12,177 matches
-
etape sunt cele mai dificile: a) Întâi trebuie să aibă loc o destul de lungă etapă de documentare reciprocă în tema propusă cercetării: în literatura problemei, în studiul stării practicii specifice, în evaluarea nivelului practicianului și în pregătirea lui științifică, în îndepărtarea prejudecăților și practicilor metodologice de cercetare anterioare, care pot să altereze noul mod de concepere și acțiune, în crearea condițiilor necesare desfășurării cercetării, cu efectuarea unor acțiuni de probă, de pretestare. b) Abia apoi are loc cercetarea-acțiune-formare propriu-zisă, ca un
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
creativitate și schimbare; * preluați idei/e altora și le dezvoltați; * emiteți un număr cât mai mare de idei; * opriți autocenzura gândurilor și ideilor. Normele cer și induc: * acceptarea ideilor și opiniilor altora; * ascultare activă; * toleranță la ambiguitate; * dezvoltarea transformarea ideilor; * îndepărtarea autocenzurii, criticii; * activizarea imaginației; * preluarea perspectivei celuilalt; * gândire metaforică; * comunicare creativă, empatică, non-agresivă. Specificul normelor grupului creativ de formare constă în faptul că înlătură pe timpul activității în grup teama de critică, evaluare, blamare a ideilor, părerilor, opiniilor, favorizând exprimarea liberă
COMPORTAMENTE CREATIVE ÎN ȘCOALĂ by Adriana Apostol, Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/720_a_1436]
-
și în același timp să faciliteze asociația cât mai liberă a ideilor, considerându-se că astfel se pot exploata la maximum resursele inconștientului. Pentru aceasta, unele dintre metode sunt de fapt pretexte pentru crearea unor stări de relaxare și pe îndepărtarea criteriilor raționale și a spiritului critic. Cele mai cunoscute metode de stimulare a creativității sunt: v Brainstorming-ul Brainstormingul face parte din categoria metodelor de generare de idei și soluții. Ea a fost elaborată de Alex Osborn și cunoaște mai
COMPORTAMENTE CREATIVE ÎN ȘCOALĂ by Adriana Apostol, Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/720_a_1436]
-
a analiza o problemă, dar și pentru a dezvolta posibile soluții. În acest sens ea apelează la două mecanisme operaționale: 1) a face străinul familiar, adică a înțelege problema dintr-un nou punct de vedere; 2) a face familiarul străin îndepărtarea de problemă în scopul de a atrage soluții creative. Obiectivul acestor mecanisme este acela de a induce cinci stări psihologice: implicare și detașare, amânare, speculare, autonomia obiectului, răspunsul hedonic necesare în obținerea de răspunsuri creative. Prin excepție, sinectica este o
COMPORTAMENTE CREATIVE ÎN ȘCOALĂ by Adriana Apostol, Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/720_a_1436]
-
de suveranitate, vor fi supuse la presiuni din ce în ce mai mari în anii ce vor veni, pentru a se conforma cu ceea ce pare a fi un consens global din ce în ce mai larg. Procesele derulate (Miloșevici, Saddam) și atenția acordată non-proceselor (Pinochet, Suharto) indică o îndepărtare semnificativă de la prevederea tradițională a imunității suverane a șefilor de stat și celor vinovați de crime de război și crime împotriva umanității. În timp ce în trecut, justiția, dacă era făcută vreodată, ar fi venit din interiorul statului, înființarea unor foruri legale
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care este respinsă în numeroase regiuni ale lumii care nu aparțin spațiului occidental (și chiar de către multe mișcări politice din Occident). Eurocentrismul poziției sale discursive este și mai pronunțat atunci când se recunoaște că dezvoltarea unei comunități a comunicării universale necesită îndepărtarea tuturor "asimetriilor" din cadrul societății nu numai eliminarea inegalităților materiale vădite și dispariția noțiunilor de superioritate rasială sau etnică, dar și dezafectarea structurilor patriarhale care perpetuează supunerea femeilor (Apel 1980; a se vedea de asemenea Cohen 1990). Tot ceea ce trebuie adăugat
