13,179 matches
-
-se la autoficțiune. Dar sexul, ca și omul, a fost mereu idealizat, Înălțat la rang metafizic - există chiar o carte numită Metafizica sexului, a lui Julius Evola). Unii, cu spirit occamian, ar considera o minciună “umanistă” această investire. Este o minciună, adică, să izolezi sexul de contextul anatomic, de registrele de limbaj În care se Întrebuințează cuvintele ce-l desemnează. Tandemul etic-estetic, redutabil Întotdeauna, acționează și acum, dar altfel orientat. Întotdeauna binele a fost legat substanțial de frumos. Iar a fi
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
literaturii n-a fost aceea de impunere a unor valori postromantice - situație În care cu greu se mai poate distinge conturul normei, dacă nu cumva norma Însăși devine un concept caduc - ci aceea de a prelungi În mod criminal niște minciuni ambalate sub forma atrăgătoare a adevărului estetic și, În cele din urmă, ontologic. Primul care a reacționat a fost un critic Îndrăgostiot, În tinerețe, de Marx și Nietzsche: Roland Barthes, animat de o energie ieșită din comun și, mai presus
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
originii aflată dincolo de puterea istoriei, un tărîm al “tinereții fără bătrînețe”, singurul În care cuvintele sunt capabile de a rosti adevărul: “...de aici sau de aiurea nu voi mai putea regăsi drumul mongol, nu mă voi putea exila decît În minciună, aceasta este probabil lecția, În loc de a divaga fudul despre aici și despre aiurea ar fi mai bine o dată pentru totdeauna ca denumirile să nu aceeadă la stadiul de existență reală decît În timpul unei scurte perioade a copilăriei, ca apoi să
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Regis Jauffret, Univers, univers, Paris, Verticales, Le Seuil, 2003, coll. Folio, 2005, pp. 31-32. Literatura care nu Înscrie rezistența omului la „tot ce vrea să desăvârșească” comunitatea din care face parte, s-o Închidă adică, „e un divertisment sau o minciună.”, Jean-Luc Nancy, Comunitatea absentă, Cluj-Napoca, Ideea, 2005, p. 110. Traducere de Emilian Cioc. Regis Jauffret, Sur un tableau noir, Paris, Gallimard, coll. « L’Infini », p. 19. Mihail Neamțu, Gramatica ortodoxiei. Tradiția după modernitate, Polirom, 2007 Lettre du 17 octobre, in
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
privirea supravegherii ce are loc pe scenă. El e solicitat să „dubleze” vegherea, care reprezintă statutul său firesc, pentru a trece de partea „supravegherii”, observând capcanele și subterfugiile ce se construiesc pe scenă. Ele pot duce la adevăr sau... la minciună, în fața ochilor săi „suprainformați”. Această carte este marcată de o experiență și poartă amprenta unei descoperiri: scena este supravegheată. Din sală, dar, mai mult decât atât, chiar și din inima ficțiunii, unde se regăsesc dispozitive de supraveghere, cărora „veghetorul de
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
unei operații de disimulare, au izbutit să descopere adevărul despre ei înșiși. S-au dus să „supravegheze” și să culeagă informații despre alții, dar au sfârșit prin a avea informații despre propria lor persoană. Au făcut un ocol care, prin minciună, i-a condus la centrul, unic și ireductibil, al ființei lor autentice. Supraveghindu-i pe ceilalți, au aflat adevărul despre ei înșiși. O ilustrare grăitoare în acest sens este cazul Ducelui din Măsură pentru măsură de Shakespeare. El decide să
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
suprainformat” care nu se mai teme de posibilele lor ravagii și care se arată dispus să accepte atât revelațiile amăgitoare, cât și reconcilierile de salon. Supravegherea este finalmente comică, în măsura în care nu izbutește să reveleze adevărul, ci mai degrabă să consolideze minciuna. Supravegherea „aleatorie” rămâne inofensivă; e exersată, firește, dar recolta ei e săracă: o împletitură de aventuri galante fără urmări și de contracte matrimoniale salvate. Această supraveghere cu rezultate nule atestă voința proprie unei clase și reprezentanților ei de a salva
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
unanimă că supravegherea nu poate da greș, că ea nu poate produce decât informații autentice, exacte. Teatrul demontează mecanismul și-l arată spectatorului consternat, care realizează, în cele din urmă, că informațiile sunt ambivalente, că pot servi deopotrivă adevărul și minciuna, că totul depinde de felul în care sunt folosite dispozitivele de supraveghere și că el, ca spectator, asistă de-a lungul reprezentației la toate aceste operațiuni ce furnizează informații al căror cel mai bun analist rămâne tot el, el însuși
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
