13,179 matches
-
spunerii sau al scrierii, cărții apropriate va fi cu atât mai credibilă cu cât va fi transpusă prin adevărul subiectului și se va Înscrie În prelungirea universului său interior. Nu trebuie să ne temem de minciuna față de text, ci de minciuna față de sine. Dacă cei din tribul Tiv reușesc să propună o lectură În forță a lui Hamlet, cu toate că, În aparență, e complet străină piesei lui Shakespeare, asta se Întâmplă pentru că se simt că sunt profund implicate credințele lor ancestrale În
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
biblioteca omonimă. CR + + Oreiller d’herbes, trad. René de Ceccaty și Ryôji Nakamura, Rivages, 1987, p.111. Ibid, p.113 Oscar Wilde, Selected Journalism, CN + +, Oxford University Press, 2003, p.12. CN +. CN +. CR + +. CN -. Op. cit., p.12 Ibid. Decăderea minciunii, trad. de Magda Teodorescu, Polirom 2001, p.101. Ibid., p.104 Ibid., p.105. Ibid., p.111. Ibid. Sir Lewis Morris (1883-1907) - poet galez, autor al volumelor Songs of Two Worlds și The Epic of Hades, Înnobilat În 1895. (n.ed.
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
totuși, să atrag atenția asupra faptului că, de fiecare dată [...] nu era vorba de texte politice, ci de simplă literatură, o literatură considerată periculoasă, pentru simplul fapt că era adevărată. Într-o societate, în care singura materie primă abundentă era minciuna și unica realitate indiscutabilă, aparatul represiv [...] adevărul estetic devenea [...] un act subversiv, așadar politic. Așa se face că am ajuns la politică, fără să vreau [sublinierea lui M. C.], rezistând, pur si simplu, cauzelor care, de fiecare dată, voiau să
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
cafea cu înlocuitori"); corupție (ploconul de țigări Kent pentru a obține ceva), iar "dificultatea informației care se difuza prin "zvonuri", care uneori nu erau decât o expresie a speranței într-o schimbare; modul de supraviețuire mentală prin "bancuri", care dezvăluiau minciuna oficială; mica evadare prin "serialul de sîmbătă seara", de obicei de producție americană, care reprezenta o întrerupere în șirul nesfârșit de programe de propagandă la televizor și aducea în conștiința fiecăruia ideea că există o altă lume dincolo de închisoarea în
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
oportunist) și pe axul nici unei certitudini (și îndoiala "o pune la îndoială"!) este debusolată, arbitrară și grotesc dictatorială. Pledoaria argumentelor la scopul "salvator", propus fiind de tipul judecăților logice deduse dintr-o premiză falsă, Ilie acționează în funcție de mereu o altă minciună de bună credință: autoiluzionarea. În căutarea disperată a unei certitudini, funcționarul de la Asigurările sociale își fabrică soluții utopice cu care se îmbată: idealul muncii "corecte", maniacale, menit să-l readucă pe linia de plutire în organigramă; "cavoul" plasament în jurul căruia
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
el) Mina: Cum adică l-ai iertat Pandele?! Ilie: L-am iertat, pur și simplu. Mina: (nu acceptă) Ba nu-i deloc nici simplu și nici pur! Cum adică! După ce a spus cîte a spus despre tine, și toate numai minciuni, să-l ierți?! (Ilie tace) În loc să te aperi și să-i dovedești că e un mincinos, tu îl ierți? În loc să te duci să-l reclami? Ilie: (vlăguit) Unde să-l reclam? Mina: Acolo unde trebuie... La Municipiu, la Județ... Ilie
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
te duci să-l reclami? Ilie: (vlăguit) Unde să-l reclam? Mina: Acolo unde trebuie... La Municipiu, la Județ... Ilie: Acolo au probleme mai importante. Sînt înnebuniți cu alte treburi. Planuri, norme, case, pîine, gaz, benzină... Nu-i interesează nici minciunile lui Pândele, nici adevărurile mele... Pe ei îi interesează altele... Mina: Dar omul? Omul nu-i interesează? (renunță) Ilie: Îi interesează oamenii... Și asta e cu totul altceva. (se ridică în capul oaselor) L-am iertat, cu toate că în ședința de
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
direcției teatrului.... Și "Al doilea interviu" s-a acoperit de un nemeritat praf al interdicției în încăpătoarele dulapuri ale Consiliului Culturii. Piesa, ce poate fi alăturată scenariilor de film "Reconstituirea" sau "Croaziera" e o disperare strigată, țipată, urlată, plînsă față de minciună, nu ca subterfugiu, ci ca mod de existență. Pentru că, dacă în prima variantă a interviului, cei patru muncitori dintr-un îngrozitor de trist cămin de nefamiliști răspund (adică mint) ca la carte... așa cum se cere...,în cea de a doua variantă
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
