2,210 matches
-
adresat niciodată cu „măi romule”, a spus „măi țigane”, fără ca prin acest apelativ să-l înjosească. Așa cum spunea Dimitrie Dan în lucrarea „Țiganii din Bucovina”, Cernăuți, 1892, apelativul „rom”, plural „roma”, înseamnă bărbat (țigan), iar „romni” sau „rumni” înseamnă femeie (țigancă). Același apelativ „rom”înseamnă „om care aparține societății celei de mai jos”, paria, după sistemul castelor indiene. De asemenea, ei, țiganii, își mai spuneau „sinto” sau „sindhi”, care însemna om de-al nostru, conațional, după limba sanscrită a cingarilor. De ce
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
de la „Realitatea”, din 27 decembrie 2007, moderată de doamna Crețulescu, având ca invitați pe Corina Dragotescu, un alt ziarist cunoscut și, bineînțeles o „romă” și un „rom”, „roma” de la Agenția Națională pentru romi, „romul” din partea Partidei romilor. Lăsăm deoparte țâfna țigăncii, asupra căreia vom reveni, vom spune că cel care prezintă o emisiune cu o problematică atât de complexă, gingașă și controversată, trebuie să fie pregătit, să fi studiat, informat, întrebat anterior, altfel spus să vină cu lecția învățată, să nu
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
te lasă inima și punga. De asemenea, nu pot accepta comportarea președintelui Traian Băsescu în țara vecină ă să acceptăm realitatea că sunt două state românești ă ca și cum ar fi fost în campanie electorală, cu băi de mulțime, ca la Țiganca, cu un Mihai Ghimpu, președinte interimar al Republicii Moldova, dar președinte, lăsat în plan secund, când ar fi trebuit luat de braț și, împreună, să fi pătruns în mulțime: i-ar fi întărit autoritatea și legitimitatea. Lumea de acolo la întâmpinat
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
și nu dintre cele în care ni se spune că niște moștenitori își împart un țigan. Să căutăm vina Europei în următoarele documente de epocă: 1) La 11 septembrie 1746, Chiriță căpitan, cu soția Marica vând lui Anăstasie vătaf o țigancă cu 35 lei; 2) La 19 mai 1747, Ioniță, fiul lui Niculai postelnic, vinde lui Iordache Ruset vornic niște țigani; 3) La 24 ianuarie 1753, Mihai Cehan Racoviță vv., volnicește pe Vasile Roset, fost mare visternic, ca să-și caute un
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
din Huși; 4) La 8 februarie 1760, Vârnav dă danie niște țigani unui hatman; 5) La 7 iulie 1763, mănăstirea Bisericani împarte 7 țigani cu Vasile Ruset hatman; 6) La 27 octombrie, postelnicul Neculai Bucium vinde lui Lascarache Ruset o țigancă ... cu 30 lei; 7) La 19 februarie 1780, guvernatorul Bucovinei comunică voievodului Moldovei, Constantin Dimitrie Moruzi, măsurile luate pentru găsirea și restituirea țiganilor fugiți în Bucovina. De sute de ani nu s-a mai dus o politică de integrare a
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
că a fost biserică din lemn în satul Filipeni (Slobozia), prefăcută în zid. [Biserica de lemn a fost dată satului Lunca]. Slobozia - Filipeni a rămas fără biserică, deoarece boierul Ștefan sau Dumitru Rosetti a avut un vis interpretat de Sanda, țiganca, ca ceva de jale, spunând boierului că, dacă gătește biserica, va muri imediat. „Mănăstirea” n-a mai fost terminată și treptat s-a ruinat. În legătură cu școala din Slobozia - Filipeni, Vasile Vasilaș ținea minte că a fost deschisă după războiul din
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
că a fost biserică din lemn în satul Filipeni (Slobozia), prefăcută în zid. [Biserica de lemn a fost dată satului Lunca]. Slobozia - Filipeni a rămasă fără biserică, deoarece boierul Ștefan sau Dumitru Rosetti a avut un visă interpretat de Sandală, țiganca, ca ceva de jale, spunând boierului că dacă gătește biserica, va muri imediat. „Mănăstirea” n-a mai fost terminată și treptat s-a ruinat. În legătură cu școala din Slobozia - Filipeni, Vasile Vasilaș ținea minte că a fost deschisă după războiul din
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
amestecul dintre schimbarea numelui foarte cunoscut Iorgu, fratele mai mare al poetului, cu trăsăturile lui Ilie, în care se contopesc propriile năzbâtii ale copilăriei fabuloase ipoteștene, devin caracteristici ale personajului transfigurat al prozei; există în acest pasaj, de pildă, o țigancă slujnică: Iorgu era încă în epoca pantalonilor cu basma, un copil frumos și plăcut. Cu ochii albaștri ai mâni-sa și cu părul cel negru al tătâni-său , cu fața albă și gingașă de-ai fi tăiat-o c-un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
