12,407 matches
-
a fost luat de val. De valul amicilor fără o judecată sănătoasă și de viitor. Popasurile din parc au început a se rări. și era un gol atât de imens, în parc, atunci când tripleta lipsea, ca însuși cerul de deasupra omenirii! Mihaiu se contaminase de boala lui Bachus.În scurtă vreme deveni alcoolic. Maria era tot mai ocupată cu atelierul. Fata își căuta, cuminte, de școală. Într-o seară, Maria a întârziat mai mult decât de obicei. Mihaiu a venit acasă
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
alături, pe iarbă. și, după două-trei zvâcnete nervoase, a murit. Liniștit. Frumos. Ca o sfântă. Cineva, dintre cei care o priveau, la acea cădere de înserare, a exclamat: ce frumoasă e! Ca o sfântă. O nouă Sfânta Maria. Universală, a omenirii! De asta zic eu că viața e, uneori, ca o rouă. Ca o rouă sfântă! Grăunțul comunist Așa s-a simțit, Jalemare Mangli, în momentele în care s-au desfășurat evenimentele din Decembrie‘89. Ca un grăunț. Mai precis. Întâi
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
Gălăgia Română: Alo! Veniți repede! Am depistat, la Consiliul Popular Județean, un cuib de spionaj. Dacă e periculos? E foarte periculos. și dacă suntem siguri că e? Foarte siguri. Hai! Veniți! și-o să vedeți. și o să afle și lumea. Toată omenirea o să afle, și-o să se minuneze. Da, domnule, tocmai la noi, cuibar de spionaj! Mare belea pe capul nostru! Da, domnule, mare, o să vedeți și-o să vă minunați. Hai. Repede! Câteva zile mai târziu, presa vremii a fost invadată cu
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
semnul crucii, au sărutat cenușa fostului lor copil, după care, au răspândit-o în zarea cerului, către dunga, care, roșie ca sângele, pe care o desena, la orizont, soarele, ce începe să răsară, ca și ieri, ca și alaltăieri, peste omenire. La borș, la tanti Anilina... Dincoace de pârleaz, Nicu Robustu tresări. Strigă, totodată, la vecina la care venise pentru a cumpăra un litru de borș ,necesar pentru zemuiala din acea zi: tu ,Ani, vino să vezi ceva .Ce să văd
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
pentru a răspândi molima prin lume. Monica, mama, s-a dispersat în lumea largă; cel mai mult, în America. Ba cu unul, ba cu alții. Plodul a rămas în grija urgisitului de soartă, Irinel, urmărit, zi și noapte, și arătat omenirii, de către televiziuni, cât de mult își iubește odrasla. La un timp, la mai puțin de patru ani, adică, a revenit pe pământ românesc și frumoasa, lungana, experta vestită Monica. Mama, vreau să zic. Din nou, trecătoare, ca un nor de
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
către o importantă afacere, prin buricul Americii, când, pe neașteptate, s-a trezit ridicat de pe stradă, de către poliție, și dus la arest. Motivul: reclamația cameristei de la marele hotel la care fusese cazat, că ar fi violat-o. La difuzarea informației, omenirea a tresărit. și l-a blamat în unanimitate. Mulțimea banilor pe care-i avea, mă refer la averea proprie, dar și la îndemnizațiile care-i curgeau în avere, ca niște ape aurifere, nu-i erau, oare, destule? Iar, dacă a
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
o luptă inegală. Am pierdut două coroane: a funcției și a prestigiului. Am câștigat, în schimb, una, cu mult superioară celor două pierdute: coroana de soție, a fostei cameriste, devenită nevastă, în urma unei drgoste la prima vedere. De-acum, dragă omenire, mă voi ocupa de muncă, de fostele mele afaceri, atât de infloritoare! Gata,V-am izbăvit! În localitatea Cruci se aflau mai multe străzi locuite. Pe una din ele, modernă cum rar întâlnești, se aflau câteva case, lăfăindu-se în
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
unu, prin excelență, ocupat, de valoroasa lui peliculă, căreia de îndată i s-a dus numele și renumele, în întreaga lume a cineaștilor, și nu numai. Al tuturor oamenilor de cultură, și nu doar. Da. Acum, am ce lăsa amintire omenirii. Am. Da. Sămi fie de bine. și, spre noi întreprinderi. Grozăvenia Grozăvenia s-a răspândit extrem de repede prin întreaga parte a localității. O localitate semiurbană, semirurală, numită Adam. Mai cu seamă bătrânele, se adunau cu pași repezi către locul nenorocirii
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
