13,179 matches
-
mințit adesea: ambii „și-au mâncat credința toată”.) N-am zis să-l bați, am zis numai să faci orice ca să scoți bani de la el. (Cel lipsit de onoare Își Învăluie, În mod ipocrit, scopurile hrăpărețe sub cuvinte aparent nevinovate: „Minciuna e o boală pe care o vindecă adevărul”.) Cum ești tu, așa Îi crezi și pe alții. (Aprecierile pe care le facem despre alții poartă, de obicei, amprenta felului nostru de a gândi și simți: „Ochiul rău rele vede”.) „În fața
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
care ne arătăm demni de a ne bucura de stima celorlalți. De aceea se mai spune: „Niciodată nu te vei socoti fericit dacă nu te vei purta cinstit”; „Omul stăpânește prin inima-i bună, dar și printr-o limbă fără de minciuni”.) „Oamenii cei mai primejdioși sunt aceia care spun că le place virtutea, o predică, dar n-o practică.” (Diogene din Sinope) „Caracterul omului este destinul său.” (Heraclit) șoarecii cei mai șireți sunt prinși cei dintâi. (Prea Încrezători În viclenia lor
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Îl Întâmpinăm de fiecare dată cu neîncredere.) „Trădarea s-a sprijinit Întotdeauna pe ruda sa umilă, fățărnicia.” (St. Zweig) Sumanul alb se poate negri, cel negru nu se poate albi. (Cinstea se poate pierde, transformându-se chiar În necinste, dar minciuna În adevăr, nu.) „Nu importă ce face natura din om, ci ceea ce el Însuși face din sine.” (I. Kant) Înșelătoria dezonorează, greșeala niciodată. (Pentru că Înșelătoria izvorăște, de regulă, dintr-o intenție deliberată, pe când greșeala are la bază, de obicei, o
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
sau poleite cu tot felul de promisiuni atractive.) „Viața reală Își pierde de atâtea ori fericirea, Încât din când În când te simți Îndemnat s-o mai Împrospătezi prin lustrul ficțiunii.” (J.W. Goethe) Ce-i În mână nu-i minciună. (Oricât de atractiv ar fi un lucru ipotetic, el nu valorează nici cât cel mai neînsemnat lucru sigur de care dispunem În prezent.) Interes, dorință, aspirație, speranță - indolență, indiferențătc "Interes, dorință, aspirație, speranță - indolență, indiferență" Spiritul omenesc Își trece vremea
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
care are În toate simțul măsurii: „Morala unui Înțelept nu e niciodată o morală eroică” (L. Blaga). Ascultă totul, dar să nu crezi totul. (Crezând totul, ajungi să nu mai poți face distincția Între „bine” și „rău”, Între „adevăr” și „minciună”, și să nu-ți poți forma un punct de vedere propriu.) „Trei lucruri sunt pe lumea aceasta pe care omul trebuie să le Îngăduie și pentru care trebuie să se străduiască: felul de a câștiga existența, relațiile sociale și amintirile
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
face nimic care să fie brutal reprobabil, omul mediocru e depozitarul cel mai perfid al mizeriei morale. și el există În fiecare din noi, sustrăgându-se oricărui proces prin tocmai crasa lui banalitate... Păcatul lui nu e că spune mari minciuni, ci că nu evită cea mai evitabilă mică minciună; nu că amână marele gest de autenticitate, ci că nu face nici măcar gestica minimei decențe. Acest «nici măcar» e problema centrală, culpa capitală a «minimalismului» etic... Marcat de această incapacitate, omul se
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
e depozitarul cel mai perfid al mizeriei morale. și el există În fiecare din noi, sustrăgându-se oricărui proces prin tocmai crasa lui banalitate... Păcatul lui nu e că spune mari minciuni, ci că nu evită cea mai evitabilă mică minciună; nu că amână marele gest de autenticitate, ci că nu face nici măcar gestica minimei decențe. Acest «nici măcar» e problema centrală, culpa capitală a «minimalismului» etic... Marcat de această incapacitate, omul se face vinovat nu atât pentru răul la care e
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Mi-e prieten Platon, dar mai bun prieten mi-e adevărul”. Ferește-mă Doamne de prieteni, că de dușmani mă feresc eu. (Desigur, nu de orice prieteni: „Mai rău e prietenul prefăcut decât dușmanul pe față”; „Spune prietenului tău o minciună și, dacă păstrează secretul ei, spune-i atunci adevărul”.) „Despre cei de aproape e bine să te informezi de departe.” (H. Papadat-Bengescu) „Scoateți respectul din prietenie și-i veți lua cea mai frumoasă podoabă.” (Cicero) Prudență, prevedere, anticipare - imprudență, precipitaretc
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
