11,916 matches
-
au făcut decît să agraveze controversele de pînă atunci. Încercînd să detensioneze situația, Constituția emisă în 1952 prevedea instituirea în Transilvania a unei Regiuni Autonome Maghiare, formată dintr-un teritoriu în care 77 % din locuitori erau unguri. Cu toate că evreilor și turcilor li se permisese, ba chiar fuseseră încurajați să emigreze imediat după război, politica aceasta nu a fost aplicată și în cazul ungurilor. Mai mult, peste puțin timp a fost blocată orice emigrație, atît a românilor cît și a minorităților. Așa cum
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
imperiul s-a alăturat Germaniei în primul război mondial, Britania a anexat insula. Această acțiune a fost confirmată de Tratatul de la Lausanne. Populația ei era în 1950 de circa 600.000 de locuitori, din care 80 % erau greci, iar 18 % turci. Ca și în alte părți ale Balcanilor, cele două popoare trăiau separat, fiecare sat avînd propriul lui caracter etnic. În trecut, mai multe guverne grecești succesive reclamaseră așa-numitul enosis, adică unirea. Dificultatea fundamentală consta în faptul că insula era
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
fundamentală consta în faptul că insula era situată doar la patruzeci de mile (circa 65 de km n.t.) de coastele Turciei, dar la cinci sute de mile (circa 810 km n.t.) de cele ale Greciei. Opoziția violentă a turcilor față de anexarea insulei de către greci era motivată de considerații privind securitatea națională și de perfect justificatele temeri privind eventuala soartă a locuitorilor turci sub stăpînirea grecească. După cum am văzut în trecut, ori de cîte ori era instituită în Balcani o
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
într-o fostă regiune otomană, populației musulmane i se aplicase un tratament dur. Experiența populației turcești din România și Bulgaria după 1945 constituia un exemplu elocvent. Nu exista absolut nimic în situația din Cipru care să fi putut înlătura îngrijorarea turcilor. Populația grecească a insulei împărtășea bineînțeles punctul de vedere al Atenei. Au fost înființate organizații naționale, al căror obiectiv era expulzarea englezilor și unirea cu Grecia. Biserica ortodoxă a jucat din nou un rol de frunte în lupta pentru atingerea
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
rîndul oamenilor de această problemă, nici unul dintre cele două guverne, turc sau grec, nu putea renunța la intenția lui de a sprijini partea respectivă a populației insulei. Ambele naționalități au recurs la violență. În timp ce teroriștii ciprioți greci îi atacau pe turcii din insulă, populația turcească a Istanbulului s-a năpustit în septembrie 1955 asupra celor circa 100.000 de greci care locuiau încă în oraș. Drept urmare a tulburărilor de aici, majoritatea grecilor au fost nevoiți să emigreze. Extrem de deranjați de situația
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
acord cu o împărțire a insulei, soluție de care Atena nici nu voia să audă: opinia publică grecească cerea dobîndirea controlului asupra întregului teritoriu, ceea ce a dus la instalarea unei situații de remiză. În insulă, detașamentele înarmate de greci și turci aveau ciocniri intermitente; liderii celor două comunități nu puteau ține situația sub control. Erau livrate în secret arme combatanților turci, care erau depășiți numeric. După eliminarea soluției împărțirii și a celei a unirii, rămînea o singură soluție independența. Marea Britanie era
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
sistem sofisticat în vederea menținerii unui echilibru național, minoritatea turcă beneficiind însă de un avantaj numeric. Președintele urma să fie grec, iar vice-președintele turc. Avea să fie aleasă o cameră a reprezentanților alcătuită din cincizeci de membri: treizeci și cinci greci și cincisprezece turci. Posturile din administrație urmau de asemenea să fie împărțite conform criteriului național. În august 1960 Ciprul a devenit deci stat independent, președinte fiind Makarios, iar vice-președinte Küçük. În ciuda independenței teoretice a Ciprului, puterile au rămas profund implicate în problemele locuitorilor
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
deplin asupra insulei de către comunitatea greacă. Avînd acest țel în față, Makarios și suporterii lui greci au făcut o tentativă de afirmare a autorității lor asupra populației turcești, acționînd deci contra prevederilor acordului anterior. Grecii erau din nou agresorii, iar turcii victimele. Detașamentele înarmate au devenit active, iar cifra pierderilor a început să urce. Ca și în situațiile dinainte, guvernul turc a sărit în apărarea minorității amenințate. Au fost reluate negocierile dintre Grecia, Turcia și Marea Britanie chiar în timp ce lupte sporadice continuau