care pune în lumină zbuciumul și frământările unui cuplu conflictual - și comedia - care, deși ajunge la aceleași concluzii, dă la iveală mai ales încurcăturile, agitația, aranjamentele partenerilor. În dramă, totul se prăbușește sub greutatea unor mărturisiri eliberate, în sfârșit, de minciuna de până atunci și a unor acte ce trădează refuzul soților de a se mai iluziona, în vreme ce în comedie este vorba, de fiecare dată, de salvarea aparențelor și, mai cu seamă și cu orice preț, de salvarea cuplului, de respectarea
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
cerul. Foamea și setea devin pantagruelice într-un apetit de viață delirant: "Butoaie mari plesnesc cu detunare/ Butoaiele cu vinul de Cotnari/ cu vinul cel înălțător și tare". Nu lipsită de retorism, uneori dezlănțuirea entuziastă cuprinde protestul împotriva viciului, a minciunii, a decadenței, a stării ambigue a falsului, a indiferenței monstruoase, a inerției: "Suntem în miezul unui ev aprins/ Să-i dăm dezlănțuiți a-nsuflețirii noastre vamă/ Cei ce nu ard aprins ca noi/ În flăcările noastre se destramă"/. Labiș restituie
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
descoperirii unor resurse tonice care să dea echilibru existenței. Conceptul de moarte implică, în poezia lui, nu numai accepția de moarte organică a lumii, provocată de cataclismul atomic, dar și fenomene sociale terifiante în formule alegorice: foamea, mizeria,lăcomia, ura, minciuna, perversitatea... Gândind cosmogonic universul poetului, descoperim zone și elemente ale urâtului, similare morții, și zone și elemente ale frumosului, similare celeilalte dimensiuni a lumii, fața permanentă a luminii, a proliferării, a ceea ce rămâne nemuritor, susținute de un întreg arsenal de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
noastră e o sarcină grea". "Goana după fericire" (1974) îl aduce pe poet în fața idealului omului și a deziluziilor: " Luminau salcâmii noaptea și bănuiesc că eram fericit/ iute se petreceau împerecherile/ gura mea ascuțită/ de frumusețe/ era gura statuilor/ orice minciună distrugea pe mincinos." Arta scrisului, ne mărturisește poetul, este arta de sta la pândă; "să poată cânta cum pasărea așteaptă pe ram". O anumită atitudine ironică se menține și aici și astfel aflăm că marea este o chestiune de încredere
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
eminescian și poate și vlahuțian: Dreptate cu cei ce nu au dreptate/ de-a pururea în veacuri de vecie/ Așa a fost, așa o să mai fie/ Ne-nveselește fața cea mai sumbră/ Nu e pământ câte visăm, morminte,/ și nu minciuna, adevărul minte;/ citim dovada soarelui în umbră". Poezia, în această realitate care descinde din aventură, ca și la Rilke sau ca în poemul "Somnul" lui Lucian Blaga, constituie o stare de iluminare, poezia înseamnă sinteză și selecție: Taie lumina-n
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
corporală avem nevoie de o revalorizare pozitivă a durerii. Dragostea față de propriul corp și refuzul durerii (prin terapie) nu pot face parte din același tablou. * Deoarece știm că ceilalți simt când mințim, nu ne rămâne decât să credem în propriile minciuni. Păcatul fundamental nu-l constituie a minți, ci a te minți. În această zonă vom găsi sursa multora din neînțelegerile noastre. Pentru un prost multe lucruri sună interesant. Mă tem să nu scriu rândurile de față sub acest semn! Sinceritatea
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
În felul acesta ordinea cuvintelor reproduce ordinea naturii, ajungând la apogeul său. * Marele pericol al existenței este dat de constituirea inadecvată, de construirea unei imagini de sine radical diferită de ceea ce persoana este, in această distanță ivindu-se autoamăgirea sau minciuna de sine. Străinului din noi i se adaugă astfel un Altul, constituit pe stratul aparenței (sau al apariției) care vrem să fim. Este forma de a trăi în minciună datorită absenței căutării de sine ca mecanism de igienă a existenței
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
de ceea ce persoana este, in această distanță ivindu-se autoamăgirea sau minciuna de sine. Străinului din noi i se adaugă astfel un Altul, constituit pe stratul aparenței (sau al apariției) care vrem să fim. Este forma de a trăi în minciună datorită absenței căutării de sine ca mecanism de igienă a existenței. * Toți anarhiștii pornesc de la ideea, rareori corectă, că le-ar fi mai bine dacă s-ar dizolva ordinea socială, ratând faptul că în domeniul socialului orice ordine este automat
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
de lectură și ar trebui formată de un maestru. Văzându-l pe T. P. îmi vine să cred că omul este o ființă care amână. În definitiv pentru amânarea morții se desfășoară cea mai mare parte a eforturilor noastre. Orice minciună de desfășoară în zona unui posibil al lumii; semn că mincinosul încearcă cumva să împlinească din posibilii existenței. * O minciună reprezintă o primă recunoaștere a moralității din momentul în care reușește să trezească în plăsmuitorul ei cel puțin un sentiment
