12,272 matches
-
am instalat la Paris și am început să scriu o piesă. Duceam o viață foarte ordonată, lucrând dimineața, iar după amiaza învârtindu-mă prin grădina Luxembourg sau hoinărind pe străzi. Petreceam ceasuri îndelungate la Luvru, cea mai prietenoasă dintre toate galeriile de pictură și cea mai potrivită pentru meditație; sau pierdeam vremea pe cheiurile Senei răsfoind cărți vechi pe care n-aveam nici cea mai mică intenție să le cumpăr. Citeam ici-colo câte un pasaj și luam contact cu mulți autori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
și m-am dus la Luvru. Mă plimbam agale uitându-mă la tablourile pe care le cunoșteam atât de bine și-mi lăsam imaginația să se joace în voie cu emoțiile pe care mi le sugerau acestea. Am trecut prin galeria lungă și deodată am dat cu ochii de Stroeve. Am zâmbit, căci înfățișarea lui atât de rotundă și totuși atât de speriată era imposibil să nu-ți stârnească un zâmbet. Dar apoi, când m-am apropiat am observat că are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
cutiei cu bomboane de ciocolată (fr.). Drăguța mea (fr.). Biata fată! (fr.) În plus, pe deasupra (fr.). Acest tablou, aflat anterior în posesia unui industriaș bogat din Lille, care a fugit din oraș la apropierea trupelor germane, este astăzi expus la Galeria Națională din Stockholm. Suedezii sunt adevărați specialiști în ocupația plăcută a pescuitului în ape tulburi (n.a.). Într-adevăr (fr.). Grăsan ridiculizat de Shakespeare în A douăsprezecea noapte. Lillie Langtry (Emily de Breton, (1852-1929), actriță, directoare de trupe teatrale în Anglia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
O singură dată a vrut să intre în cameră. Rareori i-am auzit glasul lui Eberhart, dar cele două cuvinte de atunci, „marș afară“, au sunat foarte trist. Locuința avea trei încăperi. Pe lângă cameră și bucătărie, mai era și o galerie de artă, poate cea mai importantă, despre care încă nu am vorbit. În galerie se ajungea pe o scară în spirală, iar scara provenea dintr-o biserică. Era cioplită din lemn, dintr-un singur trunchi de copac, pe care constructorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
lui Eberhart, dar cele două cuvinte de atunci, „marș afară“, au sunat foarte trist. Locuința avea trei încăperi. Pe lângă cameră și bucătărie, mai era și o galerie de artă, poate cea mai importantă, despre care încă nu am vorbit. În galerie se ajungea pe o scară în spirală, iar scara provenea dintr-o biserică. Era cioplită din lemn, dintr-un singur trunchi de copac, pe care constructorii l-au plantat, apoi nepoții lor l-au așteptat cu răbdare să crească, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
apoi nepoții lor l-au așteptat cu răbdare să crească, să crească până la dimensiunea unei scări de biserică. Iar dimineața, tot orașul se ruga să nu lovească vreun trăsnet în biserica lor neterminată. Așa trăiau ei. Cele trei săli ale galeriei ocupau mai tot podul. Acolo erau așezați sub sticlă pașii de dans îngălbeniți ai lui Eberhart, nimic altceva. De la prima până la ultima privire invidioasă a lui Engelhard, toate mărite și înrămate. Și o ladă plină cu negative zgâriate și gândaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
forță uriașă. Totuși felul în care degetele lui alunecau în trecere pe balustradă era cel mai frumos gest pe care-l văzusem până atunci. Întâmplător, într-una din ultimele săptămâni, deja după puiul de găină, am urcat și eu în galerie. În halatul lui vișiniu, părea, înfofolit într-o cortină de scenă și, în această cortină de la capătul galeriei, era o rușine foarte bătrână. În fața lui, una din ultimele sale poze. O pată minusculă pe scândurile prelungi, culcată pe burtă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
pe care-l văzusem până atunci. Întâmplător, într-una din ultimele săptămâni, deja după puiul de găină, am urcat și eu în galerie. În halatul lui vișiniu, părea, înfofolit într-o cortină de scenă și, în această cortină de la capătul galeriei, era o rușine foarte bătrână. În fața lui, una din ultimele sale poze. O pată minusculă pe scândurile prelungi, culcată pe burtă și cu membrele răsucite într-o parte. El, păianjenul. Într-o bună zi, Eberhart a rămas la mal. Fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