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Cipru a provocat o reacție extrem de energică împotriva Statelor Unite. Cu toate că regimul Ioannidis jucase un rol important în declanșarea crizei, cea mai mare parte a grecilor considerau că Washingtonul ar fi trebuit să intervină în favoarea lor și să fi oprit invazia turcilor. Deși Statele Unite au sistat într-adevăr pentru o anumită perioadă ajutorul militar acordat Ankarei, dat fiind că în cadrul încălcării acordului anterior fuseseră folosite arme americane, acest fapt nu a satisfăcut opinia publică grecească. Ca să țină piept acestui sentiment popular, Karamanlis
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
varietatea etnică era subliniată încă o dată de Victor Papacostea, în 1936, după conferințele balcanice și realizarea Înțelegerii Balcanice 8. Apoi, se adaugă prezența aici a intereselor marilor imperii: roman, bizantin, otoman (și tot N. Iorga vorbea de "Roma musulmană a turcilor..." Bizanț după Bizanț). S-ar cuveni adăugată și prezența Imperiului Rus mai ales în ipostaza de imperiu sovietic, acum în cel de-al XX-lea secol. Presiunea asupra zonei poate fi pusă și în perspectivă sincronică pentru ultimele trei secole
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
188; 190 Comecon, 296; 302; 322; 324-326; 336-338; 343-345; 350; 361; 405 Comitetul Eliberării Naționale, vezi CONARE (Albania), 86; 91; 169 Comitetul Iugoslav, 119; 135-138 Comitetul politic de Eliberare Națională, vezi PEEA (Grecia), 254 Comitetul Uniunii și Progresului, vezi "Junii Turci" (Imperiul Otoman), 82; 83 CONARE (Albania), 169; 170 Conferința de Pace de la Paris, vezi și Tratatul de Pace de la Versailles, 140; 147; 179 Congresul de Pace de la Berlin (1878), vezi Tratatul de la Berlin, 16; 35; 62; 63; 79; 83; 88
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
61; 63; 65; 68-71; 73; 77; 78; 105; 111; 126; 132; 139; 141; 142; 145; 150; 186; 187; 216; 218; 226; 241; 242; 248; 268; 347; 353; 355-357; 359; 362 Crucea Roșie, 163, 251 Cuba, 321; 360 CUP, vezi "Junii Turci, 82; 83; 86; 120; 123 Cuza, Alexandru, domnitorul României, 14; 24; 190 Cvetković, Dragiša, 187; 197; 199; 215 D Daladier, Edouard, 183 Dalmația, 12; 15; 55; 58; 61; 62; 68-71; 73; 78; 105; 112; 126; 134; 142; 187 Damaskinos, arhiepiscopul
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
scară mai largă, continentală (adică pentru „marea politică”), în schimb, constituie „un izvor documentar interesant pentru cercetătorul campaniei de la Dunăre, pentru istoricul legiunilor zise poloneze, pentru situația armatei turcești, pentru relațiile româno-turco-austriece pe teritoriul Principatelor, în vremea ocupației lor de către turci și austrieci”. Spre deosebire de memoriile celui ajuns general turc (Sadîk Pașa) doar prin grațiile validé sultanei, scrierile memorialistice ale lui Wl. Czartoryski comportă, în opinia lui L. Boicu, un cu totul alt tratament, fiind vorba de „acte oficiale și autentice”, nicidecum
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
ridica primejdii luate întotdeauna în considerare. La 11 iunie 1798, de pildă, viceconsulul francez Parrant semnala posibilitatea navigabilizării unora din râurile noastre. El adăuga însă că domnitorul avea motive întemeiate de a se opune unor astfel de planuri, pentru că altfel turcilor li s-ar crea înlesniri să scoată și mai mult din țară, să facă vizite inoportune, să pună mâna pe produsele țării ș.a. Între principalele probleme cu care aveau să fie confruntați întreprinzătorii, erau înlăturarea obstacolelor naturale și stabilirea măsurii
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
F. Sulzer considera că parte din râurile Principatelor Române pot fi făcute navigabile, iar parte din ele erau navigabile. În rândul acestora din urmă el trecea Siretul și Prutul. Andreas Wolf socotea Nistrul și Prutul navigabile. Pe Nistru, spunea el, turcii aprovizionau cu furaje și alimente Hotinul. Tratatul de pace de la București din 6/18 mai 1812 stipula că navigația pe Prut este comună pentru cele două țări vecine, ceea ce înseamnă că Prutul era folosit pentru transporturi mici și cel mult
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
o chestiune de viitor, în schimb plutăritul se făcea cu regularitate pe Trotuș, Bistrița, Moldova, Prut și mai ales pe Siret. Îndeosebi pe Siret se transporta, către Galați, aproape în exclusivitate cherestea din regiunea de munte, care era fie destinată turcilor, fie vândută numeroșilor negustori veniți din bazinul Mării Mediterane. Siretul era legat și direct de regiunea muntoasă a Moldovei și indirect prin afluenții săi: Moldova, Bistrița, Trotuș. Pe aceste râuri erau așezate marile antrepozite de cherestea: Romanul pe Moldova, Piatra Neamț
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Bacăul. Ele însă nu erau atât de dezvoltate. Dovada o constituie răspunsul Divanului Moldovei, din 10 decembrie 1770, la cererea rușilor de a se construi 160 șeici pe Siret și Prut, că nu sunt meșteri suficienți în țară și că turcii, pentru a construi șeici în Moldova, aduceau meșteri proprii. Necesitatea folosirii Prutului și a Siretului pentru transporturi se impunea cu o tărie crescândă, date fiind și avantajele pe care le oferă transportul pe apă. De altfel, lemnul moldovenesc nu era
