12,272 matches
-
un deschizător de drum și Toma doi pași în spate. Inspectorul zâmbea în sinea lui, imaginându-și-l pe Calistrat acasă la tatăl socrului său, informându-l de isprăvile fiului acestuia. Drumul nu mai dură mult, comisarul se oprise pentru că galeria se termina brusc. O grămadă de bolovani bloca trecerea. Îi dădură împreună la o parte și, după scurt timp, o geană de lumină începu să se întrevadă în fața lor. Imediat ce eliberară ieșirea, Pop se întoarse spre ginerele său. Ducându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
puteau opune voinței domnițelor și paznicilor ce aveau toiagul în mâini. Cu el fusese altceva, el era paznicul ales de zei. Ei, poftim! murmură el. Am ajuns și eu să gândesc ca ea. Ridică din umeri și ieși afară din galerie. Deși trecuse prin atâtea întâmplări alături de Calistrat, întâmplări în care văzuse cu ochii lui o mulțime de lucruri care numai normale nu puteau fi considerate, încă refuza să creadă că există zeii, iar în privința intervenției acestora în viața sa, nici atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cu toiagul. Râpa Dracului era un canion îngust, cu pereții foarte înalți. Deasupra capului, se vedea numai o fâșie îngustă de cer albastru. O încâlceală de arbuști piperniciți, crescuți pe versanții aproape verticali, se înghesuiau în sus, spre lumină. Gura galeriei se afla la nici un metru deasupra fundului bolovănos al râpei, care cobora ușor spre dreapta. Mai departe, nu putea străbate cu privirea, canionul arcuindu-se ușor. Pășind prudent pe pietroaiele adunate acolo, porni la vale. Pe măsură ce înainta, studia atent pereții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
fusese primul care intrase în interior. Mare îi fusese dezamăgirea când văzuse ce se afla înăuntru. Nu era nici pe departe o mină. Se afla într-o peșteră, cât se poate de naturală, străbătută de un curs de apă. Trei galerii se deschideau dincolo de râul subteran. Nici vorbă de aur acolo, nici un filon nu se vedea strălucind pe pereți. Șinele ruginite intrau în galeria din dreapta, oprindu-se în fața unui perete dărâmat. Cineva excavase acolo, căutând, fără îndoială, aur. Deși deziluzionat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Se afla într-o peșteră, cât se poate de naturală, străbătută de un curs de apă. Trei galerii se deschideau dincolo de râul subteran. Nici vorbă de aur acolo, nici un filon nu se vedea strălucind pe pereți. Șinele ruginite intrau în galeria din dreapta, oprindu-se în fața unui perete dărâmat. Cineva excavase acolo, căutând, fără îndoială, aur. Deși deziluzionat de faptul că nu dăduse de peștera lui Ali Baba, Boris nu sistase lucrările. Imediat, dăduse dispoziție ca săpăturile să continue în galeria începută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în galeria din dreapta, oprindu-se în fața unui perete dărâmat. Cineva excavase acolo, căutând, fără îndoială, aur. Deși deziluzionat de faptul că nu dăduse de peștera lui Ali Baba, Boris nu sistase lucrările. Imediat, dăduse dispoziție ca săpăturile să continue în galeria începută. Considera că cei ce începuseră prospectările știau ce fac. Se gândea să mai sape cel puțin câteva zile, în speranța că vor găsi totuși ceva. Vlad se arătase întru totul de acord cu decizia omului său de încredere. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
peșterile talibanilor ca să le curețe de mujahedinii ascunși acolo. Pe jos, chiar lângă podul peste râul subteran, recunoscu una din lanternele pe care le foloseau ei. Zăcea aruncată pe jos și încă mai lumina slab. Felinarele agățate de pereți în galerie aruncau o lumină palidă, pierzându-se în depărtare. Hotărî să stingă lanterna sa și așteptă câteva clipe, ghemuit la pământ, ca să i se obișnuiască ochii cu semiîntunericul. În afară de zgomotul apei ce curgea, nu se mai auzea nimic. Șinele vechi luceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în depărtare. Hotărî să stingă lanterna sa și așteptă câteva clipe, ghemuit la pământ, ca să i se obișnuiască ochii cu semiîntunericul. În afară de zgomotul apei ce curgea, nu se mai auzea nimic. Șinele vechi luceau slab în lumina ce răzbătea din galerie. Porni apoi mai departe, încordat ca un arc. Ajuns la intrare, se lipi de perete, ascultând atent orice sunet ar fi putut veni din interior. Nimic, totul era neclintit. Se aplecă și atinse cu palma una dintre șinele de metal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ori hârșâitul lopeților cu care încărcau pietrele. Două cazmale și un târnăcop zăceau pe jos, chiar lângă vagonetul pe care îl găsiseră în mina părăsită și pe care îl foloseau și ei ca să scoată materialul excavat din grotă. Dincolo de acesta, galeria mai continua câțiva metri după care urma peretele prăbușit pe care încercau să-l perforeze. Îi fu suficientă o singură privire ca să se convingă că muncitorii nu erau nici acolo. Uneltele zăceau abandonate la marginea frontului de lucru, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
