11,524 matches
-
eram obișnuită cu genul acesta de discuții în contradictoriu... P și P era o companie atât de birocratică, încât promovările și ofertele erau transmise în manieră impersonală, fără prea multe negocieri. Voiam să pot să spun da pentru termenul de lunea următoare, dar nu mi se părea deloc corect să-mi grăbesc așa de tare desprinderea de Jackson. M-aș simți mult mai bine dacă aș putea să dau preavizul întreg, de două săptămâni, am repetat. Poate că aș putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
tocmai ajunsese în spatele meu. Își ținea haina pe braț de parcă era gata, în orice secundă, s-o ia la goană înapoi, către ușă. Îmi plăcea de Sonny. Îl cunoscusem la un mic dejun al noilor angajați, în cursul primei mele luni la Vivian și cu toate că ne plasam la capete diferite în lanțul trofic de la Mather-Hollinger, între noi se crease imediat și foarte firesc o legătură. Sonny nu avea aere, era atât de accesibil încât nici n-ai fi bănuit că ocupa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
întâlnim cu Rachel, vreau să mă lași să vorbesc numai eu, mi-a declarat Vivian. Vreau să mă folosească pe post de cobai pentru cartea ei. Să-mi dovedească eficacitatea programului ei, trecându-mă prin toată schema, pe parcursul următoarelor zece luni. Cred că cititorii vor aprecia un model care să experimenteze întregul program. A, desigur. Ar fi trebuit să bănuiesc. Așa cum fusese și cu cartea de design, când autorul îi renovase casa lui Vivian - pe gratis - sau cu cartea „îngrijește-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
Îl iubeam. Îl iubeam de când aveam optsprezece ani. — Da, am răspuns și următorul lucru de care îmi amintesc a fost că m-am trezit cu un inel uriaș pe deget. Capitolul șaptesprezecetc "Capitolul Șaptesprezece" Dincoace de paradistc "Dincoace de paradis" — Lunea neagră, a zis David, intrând în birou, cu un exemplar din New York Post ascuns sub haină. Vivian e pe picior de război. A concediat deja un asistent și a făcut doi publiciști să plângă. și nu e încă nici ora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
Deal, statul Nebraska. În afară de asta. — Nu. Pot să... I-am atins umărul fetei, într-un gest ce aducea mai curând a mângâiere decât a lovitură ușoară. — Mda, spune-mi alibiul tău. Unde ai fost și ce-ai făcut începând cu lunea trecută, pe 13 ianuarie, și până miercuri, pe 15. Madeleine își făcu mâinile pâlnie și scoase un sunet ca de trombon, apoi le lăsă pe banchetă, lângă genunchiul meu. — Am fost la casa noastră din Laguna de duminică seara până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
în gură. — Mă-ntreb - zise cu glas scăzut pilotul Amărășteanu către superiorul său - ce-o să ne dea la felul doi. Felul doi? făcu mediocra pistruiată. Ce zi e astăzi? — Marți, spuse surprins Amărășteanu. — Dacă e marți e varză, răspunse pistruiata. Luni, marți, miercuri, joi și vineri se dă varză călită. Sâmbătă și duminică ni se rezervă surprize. Ce surprize? întrebă comandantul Aciobăniței. — Cartofi, răspunse pistruiata. Dar sunt sâmbete când ni se rezervă surpriza să ni se dea tot varză. Nu peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
loc la capătul celălalt al mesei, vorbindu-i doar la sfârșitul petrecerii, despre eliminarea scenei cu băuturile din actul al doilea. Ascultase dând din cap, fără să rețină un cuvânt din ce Îi spunea, dar promisese să trimită scena refăcută luni dimineață, pentru ca actorii să o poată repeta și juca În aceeași seară. Acum se Întreba cum va putea să se mai uite măcar la piesă, nemite să o mai refacă, fără să Îl cuprindă greața. „Huo! Huo!“ Probabil va strânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
reflectate în vitrine. Numirea oficială în poliție îi sosește hăt târziu, către primăvară, două zile după ce echipa Iorga-Argetoianu își asumă responsabilitatea formării guvernului, iar noul titular al departamentului său contrasemnează-ntr-o unică noapte toate notele administrative nesemnate în ultimele luni. 172 DANIEL BĂNULESCU început, în bătaie de joc ("Dumneata nu te-ai simțit nicicând așa de părăsit, încît te-ntrebai de ce să te mai consideri femeie?"), îl înșurubează în canapeaua de lângă șoldul dumneaei, adolescentin și cam analfabet, îi suflă fumul
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