variantă a interviului, cei patru muncitori dintr-un îngrozitor de trist cămin de nefamiliști răspund (adică mint) ca la carte... așa cum se cere...,în cea de a doua variantă Al doilea interviu -, luat în joacă, fiecare interogîndu-l fără cruțare pe celălalt, minciunii îi ia locul adevărul. Dezbrăcat de iluzii, autorul privește, printr-o lentilă care mărește uriaș, la bietele noastre suflete obligate să mintă pentru a se salva pe deoparte și pentru a se pierde pe cealaltă parte. Se propune aici o
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
toate științele lui... Mihai: E treaba ta ce crezi despre mine... Și dacă te-am dezamăgit... Alex: Da, m-ai dezamăgit. (după o pauză) Dar într-un fel e mai bine. Ai dispărut tu ca supraom, dar a dispărut și minciuna. Acum știu mai bine cît ești și am curajul să cred că nu ești mai mult. Ca să vezi! De la o prostie de cadou, am aflat ceea ce de mult mă temeam să descopăr. Maria: Băiatul ăsta, să știi, a băut mai
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
este dată de faptul că, în oricare sistem ne-am afla, omul de înaltă ținută, atât intelectuală, cît și etică, este marginalizat, trimis "pe tușă", ignorat sau persiflat. E un Neînțeles. Tocmai pentru că societatea din care provine e grevată de minciună, ipocrizie, lașitate. Așa stînd lucrurile, nu-i rămîne decît să se închidă în carapacea sa, într-un univers artificial, dar care îi dă, totuși, posibilitatea de a trăi conform propriei structuri interioare. Personajele piesei nu sînt identități bine stabilite, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
1: De... mint... într-un fel... ca să spun așa, în interesul artei... Ea 2: Da, da... Și tu minți? El 1:... Și eu... Ea 2: Tot în interesul artei? (pauză) Păi atunci de ce nu le-ai vorbit cheferiștilor, cheferistelor, despre minciuna în artă, în poezie? Poate c-ar fi avut ceva de învățat. El 1: Dar ce ai în seara asta! Ce e toată flecăreala asta fără rost?! Ea 2: Întîi și-ntîi nu e nici o flecăreală. Apoi are rost pentru că, măcar
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
să năzuiască la altceva. Nu-i de mirare că elanurile lui Octav eroul pur, intransigent, himeric se frîng. În confruntare cu energiile maligne, proliferante, idealistul își pierde la un moment dat forța de a spera. Interogațiile lui (despre adevărul și minciuna în care trăim, despre legitimitatea prezenței printre noi a strigoilor din trecutul nefast, și încă, și încă) se izbesc de un zid de indiferență, visele lui, luat de unii în răspăr, par celor încuiați și celor neîncrezători simple aiurări. Într-
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
să se închine omul?! Costache: (cu adevărat bulversat) Octav, eu trebuie să plec... (dar nu știe cum să plece) Domnule, ce să mai spun... Nu știu ce să mai spun... E mare încurcătură... Octav: Tata e mare specialist în eufemisme... Pentru el minciuna e doar un adevăr mai mic..., inerția, înglodarea în biologie și administrație, la el e căsnicie... liniștită, armonioasă... iar dezastrele, ai auzit, se numesc încurcături... încurcături de tranziție... Costache: (ceva mai prezent) Cînd o să treci și tu prin ce-am
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
eludăm din spaimă sau din confort moral, are efecte și acum, după aproape douăzeci de ani de la revoluție; și încă efecte grave și deformate. * * * Împreună cu personajele acestei piese, am refăcut parțial, un climat uman adică social, politic în care funcționa minciuna, lașitatea, frica, dar și o bine lucrată tehnică a disimulării în relația cu autoritățile statului, tehnică prin care, până la urmă, ne-am denaturat relația cu noi înșine. Făcând drumul înapoi, ne regăsim acolo unde eram adunați la un loc și
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
întrebat, chiar dacă în aria vizibilului, gestul nu a fost dus pînă la capăt. Teatralitatea se regăsește și în detalii. De multe ori se face referire la motivul măștii, de această dată alegîndu-se din polisemia termenului sensul de disimulare, de tăinuire. Minciuna pornește de la fiecare devenind universală. Comunismul a format un popor de mascați, de oameni care se ascund unii față de alții pentru ca în final, aproape în mod camusian, să devină niște însingurați, niște străini. Măștile se lipiseră atît de mult de
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Stai aici! Unde te duci?! N-ai unde să fugi ca să scapi de tine! Stai aici, pe scena ta de garsonieră, teatrul tău de debara, aici, unde-i înveți pe copii ce e rău și ce e bine, care-i minciuna și care-i adevărul! Spune! Gh. P. unu: Ce dracu' mai vrei să-ți spun?! Nu ți-am spus?! Nu ți-am spus că te-am turnat... cu armele și cu porumbeii spioni...?! Nu ți-am spus că am turnat