stătu pe gânduri, sări înapoi peste vagonetul abandonat și o luă la fugă spre ieșire. Străbătu podul de lemn în viteză și nu se opri decât când ajunse la gura peșterii. Aici, rămase o clipă pe loc, privind în urmă. Galeria pe care o părăsise nu se mai vedea. Valuri de fum gros, negru ca noaptea, se scurgeau de acolo, apropiindu-se de podul de lemn. O ură fără margini venea dinspre negura aceea. Pielea i se făcu de găină, în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
dreaptă, cea cu care trăgea cu pistolul, pregătit să deschidă focul. Își dădu pe loc seama de ridicolul situației, nu mai avea arma. O scăpase sau poate o aruncase chiar el, în momentul în care o rupsese la fugă din galeria îngustă. Totul nu dură mai mult de câteva clipe. Din peșteră nu se năpustea nimic înspre dânsul. Orice era acolo, dacă într-adevăr era ceva, nu trecea dincolo de prag. Ori poate nu putea să o facă? Ideea aceasta îi străbătu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
putea fi vorba de un animal. Vlad nu fusese acolo cu el, nu simțise tremurul muntelui și nici geamătul acestuia, care îi băgase groaza în oase. Chestia aceea, fumul negru, ieșise din gaura îngustă, ca o fantă subțire, de sub tavanul galeriei. Se prelinsese de acolo ca un lichid drăcesc. Umbla se prin toate colțurile lumii dar nu auzise de existența unei asemenea vietăți. Vlad nu-i înțelesese întrebarea. Boris știa că, orice ar fi fost ființa aceea, era acolo cu mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
a o și verifica. Trebuia să se convingă că în subteran nu mai pândea nici o primejdie, iar pentru asta era necesar să intre acolo. Nu-i surâdea deloc acest gând. Șansele de nereușită erau enorme. Ori bestia era tot în galerie și, știa foarte bine ce e în stare să facă, ori ieșise afară și nimic n-ar fi putut-o opri să intre iarăși, caz în care s-ar fi trezit încolțit în galeria strâmtă de dedesubt. Începea să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
enorme. Ori bestia era tot în galerie și, știa foarte bine ce e în stare să facă, ori ieșise afară și nimic n-ar fi putut-o opri să intre iarăși, caz în care s-ar fi trezit încolțit în galeria strâmtă de dedesubt. Începea să-i pară rău că venise singur. I-ar fi prins bine să mai aibă pe cineva cu el pe care să-l lase de pază la intrare. Când plecase de jos, nu se gândise la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cel dintâi ecou comic al conflictului dintre bărbați și femei”<footnote Ibidem, p. 65. footnote>), avarul (fiind și prima întruchipare a „provințialului”). Caracterurile lui Mumuleanu cuprind momente de comedie de moravuri. Lingușitorii, Muierile, Nobilul vechi și sărac, alcătuind o amplă galerie de portrete în gustul clasic, anticipând comicul caragialesc. Tipurile fundamentale ale epocii apar în Comedia vremii (1833), cunoscută mai ales sub titlul de Franțuzitele, aparținând lui Costache Facca. Este prima piesă românească destinată interpretării pe scenă și realizată ca atare
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
compuneau ambianța acelor mici colectivități umane. Fără îndoială, alcătuirile de ansamblu ale sitului oferă o imagine grăitoare a unui timp istoric demn de admirația noastră. Se spune despre Grota din Pech- Merle, de exemplu, că poate fi asemuită cu o galerie de artă preistorică. Situată într-un impresionant palat edificat de natură, ea ilustrează deopotrivă o variată și vastă epocă geologică. La rândul ei, Grota Merveille oferă privirilor un inedit spectacol de lumini și umbre, în funcție de unghiurile căderilor fascicolelor de lumină
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92330]
-
calcar și pe picturile rupestre. Situat la peste 100 de metri adâncime, Padirac-ul încântă mai ales prin suprafața acvatică, pe care se poate merge cu barca, pe o distanță de 2000 de metri și la o temperatură de 13 grade. Galerii, ape, stalacmite, stalactite, broderii în calcar, cristale, picturi rupestre, multe alte relicve istorice alcătuiesc o imagine generoasă și edificatoare a unei epoci care nu și-a dezvăluit încă toate tainele. Cu 55 000 de ani în urmă La Roque Saint-Christophe
