropie de ea o bătrână care, cu voce plină de jale, îi zise: - Te-am visat noaptea trecută. Exact așa cum ești. În
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
la buzunar. Găsi cei doi euro pregătiți pentru autobuz. Îi luă și îi puse repede în paharul cerșetorului. Simți rușine față de cei din jur și grăbi pasul. Auzi cum acesta îi mulțumi. Când se mai îndepărtă puțin, se simți mai liniștită și începu să se gândească la cele petrecute. Imediat, îi trecu prin minte cum hotărî spontan să aștepte autobuzul, cum acesta trecu fără să fie observat, decizia de a nu mai aștepta altul, cei doi euro pregătiți ...și la urmă
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
altora. Această persoană nu are niciodată cu nimeni conflicte, evită toate situațiile care ar putea să creeze probleme, atât ei cât și celor din jurul ei; este atentă la tot ce zice și ce face. Astfel procedând, această persoană se simte liniștită și bine. Se simte bine și liniștită ea, dar nu știe niciodată cum se simt cei din jurul ei. Persoana respectivă se mulțumește de starea sa și atât. Dar de câte ori trecem pe lângă cei de alături și, crezând că e deajuns să
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
nimeni conflicte, evită toate situațiile care ar putea să creeze probleme, atât ei cât și celor din jurul ei; este atentă la tot ce zice și ce face. Astfel procedând, această persoană se simte liniștită și bine. Se simte bine și liniștită ea, dar nu știe niciodată cum se simt cei din jurul ei. Persoana respectivă se mulțumește de starea sa și atât. Dar de câte ori trecem pe lângă cei de alături și, crezând că e deajuns să nu le facem rău, scăpăm ocazia de
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
Și reușea să le facă pe toate. Aveam toate cele necesare pentru a învăța la școală, aveam mereu pâine și hăinuțele cele mai necesare și încălțăminte. Cu mama, se înțelegea foarte bine. Nu se certau. Tata era o fire foarte liniștită și blândă. Avea mare dragoste de Dumnezeu și credință, care i-a fost de mult ajutor în viață. Pe noi, ne iubea ca pe ochii din cap. Mama, de multe ori, îi zicea că ne prea alinta. Nu departe de
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
și îmi doreau un viitor mai bun și mai luminos. Nu erau singuri, sora de la Chișinău, între timp, se întorsese acasă și le era de mult ajutor, ea făcea totul în locul mamei. Mama acuma se bucura de nepoți. Devenise mai liniștită, dar vorbea puțin, numai ce credea că era neapărat necesar. Îmi amintesc, după primul an de studii, plecasem cu grupa la muncă pe trei luni la uzina de conserve din orășelul Glodeni, la nordul Moldovei. Mi se făcuse atât de
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
trăind în pace cu toții, veți avea pace și voi. Să nu râdeți de nimeni niciodată, că fiecare om este diferit, pe unii oameni îi pot durea tare atunci când cineva râde de ei. Să știți că credința este temelia unei vieți liniștite și a păcii din familie. Două lucruri nu se pot face neavând credință: nu se pot crește copii înțelepți și nu se poate trece ușor peste necazuri. Feriți-vă de vorbirea de rău și de cei ce vorbesc rău de
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
te uita ce spun alții. Fă așa cum știi că e bine și cum trebuie să faci. Când hotărâsem să plecăm cu familia în străinătate, mă gândeam să trec pe la părinți și să le cer părerea și sfatul lor. Ei primiseră liniștiți vestea. Îmi ziseră că cel mai important era că plecam toți împreună. Credeau că ne va fi mai ușor și se bucurau într-o oarecare măsură. Totuși, îmi zise tata, să nu rămânem mulți ani, să facem ce facem și
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
din familie erau valorile creștine. Părinții aveau credință temeinică în Dumnezeu, trăind creștinește și-i învățaseră și pe copiii lor să trăiască la fel ca și ei. Biserica și sfintele slujbe erau parte componentă din viața lor. Era o familie liniștită cu copii ascultători, căci „curțile celor drepți se binecuvântează”. Moș Ion Vinaru era caracterul opus al vecinului său; o fire mai dură, lacom și setos de avere, foarte muncitor, dar înjurăturile nu lipseau de pe limba lui. Spre deosebire de vecinul său, avu
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
