12,355 matches
-
că are relații și În guvern. Nu umblă ea după Hunter. Are o presă proastă din cauza picioarelor suuu-per pe care le posedă. Toată lumea e atât de invidioasă pe ea... Chiar nu ai de ce să fii Îngrijorată. M-am simțit mai liniștită. Milton avea dreptate. Picioarele incredibile nu sunt un motiv de Îngrijorare. 8tc "8" Gașca de paranoicetc "Gașca de paranoice" —Ai toate motivele să te Îngrijorezi, țipă Tinsley. Îmi este mai teamă de Sophia decât Îmi este de refuzul Arabiei Saudite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
cu ceai pentru toată lumea? Sylvie sunt... OK, mersi, am spus, punând receptorul jos. Apoi m-am Întors spre Lauren. Ce o să faci cu inima? Am Întrebat-o. Lauren oftă. Chipul ei era numai dezamăgire. A, inima e la el, stai liniștită. Bănuiesc că norocoasa lui logodnică o va primi În curând. O lacrimă fugară Îi apăru la colțul unui ochi. Se rostogoli pe o parte a nasului și se opri pe buză, tragic. Scuză-mă, sunt așa o ratată. Pe jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
legam ultima fundă În brad; ținând În mână o jachetă, Îmi spuse: Știi, Sylvie, a intervenit ceva. Trebuie să ies În oraș În seara asta. — Și emisiunea Barbarei Walters? am răspuns dezamăgită, căci noi plănuiserăm să petrecem o seară plăcută, liniștită, uitându-ne la televizor și mâncând ceva cu specific japonez luat la pachet. Nu poți să stabilești pentru altădată? Ce trebuie să faci așa de urgent Într-o seară de duminică? —Vechiul meu prieten din facultate a venit În oraș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
mă conving singură. Vă puteți imagina În ce hal eram când am ajuns la MOMA la 6 fără 10 și am văzut coada care șerpuia de-a lungul străzii 53, până pe Sixth Avenue. Sute de iubitori de artă nerăbdători stăteau liniștiți - ba nu, de-a dreptul fericiți - la coadă ca să poată intra În minunata cutie de sticlă. În clipa aceea, un autobuz Își descărcă marea Încărcătură de turiști francezi. M-am uitat la ceas - era 5:55 P.M. —Cât durează să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
muște. Operele de artă arată ca niște bomboane gigantice suspendate În aer de fire invizibile, iar vizitatorii sunt reduși la niște puncte mititele negre, care mișună en masse de la Kooning, la Warhol și la LeWitt. Of, unde era oare spațiul liniștit, ca pentru meditație Zen, despre care citisem În toate articolele alea din New York Times? Părea să semene mai mult cu Times Square. —Marci, e șase și zece, am spus cu neliniște, privind În jur. Ne aflam În vastul atrium alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
miere. E muuult mai bine decât În luna mea de miere de după divorț, suspină Lauren. Era la asfințit, iar noi leneveam amândouă În hamacurile imense, legănate ușor de ușoara briză de seară a oceanului. Giles și Hunter profitau de apa liniștită, fără valuri, și plecaseră În golf să facă wakeboarding 1. La un moment dat, Hunter pluti pe lângă noi pe wakeboard, și cumva a reușit să Îmi trimită un sărut din depărtare, În timp ce sărea pe un val. Ce paradă, am zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
prinț de-adevăratelea. E cam ca unul din familia Macbeth sau ceva de genul ăsta. Era o invenție cum că porecla nu are nici o bază reală. Familia ei Îl acceptă fără probleme. Tatăl a spus că poate să se mărite liniștită cu un necredincios, atâta timp cât are sânge regal. De acum Înainte, o să fie „Prințesa Angus“. — Nu mai spune! —E adevărat. Iar Tinsley a fugit cu tipul de la FreshDirect, În timp ce era logodită cu portarul ei, care este terminat acum. A venit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
grădină pe First Street, la doar o jumătate de cvartal distanță de Prospect Park. Habar n-aveam cine îmi sunt vecinii și nici nu-mi păsa. Toți aveau slujbe de funcționari, nici unul nu avea copii, de aceea clădirea era relativ liniștită. Mai mult decât orice altceva, după asta tânjeam. Un sfârșit tăcut pentru viața mea tristă și ridicolă. Casa din Bronxville deja fusese scoasă la vânzare și, odată încheiat, la sfârșitul lunii, banii nu aveau să fie o problemă. Stabilisem să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Mike & Tony’s era o cameră micuță, cu mochetă pe jos și cu rafturi de cărți pe un perete, cu câteva fotografii alb-negru agățate pe