12,519 matches
-
mirosul înțepător de bioxid de sulf degajat. Reacția este greoaie și se execută sub 340˚ C, pentru a nu se produce SO3 prin distilarea acidului sulfuric. Utilizările sulfului. Sulful este utilizat în cantități mari la distrugerea paraziților de pe vița de vie, la vulcanizarea cauciucului, la obținerea ebonitei, la fabricarea chibriturilor, la focurile de artificii, la tratarea unor boli de piele, ca izolator în amestec cu parafină, la prepararea CS2, a SO2, H2SO4, etc.,. 4. Teste: 1. Să se determine starea de
Aplicaţii practice privind sinteza şi caracterizarea compuşilor anorganici by Prof. dr. ing.Daniel Sutiman, Conf. dr. ing. Adrian Căilean, Ş.l. dr. ing. Doina Sibiescu, Ş.l. dr. chim. Mihaela Vizitiu, Asist. dr.chim. Gabriela Apostolescu () [Corola-publishinghouse/Science/314_a_634]
-
Coatesville pentru a susține discursul pe care tocmai îl lecturăm. El vorbește celor trei persoane aflate în public despre momentul când, cu un an în urmă, citise în ziare despre ziua în care o ființă umană a fost arsă de vie, legată de un stâlp de oțel și împinsă cu brutalitate înapoi în flăcări când încerca să se elibereze, de către oameni care au permis și au depus efort pentru ca toate aceste atrocități să aibe loc, în timp ce scenele oribile erau privite "de
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
politica internațională înseamnă mai mult decât susțin realiștii, dar mult mai puțin decât ar dori cosmopolitiștii. De aceea, putem spune că membrii Școlii Engleze cred că a existat totuși un anumit grad de progres în politica internațională. Natura conceptului de "via media" poate fi explorată mai adânc prin observarea contrastelor cu realismul și "revoluționarismul" (termen folosit de Wight ca să descrie diverse perspective, incluzând cosmopolitismul care năzuia să înlocuiască ordinea internațională cu o comunitate universală a oamenilor) și din perspectiva clarificării tezei
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Ibid. Sir Lewis Morris (1883-1907) - poet galez, autor al volumelor Songs of Two Worlds și The Epic of Hades, Înnobilat În 1895. (n.ed.). Georges Ohnet (1848-1918) romancier francez, autor al unei serii de romane cu titlul generic Les Batailles de la vie.(n.ed.). Henry Arthur Jones (1851-1929) - dramaturg britanic; Împreună cu sir Arthur Wing Pinero a fondat teatrul „problematicii realiste” (n.ed.) Op. cit., p. 112 CR și CE + +. Ibid., p.113 Ibid., p.113 Ibid. Citat de Alberto Manguel În O istorie a lecturii
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
indestructibilă care se stabilește între două elemente: text și operă, sau prezent și trecut. Cu alte cuvinte, la fel cum textul nu poate fi înțeles decât în interiorul operei, nici prezentul nu capătă substanțialitate decât din prisma trecutului: "Dumnezeu este imaginea vie si emblematică a acestei nevoi de legitimare. E sensul și nevoia de sens, e autoritatea și nevoia de fundament, e limita și nevoia de limitare, e limbajul și substanțialitatea sa, e originea și nevoia de întemeiere, e trecutul și legătura
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ei istorice"146. În acest drum al transformării realității, al creării unei noi lumi, literatura poate să devină o piedică: "Urăsc uneori literatura, așa cum un podgorean ar putea urî vinul pentru insolența de a se socoti mesagerul în transcendent al viei, plătind vămile perfecțiunii cu adevărurile, uitate unul câte unul, ale butucilor"147. Poetica nouă pe care o promovează Ana Blandiana este, în consecință, o reiterare a poeticii anterioare stănesciene. Dar puțin altfel. Cuvintele care în modernitate sunt instrument esențial, de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Blandiana, din județul Alba, în care s-a născut mama ei, "desprinzând din aceeași denumire și un prenume".509 Ana Blandiana devine, astfel, "un simbol al purității și intransingenței morale"510. Între anii 1949-1952, urmează școala primară din cartierul orădean Viilor, la învățătoarea Tamara Stamatiu, care îi va descoperi talentul literar, în timpul orelor de compunere, când autoarea scrie primele versuri. Cursurile gimnaziale, din anii 1952-1955, le urmează la Școala Generală nr. 2 din Oradea, fostul liceu Oltea Doamna, avându-l ca
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
el se expune, deci, acelorași incertitudini, posibilități sau imposibilități, ca oricare alt gen de acțiune, acelorași exigențe, în orice caz: "Urăsc, uneori, literatura, așa cum un podgorean ar putea urî vinul, pentru insolența de a se socoti mesagerul în transcendent al viei, plătind vămile perfecțiunii cu adevărurile, uitate, unul câte unul, ale butucilor". (Ana Blandiana, Calitatea de martor, București, Editura Cartea Românească, 1970, p. 112)". 101"Poate că puritatea și eleganța discursului poetic blandian sunt în mare parte moștenite din familie poeta