citit, era mai politicoasă cu unghiile semenilor ei... Și atunci toți cei care, în sufletul lor, înclinaseră să-i țină partea, se trăgeau mai lângă anatomia, înfășurată în năvod, a lui Ulpiu și expediau bojocilor ei cîte-un picior. Ultimele sale luni de viață, pe tot parcursul instrucției și desfășurării procesului său, Ulpiu Sargetius Galopenția a domiciliat în arestul aceleiași clădiri. Prefectura Generală a Poliției i se lipise de suflet de nu putea s-o părăsească, și parcă și Prefectura Generală Poliției
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
unei mătuși). Căscioare mai cochete și mai liniștite. Patru numere mai jos decât primele. Cadastrate însă pe aceeași inegalabilă și electrizantă stradă Perone. Pe mâna dreaptă, când pătrundeai dinspre strada Stoian Militaru. În dimineața zilei de 11 aprilie, într-o luni, Sucu Marcel se prezentă la sediul unui liceu industrial de pe Platforma Pipera (ales special în celălalt capăt al Capitalei, pentru ca Doru, apariție proaspătă, să nu se vânzolească, de dimineața până seara, stârnind bănuieli, prin același cartier). 291 CEI ȘAPTE REGI
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
facem economii și, cum realizam o sumă mai frumușică, țuști la șosea, unde ne puneam pe o bancă și începeam să discutăm ce bucurii durabile puteam să ne procurăm cu acea sumă. Toată alocația pe primii doi ani și trei luni a lui Andrei a fost strânsă cu grijă și protejată-ntr-o casetă. (S-a scărpinat după o poză.) - Pe Andrei... Nu vi l-am prezentat pe puști, pe Andrei? Mă săturasem de șmecherii ăștia. Unul, odată, ca să-i plătesc
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
că ești aici. După ce te-am văzut întinsă pe trotuarul ăla, n-am prea crezut c-o să-ți mai revii. Da, am fost cam varză, nu? i-a răspuns Susan râzând, în încercarea de a restabili atmosfera optimistă. În ultimele luni fusese înconjurată de oameni cu expresii triste pe chip și ultimul lucru pe care și-l dorea era să aibă parte tot de asta și acolo. Dar mi-am revenit și sunt gata să pornesc la luptă, a continuat ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Lucy, În septembrie. ALTE PROBLEME 1/ Cum să folosești mașina de spălat. În caz de urgență, e bine să știi asta. Vezi Caietul Maro. NB: temperatura pentru șosetele tale de lână. 2/ Dimensiuni pentru sacii de gunoi. Idem. 3/ Menajera - lunea și joia. 7 lire pe oră plus o ajutăm pe Jean la facturile mai mari pe care le are de plătit și de sărbători. Mamă singură. Fiica, Aileen. Vrea să se facă asistentă. 4/ Babysittere - numere În Caietul Verde. NU
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
nu pot numi decât „groaza de șobolani“, acea Întoarcere a stomacului pe dos de câte ori deschizi un dulap, neștiind dacă te vei vedea față-n față cu o altă față. În noaptea aceea, mustăți și lăbuțe au alergat prin visele mele. Luni, 09.38: Am fost concediată de propria menajeră. Pe ce loc se situează oare chestia asta În analele umilinței domestice? Când am coborât de dimineață, le-am găsit pe Barbara și pe Juanita unite Într-o atitudine acuzatoare. Soacra mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
droașcă. De-acum putea să fie liniștit. Și era bine că ținea un soare blând și o fericire de cer deasupra. N-ar mai fi plecat Mielu de la domnul Bică, ce să zic, cât e pământul. Numai că într-o luni, cam după lăsata-secului, se petrecuse un lucru care merita să te facă să scuipi pe lumea asta de rabdă atâtea strîm-băciuni... Tot trecând el prin Cuțarida, a auzit de la unul, de la altul că la rampă ar fi locuri de vânzare
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
și la fruntea lui. Banii o să-i plătească el cu timpul. Socoteală bună, numai că nu cunoștea sufletul stăpânului. 170 Vreo trei zile s-a codit. Pe Bică ii știa cât e de hapsân, dar dintr-atît n-o să sărăcească! În lunea aia, după lăsata-secului, s-a sculat de dimineață cu inima bucuroasă. S-a dus la pompă, în curte, și-a lepădat cămașa de pe el, a dat drumul la apă, s-a răcorit, și-a spălat fața, a băut și-o
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
Stere. Îl așteptau de cu dimineață. Se uitau babele spre Grivița, copiii spre Filantropia, doar l-or zări. - Da ce-o fi, soro, de nu mai vine zevzecu? întreba-baba Marghioala. - Ce să fie? O fi luat-o și el de lunea! adăugase Aglaia. Tinca, de față și ea, își pusese mână la gură: - Nu-i adevărat! Nu bea Mielu. Parcă nu-l cunoașteți? Umblă ca ceasul. Cine știe ce i s-o fi întîmplat... Și până să pice droaga de fier, se strânseseră