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
de ruperea de formele de injustiție pentru a încuraja condițiile necesare pentru libertatea universală (Devetak 1995b). Pentru început, emanciparea, așa cum este înțeleasă de gânditorii iluminiști și de teoreticienii critici, exprimă în general o concepție negativă a libertății ce constă în îndepărtarea constrângerilor create social și care nu sunt necesare. Această înțelegere este evidentă în definiția dată de Booth (1991b: 539) emancipării ca "eliberare a oamenilor de acele constrângeri care îi împiedică să realizeze ceea ce în mod liber ar alege să facă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
în ce măsură se îndepărtează de ceea ce criticii înțeleg, în unanimitate, prin canon. În acest sens, avem în vedere trei aspecte ale canonului sau trei tipuri de canon: canonul epistemologic, canonul textual lingvistic și canonul ideologic. Apoi, fără să dăm impresia unei îndepărtări de la obiectivul principal al cercetării noastre, ne propunem să "înțelegem" ce reprezintă deconstrucția atât în context literar, cât și la nivelul științelor umaniste în general 4, oprindu-ne asupra identificării câtorva dintre atributele literaturii în viziunea deconstructivistă, precum și asupra raportului
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
intre în canon? Și dacă, pe termen scurt, nu participarea la acest metabolism e importantă (căci e încă nesesizabilă), atunci cum credeți că este posibilă recuperarea cărții și înscrierea în canon?"30. Exilul de natură geografică, sau cu alte cuvinte, îndepărtarea unui autor de cetatea-mamă, pune, în consecință, problematica pierderii acelei relații organice care se stabilește, în mod esențial, între autor-text, cu canonul originar, sau, cu alte cuvinte, cu acele spații culturale de baștină, individualizate prin raporturi etnice sau lingvistice. În ce măsură
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ochi cu care o priveau cei contemporani ei. Din prezent, trecutul trebuie reasamblat, reînțeles, recontextualizat, pentru a-și recăpăta prospețimea. Ieșirea din propriul trecut reprezintă ieșirea din propria intimitate, confruntarea ei cu exteriorul și reevaluarea ei. Păstrarea trecutului și nu îndepărtarea lui reprezintă, însă, rezultatul interpretării temporalității ca un sistem, ale cărui elemente sunt într-o permanentă interconexiune. Individul, la fel ca ansamblul, dobândește continuitatea identității în timp, prin întipărirea, recunoașterea și reproducerea reconstituită a senzațiilor, sentimentelor, mișcărilor și cunoștințelor din
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
celor două tipuri de existență ce definesc ființa. Și, dacă există momente de unitate și de acord interior, cu siguranță, apar și momente de dezechilibru, de antinomie. Soluții nu par a fi, nici contopirea cu natura, în absența spiritului, nici o îndepărtare categorică de legile ei firești. Calea de mijloc, pe care o alege autoarea, se dovedește a fi conștientizarea și asumarea, severă, dar și plină de fervoare, a existenței"34. Haosul acesta al realității exterioare, care, precum un vulcan în stare
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
a suprapunerii inițiale perfecte între cele două elemente, când timpul și spațiul erau totuna. Deconstrucția propriului canon se realizează chiar în interiorul creației poetice, autoarea devenind neputincioasă de a se mai reconstitui și de a se mai regăsi pe sine, odată cu îndepărtarea de vârsta copilăriei: Nu pot împiedica ziua să aibă douăzeci și patru de ore./ Pot doar spune Iartă-mă pentru durata zilei;/ Nu pot împiedica zborul fluturilor din viermi,/ Pot doar să te rog să mă ierți pentru viermi, pentru flutiri,/ Iartă