altul și nu mai mult de opt sau zece mese. Cu alte cuvinte, o tavernă liniștită și intimă, binecuvântată în plus cu o acustică tolerantă, care îți îngăduia să te auzi chiar și când vorbeai în șoaptă. Pentru Harry, locul trebuie să fi avut ceva din confortul și intimitatea unui confesional. În orice caz, aici prefera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Fără să vrea, mama tăiase o rană adâncă în sufletul fiicei și cum să se vindece rana, dacă fiica nu striga din fundul plămânilor, anunțând întreaga lume: mă doare; nu mai pot; ajutați-mă! Casa ar fi fost mult mai liniștită dacă Lucy ar fi tăcut din gură, dar strigătul acesta înăbușit i-ar fi făcut enorm de mult rău pe termen lung. Trebuia să-l lase să iasă. Altfel nu putea opri sângerarea. Făceam eforturi să o văd cât mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
atât de mult pe Joyce de mine, încât mă va arunca și pe mine pe scări. Eram împreună de un an și Dumnezeu mi-era martor că asta era ultimul lucru din lume pe care îl doream. Într-o duminică liniștită și caldă de pe la sfârșitul vacanței de vară, a rămas la mine acasă, la o seară cu filme și mâncare thailandeză. După ce am făcut comanda prin telefon la restaurant, s-a întors spre mine și a spus: — N-o să-ți vină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
din inimă și s-ar fi strecurat în fluxul sangvin, apărând în cele din urmă la analize. O asistentă mi-a explicat că, până să se știe cu siguranță, trebuiau să treacă douăzeci și patru de ore. Între timp, trebuia să stau liniștit și să aștept, singur cu frica și cu imaginația mea morbidă, în timp ce sângele depăna încet povestea a ceea ce se întâmplase sau nu cu mine. Asistenții aduceau mereu pacienți noi pe targă, care treceau unul câte unul prin fața mea cu crizele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
diversitatea pare să revină pe fereastră și să populeze țara cu Californii exemplare. În mod clar, identitatea națională nu mai este discursul dominant. Și nici sarmaua nu mai este ce-a fost... După 20 de ani După ce ne-am (ne)liniștit și cu alegerile, e greu să reziști tentației de a te gîndi la cei 20 de ani care tocmai se încheie, să tragi o linie și să vezi ce-ți iese. Iată cam ce mi-a ieșit mie la socoteală
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
a misticii acesteia ! Dintr-un punct de vedere deci, the show must go on !... Despre îndoială Nu mai eram de ceva vreme la curent cu ce se întîmplă prin țară. Eram singuri, fără televizor și fără internet și ne complăceam, liniștiți, în această imponderabilitate informațională. Cînd studentul ne-a făcut o vizită, l-am întrebat, după o vreme, ce se mai aude. A scos smartphone-ul și în cîteva minute ne-a prezentat realitatea. Aveam totuși cîteva îndoieli : da, dar, poate, nici
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
public, în orice caz de unul extra muros, ca să spunem așa : călătorii, afaceri, distracții, politică. Mergînd și mai departe, la întrebări cu alegeri impuse, constatăm că familia este preferată prietenilor, copiii sînt mai importanți decît timpul liber personal, o viață liniștită este mai importantă decît una intensă etc. Am fi tentați, probabil, să spunem simplu că așa-i românu’, familist, cam tradiționalist și patriarhal carevasăzică. Nu sînt convins că este (doar) asta. Această investire preferențială în familie merge mînă în mînă
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
și înregistrînd aproape 11.000 de cuvinte. Nu, nu toate sînt de neînțeles pentru un „român”, dar sînt multe care te pun în încurcătură. Ce-mi veni cu această înscenare de hendiri bendiri ? Nimic grav, apărătorii patriei pot să stea liniștiți ! Nu vreau să promovez un soi de „dicționar franco-québécois”, de genul celui care i-a scos din sărite pe francofonii din Québec, și nici nu intenționez să militez pentru o „Oltenie liberă” sau alt soi de dezmembrare a nației. Nu
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
profesor... Știu, de asemenea, și tipul opus de fișă de evaluare, în care un studiu în cine știe ce revistă semiconfidențială îți aduce 50 de puncte, în timp ce „alte publicații în străinătate” de-abia dacă îți aduc cîte 5 puncte per buc. Stați liniștiți deci, nu fac o pledoarie pentru revenirea la aceste proceduri ! Altceva mă intrigă și neliniștește. Mă intrigă și mă neliniștește faptul că fiecare nouă instanță legiutoare, mai mică sau mai mare, pornește de la premisa că predecesorii au fost niște escroci