e urât. Câte zile voi mai avea, doresc să nu le petrec singur. -Fii liniștit, cântărețule, n-o să te părăsesc, vom ieși împreună afară din adăpost și ai să vezi ce bine va fi.... Viața merge înainte. În timp ce mergea prin galerie furnica se gândea: -Nu cumva și păianjenul a pățit la fel ca greierul? Numai ce și-a terminat șirul gândurilor că a și ajuns la adăpostul păianjenului. -Boc! Boc! Rostoboc!. Ce s-a gândit furnica: -Mai bine să intru. -Bună
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
-i împrăștiat în tot corpul, nu mă egalează niciun câine. Dacă va fi cazul pentru a spiona ceva sau pe cineva, îmi va fi ușor. În baza înțelepciunii instinctive cu care suntem născute noi, cârtițele, așa oarbe cum suntem, săpăm galerii în pământ de zeci și sute de chilometri. Uneori ne învârtim într-un cerc cu multe galerii pentru a ne găsi un culcuș convenabil în care să ajungă aerul prin mușunoaiele care ies la suprafața pământului prin ogrăzile moldovenilor. Dar
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
ceva sau pe cineva, îmi va fi ușor. În baza înțelepciunii instinctive cu care suntem născute noi, cârtițele, așa oarbe cum suntem, săpăm galerii în pământ de zeci și sute de chilometri. Uneori ne învârtim într-un cerc cu multe galerii pentru a ne găsi un culcuș convenabil în care să ajungă aerul prin mușunoaiele care ies la suprafața pământului prin ogrăzile moldovenilor. Dar asta este un motiv, însă cauza este alta, cercetăm și spionăm omul ca să nu folosească otravă prin
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
Ratez de puțin tentativa. Ies în curte, dar mă întorc. M-am înșelat, oare, sau, printr-un coridor, se poate ajunge la etaj? Nu m-am înșelat. Un coridor îngust, pavat cu bolovani, urcă în spirală. Ajung astfel la o galerie unde se păstrează o parte din vechile mozaicuri care-i reprezintă pe Constantin și pe Justinian alături de Christos și de Fecioara Maria. Aici, în vechiul Constantinopol, s-a prăbușit nu un oraș, ci o civilizație. Sfânta Sofia e martora dispariției
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
vechi, care s-a rătăcit prin hățișurile poștei. O deschid după ce decolăm. Avem un fel comun de a fi absenți. Sentiment de generație?" se întreabă el, adăugând că a trecut, la rândul său, printr-o "febră a miturilor". Undeva, în galeriile memoriei, se luminează imaginea noastră, în-tr-o după-amiază bucureșteană. Suntem mult mai tineri și mergem pe o stradă din apropierea Cișmigiului discutând cu aprindere despre mituri. Sunt vreo douăzeci și cinci de ani de-atunci. Între timp, pe el istoria l-a aruncat pe
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
veninurilor, numai cât cu o decantare mai sistematică ne-a dat dl Camil Petrescu, în amorul lui Ștefan Gheorghidiu din Ultima noapte de dragoste, întîia noapte de război. Romanul d-lui Anton Holban, cantonat, dealtminteri numai în regiunea aceasta de galerii soboliene, a dragostei, nemulțumită cu ea însăși, își recunoaște ascendența proustiană. Și lucrul e cu atât mai adevărat, și cu atât mai mult se cade să subliniem această cronologie, cu cât Romanul lui Mirel, apărut cu câțiva ani înainte, este
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
sticle suspecte de lichioruri lipicioase și rachiu puturos în tot felul de locuri: sub chivuetă, pe sub taburete, în spatele grilajelor de aerisire. Dar în scurt timp n-au mai mirat-o nici Sambuca din sertarul cu șosete, nici Poire Guillaume de pe galeriile de la perdele. Cam pe atunci venise în vizită mama lui Dan. Era o femeie formidabilă, trecută de mult de prima tinerețe. Dan era copilul din ultimul ei mariaj, unul net inferior celui dintâi. Înainte de tatăl lui Dan, se căsătorise cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
dar tovarășul director nu i-a zis nimic, continuând să înjure, fiindcă cineva îl nimerise cu o bucată de cretă în cap, ei, și atunci ne-am târât și noi înapoi în gaură și am început să înaintăm, printr-un galerie strâmtă, spre sala secretă de proiecție. În fața mea, se târa Feri, o vreme l-am mai auzit gâfâind și lovind cu genunchii sau vârful pantofilor peretele tunelului, dar apoi, luând pesemne un avans prea mare, nu l-am mai auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