din Bucovina,când s-a așezat în umbra lui și a tras un sfânt somn de om gospodar! Baba Într-un sat pierdut de lume, din Maramureș, numit Pietrele Rare, despre care bătrânul Ion Sandu zice că aici e sfârșitul omenirii, pe când, mătușa Tamara, că, dimpotrivă, e începutul, pe Valea Chiuarului, dăinuie, de câteva decenii, un eveniment care, numai din întâmplare, a putut ieși la iveală, nu de multă vreme. Un eveniment care tinde să ducă în istorie denumirea de Pietrele
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
rezultat două progenituri. Gemene. O fetiță și un băiețel. Frumoși ca toți copiii. Lor, însă, li se părea că sunt mai ceva decât restul copiilor lumii. și, poate, din anumite puncte de vedere, așa și era. Pentru că, fiecare coțofană, strigă omenirii, că puiul său e cel mai frumos dintre toți puii de coțofană de pretutindeni. Casavilă creștea văzând-o cu ochii. Era, dar, mai ales, urma a fi, un colț de rai, din marele rai al vieții de pe Terra. Se apropia
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
care l-a făcut vreodată pentru mine și niciodată nu-i voi mulțumi îndeajuns pentru asta. Din ziua aceea am fost liber: pentru prima dată în viața mea am fost complet liber și am putut să trimit la dracu’ „civilizația“, „omenirea“, Statele Unite, Armata, pe vietnamezi și pe blestematul de colonel Harwood... Este singura amintire frumoasă pe care mi-a lăsat-o Clarence. Tot ce a mai rămas după opt ani de căsnicie - începu să despacheteze tot ce era în sac. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
târâș în sus, agățându-se cu ghearele și cu dinții, pentru că cea mai mică nebăgare de seamă îl azvârlea din nou pe tobogan în jos, în abis; un Sisif modern, un mit monstruos ce părea să devină destinul comun al Omenirii. Sute, mii, milioane de ființe începeau în fiecare dimineață ascensiunea muntelui de ambiții, cărând în spate bolovanul greu al incapacității lor, deschizându-și anevoie drum prin mareea de oameni urmărind același țel, cu privirea mereu fixă la drum, atenți la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
se consuma făcând și mai neagră noaptea de jur-împrejur, se simțea în siguranță. Selva amazoniană, cu jaguarii, anacondele, miile de specii de șerpi veninoși, cu păianjenii, pirania, caimanii și indienii ei sălbatici îl ocroteau împotriva cățărătorilor de piramide, împotriva întregii Omeniri. Da; în întunericul pădurii se simțea în siguranță. Își sprijini capul de trunchiul neted și adormi. În dimineața celei de a treia zile, ajunseră la malurile largului râu San Pedro. Kano se opri între copaci și arătă, la vreo trei sute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
cu absoluta convingere că nu-i vedea nimeni. În fond, acest ciudat obicei nu era pentru un yubani decât o formă simbolică de a-și proclama libertatea, el fiind atât de liber, încât putea chiar să se izoleze de restul Omenirii printr-un simplu act de voință. Voință pe care ceilalți o respectau, pentru că și ăsta era tot un mod de a fi liberi, liberi să nu privească, chiar din clipa când nimic nu-i împiedica să o facă. Înțelese că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
ale lui Ignacio Ávila-Gorsky vor fi texte obligatorii în Universități. — N-o luați în glumă, părinte. N-o luați în glumă, râse Inti. Ne aflăm în selva asta și nu vom pleca de aici până nu vom reuși. Vom lăsa Omenirii un studiu autentic asupra selvelor virgine, înainte ca Omenirea să le transforme în „selve-târfe“. La ritmul evenimentelor, tot ce vor ști nepoții noștri despre Amazonia va fi ceea ce vor putea citi în cărți, la fel cum singurul lucru pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Universități. — N-o luați în glumă, părinte. N-o luați în glumă, râse Inti. Ne aflăm în selva asta și nu vom pleca de aici până nu vom reuși. Vom lăsa Omenirii un studiu autentic asupra selvelor virgine, înainte ca Omenirea să le transforme în „selve-târfe“. La ritmul evenimentelor, tot ce vor ști nepoții noștri despre Amazonia va fi ceea ce vor putea citi în cărți, la fel cum singurul lucru pe care americanii îl știu azi despre marile selve ale bunicilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
din ce în ce mai pătimaș pe măsură ce vorbea. Va sosi curând ziua în care aceste ținuturi nu vor fi decât o frumoasă amintire și un imens deșert. — Selva asta este foarte tare, comentă el. O cunosc și știu că se va apăra cu vitejie. Omenirii îi va fi foarte greu să dea gata Amazonia. Omenirea dă gata orice, declară sentențios Inti Ávila. De când bântuie pe fața pământului, a nimicit o sută cincizeci de specii de animale și alte o mie sunt pe cale de dispariție. Cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
