1,725 matches
-
la îndoială modul de reprezentare vizuală a sacrului, momente precum cele ale Reformei protestante, fiind remarcabile în acest sens. Astfel, în ceea ce privește arta creștină, cultul ortodox se simte mai apropiat reprezentărilor iconografice, respectând canoanele unei bidemensionalități de factură decorativă, specifică stilului bizantin 286. În cultul catolic însă, accentul se mută spre formele spațiului tridimensional, și spre unele reprezentări de tip "plastic", care, la rândul lor, caută să imprime privitorului sentimentele și trăirile cele mai specifice ale omului religios. Așadar, studiul diferitelor perioade
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
de raporturile generale dintre religie și cultură și anume când neam ocupat de influența Bisericii, ca disciplină spirituală, asupra producției artistice. Am afirmat atunci că marile stiluri din cultura europeană sunt o creație a creștinismului. Goticul e creația romanocatolicismului, precum bizantinul e o creație a ortodoxiei. Stilul însă e o chestiune mult mai stufoasă care, considerată pe planuri deosebite, dă naștere la teorii variate în ce privește geneza și esența lui. Se poate vorbi, bunăoară, de un stil personal al singuraticilor creatori de
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
Stilul instituțional de care vorbim noi și care e prin excelență stilul sacru, există netăgăduit și în catolicism; el nu are însă acest caracter de neîntreruptă continuitate, de perenitate, pe care îl are stilul bizantin în ortodoxie. Există și în bizantin momente evolutive, momente de înflorire și de stagnare, dar peste orice modificări epocale, care sunt secundare și nu au nimic a face cu salturile de la stilul roman la cel gotic și de la acesta la cel baroc, a rămas unul și
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
evolutive, momente de înflorire și de stagnare, dar peste orice modificări epocale, care sunt secundare și nu au nimic a face cu salturile de la stilul roman la cel gotic și de la acesta la cel baroc, a rămas unul și același bizantin identic cu el însuși în toată istoria Răsăritului. Cum se explică oare acest fenomen unic, care de la o vreme a început să fie considerat ca o minune chiar de cercetătorii și admiratorii lui din Occident? în teoriile despre artă cele
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
atâtor veacuri ar fi fost cu neputință ca puterea lui creatoare să nu ajungă la conștiința de sine. Căci stilul bizantin se creează mereu și nimic nu ne îndreptățește ca această reînnoire din veac în veac s-o atribuim abisului. Bizantinul nu e nici plăsmuire individuală și nici plăsmuire colecliv-națională, cum ar fi folclorul unui popor, ca să-1 putem atribui categoriilor abisale, personale sau etnice. Bizantinul n-a apărut o dată cu creștinismul ca să putem spune că e produsul unei spontaneități năvalnice, ce
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
nimic nu ne îndreptățește ca această reînnoire din veac în veac s-o atribuim abisului. Bizantinul nu e nici plăsmuire individuală și nici plăsmuire colecliv-națională, cum ar fi folclorul unui popor, ca să-1 putem atribui categoriilor abisale, personale sau etnice. Bizantinul n-a apărut o dată cu creștinismul ca să putem spune că e produsul unei spontaneități năvalnice, ce și-ar muia rădăcinile în entuziasmul primar inconștient ori semiconștient. Arta primelor secole creștine, pitulată prin catacombe, e în totul diferită de el. Bizantinul s-
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
etnice. Bizantinul n-a apărut o dată cu creștinismul ca să putem spune că e produsul unei spontaneități năvalnice, ce și-ar muia rădăcinile în entuziasmul primar inconștient ori semiconștient. Arta primelor secole creștine, pitulată prin catacombe, e în totul diferită de el. Bizantinul s-a ivit relativ târziu, după ce ortodoxia ajunsese religia imperială. Stilul acesta s-a născut, așadar, din conștiința unei mari biruinți. Și el e într-adevăr expresia triumfală a unui duh imperial, sărbătoresc. Cât de puțin este el rezultatul unei