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
prapuri..., cărți de rugăciuni, Coca, whisky, blugi, teniși, gumă... Femeia: A, hă, hă!, dar care-s pentru vii și care-s pentru morți? Octav: Păi toate-s pentru vii... și toate-s pentru morți... pentru viii morților sau pentru morții viilor... Nu? Femeia: Le-ai cam încurcat, mamă... Păi ce, Doamne iartă-mă, morții mănîncă gumă?! Octav: Da colivă mănîncă, scumpă doamnă? Femeia: (încercată de un oarecare realism) Păi... Octav: Ce bine-ar fi! (o clipă trist) Cu ce vă mai
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mai mulți Daniel, identici din punct de vedere genetic, separați Însa prin experiențe de viață diferite despărțiți adică prin soluții de continuitate, dar coalizați de o aceeași memorie individuală. Sintagma centrală acestei vechi tehnici de autrentificare este le récit de vie, căreia i se redă, alături de motivația intimă, valoarea epistemică: "Întelesei atunci de ce eminențele cenușii, și chiar simplii martori ai unui eveniment istoric ale cărui determinații profunde au rămas ignorate de marele public, resimt la un moment dat nevoia de a
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
a-și elibera conștiința, de a așterne pe hîrtie ceea ce știu." (p. 308) Daniel 1 scrie, de la un punct, pentru a mărturisi existența umană, În ceea ce are ea comun, la un moment dat, În toată lumea civilizată. Astfel, le récit de vie devine temă obligatorie a fiecărui membru al sectei elohimiților o sectă religioasă pe care autorul insistă mult -, aspirant la nemurire. Există, așadar, două nivele de autentificare, dintre care primul, cel al prezentului, Îndeplineste funcția realistă a romanului, iar al doilea
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Sollers și, după un titlu Încredințat lui Julliard, va trece la o editură nou-Înființată, Verticales, cumpărată Însă, În 2005, tot de Gallimard după modelul brevetat la noi de Polirom În raport cu Cartea Românească. Succesul vine Însă mai târziu, o dată cu Fragments de la vie des gens (Fragment din viața oamenilor), din 2000, care ocupă la sfârșitul anului locul 18 În top 20 al celor mai bune cărți, toate categoriile incluse, publicat de revista Lire. Univers, univers cîștigă premiul Décembre și ocupă, În același top
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
mine decît un exces de sensibilitate”. Instinctul vital și omenescul, crede Lorette Nobécourt În toate cele cinci cărți ale ei (dintre care prima, din 1994, La Demangeaison, MÎncărimea, este romanul ei cel mai bun pînă la ultimul, En nous la vie des morts), sînt consubstanțiale, ele reprezintă singurele arme - de fapt singura armă - prin care libertatea poate fi cucerită. Moartea provocată altei ființe umane - ceea ce se numește Îndeobște crimă - este justificată dacă exigența extazului o cere, și nu e vorba aici
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
care se afla În Franța, că o iubește: ceea ce pune capăt prieteniei lor, pe care el n-o mai suporta, pe care ea o dorea, căci nu s-ar fi putut Îndrăgosti niciodată de el. Numai că (c’est la vie) el nu suportă crahul și o omoară: iubirea devine posibilă, printr-un Eros cu semnul schimbat, prizonier al lui Thanatos. Naratoarea din Le Sabotage amoureux glosează astfel, la final, caracterizîndu-și deznodământul: “Persister dans l’erreur ou dans l’alcool prend
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
dragostea face-s-ar ghem.". Ca și Horia Zilieru, poetul aduce motive de doină, ia țărănească, ceramica, astfel că la Tiberiu Utan satul și întoarcerea acasă rămân o aspirație permanentă. "Am trecut pe acasă pe la noi prin sat./ Drumul dinspre vie/ pare neumblat". Radu Cârneci "Noi și soarele", E. S. P. L. A., 1963; "Orgă și iarbă", E. S. P. L. A., 1966; "Umbra femeii", Editura Tineretului, 1968; "Iarba verde, acasă", E. S. P. L. A., 1968.; "Centaur îndrăgostit", E. S. P. L. A.,1968
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Gloria lacrimii" (1971) continuă să trăiască sentimentul de singurătate, de gol și pustiu: "Deasupra golului mergând/ Fără dorință, fără gând/ Picioarele se-ndeamnă blând". Trist ca un zeu, cu zilele și nopțile prea mici pentru trupul în amurg, uimit în fața viilor și-a morților, el rămâne însă însingurat să caute marea Câmpie pierdută. În "Tristul edict" nu-și clamează ca altădată nemurirea prin operă: "Scriind mă înfrățesc cu morții/ deși nici unul nu e vrednic să-l ador." Moartea are o față
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