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
înjurăturile cînd îți aduce poștașul pensia...; că de zis, așa, ziceam și înainte, și înjuram, și făceam bancuri, și la cozi, și la serviciu, și-acasă... Nu, mie să-mi spui ce faci acum, azi, cum te opui tu la minciuna de azi, la corupția de azi, la demagogia și la sărăcia de azi...! Ia zi-i, cum te opui? (sonerie; pe măsură ce cei doi sînt cuprinși de panică, de frică, ascund dosarele, mîncarea, băutura pe sub masă, sub fotolii, sonerie devine asurzitoare
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
este un demers care aici își are rostul. Își are, nu-și are, unora le folosește. Celor din speța răilor care rămîn răi. Chiar dacă ar îngîna regrete, cine să măsoare puritatea lor? Unde-i filtrul care să scoată la iveală minciuna? Cum se străvede în piesa lui Constantin Popa, cu dozajul ei de comic și dramatic și replica dură, bărbătească, jocul luminii și al întunecimii nu se sfîrșește cu una, cu două. De ce să-și recunoască unii fapta odioasă, cînd pot
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
este dus la ultimele consecințe: de la suprematistul Malevici la poetul Hlebnikov, artiștii primei avangarde consideră că scopul artei este tocmai gratuitatea și, Într-un fel, omul vizat de ea este un supraom În măsura În care refuză din capul locului - ca pe o minciună - ideea oricărei transcendențe a operei. Este ceea ce, În reluare, vor face Noii Romancieri francezi, pentru care personajul și În general referința realistă este o transcendență care subminează caracterul imanent - absolut, deci - al operei. În treacăt fie spus, aceasta este esența
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
nemăsurat pentru a fi delegitimat, numai astfel va fi reprezentat În mod fildel. Philippe Muray Enormul În literatură este deci un mod de reprezentare. O spune unul dintre eseiștii cunoscuți pentru antimodernismul său vitriolant. Reprezentarea prin exacerbare nu Înseamnă deci minciună, ci revelarea adevărului ascuns În defetismul care caracterizează astăzi atitudinea față de lume, o atitudine „slabă”, aidoma trăsăturilor ființei postmoderne. Literatura angajată a ultimilor ani este una pentru care limbajul reprezintă doar suportul mesajului. Autorii ei au ceva de spus lumii
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
decid, Împreuna cu fiul Profetului, să-l Înscauneze pe acesta ca reîncarnarea tatălui pentru a-i convinge pe adepți că metamorfoza este posibilă acum. Planul cronologic secund al romanului, cel ai cărui eroi sînt neo-umanii, confirmă realizarea dezideratului și justifică minciuna: da, atunci a fost o păcăleală, dar acum e o realitate; În fond, minciuna n-a făcut decît să grăbească ad-venirea adevărului. Secta elohimită ajunge curînd cea mai mare comunitate religioasă din lume și cea mai puternică instituindu-se ca
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
a-i convinge pe adepți că metamorfoza este posibilă acum. Planul cronologic secund al romanului, cel ai cărui eroi sînt neo-umanii, confirmă realizarea dezideratului și justifică minciuna: da, atunci a fost o păcăleală, dar acum e o realitate; În fond, minciuna n-a făcut decît să grăbească ad-venirea adevărului. Secta elohimită ajunge curînd cea mai mare comunitate religioasă din lume și cea mai puternică instituindu-se ca singură cale redemptivă pentru puținii oameni dezamăgiți de religiile tradiționale ale căror discursuri Îsi
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
unul de predilecție pentru intelectualul libertar confruntat cu un sistem politico-social represiv sau pur și simplu cu sistemul contemporan de valori culturale. Sphinx este doar pe jumătate roman: pe prima jumătate. Naratorul/ea, student/ă Într-un seminar catolic, descoperă minciuna discursurilor pe care trebuia să le asimileze, se descoperă, pe scurt, altfel. Împreună cu un preot iezuit catolic - din stirpea clerului pervers personificat de marchizul de Sade În secolul XVIII sau de Hervé Guibert În secolul XX - ajunge Într-un club
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
cum verde spune Serge Doubrovsky referindu-se la autoficțiune. Dar sexul, ca și omul, a fost mereu idealizat, Înălțat la rang metafizic - există chiar o carte numită Metafizica sexului, a lui Julius Evola). Unii, cu spirit occamian, ar considera o minciună “umanistă” această investire. Este o minciună, adică, să izolezi sexul de contextul anatomic, de registrele de limbaj În care se Întrebuințează cuvintele ce-l desemnează. Tandemul etic-estetic, redutabil Întotdeauna, acționează și acum, dar altfel orientat. Întotdeauna binele a fost legat
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]