13,367 matches
-
Stai o clipă. O mână acoperi receptorul. Apoi vocea spuse: ― Bithynios. Lui Milton i se muiară picioarele. Se așeză la birou. ― Mă crezi acum, Milton? ― Ne-am dus o dată la niște peșteri din Tennessee. O schemă de luat banii de la turiști. Cum se chemau? Receptorul fu acoperit din nou. După o clipă, vocea răspunse: ― Peșterile Mammothonics. Când auzi asta, Milton sări din nou de pe scaun. Se Înnegri la chip și Își lărgi gulerul ca să poată respira. ― Acum vreau să te Întreb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
din greșeală vreun liliac. Eu am făcut poze. Cristina a făcut poze. A făcut coadă la bazinul cu crocodili ca să-i vadă cum mănâncă șobolani albi. Apoi a ținut morțiș să vedem și noi "spectacolul" dat, în fața unui amfiteatru de turiști multicolori, de câteva foci. Focile - foci pur și simplu. Țineau mingea pe nas și înfulecau peștișori. îmi părea rău după bani. Nici acum nu știu cum am dat de acel miracol. Plictisiți la culme, cu copilul terorizat după noi, am coborât într-
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
imense, lipsite de gust, de care vezi În Hamptons. O să luăm prânzul Într-un mall la câteva minute distanță, adăugă el. — Un mall? se miră Kitty. — Ce are mallul? — N-am mai luat niciodată prânzul la mall. În Manhattan numai turiștii mănâncă la mall. Iubito, viața e diferită În afara Manhattanului. Era un restaurant adorabil. De cum păși Înăuntru, uită că se afla Într-un mall. Desigur, Matthew era un bărbat cu gusturi alese. Dar aceste gusturi aveau și ele prețul lor: de Îndată ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
interzisă. Kitty ezită. Hollywood Walk of Fame - locul pe care Își dorise dintotdeauna să-l vadă - se dovedea a fi o stradă murdară și aglomerată, cam ca Times Square din New York, locul pe care se Înghesuiau să-l vadă toți turiștii și pe care ea Încerca mereu să-l evite. — Bine, zise, o să fiu rapidă. Carlos parcă lângă trotuar, iar Kitty sări din mașină ca o albină, alăturându-se roiului de turiști care se holbau vrăjiți la faimoasele amprente ale vedetelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
locul pe care se Înghesuiau să-l vadă toți turiștii și pe care ea Încerca mereu să-l evite. — Bine, zise, o să fiu rapidă. Carlos parcă lângă trotuar, iar Kitty sări din mașină ca o albină, alăturându-se roiului de turiști care se holbau vrăjiți la faimoasele amprente ale vedetelor de pe trotuar. Vedea nume cunoscute, dar și nume ale unor celebrități de mult apuse, de care nu auzise niciodată. Își aminti de remarca lui Milan Kundera- kitsch-ul e ultima oprire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
se prăvăli pe fotoliul din sufragerie, adormind imediat. III PEȘTELE RADIOACTIV...!! Ce-l mai frumos anotimp al anului „Primăvara”, Înflori În toată splendoarea! Activitatea veșnicului tânăr oraș, fu reluată cu noi speranțe, Înmănunchind Într-un tot unitar măestria creației umane! Turiști din toate colțurile lumii, Își făceau apariția, dornici de a cunoaște, de a pătrunde În intimitatea fostei și actualei civilizații elene, informându-se de trecutul său magnific...! Din zori până târziu după miezul nopții, locuitorii legendarei Metropole, savurau bucuria existenței
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
La rândul ei Atena, intuind gravitatea bolii, toată după amiază procură dela bișnițari ori dela magazinele specializate cu vânzare numai cu valută, unde se putea cumpăra dacă documentezi calitatea de student străin ori ai venit În vizită arătând pașaportul de turist, țigări americane, precum și alte mici produse de cosmetică. În dimineața zilei următoare,Atena se postă la ușa directorului de spital intrând În camera biroului odată cu el, cu disperarea celui care se Îneacă. Eliminând cuvintele protocolare, Atena Înfundă cu tot ce
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
nu avea nici o șansă să ceară azil politic În țara respectivă. Dictatorul Nicolae Ceaușescu - vindea israelului evreii români ce doreau să emigreze cu zece mii dollary persoana, indiferent dacă era copil ori bătrân...! Aceste două țări erau socotite prietene și nici un turist cu intenție de emigrare În țările Capitaliste, nu aveau nici ce-a mai mică șansă... Fără prea multe formalități, nefericitul era trimes Înapoi unde oferea de lucru bătăușilor...! Toate aceste amănunte fiind cunoscute, Tony Pavone avea șansă să opțină aprobarea
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