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
prisma viitorului, oglinda deține două laturi ale adevărului. Pe de o parte, "adevărul relevat de oglindă poate fi, evident, de ordin superior"109, pe de altă parte, însă, "oglinda dă o imagine inversă a subiectului și, ca atare, este o îndepărtare de Principiu și de Esență. Multe popoare cred că în oglindă se reflectă nu omul, ci o dublură a sa, având adesea atribute malefice, în jurul oglinzii elaborându-se numeroase superstiții"110. Fiind o formă de reconstituire a trecutului, prin intermediul oglinzii
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
nu doar a poeziei subversive blandiene, ci a întregului context ideologic al vremii. Manifest sau stimul la revoltă, pentru o întreagă generație supusă persecuției, cuvântul devine țipăt sau imn. Asocierea stării de teamă cu vegetalul constituie, de data aceasta, o îndepărtare de la condiția superioară de om. Deconstruind, din nou, canonul romantic tradițional al identificării omului cu natura, Ana Blandiana folosește cu o deloc subtilă ironie metafora căderii omului în teluric. Plantele devin prima metaforă opacă, constituentă a universului vegetal, care reprezintă
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
să scrii...". Credința intervine în reconstrucția interioară, autoarea refugiindu-se de exteriorul sufocant și reconsturind o lume nouă în interiorul său, guvernată de lumina credinței și a dragostei. Noua lume este creată la nivel stilistic prin renunțarea la cuvinte și prin îndepărtarea de metafore. Vidul stilistic reconstruiește un alt fel de interioritate, în care dominantă este puterea imagistică a sugestiei: "Cine-a numit/ Auriu/ Această culoare/ A extazului frunzelor,/ Această triumfătoare/ Țară a nimănui/ Dintre viață și moarte,/ Această beatitudine/ Învăluind în
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
mai mult decât atât, este freamătul. Permanentul freamăt între viață și moarte, între leagăn și mormânt, care poate fi anulat doar prin trasarea "unui cerc protector în jurul lucrurilor care contează, ca soluție împotriva durerii și a sufletului fiind promovată uitarea, îndepărtarea de trecut"137: "Orice urmă-i o rană,/ Nu-ntoarce capul/ Și nu zgândări cu privirea/ Amprentele inflamate/ Pe care le-ai lăsat pe obiecte/ Și plăgile, sângerând cu nori,/ Ale pașilor./ Orice urmă-i o rană/ În carnea albă
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
separăm fără rest autobiografia - atunci cînd face parte dintr-un patrimoniu literar - de ficțiune. Pentru că, pe măsură ce criza identității sporește printre indivizii unei societăți, e normal ca textele literare apărute s-o ilustreze mai mult sau mai puțin acut printr-o Îndepărtare crescîndă de la reprezentarea realistă clasică - holistă - și apropiere concomitentă de individual (ceea ce poate primi o mulțime de nume - sine, eu, subconștient, Cu-ul etc.) Tot mai puțin stăpîn pe realitate, sau știindu-și cititorii astfel, creatorul de literatură dezvoltă universuri
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
se Închisese peste o Întrebare. În oglindă, vedeam ușa din tocul căreia tocmai mă interpelase A***. Pe buze mi-a venit un răspuns șoptit cu un aer visător În tăcerea Încăperii: ‘Te văd Într-o oglindă’.” Oglinda Înseamnă atît derealizare, Îndepărtare, sau chiar fals - făcînd aluzie la Republica lui Platon. Dar poate mai ales intranzitivitate. La moartea lui A***, romanul este doar trecut de mijloc. Ceea ce urmează Însă nu are acțiune. Se mai Întîmplă foarte puține lucruri - totul se petrece de-
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