datoriei de părinți prinse rădăcini trainice în sufletele lor. Se stăruiră să fie și ei ca toți oamenii harnici și gospodari. Toată vara și toamna au adunat ca furnicuțele toate cele de trebuință pentru iarnă, ca să poată fi pregătiți și liniștiți și ei, la fel ca toți oamenii. Erau ultimele zile ale lunii noiembrie, dar destul de frig, pământul noaptea îngheța, iar ziua, când temperatura creștea puțin, se dezgheța. În acea seară, ca de obicei, ei lăsară toate în ordine afară, păsările
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
Liza. Era subțire și toată haina se aranja frumos pe corpul ei, avea mișcări iuți dar precise, pe spate purta un păr frumos, negru și bogat, pe care-l împletea într-o coadă lungă și groasă. Vocea ei blândă și liniștită, însoțită mereu de un zâmbet nevinovat și dragostea cu care îi trata pe cumpărători, o făceau să pară o zână. Tot satul o îndrăgise și oamenii i se adresau, la rândul lor, cu respect și cu drag: - Lizuță, ai zahăr
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
se întoarce asupra noastră sau a copiilor noștri. Dumnezeu să ne miluiască pe toți! O lecție de neuitat Era recreație. Copii gălăgioși alergau pe coridoare. Unii intrau grăbiți pentru a-și lăsa ghiozdanele la locul lor, ieșind din nou, alții, liniștiți, se așezau pe scaune, pregătindu-și cele necesare pentru lecția care urma să înceapă în curând. Doamna profesoară avea totul deja pregătit pentru a începe activitatea, doar aștepta să se facă auzit sunetul clopoțelului și copiii să se adune toți
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
promis să ne ajute la început. Acum zice că se începe culesul merelor și al perelor, așa că avem o speranță. Bine, draga mea, tu să te liniștești și să începi pregătirea de întoarcere. Vorbim mai târziu, când vei fi mai liniștită, bine? Ai grijă de tine. - Bine, bine... și voi aveți grijă... Maria, de fericire, i se părea că zboară, nu simțea pământul sub picioare. „Plec acasă! Mă întorc acasă la copilașii mei! Doamne, îți mulțumesc pentru această veste fericită și
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
să se gândească la necessaire-ul de pușcărie, încă de pe vremea când noi locuiam în Crăiței. Sânt convinsă că și Mirciulică își mai amintește cât ne zbăteam să găsim o altă locuință. Și chiar găsisem o garsonieră convenabilă într-un cartier liniștit. Familia Iorgulescu intenționa s-o închirieze pentru un an. Ții minte, draga mea, pertractările ajunseseră destul de departe când din senin ți-au restituit aconto-ul anunțîndu-te că problema nu mai e de ac-tua-li-ta-te. Aceasta te-a pus serios pe gânduri
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
pretențioasă și vizibilă. Mi-ar fi greu să rup o astfel de carte... ― Melania e vinovată! șopti Azimioară. ― Știu, dragul meu, am mai discutat despre asta. Încerc însă o strângere de inimă. Mi-e la neîndemînă gândul că acum doarme liniștită ori se uită la ploaia de afară, iar mâine sau poimâine... Făcu un gest cu mâna și oftă: Ar fi putut trăi superb. Păcat! Șerbănică Miga scînci: ― Pot să mă ridic? Am înțepenit de tot. Scarlat înclină capul. Se uita
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
extrem de cumsecade. Cel puțin tanti Melania... Surâse palid. M-am obișnuit să-i spun așa de când eram puști. O femeie încîntătoare. ― Cum vi s-a părut că privește incidentul? ― Era total distrusă. Ca și ceilalți... A avut totdeauna o viață liniștită, ferită de emoții. Îi place liniștea. Mi-aduc aminte că am rugat-o odată să mă ducă la circ. Aveam vreo 11 ani. A fost singura dorință pe care mi-a refuzat-o de când mă știu: "Nu suport, Săndel... Stau
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
realitate, știu bine, ai iubit-o toată viața pe Florence. Eu îți păream cam bleagă și nesărată. Zâmbi fermecător: Și așa eram. Miga protestă gălăgios: ― De unde! Toată lumea te considera încîntătoare. ― Nu când mă găseam în aceeași odaie cu Florence, surâse liniștită bătrâna. Unde se afla ea nu mai exista altă femeie. ― Desigur, are calități, asta însă nu înseamnă... ― Ba înseamnă! Florence era scânteietoare. Avea ceea ce se numește éclat. De aceea am iubit-o totdeauna și o iubesc și astăzi. N-am
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]