1,895 matches
-
nu m-am gândit la asta. Știam că mă voi reintegra fără probleme. M-am întors la mama, unde am stat cam o lună. Mama își făcuse probleme pentru mine. «Mă uitam la televizor zi de zi și eram tare îngrijorată», mi-a zis. Am văzut reportajele despre atacul cu sarin și prima oară i-am sfătuit: Lucrurile acestea sunt inventate. Nu credeți.“ Totuși, după ce am auzit că toate declarațiile spun același lucru, am căzut pe gânduri. Până la urmă lucrurile s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
la început, iar acestea au făcut parte din piesa de teatru banală a barbatului ales. Trist dar adevărat din nefericire pentru multe femei, această piesă de teatru le-au detronat de pe “piedestalul de femeie”, și au devenit femei nefericite, mame îngrijorate, și în final bunicuțe prea bolnave. Țin să precizez faptul că, nu generalizez comportamentul bărbaților, ci doar fac referire la majoritatea “zmeilor” care ajung să o captiveze pe Ileana-Cosânzeana”, și o transformă în Baba-Cloanța, căreia i-au căzut dinții, sau
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
își recunoaște mistificarea, iar asistenta medicală exclamă cu falsă îngrijorare: “Și-acum, ce să facem? Că injecții contra minciunii nu există!” Amuzantă în ce privește naivitatea celor mici, tentați să judece lucrurile după aparențe, este schița „Boala animalelor”, unde este surprinsă reacția îngrijorată a celor doi copii, care iau un proces fiziologic normal la vite (rumegatul) drept semn de boală. Originală, în proza „Ziua bunicilor”, este ideea botezării copacilor din livadă cu nume de copii: „Aici copacii au nume. Toți. Îi cheamă: Cristinel
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
să muncesc zi și noapte dacă trebuie, numai să-mi pot da copiii la școală, să nu rămână ca mine cu patru clase și fără nici o calificare. Măcar ei să ducă o viață mai bună. În poartă Îl aștepta soția Îngrijorată că se făcuse noapte și el nu era acasă. Au adormit copiii, Îi spusese ea de cum descălecase de pe bicicletă, au tot așteptat poate le aduci și lor niște struguri dar, i-a biruit somnul. Veste mare, nevastă! Spusese omul În
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
Aici coboară multă lume sper, este gara poate reușim să urcăm și noi, se agitase Andreea să se apropie cât mai mult de ușa troleului. Eu pe scară nu merg și cu geamantanul, mai bine așteptăm altul, spusese mama vizibil Îngrijorată. Norocul lor a fost că ușa troleului era foarte aproape de ele, iar avalanșa de turiști dornici să urce cu orice preț, le-a obligat practic să și ia geamantanele și să se lase Împinse În troleul care, se mai golise
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
ambalajul unsuros a devenit aproape transparent. Farmacista îi spune ceva de genul, nu ținem așa ceva, la care omul mai întâi e nedumerit, apoi ia foc. Cum domne, nici măcar un microscop nu aveți? Vă credeam oameni seriosi! Farmacista e și ea îngrijorată, vă trebuie urgent? Adică marile descoperiri ale cetățeanului mai pot aștepta? Și, mă rog, finalul când farmacista are un moment de luciditate și întreabă, domnu’, nu cumva doriți un termometru? și cu întârziere își aude și omul nostru cuvintele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
hai fuguța acasă, să liniștim nevestele și copchiii... De departe și-au dat seama că Măriuca și Didina ședeau în poartă, cu privirile neliniștite ațintite spre țarină... Ce-i cu tunetul ista, pornit așa, din senin, Costăchele? a întrtebat Măriuca îngrijorată. Aista nu-i tunet de ploaie, Măriucă. Aiestea-s tunuri grele... Doamne! Credeam că n-o să le mai aud niciodată. Dar cum se vede „Nu-i cum gândește omul, ci cum vrea Domnul”. Eu și cu Petrache o să mergem până la liceu
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Ce au vrut de la tine, Costăchele? - a întrebat Măriuca. Costăchel s-a lăsat să cadă pe laița de lângă sobă și - oftând ca un înjunghiat - a pornit să depene discuția avută cu securistul. Și ce-i de făcut? - a întrebat ea îngrijorată. Nu mă las eu călcat în picioare de bolșevici! Mă duc să vorbesc și cu Petrache!... Costache! Află tu că eu îs mai sărac decât tine - l-a întâmpinat Petrache. Păi ce să-ți fac, dacă ești leneș? Nu despre