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
este o ființă care amână. În definitiv pentru amânarea morții se desfășoară cea mai mare parte a eforturilor noastre. Orice minciună de desfășoară în zona unui posibil al lumii; semn că mincinosul încearcă cumva să împlinească din posibilii existenței. * O minciună reprezintă o primă recunoaștere a moralității din momentul în care reușește să trezească în plăsmuitorul ei cel puțin un sentiment de jenă. * Frumoasă prezentare a gestului de-a scrie la G. Liiceanu: a-ți trece sufletul prin vămile spiritului (Întâlnire
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
mall (știți povestea, e conflictul clasic dintre reprezentanții de vânzări, wholesale vs retail), dar pâine proaspătă tot n-am găsit, așa că seara a fost un fiasco total; când a văzut că-l aștept cu masa goală, nici măcar n-a ascultat minciuna pe care o pregătisem: a ronțăit niște pâine uscată găsită prin bucătărie (de iaurtul din congelator, rezerva mea strategică, nu s-a putut atinge, era beton), m-a iubit pe fugă și s-a culcat îmbufnat... Nu se cade să
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
depinde atât destinul omului, cât și cel al cetății sale. În sfera psihologiei morale, existența echilibrului În cetate se Întemeiază pe cinstea și devotamentul cetățenilor acesteia. Crizele sufletești și morale, care produc situațiile de dezechilibru ale cetății, sunt urmări ale minciunii și trădării. Să ne oprim un moment cu analiza noastră asupra acestor aspecte. Valorile morale, culturale și spiritual-religioase contribuie la formarea caracterului individului. În egală măsură Însă, privite din punctul de vedere al modelului sociocultural, ele vor contribui la formarea
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
este dată de slăbiciunea morală, de alterarea moravurilor și de deteriorarea caracterului cetățenilor săi. Orice criză nu este numai formală. Ea are la origine un conținut sufletesc și moral alterat. Slăbiciunea caracterului cetățenilor se manifestă În sfera psihologiei morale prin minciună și trădare. Aceste două vicii morale, care alterează ființa umană, pot constitui cauzele morale ale prăbușirii cetății. În perspectiva unei analize psihomorale, minciuna și trădarea sunt expresia unor tulburări al supraeului, ale unui supraeu slab, care nu-și mai poate
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
origine un conținut sufletesc și moral alterat. Slăbiciunea caracterului cetățenilor se manifestă În sfera psihologiei morale prin minciună și trădare. Aceste două vicii morale, care alterează ființa umană, pot constitui cauzele morale ale prăbușirii cetății. În perspectiva unei analize psihomorale, minciuna și trădarea sunt expresia unor tulburări al supraeului, ale unui supraeu slab, care nu-și mai poate exercita rolul. În plus, aceste manifestări sunt expresia unei „negații”. Minciuna și trădarea, În plan sufletesc, moral și cultural, reprezintă o „negare” a
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
pot constitui cauzele morale ale prăbușirii cetății. În perspectiva unei analize psihomorale, minciuna și trădarea sunt expresia unor tulburări al supraeului, ale unui supraeu slab, care nu-și mai poate exercita rolul. În plus, aceste manifestări sunt expresia unei „negații”. Minciuna și trădarea, În plan sufletesc, moral și cultural, reprezintă o „negare” a modelelor arhetipale ale cetății, o desprindere a omului de propria sa cetate, o negare a „părinților”. Minciuna și trădarea sunt expresia unui „rău interior” care macină cetatea, a
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
poate exercita rolul. În plus, aceste manifestări sunt expresia unei „negații”. Minciuna și trădarea, În plan sufletesc, moral și cultural, reprezintă o „negare” a modelelor arhetipale ale cetății, o desprindere a omului de propria sa cetate, o negare a „părinților”. Minciuna și trădarea sunt expresia unui „rău interior” care macină cetatea, a unei crize care arată o slăbire a supraeului moral. Minciuna și trădarea sunt mai dăunătoare decât atacurile externe asupra cetății, Întrucât ele vin din interiorul acesteia, ca expresie a
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
o „negare” a modelelor arhetipale ale cetății, o desprindere a omului de propria sa cetate, o negare a „părinților”. Minciuna și trădarea sunt expresia unui „rău interior” care macină cetatea, a unei crize care arată o slăbire a supraeului moral. Minciuna și trădarea sunt mai dăunătoare decât atacurile externe asupra cetății, Întrucât ele vin din interiorul acesteia, ca expresie a unei anormalități de fond, structurale. Toate momentele de criză socială sunt marcate În plan sufletesc și moral de minciună și trădare
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]