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
prezența inginerilor francezi la Giurgiu, urmărind să pună în executare un proiect de linie telegrafică între Giurgiu și Predeal, confirmă constatarea de mai sus. Constantin Minescu afirmă că francezii au construit linia telegrafică „...București-Giurgiu în legătură cu Rusciuk...”. Tratativele dintre francezi și turci, în vederea construirii legăturilor telegrafice dintre București și Belgrad, erau urmărite cu multă atenție de către austrieci. Francezii periclitau realizarea proiectelor austriece, care vizau întreaga regiune balcanică. Coronini a socotit necesar să atragă atenția lui Reșid Pașa asupra acestor negocieri și să
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Orient... Oricum ar fi, bunul nostru oraș începe a-și schimba straiul oriental”. Prefacerile aveau loc într-un astfel de ritm încât, după 10 ani, W. de Kotzebue aprecia, exagerând, că „Orice urmă de oraș oriental s-a șters, numai turcul care vinde rahat la poarta Mitropoliei și-și linge degetele vânzând a mai rămas”. La jumătatea veacului trecut, tipul ideal al orășanului era burghezul, „un om ca oamenii”, care trebuia să fie, potrivit ,,regulilor obștești”, abonat ,,la un cabinet de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
și 1840). Referindu-ne la esența chestiunii orientale, abia dacă mai este necesar să atragem atenția că ea nu poate fi redusă la proiectele de împărțire a Imperiului Otoman, care ar avea ca origine doar ura seculară a creștinilor față de turci, cum credea T. G. Djuvara, deoarece ura a fost un efect și nu o cauză. O trecere în revistă (fie și incompletă, cum este a noastră) a principalelor opinii divergente în definirea chestiunii orientale nu se cuvine să omită pe
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
cea a lui Driault prea restrânsă. Deși Mariott afirma, după cum am văzut, că problema orientală a apărut în Europa „din timpuri imemoriale”, el excludea în studiile sale „manifestările ei timpurii”, așezând-o pe o structură compusă din următorii factori: rolul turcilor începând cu mijlocul secolului al XIV-lea (când ei au trecut în Europa), poziția statelor balcanice, problema Mării Negre și cea a Strâmtorilor, poziția Rusiei, a Imperiului Habsburgic și a celorlalte mari Puteri europene. După el, “factorul primar și cel mai
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Rusiei, a Imperiului Habsburgic și a celorlalte mari Puteri europene. După el, “factorul primar și cel mai important al problemei este, deci, prezența scrijelată în carnea vie a Europei a unei substanțe străine. Acea substanță este lipsa de asemănare a turcilor otomani cu familia europeană, atât în credință cât și în rasă, limbă, obiceiuri sociale, aptitudini politice și tradiții”. Desigur, turcii n-au fost singura „substanță străină” pătrunsă în Europa, ei au fost precedați, de exemplu, de arabi în Peninsula Iberică
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
este, deci, prezența scrijelată în carnea vie a Europei a unei substanțe străine. Acea substanță este lipsa de asemănare a turcilor otomani cu familia europeană, atât în credință cât și în rasă, limbă, obiceiuri sociale, aptitudini politice și tradiții”. Desigur, turcii n-au fost singura „substanță străină” pătrunsă în Europa, ei au fost precedați, de exemplu, de arabi în Peninsula Iberică, de populațiile migratoare etc., fără ca acestea din urmă să ofere istoricilor suficiente motivații pentru a defini „chestiuni” purtând caracteristicile celei
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Rin; lupta lui Carol cel Mare și a succesorilor săi împotriva avarilor, în secolul al IX-lea, este un episod al chestiunii orientale; în secolele XII-XIV, chestiunea orientală este reînviată de rasa slavă, îndeosebi de cea cehă și, apoi, de turci și tătari, urmați de ruși; toată istoria poporului rus după fondarea Moscovei (secolul al XIII-lea) este cea a expansiunii, care a pregătit o nouă fază a chestiunii orientale; momentul 1683 nu este decât o aparență, pentru că Europa Evului Mediu
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
o mare secțiune a istoriei universale și nu poate fi sugrumată într-o problemă a ei. Este neîndoielnic că una din opiniile cele mai răspândite privitoare la începuturile și evoluția chestiunii orientale este aceea care o leagă nemijlocit de avansul turcilor pe continentul european. Unul din exponenții ei cei mai străluciți, cu numeroși adepți, a fost istoricul francez Albert Sorel. El a afirmat cu hotărâre că „de când au fost turci în Europa a fost o chestiune orientală”. În cartea la care
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]