și „jos”; din punct de vedere dinamic, diferența este fundamentală. În câmpul forțelor predominante din spațiul nostru vital, orice mișcare ascendentă cere investirea unei energii speciale, în timp ce mișcarea descendentă poate fi realizată pur și simplu prin cădere liberă sau prin îndepărtarea oricăror suporturi care mențin obiectele să nu cadă. Oamenii percep asimetria dinamică sau anizotropia spațiului cu ajutorul a două simțuri: chinestezic și vizual. Efectul fizic al gravitației este perceput ca tensiune a mușchilor, tendoanelor și a încheieturilor corpului. Vizual, lumea este
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
Alexandru. Șarpele apără casa și este un simbol al norocului, Ion Brad îl evocă în această ipostază, după cum Marin Tarangul exprimă emoții, stimulate de piatra prețioasă, magică, a șarpelui 17. Mihai Beniuc, prin imaginea șarpelui, sugerează decadența artei 18 și îndepărtarea ei de tradiție. Motivul ursitoarelor, ființe supranaturale care urzesc destinul oamenilor, se repetă în creația lui Cezar Baltag, Gh. Pituț, Ion Brad, A. E. Baconsky, după ce în literatura interbelică, la poeții citați în atâtea rânduri, s-a constituit ca motiv
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Mării": Se ridicase mânzul întâi pe un genunchi,/ Apoi pe celălalt, pe o copită./ Și dintr-odată lumea din haos se închega/ Și-și părăsea pământul întâia lui clipită". Ciclul " Sentimentul mării" cuprinde o suită de poeme care evocă simbolic îndepărtarea de copilărie: Îmi pare rău, copile, că trebuie să pleci/ așa curând din gesturile mele."/ Contactul cu marea dezvăluie altfel lumea, și versurile populare în contextul cărora poetul dă sens meditației ne amintesc de Eminescu: "Mare neagră, mare albastră/ Ce
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
este!/ El poartă valoarea în sine,/ el are sămânță". Poetul îl întrupează, îl împodobește, îl mișcă într-un întreg univers imanent și transcendent, pentru ca apoi să se raporteze la el identificându-se cu divinul: "o, linii spectrale ale vieții mele/ îndepărtare secretă și perpetuă/ a insului de sine însuși,/ pretutindeni și cu atâta pasiune/ încât tot ceea ce se vede ar trebui să nu se vadă/ din pricina răspândirii lui pretutindeni." Ipostaza creatorului este similară cu cea a Alephului, străbaterea infinitului este tot
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
după ceea ce ar trebui să fie confortul nostru, această mediere realizată de obiecte îndepărtându-ne tot mai mult de situația care ne donează sentimentul unui prezent plin: prezența la sine. * Plăcerea cu care ne aplecăm asupra noilor dispozitive ascunde o îndepărtare de sine, o formă de confiscare a noastră în moduri de-a fi pregătite de alții. Cărțile bune sunt cele care te ajută să-ți cristalizezi propriile idei, aflate în variate forme de latență. Restul lucrărilor cad în zona marii
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
a adus la suprafață ceva din firea națiunii noastre. * Îmi lipsește un ritm al propriei existențe cu care să se armonizeze până și funcțiile biologice; este forma cea mai violentă a rupturii de natura, ce riscă să devină cumva și îndepărtare de sine. Cultura umanității s-a dezvoltat inițial mai curând pe teritoriul mitologiei, pe zona a ceea ce am putea numi astăzi fantasticul. Este o zonă a simbolicului, a accesului limitat, față de care vulgul trebuie să manifeste respect; taina reflectă în
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
termen lipsit de acoperire în zona existenței individuale. * În definitiv, termenul progres are sens doar întru cât semnifică o apropiere de ceva dorit sau prestabilit. Numai eșecul unor idealuri sociale propuse de diferite ideologii a lansat sensul său slab, ca îndepărtare de ceva, în umbra acestui înțeles fiind constituite o bună parte din valorile contemporane. * Trebuie să gândim posibilitatea unei limite a evoluției tehnologiei pentru a ne putea întoarce cu adevărat la regândirea umanului. Până atunci omul va rămâne anexat dezvoltării
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]