o vreme l-am mai auzit gâfâind și lovind cu genunchii sau vârful pantofilor peretele tunelului, dar apoi, luând pesemne un avans prea mare, nu l-am mai auzit, i-am auzit numai pe cei din sală, tropăind și urlând. Galeria se făcea tot mai strâmtă, mi-am simțit umerii frecându-se de pereți și credeam c-o să rămân blocat acolo, ca atunci când mă băgasem în conducta din beton, după mingea de piele a Prodanilor și, într-adevăr, în timp ce continuam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
c-o să rămân blocat acolo, ca atunci când mă băgasem în conducta din beton, după mingea de piele a Prodanilor și, într-adevăr, în timp ce continuam să mă târăsc în patru labe, am simțit cum și spatele mi se freacă de pereții galeriei și mi-am dat seama că nici dac-aș vrea, n-aș mai putea să dau înapoi, așa c-am continuat să înaintez, dorindu-mi să nu fi câștigat pariul făcut de dimineață. Făcusem pariu cu Feri, de-ndată ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
să nu mă mai moșmondesc atâta, să mă vâr și eu în gaură, iar după ce m-am întins lângă el, mi-a șoptit că acuși ia cheia franceză și atunci mai trebuie doar să scoatem grilajul și am și ajuns. Galeria era atât de strâmtă încât abia mai puteam să fac o mișcare, am vrut să strig după Feri, să vină să mă ajute, însă întunericul mă sufoca, respiram cu greu, și atunci mi-am adus aminte de ce mi-a spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
și să nu-mi fie frică, urmează o porțiune mai largă și, într-adevăr, după un scurt târâș, am putut să mă ridic în patru labe și am ajuns lângă Feri, iar Feri mi-a spus că acolo se termină galeria, iar grilajul e deasupra capetelor noastre, să-mi întind numai mâna, și-l ating, el l-a și pipăit și crede că nu e prins în șuruburi, în schimb e greu, n-o să-l putem ridica decât în doi, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
s-a așezat în fotoliu și, lăsându-se mult pe spate, și-a ridicat piciorul întins, și a început să-și dea chiloții jos, cu toate că mai avea încă pe ea ciorapii, iar Feri și cu mine stăteam lângă intrarea în galerie, știam că ar fi trebuit să mă bag în gaură, dar nu m-am băgat, și nu s-a băgat nici Feri, am rămas amândoi pe loc, privind cum femeia, încet-încet, își trage chilotu-n jos, trecându-l peste fese și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
și circuit de răcire. E ca mașina mea, ca nenorocitul de Fiasco - care și-a trăit veleatul, dă tuturor bătăi de cap, și face praf bani, cauciucuri și benzină. Lorne trecuse la examinarea stilului de viață somptuos al lui Garfield, galeriile de artă pe care le administra în Paris și Roma, vacanțele cînd se ducea special pentru opera din Palma și Beirut, casele din Tuscany, Dordogne și Berkeley Square, vizuina din Barbados, crescătoriile de armăsari, pista de elicoptere din Manhattan... Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
cu privirea el blândă de ființă exploatată, portocalele din bolul de jobene nebune... Mi-am făcut debutul parizian anul trecut, când am filmat o reclamă comercială pentru un nou sortiment de cotlete de cal congelate. Am folosit studiile ecvestre din galeria de lângă fluviu. Ideea era cam așa: băiatul o întâlnește pe fată în fața hipodromului de la Degas, după care o duce la o braserie selectă pentru niște chifteluțe clasa-ntâi din carne de cal sau calburger sau ce dracu o fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
oriunde le place, fără ca vreun bețivan picat din senin sau vreun vagabond să le strice cheful. E prea târziu, îmi spun eu. Ce-a fost a fost. Dar cine le-a lăsat nepedepsite? Și acum înapoi în udul Manhattan, în galeria fierbinte, unde mirosim cu toții a câine ud. O privesc pe Martina, care se uită fix și cu toată atenția la matadorul mort, și-mi spun - dea, femeile, sunt atât de diferite de noi, cam la fel de diferite cum ar fi francezii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
aibă ceva artă în viața lui... În viața noastră sălășluiește forma, conturul artistic, și vrem ca forma să ne fie dezvăluită, chiar dacă ne mișcăm în spațiul strâmt alcătuit din chei, portfard, cești de cafea, șifoniere, carnete de cecuri, rufe, coafură, galerii pentru perdele, garanții pentru frigider, pixuri, nasturi, bani. Sunt în căutare de bani, caut bani. Dă-mi niște bani. Hai. Fă-o. Ia, ține niște bani... Am încercat să încasez un cec azi-dimineață. Totul a fost ca într-un vis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]