E. P. L., 1971; "Grădinile ascunse", Editura Albatros, 1974. "Zeii neatenți" (1967) este un volum elaborat, cu o anumită tehnică a contemplației; A. I. Zăinescu urmărește devenirea ființei, sentimentul îmbătrânirii cuprinse în casa părintească sau legate de pământul plantat cu vița de-vie (motiv obsesiv de-a lungul tuturor volumelor), adevărată țară a făgăduinței: "Sunt din Arcadia, bun, mult temuta și buna/ Arcadie Felix încoronată cu vin". Casa părintească, pe care-a iubit-o îi va urmări existența până ce "îi intră copacii-n
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Observăm o confuzie a regnurilor menită să creeze un conținut sufletesc, o realitate psihică specifică. Autorul reușește să transfigureze poetic o stare de exaltare senzorială cu semnificații adânci: astfel, copacii au crescut ca bărbații călări, au la tălpi viță de vie, gleznele din copaci, femeile poartă la gât salbă de struguri, poetul însuși a fost rupt dintr-un strugure. Se evocă obiceiuri stranii de nuntă cu semnificații în moarte. Într-un fel ca la Ion Barbu nunta și moartea se confundă
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
tot mai nostalgic și mai obosit 1: Toată noaptea scoicile vin să moară pe țărm/ Marea atunci se întoarce pe partea cealaltă.". "În volumul "Grădinile ascunse" reînvie melancolia dezrădăcinatului și retrăirea nostalgică a obsesivului gest culegerea de struguri: "Vița de vie și-a scuturat frunza pe cer, deasă și n-a găsit pe nimeni acasă". Din când în când versurile ne trimit la solemnitatea tristă a invocaților simbolistului Iacobescu: "A mai trecut prin secunde o vară/ printr-o oră am mai
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
putea uita,/ Bătrânii mei țărani/ C-a fost roșu pământul." Ion Brad îl invocă pe Iancu, al cărui cântec este aprins ca o dacică vatră", cutremurată/ "Nemuritoare": "Măria-ta, Iancule, tată,/ Cântec, tragic, visare,/ Ziua de ieri mi-e-nfășurată/ viță de vie fremătătoare." Alături de Iancu apare Horia, în "Gorunul lui Horia", poem mai puțin realizat. Poetul este descriptiv, nu emoționează, evocarea rămâne exterioară: "Să spui durerea veacurilor toată/ Prin ramul, singur, ce mai cântă-n frunză". Aurel Rău, în aceeași perioadă (1961
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ceas anume în această mare călătorie, ceas în care se poticnesc toți călătorii, când steaua urmărită se depărtează ca un miraj. Unii se depărtează și dispar în această cumplită arșiță, ca Emirul lui Macedonski, iar alții se retrag la timp. "Via Dolorosa. Durează chinul până/ Ai dispărut și din zbuciumul mării/ Primordiale apar primele țărmuri neînchipuite./ Prea Puternic îi să vorbești celui ce-o ascultă./ Din Pustie-n Pustie profet pe profet s-a trimis/ Urmele lor le mai paște corbul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
și accesibilă spiritelor vizionare poate într-un fel nevrozate. Așa se explică faptul că Muma-Zeiță se mișcă într-un ritual de descântec; toate poemele sunt, de fapt, niște descântece: "Descântece de reumă", "Descântec de casă nouă", "Descântec de plantare a viei", "Descântec de boală necunoscută". "Vraja descrisă" se vrea, într-un fel, o poezie artă-poetică. Maica Mumă este aceea care dă har poetului, Maica Mumă "piatră de făcut farmece/ vrajă descrisă" maica este aceea care îi dezvăluie sfânta fire: " Apoi le
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
este bine, ne spune poetul, să așteptăm marea coacere, timpul marii coaceri. "Dar uneori e bine că tace și așteaptă;/ Când trec furtuni sau grindini sau mană peste vii,/ Când cade strugurimea atât de grabnic coaptă,/ Se coace agurida în viile pustii." Mai apare în acest volum obsesia morții și a ploii, dezagregarea lumii, un timp apăsător și întinat, de aici nevoia de a se purifica. Sentimentul de sfârșit de lume se deslușește într-o exasperantă monotonie, o lentă dezagregare a
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
normale. Nu insistați să primiți factură pentru mărar (explicații cu privire la această plantă puțin mai târziu); de asemenea, nu puteți cumpăra carnea în leasing, nu solicitați contract notarial pentru legume, certificat de garanție la găina moartă ori pedigree autentificat pentru cea vie, instrucțiuni în limba română pentru pepenii grecești* ș.a.m.d. La piață se achită cash, iar componenta birocratică lipsește cu desăvârșire. * De la o asemenea poveste m-am împăcat cu extraterestrul numărul unu; trecuseră câteva luni de când mă părăsise și timpul
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
1914. 18. Boirac, E. Leqons de morale. F. Alean, Paris, 1910. 19. Cassirer, E. Essai sur l’homme. Les Ed. du Minuit, Paris, 1975. 20. Charmont, F. L’humanisme ei l’homme. Ed. Spes, Paris, 1934. 21. Chevalier, J. La vie morale et l’au dela. Flammarion, Paris, 1938. 22. Cicero, M. T. Despre supremul bine și supremul rău. Ed. Științifică și Enciclopedică, București, 1983. 23. Damaye, H. Psychiatrie et civilisation. F. Alean, Paris, 1934. 24. De Beauvoir, S. La veillesse
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]