12,407 matches
-
ochii în fața realității, dar această realitate îi apărea în fiecare clipă: progresul îl urmărea până la capătul lumii, iar mașinile vor deschide un drum până în ascunzătoarea lui, chiar și dacă aceasta ar fi în inima pământului. Era în zadar să fugă. Omenirea alerga după el, nerăbdătoare să-l incorporeze în masa ei, invidioasă, poate, pe individualismul și libertatea lui. În secolul mulțimilor, nimeni nu avea dreptul să se izoleze, chiar dacă această izolare însemna renunțarea la tot. „Trebuie să fac ceva, își spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Xingú și oricâtă bunăvoință ar avea călugării de la Vilas Boas... Câți numără Vilas Boas? — Doi: Claudio și Orlando... — Doi oameni nu sunt de-ajuns ca să oprească răul care li se va pricinui acestor indieni. Nici două mii, nici două milioane. Câtă vreme Omenirea nu recunoaște faptul că cei care îi distrug pe indieni o distrug și pe ea, nimeni nu va salva triburile amazoniene. Poate că se va întâmpla o minune, îndrăzni să spună preotul. Există o adevărată preocupare pentru indieni și conservarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Societatea Selvei“ și „Clubul Masivului“ și atâtea altele care au început să salveze ce se mai putea salva încă din mâinile celor lipsiți de scrupule... „Conservarea începe prin Educație.“ și câtă vreme nu vom înțelege adevărul acestei devize și atât timp cât Omenirea nu va învăța că în mâinile ei se află destinul lumii, nu vom reuși nimic. Făcu o pauză și lovi cu arătătorul tăblia ordinară a grosolanei mese de lemn. Problema cu care ne confruntăm acum va deveni în anii următori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
fac. Ci la ce înseamnă într-adevăr: sfârșitul unei epoci din Istoria oamenilor, ultimul război între trecut și viitor, horcăitul agonic al unei lumi care se duce... — Credeți că nu mai e nimic de făcut? — Nu. El are dreptate. Dacă Omenirea se îndreaptă spre autodistrugere, nu eu voi fi acela care să o poată opri. Dar în America de Nord s-au obținut rezultate. S-a pus frână abuzurilor, masacrului și distrugerii. — Prea târziu. Deja nu mai rămăseseră indieni: peisajul nu mai putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Trenul! repetă el. Nu înțelegeți...? Așteptă, dar nu primi răspuns. Trenul...! Asta e soluția! — Trenul? întrebă Stevens. E ridicol...! — De ce? — Trenurile aparțin de trecut. Șoseaua e mai practică. Da, admise el. Trenurile aparțin de trecut, dar poate că în curând Omenirea va trebui să se întoarcă la trecut. Și asta trebuie să facem acum. Să dăm un pas înapoi față de progres., să ne întoarcem la echilibrul care a existat până acum câțiva ani, când trenurile erau în armonie cu peisajul, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
-mi dau seama de adevărata ei semnificație. Îl privi cu atenție. Ce ați vrut să spuneți prin faptul că trenul este un pas îndărăt în trecut, o întoarcere la echilibrul dintre om și peisaj...? — Doar ce am spus. În curând, Omenirea va trebui să caute noi drumuri, care nu vor fi nici în tehnologie, nici în călătoriile interplanetare. În fața crizei ecologice și de resurse care se apropie, rămân doar patru soluții... ridică mâna cu arătătorul în sus. Prima: Să ridici din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
lupta ei pentru supraviețuire, va clama revenirea la lumea părinților noștri - în care oameni, mașini și Natură încă mai viețuiau într-o perfectă armonie -, poate că trenul va deveni un fel de simbol al posibilității de a pune de acord Omenirea cu pământul și cu progresul... Este o fantezie... — Poate. Luați-o atunci ca o fantezie... Dar, dacă vă gândiți cu atenție la acest lucru, veți vedea că există întotdeauna un punct de perfecțiune dincolo de care se merge spre decadență și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
la cunoștință că nu ne vom putea reveni dintr-o nouă cădere, pentru că am ajuns la sfârșitul posibilităților noastre. Căută cu calm o batistă și începu să-și șteargă încet ochelarii. Eu sunt încredințat că mai curând sau mai târziu, Omenirea își va da seama la ce se expune și va încerca, măcar o singură dată, să facă un pas îndărăt și să se întoarcă - nu la punctul de plecare -, ci la acel punct al apogeului ei în care încă îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Doilea Război Mondial, sau când omul a pus piciorul pe Lună. Sau peste cinci ani. Problema este să găsești acest moment și să te ții bine de el... — Este o teorie ciudată, admise Stevens. Ciudată și curioasă... — Absurdă, spuse Gubern. Omenirea n-a făcut niciodată un pas îndărăt și n-o să facă acum... — Dumneavoastră știți puțin despre Istorie, replică Inti Ávila. Omenirea și-a petrecut timpul făcând pași îndărăt. Roma a fost un pas îndărăt față de Grecia. Barbarii, un pas îndărăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