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
Stilul acesta s-a născut, așadar, din conștiința unei mari biruinți. Și el e într-adevăr expresia triumfală a unui duh imperial, sărbătoresc. Cât de puțin este el rezultatul unei elaborări inconștiente, se vede imediat din originile lui. La baza bizantinului, stă într-adevăr un conglomerat de influențe de cea mai eterogenă proveniență. Elemente grecești și elenistice, egiptene și romane, siriene, persane, arabe și armenești; adică toate formele frumoase ale continentelor și ale popoarelor, care făceau parte din marele imperiu, își
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
Atunci cum ne putem explica obținerea acestui stil unic în istoria artelor? Lucian Blaga, obligat să mențină linia consecventă a sistemului său, introduce aici un nou element explicativ și anume: ideea sofianică a „transcendentului care coboară”. Să observăm că fenomenul bizantinului fiind specific ortodox, noul element explicativ, introdus de filosoful nostru, e de asemenea specific ortodox și prin urmare, potrivit să răspundă nevoii noastre de lămurire. Numai că Lucian Blaga, de dragul ipotezei sale, face o distincție forțată și inadmisibilă. El desparte
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
luminoasă a conștiinței, trebuie să remarcăm că procesul stilului folcloric e cu totul altul decât al stilului sacru. Stilul vieții și al creației populare se naște ca o răsfrângere a vieții și a stilului bisericesc, dar stilul bisericesc, în speță bizantinul, nu e în nici un caz născut nici prin răsfrângere și nici din inconștient. Sofianicul, care dă într-adevăr nota fundamentală în unitatea stilului bizantin, nu este, după cele spuse până acum, o categorie abisală, ci o parte integrantă a celei
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
în antagonismul patimilor, și pune între noi și el distanța depășirii în zona neutră a spiritului pur. Ideea îngerească în Ioan Botezătorul e foarte familiară picturii bizantine. Între cele două moduri de reprezentare plastică e însă o mare deosebire. În bizantin elementul îngeresc al acestei figuri se exprimă simbolic prin aripile imense, ce cresc din umerii sfântului, pentru a-i da aceeași înfățișare stranie de personaj din această lume și de dincolo de ea. Geniul lui Leonardo da Vinci s-a încumetat
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
În cronicar literatura română din secolul al XVI-lea a întâlnit, în chip fericit, pe primul mare narator și în același timp un scriitor cu o veritabilă vocație de întemeietor. În textul său, împodobit cu „împletituri rituricești”, meșteșug învățat de la bizantinul Constantin Manasses, poziția privilegiată este rezervată panegiricului, cu un „obiect” selectat, de data aceasta, din spațiul nontranscendent. Petru Rareș, patronul, transformat în model de umanitate, venit pe tron prin revelație divină, va fi împodobit cu toate virtuțile posibile de imaginat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287940_a_289269]
-
versiuni stilistice diferite ale aceluia?i proiect: Friedrich-Werdersche Kirche (1821-1830) de F. Schinkel. G. G. Scott (1811-1878), �n ceea ce-l prive?te, trebuie s? deseneze pentru noul minister al Afacerilor externe de la Londra (Foreign Office, 1858-1878) un proiect gotic, unul bizantin, apoi unul clasic italo-francez pentru a satisface gustul guvernelor succesive. Ne d?m seama astfel ?i de polivalen?a anumitor arhitec?i, ?i de vigoarea polemicii dintre adep?îi Evului Mediu ?i cei ai clasicismului; �nfruntarea pe care o g
Arhitectura în Europa: din Evul Mediu pînă în secolul al XX-lea by Gilbert Luigi [Corola-publishinghouse/Science/892_a_2400]
-