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Gucci, ochelari fumurii Ray Ban și cravată Hermès, și i se adresează ciobanului : Dacă pot să spun exact cîte oi ai în turma ta, îmi dai și mie una ? Ciobanul se uită la tînăr, se uită la oile care pășteau liniștite, mai îl măsoară o dată cu privirea pe tînăr și răspunde sec : — Așa să fie... Tînărul își parchează mașina, își scoate laptopul, își branșează mobilul, caută pe internet pagina NASA, comunică prin satelit, zoom in, zoom out, scanează toată zona, deschide o
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
zis ! Stai, te rog, jos - o așază el, cu grijă, în fotoliu. Ce vrei ? — Voiam să-mi fac o cafea..., spune ea cu voce mică. Dar nu trebuie să te deranjezi, pot să-mi fac și singură... — Fac eu, stai liniștită ! Așa mai fac și eu puțină mișcare... - zîmbește bătrînul și pornește spre bucătărie. După cîteva minute se întoarce cu un pahar de apă pe o tavă : — Poftim ! - îi așază el curtenitor tava în poală. — Mulțumesc, îi răspunde ea, dar ți-
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
a cărei platoșă se vede, neajutorat, un cap mic de femeie și-un cap și mai mic de copil, mă rog să fiți sănătoși, buni și să nu fiți recompensați cu pedepse, ca mine. Mă rog să îmbătrâniți frumos și liniștit ca trandafirii. Mă rog, dacă auziți o voce de om, s-o înțelegeți. Te rog, pe Tine, Necruțătorule, cruță-ne, cruță-mă, fă să scap din plasa de pește în care am nimerit, să găsesc un ochi rupt și să
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
ca o coloană. În jurul coloanei se încolăceau aburi. Părea că nu se mai oprește, iar jos, în zăpadă, se făcuse o adâncitură rotundă. Calul era înhămat la o sanie încărcată cu bucăți mari de gheață și câțiva butuci. Totul era liniștit, încremenit chiar, albul din jur, soarele, o tăcere cum n-am mai auzit, fiindcă și tăcerile se aud. Animalul și-a cufundat botul într-un sac agățat de propriul grumaz și a început să mestece. Coada o avea legată într-
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
el trebuia să cumpere și nu prea apuca. Avea pesmeți și-o păcălea uneori pe mamă-sa cu ei, deși ea se strâmba și-i scuipa pe jos, făcând mizerie. În dimineața asta, simțindu-se pieptănată, a zâmbit dulce și liniștit cum de mult n-o mai văzuse. Poate și fiindcă era vreme însorită și el cânta ușurel, ca la repetiție, la școală, „Steaua sus răsare, ca o taină mare, steaua strălucește și lumii vestește....“. Începuse și ea să murmure ceva
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
rezistă. E drept că el se poartă frumos cu servitorii, ceea ce este, cred, una din marile lui însușiri. Una din puținele lui mari însușiri... Cealaltă e... nu mai are deloc importanță. Ce-am făcut? Am continuat să-mi tai aparent liniștită unghiile, operație pe care o fac singură, spre deosebire de alții, apoi i-am spus fetei: — Nu cunosc nici un domn Alexandru Livezeanu. Cunosc un domn Hristea Livezeanu, o doamnă Maria Livezeanu, o fostă domnișoară Marioara Livezeanu, măritată Vișinescu și divorțată Livezeanu, o
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
ta, în patul tău. Țineți-vă ordine în odaie și-n inimă, fetelor, și veți fi fericite!“ Domnul director Luigi Cazzavillan nu era prezent, vine când îi place, pleacă când îi place, ca orice director, așa că am putut să stăm liniștite și să ne-alegem în voie niște lucrușoare. Grozav ce-am mai râs, am uitat de tot ce mă necăjea. De ce-am râs? De cum erau prezentate jucăriile, fiecare avea scrisă o explicație. Dacă s-ar putea face provizii de
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Tuzla cea roșie, iar acum era iar aprinsă Mangalia. Asta e cu femeile! Porni spre stația de tramvai, preocupat. Iulia Margulis nu era o persoană pe care s-o poți refuza. Pe doctor îl puteai refuza fiindcă era un om liniștit și înțelegea multe, pe doamna doctor o puteai refuza fiindcă era mamă, pe Jacques îl puteai refuza ca-ntre bărbați, dar pe sora lui nu te lăsa inima s-o refuzi sub nici un motiv. Nici el nu înțelegea de ce. Însă
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]