și să te ții bine de el... — Este o teorie ciudată, admise Stevens. Ciudată și curioasă... — Absurdă, spuse Gubern. Omenirea n-a făcut niciodată un pas îndărăt și n-o să facă acum... — Dumneavoastră știți puțin despre Istorie, replică Inti Ávila. Omenirea și-a petrecut timpul făcând pași îndărăt. Roma a fost un pas îndărăt față de Grecia. Barbarii, un pas îndărăt față de Roma. Fascismul, un pas îndărăt față de civilizație. Pași negativi cu toții, din nenorocire, dar poate că e posibil în sfârșit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
să aibă un suflet mai bun, nu doar de ochii lumii, ci în mod esențial și pentru faptul în sine, pentru ideea de a fi bine, pentru ca întreg pămîntul să fie aproape de naturalul universal miraculos care este de fapt, dacă omenirea nu îi reduce acest incomparabil fel de a fi... Dacă ar fi mai bine n-ar fi mai bine să fie bine? Dar dacă sperăm, oare este de ajuns?... Vom vedea. Însă acum este acum și hai să fie mai
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
care îl va petrece soarele în compania pămîntului și a noastră... și mă întreb oare cum va fi cînd va trebui să ne căutăm alt soare, dacă vom ajunge la acel momet, noi sau alții. Și îmi dau seama că omenirea e în stare să găsească resurse, dacă nu cumva se auto-anihilează între timp, ea și întreg pămîntul... * Dacă ar fi după mine, să-mi aleg despre ce subiect aș vrea să vorbesc, în mod sigur conversația ar lua direcții afective
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
nu observă mișcarea și din nou începe lupta cu batista. Dar preocuparea aceasta devine secundară, excitarea centrului nervos al "omului politic" domină celelalte părți din creier. Nu vezi cum în politică sînt antrenați doar submediocrii, imoralii și, în general, rebuturile omenirii? Eu nu mă consider... Nu te consideri om politic pentru că nici nu ești. Tu n-ai încă sufletul deformat. Umbrela se lasă din nou în jos și ochelarii, nasul și urechile profesorului sînt iarăși sub protecție. Dar, între noi fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
se folosește oribilul cuvînt de "turmă". Aspect surprins foarte exact în povestea "Les moutons de Panurge". În istorie se cunosc nenumărate exemple de indivizi care au devenit experți în manipularea maselor, mulțimilor adică. Fenomenele provocate au influențat radical cursul istoriei omenirii. Se spune că Hitler avea puterea de a hipnotiza masele. Discursurile sale, nici măcar banale, electrizau individul, component al unei mulțimi. Oare de ce idei generate doar de coșmaruri au captivat aderența mulțimilor? După părerea mea, omul este rezultatul unei îndelungi educații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
supraviețui pe planeta noastră dacă folosim tehnologii supersofisticate și avem dezactivate în creier centrele pornirilor primitive? Dacă valoarea unui individ se rezumă la cîți semeni a reușit să omoare, dacă preocuparea principală este uciderea a cît mai mulți oameni, atunci omenirea are o problemă foarte gravă. Problemă care pune sub semnul întrebării succesul șlefuirii omului primitiv, prin mii și milioane de eforturi ale celor mai ascuțite minți. Că un japonez declară că nu mai ucide fete tinere, dar că ar mînca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
ale revenirii omului la epoca primitivă. Centrele, inhibate în cursul miilor de ani ale evoluției, redevin active. Părțile evoluate ale creierului pot deveni prizoniere ale centrelor primitive. Se formează astfel un "om primitiv" extrem de evoluat mintal. Un paradox, nu? Scăparea omenirii poate veni din partea indivizilor care refuză să fie un element aparținînd unei mulțimi. Fenomenul de înglobare a individului în "gloată" trebuie stopat cumva. Dar cum? Personal, nu prea știu. Televiziune, imbecili și imbecile Am acceptat cu greu noua orientare a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
că toate acestea explică internaționalismul lor funciar și adeziunea timpurie la ideea de comunism, În sensul nealterat al cuvîntului, ca să rămînem la tema noastră. Nu este deloc surprinzător faptul că cele mai multe jertfe umane, cei mai mulți martiri pe care i-a dat omenirea, din cele mai vechi timpuri și a căror vină rămîne vagă și nefondată, au fost țiganii și evreii. Înțelegi acum de ce ți-am spus toate astea? Pentru că nu mai suport să-ți văd rînjetul ori de cîte ori vine vorba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