De pildă, Dictatorul Nicolae Ceaușescu a Încheiat un tratat de prietenie cu Statul Israel, care facilitează emigrarea evreilor În țara lor, mai precis, vânzarea lor cu zece mii de dollary persoana iar În schimb, statul evreesc a dat garanții ferme: toți turiștii români care umblă cu șmecherii de a obține În continuare viză turistică de-a vizita o țară capitalistă să fie returnați În țara lor de baștină. În ce privește, Ambasada Română dela Tel Aviv, e burdușită cu agenți secreți de spionaj ce
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
temporar. Te-ai tot mutat până să-ți găsești locul... Nu am călătorit efectiv, ci am stat într-o țară și am muncit. M-am mutat des, ăsta e cuvântul. Nici nu e interesant să treci pur și simplu ca turist printr-un loc. Îmi place să petrec mai mult timp într-un loc. De exemplu, acum câțiva ani am fost în Cairo, mi-am închiriat un apartament, am luat cursuri de arabă la școală și am rămas două luni, ca să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
simplu, vreau să funcționeze ca o povestire. Nu e important pentru cititor dacă eu am trăit ce am scris acolo sau nu. Nu aș fi încercat să scriu vreodată ceva de aici dacă ar fi fost doar din perspectiva unui turist, n-ar fi fost interesant. De aceea chiar te-ai implicat în viața de aici... Aici e casa mea, aici sunt prietenii mei. Nu mi-am programat niciodată să-i folosesc ca subiecți de roman sau de nuvelă. Așa s-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
caselor în scene miniaturale. Folosind bandă adezivă aurie, fiecare fereastră va fi înrămată după modelul tablourilor clasice. În acest context, locuitorii caselor vor selecta câte un obiect din spațiul lor privat pentru a decora ferestrele. Scopul este de a provoca turiștii care vor veni în Sibiu să intre în contact cu universul privat al locuitorilor unei capitale culturale europene“. Al doilea - Operațiunea Marte-Terra Nova. „Localizat între strada Berăriei, strada Dobrun și Teatrul Național Radu Stanca, acest spațiu gol va fi curățat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
fugă, va amplifica, prin comparație, meritul pe care tocmai Îl evidențiarăm. În urmă cu vreo cinci ani, un maramureșean cu prenumele Ion (numele lui patronimic nu ni-l mai amintim), stabilit definitiv În S.U.A. și revenit, după zece ani, ca turist, pe meleagurile natale, povestea la televizor, Într-o română stricată, cât de mult a prosperat În țara tuturor posibilităților” (de păcătuire, am adăuga noi) și că „Acum eu mă numesc John”. Ascultându-l cu dispreț, ne-am zis apoi că
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
a văzut lumina soarelui În ziua de 1 februarie 1929. Acest fiu este botezat cu prenumele Sfântului Grigore Teologul, unul dintre cei trei ierarhi sărbătoriți la 30 ianuarie și totodată, unul dintre eponimii Bisericii Trei Ierarhi din Iași, despre care turiștii japonezi nutresc convingerea că-i cel mai frumos locaș ecleziastic din lume. Ceilalți cinci copii ai soților Caraza au primit numele de botez, Alexandrina, Marioara, Gelu, Silviu și Olguța. Grigoraș (așa este alintat de cei apropiați și acum, când se
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
cu femeile lor pitice după ei, când deodată Clara ne-a arătat niște pete de culoare fluorescentă în dreapta drumului, la capătul unei liziere de salcâmi. La început crezusem că erau italieni cu corturile, dar regiunea nu prea era căutată de turiști. Petele se vedeau tulbure, ca o flacără de nuanțe 55 schimbătoare sau cum vezi marea, de foarte departe, printre colți de stâncă. Predomina un frez cu striații sidefii. Sa vin ne-a lăsat și a grăbit pasul ca să-i ajungă
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
strigă despre Iisus și felul în care întâmplător o să vină, cum se adună sub umbrela ploii și duminică de duminică urcă scara vorbitorilor în Hyde Park, într-un proces-plăcere ce poate nu duce nicăieri, poate doar la poze frumoase pentru turiști și colecționari. La Londra vine noaptea... ... Advanced. Neverending London masala. Ajuns în Hyde Park, aprinde-ți o țigară tridimensională, soarbe ploaia și începe să cauți Tamisa. Cum dai de clădirea în formă de lipstick, dildo sau rachetă, cărările către Buckingham
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
cauți Tamisa. Cum dai de clădirea în formă de lipstick, dildo sau rachetă, cărările către Buckingham Palace îți vor intona slogane anarhiste și punkiste, ca să te ducă-n depărtări pop art și minimal. Ia-ți tunul, caută balta, reflexia, masca! Turiștii ăștia-s ceva de groază! Vezi? ... Liverpool street. Colț cu arta contemporană engleză. British accent și British beer în pub-ul în care oameni cu faimă se adună să simtă înghesuiala unui meci de fotbal. Privim în ochi una dintre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