le Încurci.”) Fă Împrumuturi și te gătește de supărări. (Nu numai pentru faptul că cel căruia i-ai dat se va simți Încurajat spre a-ți cere mereu, dar va trebui și să te obișnuiești cu Întârzierile și chiar cu minciunile: „Omul dator de multe ori trebuie să mintă”.) Nu ți-e necaz când te izbește un armăsar,/ Ci când te trântește un măgar. Dacă e să primești observații sau mustrări, măcar acestea să vină din partea unuia Îndreptățit să le facă
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
face.) Nu da vrabia din mână pe cea din par. (E mai sănătos să ne folosim de puținul pe care deja Îl avem decât să ne entuziasmăm de multul pe care doar Îl visăm: „Ce-i În mână nu-i minciună”.) Nu e greu să joci, e greu să te oprești. Într-adevăr, plăcerii dezlănțuite greu Îi poți pune frâu: „De ce bei, de ce-ai mai bea”.) Cel care se bizuie pe tăria armelor repede piere. (Pentru că ura născută În focul
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
ori, dimpotrivă, dacă nu cumva se dezice de ceea ce recomandă cu tărie să se facă). Μ Celor care obișnuiesc să vorbească la Întâmplare, vrute și nevrute, fără nici un criteriu valoric de selecție, le este ușor să adopte, la un moment dat, bârfa, minciuna, tertipul, meschinăria etc., deoarece pentru ei cuvintele nu au semnificația unor conținuturi de gândire responsabile. Μ Adevărul este mai mult Înțeles decât acceptat: aceasta, poate, pentru faptul că primul aspect menționat ține doar de puterea judecății noastre, pe când al doilea
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
În afară de bine și de rău: este doar simțire, șuvoi de simțire; este o suferință a tensiunii trăirii. Din perspectivă etică Însă, iubirea poate să Însemne multe Înălțări sau coborâșuri, În funcție de scopul care o animă (de exemplu, poate să Însemne șantaj, minciună, desfrâu disimulat sau, dimpotrivă, devotament, inocență, sacrificiu altruist, exaltare divină etc.). Μ Inventând cuvintele și botezând cu ele lucrurile și evenimentele, omul s-a putut desprinde de aceste aspecte ale realității și astfel și-a creat o lume a sa
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
prinde. Performanța aceasta presupune Însă efectuarea unor operații de diferențiere și de stabilire a unor raporturi Între stimuli fizici diferiți (firul de iarbă ajungând să dobândească valoarea de unealtă, de instrument prin intermediul căruia să-și potolească senzația de foame). Μ Minciuna Își are, adesea, resorturile În prostie sau naivitate, dar când este călăuzită de ipocrizie devine foarte periculoasă: pentru că ea capătă, În aceste Împrejurări, viclenia de a ne picura, din când În când, și crâmpeie derutante de adevăr. Μ Există un
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
de exemplu, suferințele tacite ale unei responsabilități trădate În raport cu sine sau cu altul; ambiții personale care propun moduri de a fi ce depășesc propria putere de realizare; dezamăgiri date de o convingere prea mare În puterea adevărului În lupta cu minciuna și ipocrizia; eșecul cultivării unei atitudini predominant contemplative, În detrimentul uneia pasionale, acționale; conștientizarea limitelor iubirii de a nu putea fi dincolo de bine și de rău; iluzia liberului arbitru În determinismul existențial, În producerea realului obiectiv, și nu a unuia fictiv
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
desigur, și Înțelepciunea de a ști să te comporți cu cei din jur În așa fel Încât aceștia să-ți spună din secretele lor doar atât cât să nu fii nevoit, apoi, să faci un compromis cu tine Însuți. Μ Minciuna se justifică, desigur, Într-o singură Împrejurare: atunci când servește la descoperirea și pedepsirea altei minciuni. În rest, minciuna trădează o josnicie a sufletului, și anume aceea de a schilodi și măslui În mod voit adevărul. Μ De ce bătaia este incompatibilă
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
fel Încât aceștia să-ți spună din secretele lor doar atât cât să nu fii nevoit, apoi, să faci un compromis cu tine Însuți. Μ Minciuna se justifică, desigur, Într-o singură Împrejurare: atunci când servește la descoperirea și pedepsirea altei minciuni. În rest, minciuna trădează o josnicie a sufletului, și anume aceea de a schilodi și măslui În mod voit adevărul. Μ De ce bătaia este incompatibilă cu actul educativ, iar procesul conștientizării este considerat de către psihologi și educatori ca principalul factor
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