ficțiune, simțea că nu se mai poate controla ...e vorba de tine și de Marcel Albu, un agent a cărui misiune e legată direct de a ta — Trebuie să fie la mijloc o farsă. Cunosc personajul, Își asumă toate păcatele omenirii pentru că a rîvnit la bogăția și fala lui Pillat. Spune că e Isus Christos. Simțea că nu nud e stăpînă pe judecata ei; cu cît Încerca să se conecteze la sistemul lui de gîndire se pomenea absorbită Într-un spațiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
el, m-am adresat bulei de plexiglas galben, ignorând-o. Clio sorbi zgomotos prin pai, uitându-se țintă la mine. — Să spunem în felul următor, Număru’ Unu, i-am zis aparatului. Un pas mic pentru om, un pas mare pentru omenire. Să știi că-i al meu, zise Clio, trăgând cu un gest protector aparatul spre ea. — O, mda, am spus. Știu. Știu. Absolut. Am luat o gură mare de cafea cu gheață și i-am aruncat aparatului o privire plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
Moartea bătrânului, survenită în primăvara anului următor, fu marcată doar de-un număr mic de necrologuri și câteva editoriale energice (într-unul din care era comparat cu Regele Canute). În câteva luni, interesul față de Mycroft Ward se risipi în eter. Omenirea surâse superior și-și văzu mai departe de cursul ei. Ceea ce omenirea nu auzise, ceea ce doar un grup select de oameni știuse vreodată, e următorul lucru: Ward izbândise în planul său. Cel puțin, izbândise într-un fel anume. Tehnica folosită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
număr mic de necrologuri și câteva editoriale energice (într-unul din care era comparat cu Regele Canute). În câteva luni, interesul față de Mycroft Ward se risipi în eter. Omenirea surâse superior și-și văzu mai departe de cursul ei. Ceea ce omenirea nu auzise, ceea ce doar un grup select de oameni știuse vreodată, e următorul lucru: Ward izbândise în planul său. Cel puțin, izbândise într-un fel anume. Tehnica folosită de el s-a pierdut, dar se pare că nu a existat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
va face să își schimbe opiniile (putem exemplifica cu cazul multor ”melancolici” comuniști, ultranaționaliști, neonaziști etc, care suferă cu nostalgie după sisteme sau concepte pe care le consideră în mintea lor ideale chiar dacă aplicarea acestora s-a dovedit devastatoare pentru omenire). Se poate observa aceste reacții și în rândul unor indivizi care prin educația sau profesia lor ar trebui să fie apărători ai culturii. Să luăm exemplul creatorilor de artă plastică sau al filosofilor postmoderni, creatorilor de ”cultură”, care în mod
ARTĂ, DEGENERARE , KITSCH Arta holotropică, o reeducare a ”bunului simţ estetic'' by Edi APOSTU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/381_a_550]
-
se părea de-a dreptul o neobrăzare ca oamenii ăștia să Încerce să-l suprime tocmai pe el, care izbutise, dintr-o singură lovitură, să distrugă frumusețea, bunătatea și pacea sufletească. Avea momente cînd se simțea răspunzător de toate crimele omenirii; apoi, la vederea vreunui lucru neînsemnat - ca de pildă o poșetă, o fotografie dintr-un ziar sau un obraz Întrezărit Într-un ascensor cînd cobora scara - tot orgoliul i se spulbera dintr-odată. Atunci Își dădea seama cît de absurdă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
mă amestec, rosti ea. Toate Îmi ies pe dos! De aici Înainte, fă ce vrei. — Trebuie să-mi spui unde s-a dus! — Credeam... credeam că v-aș putea păstra pe amîndoi. Nu-mi pasă ce se Întîmplă cu restul omenirii. Soarta ei nu poate fi mai rea decît a fost Întotdeauna, și totuși, pămîntul n-a Încetat nici o clipă să se-nvîrtească. Pe cînd oameni ca tine, și ca el... Se așeză pe scaunul cel mai apropiat - un scaun urît, Înalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
realitate, viziunea despre lume adoptată În mod obișnuit, la un moment dat, de membrii unei societăți determină economia, politica și moravurile acesteia. Mutațiile metafizice - adică transformările radicale și globale ale viziunii despre lume adoptate de cei mai mulți - sunt rare În istoria omenirii. Ca exemplu, se poate cita apariția creștinismului. Din momentul În care s-a produs o mutație metafizică, ea se dezvoltă până la ultimele ei consecințe fără a Întâlni vreo rezistență. Ea mătură, fără a le lua măcar În seamă, sistemele economice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]