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92330]
-
schițat la ultimul șaișpe noiembrie portretul de bătrân cu mustață. Pe prima față a felicitării era o compoziție mai elaborată în culori, o vrăjitoare cu tot arsenalul, globul de cristal, retortele, căminul, o poliță cu cărți, opaițul și sus, la galerie, o bufniță - uite, dragă (mama de colo, când a descoperit în camera mea de lucru felicitarea), pe-o față Cristi m-a desenat și pe mine; mi-o arată amuzată pe hârcă, care n-are nimic din trăsăturile mamei, decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
ciudate, urme ale frustrărilor - un fes semănând vag cu conturul Sudanului sau un corn mușcat - Africa de Sud... (Cele 230 de gravuri licențioase din colecția prințului Friedrich August I al Saxoniei, zis „Der Starke“ din cauza tăriei sexului, au ajuns anul ăsta în galeriile Castelului din Dresda. Prințul cu zeci de amante și 365 de copii avea, se vede, momentele lui de inhibiție, în care se retrăgea în iatac cu pozele porno, cu târfele și nimfomanele, cu Adam și Eva într-o exhibiție sado-maso
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
fiindcă nu și-a luat ca bagaj decât o pungă și aparatul de fotografiat pe umăr. Mult mai mizeri arată copiii adormiți de-a valma cu câinii sub o bancă la scara metroului. Plină de demnitate, Galina nu coboară în galeriile metroului, cu siguranță n-a venit la Paris ca să umble pe sub pământ. Își contemplă scurt silueta reflectată în marmura udă a scărilor. Imaginea alungită și subțiată ar fi fost poate măgulitoare pentru o femeie bașoldită, cum ajung mai toate rusoaicele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
plecat, și tu și Liana! (căcatul e un film cum se văd seara la televiziunile noastre, dar putea să fie orice gen de film, unchiu-meu chiar începuse să-mi amintească de bătrânii din Muppets Show, cei doi care asistă de la galerie la spectacol, găsind în toate cusurul). M-am mutat aici într-o primăvară, nostalgic după bucureștencele uluitor de proaspete pentru casele dărăpănate din care ieșeau, de pe străzile familiare ale trecutului meu, Bărăției, Baia de Fier, Sfânta Vineri... În viața diurnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Sfântul Dumitru și Sfânta Paraschiva, acoperite de sticlă verzuie, în rame ieftine de lemn. În colțul din stânga-jos al Sfintei Paraschiva am recunoscut portretul alb-negru al lui Paul Inginerul. Peretele principal, de-a lungul patului, era acoperit cu o impresionantă galerie de trupuri feminine goale și în general blonde, unele dintre ele cu sâni lucioși, de dimensiuni nevăzute și neimaginate. Fuseseră decupate din anumite reviste pe care Veronica mi-a explicat cu mândrie că le primise drept remunerație pentru spălat-călcat de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
i-au privit moartea; iar eforturile bine intenționate ale fiului i-au răcit de tot pe admiratorii tatălui său. Nu este un simplu accident faptul că atunci când una dintre operele cele mai importante ale acestuia, Sumariteanca a fost vândută de către galeria Christie’s curând după discuția stârnită de publicarea biografiei dlui Strickland, tabloul a obținut cu două sute treizeci și cinci de lire mai puțin decât prețul cu care îl cumpărase cu nouă luni înainte un distins colecționar a cărui moarte subită a dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
era generală. Fiecare vorbea cu vecinul lui. Cu vecinul din dreapta în timpul supei, peștelui și antreurilor, cu vecina din stânga în timpul fripturii, dulciurilor și brânzeturilor. Vorbeau despre situația politică și despre golf, despre copiii lor, despre ultima premieră teatrală, despre tablourile de la Galeria Regală, despre vreme și despre planurile de concediu. Nu a existat vreun moment de pauză și zgomotul creștea mereu. Dna Strickland se putea felicita că petrecerea ei e un mare succes. Soțul își juca rolul cu o sobrietate demnă. Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
era caracterul lor grotesc, și cu cât erau mai patetice, cu atât parcă-ți stârneau mai tare râsul. Dar cu toate că era un pictor atât de prost, avea un sentiment foarte delicat pentru artă, și a te plimba cu el prin galeriile de pictură era o rară încântare. Entuziasmul lui era sincer și spiritul critic foarte acut. Era catolic. Nu numai că știa să-i aprecieze cum trebuie pe vechii maeștri, dar manifesta înțelegere și pentru moderni. Era primul care descoperea talentele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]