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
craci, le desfăcea, ștergea fețele pătrate cu o cârpă, dădea cu mâna la spate pe pantalonii din piele de drac, își înfigea cârpa în brâu și aștepta mușteriii. Pe copii îi lua cu huideo, să nu-i strice ceva. În lunea aia bătea vântul pe cimentul lui. Frații beau la umbră în prăvălie, nu se uitau afară. Era și de amiază, să fi fost douăsprezece. Muierile făcuseră scurtă la gât privind spre Filantropia. Baba Marghioala 173 ostenise. Se lăsase pe vine
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
supere... Știi dumneata, așa sânt rudele. Altfel, n-am de ce să mă plâng. Mi-ai plătit chiria la timp, ba încă și înainte, dar sîntem la mare nevoie, înțelegi? - Înțeleg, răspunse Procopie cu inima ușoară. Studentul se mutase într-o luni. Pe Veta o trimisese maică-sa încă de dimineață în Obor, la niște cumetri, cu treabă. Procopie plecase pe la patru, încărcînd într-un camion cele câteva lucruri pe care le avea. Muierile încă vorbeau pe la porți: - Se duce. Se mută
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
aleg cu câte o băncuță de lemn pe care se așază la intrarea unei cocioabe, sub o salcie prăfuită, scăpați de teama de a mai Încasa vorbele aruncate de câte un lacheu: — Du-te, omule! Nu dăm la săraci decât lunea. Pentru toți acești nefericiți, viața se rezumă la pâine În covată, iar eleganța, la un cufăr plin cu cârpe. Micul negustor, sublocotenentul, funcționarul mărunt reprezintă figuri mai puțin degradate ale vieții ocupate; Însă și existența lor stă sub semnul aceleiași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de stare civilă; or, se știa din experiență că trebuia să pui la socoteală de zece ori mai mulți morți nedeclarați. Fiecare ambarcațiune raporta o nouă cifră, totdeauna precisă, adesea însoțită de explicații care nu admiteau nici o discuție. Astfel, în lunea de după Paștele creștin, pământul se cutremurase de trei ori; încă de a doua zi, erau înregistrate două sute șaptezeci și patru de decese. În vinerea următoare, s-a pornit o aversă cu grindină, nemaiântâlnită în acel anotimp; chiar în ziua cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
a părut emoționată de vizita asta, dar nu înțelegeam motivul. A doua zi însă, eram iarăși împreună și mi s-a părut că e veselă și îndatoritoare. De atunci plimbările noastre au devenit zilnice sau aproape zilnice, deoarece la mijlocul săptămânii, lunea și marțea, nu era niciodată liberă. Când, după o lună, am întrebat-o, reacția ei a fost aprigă: — Ai fi putut să nu mă vezi niciodată, sau doar o dată pe lună. Acum când sunt cu tine două, trei, cinci zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
singuri un deal: treizeci și ceva de oameni. Și știi cine era cel mai curajos, mult mai curajos decât mine, în ciuda a ceea ce le declară Amir ziariștilor? Un tânăr student la Universitatea Evreiască, pe nume Shimon Guttman. Capitolul 5 Ierusalim, luni, 9.28 a.m. Pentru prima oară de când ajunsese, cei care îi controlau bagajele erau arabi. De când se dăduse jos dimineață din avion, întâlnise numai evrei israelieni. Acum, la intrarea Consulatului American de pe strada Agron, aștepta să fie luată în primire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
mine nici telefonul mobil dacă aș putea. Din același motiv. Davis ignoră ultima remarcă. —Hotelul tău e doar la o clădire distanță. Poți să te aranjezi și apoi șoferul te va duce acolo. Numele văduvei e Rachel. Capitolul 6 Ierusalim, luni, 7.27 p.m. Strada era blocată, pe ambele părți erau parcate mașini cu roțile din spate urcate pe trotuar. Era un cartier cu reputație bună, Maggie putea să-și dea seama de atâta lucru: copacii erau înfrunziți, mașinile - BMW-uri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Bine. Poți să-mi spui pe drum. —Pe care drum? Nu mi-ai primit mesajul? Tocmai m-a sunat avocatul tatălui meu. Spune că are ceva pentru mine. Un mesaj. —De la cine? De la tatăl meu. Capitolul 36 Lacul Geneva, Elveția, lunea anterioară În mod oficial, Baruch Kishon trebuia să urască Europa. Ca ideolog conservator, scriind articole usturătoare pentru presa israeliană timp de aproape patru decenii, a făcut carieră din condamnarea vehementă a pacificatorilor firavi ai lumii vechi, punându-i într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]