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Vedeți dumneavoastră, când un om este arestat și decapitat sau trimis Într-un KZ, autoritățile nu se deranjează Întotdeauna să-i anunțe familia. În vremurile astea, sunt multe cazuri de PD-uri - persoane dispărute - din familii evreiești. Frau Protze părea Îngrijorată: — Ajutați evrei? Nu vă faceți griji, i-am spus. Este perfect legal. Banii lor sunt la fel de buni ca ai altora. — Cred că da. — Știți, Frau Protze, evrei, țigani, piei-roșii, mie Îmi sunt totuna. Nu am nici un motiv să-i plac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
cămașa neagră suflecate și cu gulerul scos, se ridică În picioare de pe sofaua din piele verde și Își azvârli țigara În foc. Aruncând o scurtă privire Întâi lui Six și apoi mie, păru nesigur dacă să se arate primitor sau Îngrijorat. Nu avu timp să facă o alegere. Six păși Înainte și Îl apucă de beregată. — Pentru numele lui Dumnezeu, ce ați făcut cu ea? Dintr-un colț al Încăperii, un alt bărbat veni să mă ajute și fiecare dintre noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
înghețati! Opoziția nu dă semne de renunțare. Vicepreședintele Liu își organizează propriile grupuri de contraatac. Mesagerii săi sunt numiți Echipa de Lucru. Scopul lor este de a stinge „incendiile” - de a o distruge pe Doamna Mao. Însă ea nu e îngrijorată. Mao și-a confirmat dorința de a-l înfrânge pe Liu. Mao e ferm hotărât să-i dea foc însuși vicepreședitelui Liu. Noaptea trecută, a visat. Își căuta orbecăind drumul spre brațele iubitului ei, plângând în hohote de mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
de piatră. Cu cât o dezmiardă mai mult, cu atât ea se întristează mai tare. Și mâine? Însă nu îndrăznește să-l întrebe. A mai făcut-o și altă dată și asta l-a îndepărtat. Shang-guang a fost flatată, dar îngrijorată, atunci când Mao s-a ținut după ea prima dată. La început, ea a refuzat să fie neloială față de soțul ei, domnul Woo, regizor colaborator, un bărbat modest de la Studioul de Film din Shanghai. Însă asta nu l-a oprit pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
posedau mijloacele de producție. Imperialiștii, în schimb, îi nefericeau și pe alții. Însă în timpul congreselor partea cea mai frumoasă era că tata și mama nu se certau. Atunci ei făceau front comun împotriva tovarășului. Signora Maria era, dimpotrivă, nespus de îngrijorată. Stătea în ușa bucătăriei și am auzit-o spunând „Madonna” de câteva ori. Părea că asta o liniștește. Lângă tocul ușii atârna o fotografie de la nunta lui signor Giovanni cu signora Maria. Împrejur zugrăveala se cojea pe perete. Asemenea fotografii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mai departe, intraseră în sat. Îmi aduc încă bine aminte, ca un copil ce eram, îmi făceam de joacă în băltoacele din urmele de șenile. Comuniștii se ascunseseră în pădurile de pe lângă Dunăre și zilnic se auzeau împușcături. Femeile erau mereu îngrijorate când bărbații lor trebuiau să se ducă la câmp. Tata primise în gazdă trei soldați tineri. Ei dormeau în casă, lângă cuptor. Noi dormeam sus, în pod. Soldații se spălau la fântână și-și scoteau singuri apă cu ciutura. Armele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
celibatari și croaziere cu bărbați interesați de aceleași lucruri. Putem să retrăim tinerețea mea. Dar trebuie să ne grăbim deoarece, conform spuselor tale, aș putea intra la menopauză oricând și nu am mult timp ca să fac un copil. Maria părea îngrijorată. —Ah! — Nu face „ah“. Asta înseamnă de fiecare dată că-mi vei da o veste proastă, de obicei despre felul cum arăt. Expresia Mariei se schimbă brusc. Știi, Jen, am tot vrut să-ți spun ceva. Ce să-mi spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
uit la arbuștii pe care-i plantaserăm împreună sau la merii pitici pe care-i cumpăraserăm împreună. Am hotărât să vorbesc eu prima. Noile haine se pare că mă făcuseră să fiu plină de inițiativă. —Te-am sunat pentru că sunt îngrijorată pentru Lynn și tatăl tău. —Și eu sunt. Tata e foarte afectat. Și nu are nevoie de asta așa curând după ultimul atac de cord. — Dar e numai vina ta! I-ai spus tatălui tău să nu-i spună lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