or în vo ladă veche cu lumânări de său, din care ieșa uns ca dracul. El observase ca nu pe el, ci pe dadacă o batjocuresc totdeuna și de aceea nu trecea zi fără comedii. Dadaca lui era roaba Maria țiganca , dar era clar cum că ea nu putea fi fiica tătână-său . Ea era de-un boi mijlociu, dar părea naltă în trup pentru că era subțire. Cu păr negru și totdeuna pieptănat cu îngrijire și acoperit c-un bariz verde, ochii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
speriat și ei văzându-le coborâte.“ „Sosiseră cu lăzi de șampanie, cu coșuri și cutii de prăjituri. Pe noi, cu Postul Paștelui, mai mare ispita, dar ce să faci? Nu puteam mânca. Ei se îmbătaseră, luaseră la joc pe Floarea țiganca. Voiau să joace sârba și nu nimereau...“ Când au voit să ridice toate vitele din mănăstire, maicele au tras clopotele și au început să se roage cu mătănii către biserică. Impresionați, le-au lăsat vitele. „Tot așa se întâmplă de câte ori
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
ajutoare medicale pentru populația bântuită de friguri tifoide, credeam noi, dar în realitate [de] tifos exantematic. A promis cu aceeași sancțiune ca de obicei. la cernica Pe la mijlocul lui mai, vremea fiind frumoasă, am pornit, însoțite de trei maici și o țigancă cu un coș, la mănăstirea Cernica. Drumul prin pădure era de șase kilometri, dar foarte plăcut; ajungând însă acolo, am rămas uimite de devastarea admirabililor stejari, care formaseră altădată o împrejmuire măreață vechii mănăstiri. Germanii tăiaseră acei copaci centenari, lăsând
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
Fragi și mure vindea la București, din ce rămânea de la germani, cu care își făcea afacerile; numai pe căpșuni luase în anul precedent 30 000 lei, sumă enormă pe atunci. L-am arvunit și noi. Trimitea la două zile o țigancă care ne aducea căpșuni, bineînțeles cu preț îndoit față de cel de la piață. Timpul era admirabil și, în fine, cald. Ofițerii germani profitau de el și făceau dese excursii însoțiți de doamne, între altele [d-nele Dobrovici și Chiriacescu,]( Ediția a II
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
or în vo ladă veche cu lumânări de său, din care ieșa uns ca dracul. El observase ca nu pe el, ci pe dadacă o batjocuresc totdeuna și de aceea nu trecea zi fără comedii. Dadaca lui era roaba Maria - țiganca, dar era clar cumcă ea nu putea fi fiica tătînă-său. Ea era de-un boi mijlociu, dar părea naltă în trup pentru că era subțire. Cu păr negru și totdeuna pieptănat cu îngrijire și acoperit c-un bariz verde, ochii ei
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
și eu. Rele zile am mai ajuns, că nu-și cinstesc nici copiii părinții... - Rele - rele. - Apoi, Mario, să trăiești, fata mea, ș-apoi, zi tot frumoasă rămâi de când te știu, pui de pasere ce ești, se-ndreptă Rufa cătră țigancă, vine vara, vina iarna, vine primăvara ș-apoi iar vara, și Maria tot aceea - ian * spune-mi tu, prin ce farmece rămâi tot așa cum ai fost cu douăzeci de ani? Iaca, eu îs moșneag acum... - D-apoi că nici nu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
că e dat dincolo de pădure. Zicea că era o fiară cu ochii roșii, care le-a ieșit în cale cam pe la Stejarul lui Colțea. Era o arătare care ajungea până la vârful copacilor. Zogru ar fi vrut să intervină, dar o țigancă mai bătrână dădea din cap și mișca degetul arătător, avertizând parcă să nu cumva să fie întrerupt. Așa că ascultase mai departe: - Nu știa nici frate-meu cum arăta, dar a văzut cum a căzut lângă el Calu, unul dintre frații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
amintea de alte timpuri, dar oamenii erau cu totul alții, agitați, periculoși, neprimitori. Deasupra clădirilor vechi pluteau câteva fantome, pe care le-a salutat din mers. În jurul pieței - lume multă, cu sacoșe, cu saci de ridichi, taximetriși așteptându-și clienții, țigăncile cu flori, dar absolut nici un vehicul pentru Zogru. Fugitiv își văzuse fața în vitrina brutăriei, ca o peltea pe care era întipărit chipul lui Pampu. În fața pieței era plin de morgoni plantați pe copertina sub care oamenii așteptau tramvaiul. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
viața din Crângași. Nu doar că se obișnuise, dar în vara aceea prinsese gustul plimbărilor pe dig ori în insula din Lacul Morii. Avea gașca ei, adică fetele și băieții de pe scară, plus Eliza, de la scara cealaltă, care era cam țigancă, dar pe care o știa din gimnaziu și-i plăcea cel mai mult să stea cu ea, fiindcă știa tot felul de lucruri pe care nu le mai știa nimeni: cum se excită bărbații, de unde să-ți cumperi tanga cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