aceste ținuturi nu vor fi decât o frumoasă amintire și un imens deșert. — Selva asta este foarte tare, comentă el. O cunosc și știu că se va apăra cu vitejie. Omenirii îi va fi foarte greu să dea gata Amazonia. Omenirea dă gata orice, declară sentențios Inti Ávila. De când bântuie pe fața pământului, a nimicit o sută cincizeci de specii de animale și alte o mie sunt pe cale de dispariție. Cinci sute de milioane de hectare cultivabile au fost lăsate în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Ai grijă de el, sau va sfârși la balamuc. — De ce?, întrebă ea cu naturalețe. Are dreptate. Și eu sunt de aceeași părere. Ar trebui să-i sterilizăm sau să-i pedepsim pe cei care au mai mult de doi copii. Omenirea se confruntă în anii ăștia cu doi monștri pe care nu i-a cunoscut niciodată: explozia demografică și poluarea planetei. Din pricina mărimii unor asemenea amenințări, obiceiurile și morala vor suferi schimbări radicale. Valorile se vor inversa: conceptele de bine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
în spate două mii de ani de greșeli. Orice ar face, nu pot greși mai mult decât noi, părinte, interveni el. Fiecare funcționar care fuge dintre cei patru pereți ai unui birou și fiecare dezertor din Vietnam face mai mult pentru Omenire decât cei care muncesc. Harnicii sunt cei ambițioși, cei care poluează atmosfera, care contaminează apele și distrug pământul. Trei nebuni!, murmură misionarul. Sunt deja trei nebuni așezați în jurul acestei mese... Inti Ávila privi scârbit cele două ouă prăjite pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
ați avea nevoie. Într-o țară ca a noastră, pe termen lung, viitorul nu stă în cupru sau în fier, care se epuizează. Viitorul stă, poate, în faptul că, într-o zi, vom fi unul dintre puținele locuri în care Omenirea se va mai putea încă simți bine. În ceea ce mă privește, aș transforma tot teritoriul amazonian într-un gigantic Parc Național. — Asta ar fi, poate, formula: Să facem în așa fel încât țara să înțeleagă că ar obține mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
de mâine și cel mult al generației viitoare. Ceea ce se va întâmpla peste cincizeci de ani nu trebuie să fie neapărat responsabilitatea noastră. Poate că până atunci, rușii, chinezii și americanii ne vor fi aruncat în aer. Sau poate că Omenirea se va hrăni cu pilule și nu va mai avea nevoie de selvă, iar triburile indigene... Credeți că în anul 2000, când vom merge și ne vom întoarce de pe Marte, yubani-i vor mai putea micșora capete în continuare? Sunt un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
vom fi niciodată de acord. Cred sincer că indianul nu are viitor și nu vom reuși niciodată să facem din el un om al secolului douăzeci. Vă rog, să nu mă interpretați greșit... Nu sunt rasist. Doar un om practic... Omenirea se împarte în indivizi romantici și în indivizi practici. Dumneavoastră aparțineți primului grup, eu, celui de al doilea. Pentru dumneavoastră, selva și yubani-i sunt ceva frumos care trebuie conservat cu orice preț. Pentru mine, sunt o povară pe care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
din cap convins: Și ăsta e un lucru grozav, te asigur! Să știi să trăiești așa, fără să te lași prins de ceva, urmărind doar să-ți cauți propria fericire, este cel mai grozav lucru pe care l-a făcut Omenirea de când este pe Terra... — Credeam că ești împotriva a tot ce este modern. Împotriva a ceea ce sunt oamenii azi și a conceptului de „Progres“... — Nici vorbă. Conceptul de progres nu aparține oamenilor de azi, ci celor care mai au încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
seninătatea gravă a locurilor pustii și înghețate, cam pe la patru mii de metri, ținut cu buruieni mărunte, de culoare brună, cu vânt înghețat, aer rarefiat și o tăcere nesfârșită... Se întoarse spre preot: — O idee clară? Ce știam deja. Că Omenirea e stupidă și că nu merită locul în care trăiește. — Ca să afli asta, n-aveai nevoie să călătorești atât de mult. În ceea ce te privește... Ce vei face...? — Nimic. O să stau mai departe în laguna mea, până când va veni un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]