chinuiam să mă îmbrac repede fără a-mi pierde însă aura misterioasă. —De-aia i-am invitat. Aveam emoții și m-am gândit că dacă ei vor fi acolo, asta m-ar putea ajuta să fiu mai puțin tensionată. Eram îngrijorată. Nu uita că nu am mai ieșit cu cineva de când eram elevă. Nu știu regulile sau ce-or fi. Ed se uita la mine amuzat. Evident, îmi pierdusem aura misterioasă. Măcar asta însemna că nu trebuia să-mi mai fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
regulile sau ce-or fi. Ed se uita la mine amuzat. Evident, îmi pierdusem aura misterioasă. Măcar asta însemna că nu trebuia să-mi mai fac griji că-mi pusesem pantalonii pe dos. —Mai devreme nu mi-ai părut prea îngrijorată. De jenă, mi-am scăpat sandala stângă. — Te rog, îmbracă-te! Chiar atunci îmi trecu prin cap un gând groaznic. — Asta în cazul în care vrei să vii cu mine. El mă apucă de încheietură și mă trase în pat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
un video sau o tablă de joc, nu au altă alternativă decât să vorbească. Și, sinceră să fiu, de când m-am despărțit de Mark și am început să vorbesc cu oamenii, inclusiv cu Mark, toate au luat-o razna. Sunt îngrijorată deja de ce se va întâmpla cu mine și Ed când vom înceta să mai facem dragoste și vom începe să vorbim. Dar, într-un final, nu am mai avut nimic de mutat, spălat sau pus în dulap. Ne-am așezat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
numărul, iar Tally mi-a răspuns după ce telefonul a sunat de zece ori. —Lasă-mă-n pace. Îmi pare rău. Chiar îmi pare rău. Tally tăcea. — Deci chiar vrei să mă ajuți? întrebă ea cu răceală. —Daa. Acum chiar eram îngrijorată. —OK. Atunci vino pe la mine. — Când? —Acum. Vreau să vii la mine acum și să petrecem ziua împreună. Ținusem telefonul mai departe de ureche ca să audă și Mark. Era la fel de șocat ca și mine. —Toată ziua? —Exact. Vreau să vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
luăm de la capăt. —Mark, eu... Nu mă lăsă să-l întrerup. —E-n regulă, știu că e prietenul Mariei. Mi-a spus doar să-ți zic că Maria e la el acasă și că e bine. Ceva cum că erai îngrijorată pentru că plecase de la serviciu și nu se simțea bine. Mulțumesc, Gary. Asta e bine. E totul în regulă cu tine? mă întrebă el pe un ton ciudat. —De ce? Mark se uită în jos la petele de sânge de pe covorul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
dimineața, când vin acasă, ca o chestie uriașă... Se fac două luni de când sunt blocată cu ea și nu văd cale de ieșire. M-am uitat iscoditor la ea. Nu părea să i se pară ceva ciudat în asta; părea îngrijorată și gânditoare. își studia atent inelul de argint de pe arătător. Din experiență știam că asta înseamnă că e gata să facă o sugestie de care nu era sigură cum o să fie primită. —Probabil ai să urăști ideea, a încercat ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
am încruntat, încercând să par uimită. —Trebuia să-i aduc un catalog domnișoarei Jackson, cam pe la ora asta, și am tot sunat, dar se pare că nu am primit nici un răspuns. —O, draga de tine, a spus, cu un ton îngrijorat, ce lucru teribil. Ești vreo prietenă de-a ei, dacă îmi permiți să te întreb? Nasul ei aproape că se zbătea de nerăbdare. Nu, o cunosc foarte puțin, am spus. Prin galeria la care lucrează. Șefa mea m-a rugat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
știți să-i țineți lângă voi mai abitir pe cei ce cârtesc decât pe cei ce vă sunt supuși. Să mergem. La prânz domnul nu mâncă mai deloc. De băut nici atât. Doamna îi arunca din când în când o privire îngrijorată. Fusese chemată și doamna Stanca la masă, lucru cu totul neobișnuit, pentru că domnul mânca de obicei doar cu beizadelele și cu dregătorii cei mai apropiați. Din ochi, cele două femei se înțeleseră că ceva nu este în ordine, așa că Stanca
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
minut scurs. Fiecare simțea nevoia să-și spună părerea, să se facă auzit. Și părerea tuturor era că vodă nu fusese chemat de sultan cu gând bun. Brâncoveanu, pe tronul lui, se simțea izolat de ceilalți, îi vedea agitându-se îngrijorați, dar îi și auzea vorbind despre el cumva la persoana a treia, parcă încercând să se scuture de orice implicare. Simțea cum îi ard obrajii, o durere binefăcătoare îl țintuia în jilțul domnesc, simțea că nu poate să se ridice
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]