binele tău ți-am zis. Cum, na!, ți-o zic și p-asta: Ai dă grije dacă pân' la urmă te-o chema americanu'! Umblă cu mare atenție și nu te înfige din prima, că parcă ție ți-a prezis țiganca aia că o să mori înghesuit la o pomană, nu?" Nea Petrică se făcu negru la față, în timp ce Marinică se prăpădea de râs, arătându-l cu degetul unor martori imaginari (sigur, asta dacă nu ne-ai fi luat și pe noi
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
împlânta ușor fără să simt nici cea mai mică urmă de oboseală. Și apa mă chema... Îi povesteam nevesti-mi iar ea o ținea una și bună: „Să nu te mai culci sub nuc.” Odată când a venit pe la poartă o țigancă, una bătrână, cu părul brumat, i-am povestit visul și să știi că a avut dreptate cioropina ceea, chit că m-a costat o găină din acelea roșii, bune ouătoare. Mihu se întoarse pe jumătate spre Nenea care povestea cu
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
crescut tot într-o nesimțire, impozite, taxe, accize și s-au inventat altele noi, nici o reacție de leac nu a apărut din vreo direcție a actualilor cotcodaci, care numai când consideră ei devin „indignați”. Când a făcut Băsănău o reporteriță „țigancă-mpuțită”, nici măcar unul dintre „intelectualii” lui nu a mârâit nimic! Când a tras ghiolbanul, precum Gore din Chitila, un dos de palmă-n fața unui copil, iar scandalul a devenit public, mai ceva decât Casa Poporului, nici unul dintre „marii gânditori
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
cumătru cu Băsănău și cu care președintele de Cotroceni nu se ceartă niciodată? Cine? Țiganul. Crezi că-i naiv dar pricepe repede ce vrea el. Faci figurație cu el. Faci circ cu el. Ai putea zilnic să-i înjuri de la „țigancă împuțită”-n sus. Îl urăști. Îl vezi călcat în picioare. Îi dai foc. Dar nu scapi de el. E Țiganul (cu Ț mare). Da, țiganul. reprezentantul unei etnii la care filosofia de bază este simplă, știe că nu are nimic
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
toată povestea și totuși vreau s-o pedepsesc, lăsând-o singură de sărbători, 1 martie, cu ghiocei la Ana, cu ghiocei ninși, pentru că o fulguire ușoară s-a pornit prin oraș pe la amiază și-am cumpărat ghiocei aproape de la toate țigăncile, părându-mi-se mai frumoși cei rămași în alte coșuri și iarăși cumpărând, încărcat de ghiocei la poarta ei, nu spune nimic, ia-o doar în brațe, sărut-o și n-o mai lăsa de lângă tine, nu rosti nici un cuvânt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
după fratele lui Nicolae, madame Angela fumează, țigări cu fumul gros, îl cheamă Casian, Casian n-a vrut să se despartă de fată, pe ea o cheamă Laura și, negreșit, mă gândesc în sinea mea privind-o, are ceva de țigancă, am luat-o atunci și pe fată deși, Ce limbă vorbesc? mă întorc eu spre copii, Nu știe nimeni, îmi explică ea, cred că ei doi au inventat-o la orfelinat, dar nu-i pot dezobișnui s-o vorbească, le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
eminesciană Miron și frumoasa fără corp - drept latura nepieritoare, sacră, pe care omul este chemat să o descopere în sine. Amănuntul pitoresc sau burlesc, ineditul unor imagini, de viziune terifiantă, inițiatică ori arătând deșertăciunea lumii („stahia” la pod, „genia”, farmecele țigăncii, dracul Benga, șirul de călăreți mistuiți de nisip, Bogdan vrăjit și făcut „muieratic”), ca și umorul de esență populară, asimilarea unor procedee ale poeziei și basmului popular, folosirea fondului folcloric de credințe și superstiții, limbajul neaoș, savuros, exploatarea adecvată a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289847_a_291176]
-
articole politice și culturale. Colaboratori frecvenți sunt Ilie Lazăr, E. T. Daru, Gh. Turda, Șt. Țiplea, V. Timiș, Mihai Pop, Ion Berinde, Gh. Vornicu, Al. Balint. Mai apar poezii de V. Eftimiu (Cântecul țăranilor), A. Cotruș (Maramureșul), G. Topîrceanu (Vin țigăncile la crâng...) și proză de Ion Agârbiceanu (Bătrânețe), I. Cristescu și S. Truția. Sunt reproduse baladele populare Petrea și Voinicul, se discută despre cercetările etnografice și sociologice ale lui D. Gusti, despre monografia Maramureșului (Mihai Bologa), despre M. Eminescu în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285162_a_286491]