să-ți spună din secretele lor doar atât cât să nu fii nevoit, apoi, să faci un compromis cu tine Însuți. Μ Minciuna se justifică, desigur, Într-o singură Împrejurare: atunci când servește la descoperirea și pedepsirea altei minciuni. În rest, minciuna trădează o josnicie a sufletului, și anume aceea de a schilodi și măslui În mod voit adevărul. Μ De ce bătaia este incompatibilă cu actul educativ, iar procesul conștientizării este considerat de către psihologi și educatori ca principalul factor care trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
didactic al unor profesori constă În arta de a Înflăcăra imaginația, de a Înfierbânta și emoționa; al altora, dimpotrivă, În arta de a oferi ordonări logice și de a forma certitudini. Μ Cei mai mulți dintre părinți nu se consideră vinovați de minciunile copiilor lor. Dar ei nu se Întreabă dacă nu cumva aceștia Își ascund uneori greșelile de teama de a nu fi pedepsiți mai aspru decât cred ei că ar merita! Alteori, copilul recurge la minciună pentru că a observat că-i
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
nu se consideră vinovați de minciunile copiilor lor. Dar ei nu se Întreabă dacă nu cumva aceștia Își ascund uneori greșelile de teama de a nu fi pedepsiți mai aspru decât cred ei că ar merita! Alteori, copilul recurge la minciună pentru că a observat că-i este mai ușor să obțină un favor de la părinți prin gestul plăcut și ademenitor al unei lingușiri, decât printr-o faptă merituoasă, care presupune Însă un efort de durată. Μ De ce copilul dorește cu ardoare
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
efectiv citite. Cunosc puține domenii ale vieții private, cu excepția banilor și a sexualității, În care să fie la fel de greu să obții informații sigure ca În acela al cărților. În mediul specialiștilor, din cauza triplei constrângeri pe care tocmai am semnalat-o, minciuna e generală, pentru că ea este pe măsura importanței pe care o are aici cartea. Chiar dacă am citit puțin, cunosc Îndeajuns de bine anumite cărți - mă gândesc acum și la Proust - pentru a putea evalua, În discuțiile cu colegii mei, dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
am citit cutare carte considerată esențială În mediul pe care Îl frecventăm. Și atât e de mare - În acest domeniu ca În atâtea altele - capacitatea noastră de a reconstrui trecutul pentru a-l face cât mai conform dorințelor noastre. Această minciună generală În care ne complacem de Îndată ce Începem să vorbim despre cărți este cealaltă față a tabuului care apasă asupra nonlecturii și a rețelei de angoase, fără Îndoială provenite din copilăria noastră, care Îl subîntind. E imposibil așadar să sperăm că
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
ura lui pentru Swallow, plasându-se Într-o poziție umilitoare. Or, ceea ce ne este cunoscut din domeniul cultural, de fapt, cel mai adesea, ceea ce nu știm, se desprinde din crezurile noastre intime și Într-o măsură mai mare din toate minciunile la care facem apel ca să ne ascundem slăbiciunea. Cu un alt confident decât cu un aparat, Dempsey nu s-ar fi hazardat să recunoască faptul că i se Întâmplă adesea, ca și nouă tuturor, că vorbește despre cărțile pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
fel sau altul, o carte ecran, În spatele căreia se ascunde cartea noastră interioar. Însă să-ți recunoști greșeala să fie oare cea mai bună soluție În cazul de față? Textul lui Sôseki pune, Într-adevăr, o interesantă problemă de logică. Minciuna estetului cu ochelari cu rame aurii și aceea a interlocutorului său se consideră dată pe față În momentul În care, În loc să nege existența acelei scene În cartea lui Harrison, el este de acord, spunând că este extraordinară. Dar cum poate
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
a citit el Însuși romanul? În situația pe care o descrie Sôseki, dialogul Între doi necititori ale aceleiași cărți se caracterizează prin faptul că fiecăruia dintre cei doi Îi este imposibil să știe dacă celălalt minte. Pentru ca această idee de minciună să Înceapă să se contureze În dialogul despre o carte, e nevoie ca măcar unul dintre participanți să cunoască opera sau să aibă o vagă idee despre ea. Dar situația e diferită atunci când unul dintre cei doi interlocutori sau amândoi
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
Inventarea, În fiecare context al spunerii sau al scrierii, cărții apropriate va fi cu atât mai credibilă cu cât va fi transpusă prin adevărul subiectului și se va Înscrie În prelungirea universului său interior. Nu trebuie să ne temem de minciuna față de text, ci de minciuna față de sine. Dacă cei din tribul Tiv reușesc să propună o lectură În forță a lui Hamlet, cu toate că, În aparență, e complet străină piesei lui Shakespeare, asta se Întâmplă pentru că se simt că sunt profund
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]