că Judit nu prea mai avea timp să-i răspundă. Era chiar foarte ocupată: ghida o pereche de japonezi - domnul și doamna Takakusa, care închiriaseră un apartament pe strada lor. Judit le arăta orașul, încercând să amelioreze franceza lor de turiști. Uneori, domnul Takakusa o conducea pe Judit acasă și chiar urcau scările împreună către camera ei, cameră care era situată exact deasupra camerei de lucru a lui Noah. Așa încât Noah auzea râsul, șușotelile celor doi. Asta îl înnebunea, dându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
orașul Milano, la curtea lui Lodovico il Moro. Cerul e albastru precum florile de cicoare deasupra orașului și fiecare italian se simte dedesubtul lui un potențial artist. Peste tot se mai vede încă jocul între profan și sacru. Pentru un turist obișnuit Scala e, de exemplu, „il grandioso teatro“, dar pentru un italian e ceva mai mult - toți știu că Scala s-a construit pe ruinele unei biserici, Sancta Maria delle Scala -, așa că fundamentul întregului oraș este sacru ca și viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
sunt. Afacerile merg prost, tipăritul albumelor de artă a devenit extrem de scump. Toți acești artiști lombarzi - Rafael, Leonardo, Tizian, Di Albano, Veronese, Guido Reni, Mantegna sau Salvatore Rosa -, toți acești „artisti lombardi“ nu mai pot plăti datoriile tipografiei. În curând turiștii vor inunda toată Italia, dar în vacanță se cumpără azi mai degrabă o revistă pornografică decât un album de artă. Așa e timpul nostru. Se pare că totul atârnă de plăcerea simțurilor. Oamenii seamănă cu animalele duse la abator. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
vadă mai de aproape planșele lui Aldrovandi, cele cu animalele mării, cu toate că nu era sigur că biblioteca era deschisă în timpul verii. Înainte de a se așeza la volanul mașinii sale bău un expresso la barul din stradă. Era cald, peste tot turiști, înfometați ca lăcustele, căutând ceva nedefinit care nu se găsea în țara lor. Beppo însuși călătorea în fiecare an la Oceanul Indian dintr-un motiv vag. Ca și cum s-ar fi simțit mai viu în albastrul întunecat al oceanului. În apropierea rechinilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
ale aceleași opere, pe vârful muntelui Rigi și pe apa lacului Lucerna, de pe „scena“ neobișnuită a unui vapor. Era vorba de concertele anterioare dirijate de Oleg, concerte care făcuseră să răsune tonurile iernii fierbinte și să aducă orașului turistic mulți turiști japonezi. Acum gerul adusese cu el posibilitatea unei alte fantezii, aceea de a prezenta feeria lui Purcell pe gheață, într-un alt peisaj. Toți erau nerăbdători să-și facă văzute răsuflările în aerul înghețat, să scoată din ei „nori“ de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
mult în ultima vreme pentru că învățase arta de a face lucrurile noi să arate vechi. Mâinile îi erau aproape distruse de diferite substanțe chimice pe care le folosea la patinarea aramei, bronzului, a obiectelor de ceramică și chiar de plastic. Turiștii deveniseră din ce în ce mai greu de păcălit. Marea lor pretenție îi forțase pe artiști să învețe tehnici noi, dăunătoare sănătății lor. Franco avea o familie mare și avea nevoie de bani ca s-o întrețină. Deci nu era ciudat că îmbătrânise atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
timpul. Distrugerea aducea o transformare care echivala în epoca modernă cu ceva neobișnuit de nou. Din toate regiunile diferite ale Italiei soseau zilnic mii de obiecte care trebuiau îmbătrânite repede, căci sezonul estival nu dura o eternitate. Se studiase predispoziția turiștilor de a cumpăra obiecte „antice“ mai ales în timpul verii. Soarele le încingea creierii și dorința de frumusețe se ridica și ea la înălțimi neobișnuite. A doua zi după venirea noastră, Franco trebuia să călătorească la Castellana și noi am hotărât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
Castellana a fost nu numai amuzantă, ci și plină de învățăminte: totul era posibil, dar trebuia să muncești pe brânci și să ții fantezia la fel de aprinsă ca și inteligența. Franco mărturisea că fuseseră siliți să lucreze în acest fel pentru că turiștii vin în Italia pentru a întâlni trecutul cu lumea și obiectele lui, pentru a-și procura senzații estetice care nu mai existau în timpul nostru. Am ajuns la Castellana via Bari. Castellana se prezintă ca un punct în care se întretaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]