cîmpul de luptă. De exemplu, hiloții spartani purtau tunici roșii. Tot tunici roșii purtau și unele grade militare din armata romană începînd cu centurionii. Soldații lui Hannibal se distingeau prin tunicile lor albe cu borduri roșu aprins. În secolul X bizantinii purtau pene de diferite culori care le permiteau să distingă o formațiune militară de alta. La fel se întîmpla în cadrul ordinelor monastice cavalerești: mantale albe cu cruce roșie pentru Templieri, mantale negre cu cruce albă pentru Ospitalieri. În armata otomană
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
arhaică, considerându- se Dobrogea o prelungire a Sciției din stepele nord-pontice. Până la anul 602, Dobrogea va sta sub stăpânirea romană, apoi, după pătrunderea slavilor și a bulgarilor, va fi disputată de primul țarat bulgar și de Imperiul Bizantin, până când bizantinii vor reveni în forță la Dună rea de Jos începând cu secolul X. În ce ne privește, graiul ausonilor este amintit la nordul Dunării, undeva în Banat sau Câmpia Tisei, poate Crișana, deoarece Câmpia Tisei era și a rămas multă
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
localizată lângă Bulgaria, deci la nordul Dunării, cronicarii bizantini mai vorbesc de ausoni, ca reflex al tendinței lor de arhaizare a numelor de țări și populații. Așa, întâlnim la Ioan Kinnamos, care relatând evenimentele din anul 1161, referitoare la luptele bizantinilor sub împăratul Manuel Comnenul (1143 - 1180), duse împotriva ungurilor, specifică cu claritate că în armata bizantină au fost concentrați un număr mare de vlahi, ziși “coloni din Italia”, numiți de autor și ausoni . Etnia vlahilor, volohilor, blachilor desemna, după cum
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
de samur . Așa cum se obișnuiește, dacă împărțim cifra arătată la 10, ne putem apropia de realitatea demografică a bulgarilor, despre care știm că în secolul al VII- lea, o parte dintre ei, sub Isperich se așează, după lupte victorioase cu bizantinii, pe un mic spațiu din nord-estul Bulgariei de astăzi. Ocupațiile acestor populații - creșterea vitelor, a oilor și a cailor, a cămilelor, pescuitul, vânătoarea și meșteșugurile casnice, ofereau condiții de trai la un nivel satisfăcător. Vânătoarea era colectivă și presupunea hăituirea
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
cu niște cuceritori. Potențialul lor militar este dat de triburile kazare, dar cu toate acestea nu rezistă atacului dat de pecenegii presați și ei de guzi și încep deriva prin stepă, îndeplinind un timp rolul de forță de șoc pentru bizantini și germani. Organizarea lor politică și-o datorează în mare parte kazarilor, dar nimic din activitatea lor, din civilizația de stepă specifică, nu-i recomanda pentru devenire istorică . Are mai puțină importanță ce spune Simon de Keza despre istoria ungurilor
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
lapte și sânge de cal”. Pentru a întregi tabloul să amintim și spusele episcopului din Friesing: „Ungurii sunt oameni urâți, cu ochii scufundați, mărunți la statură, barbari și să lbatici în năravuri și în limbă; un fel de monștri omenești” . Bizantinii, care au luptat de mai multe ori cu ungurii , atât înainte cât și după creștinarea lor, numeau pe șefii lor „prinți turci” , iar țara cucerită, Turcia. Diplomația bizantină avea în vedere, desigur, pe șefii lor, aristocrația de stepă care era
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
unde au continuat să funcționeze o parte din instituțiile romane, cărora li s-au suprapus instituțiile germanice ale cuceritorilor , în spațiul nord-dunărean aceiași germanici nu s-au putut fixa în absența fie și a rudimentelor de putere romană și nici bizantinii nu au reușit să-și extindă stăpânirea efectivă peste viitorul spațiu etnic românesc. După ce construiseră o Goție teoretică, reflectată în scrierile antice, în sud-estul vechii Dacii, goții plecați spre apusul Europei până în Spania, prin regele lor Athaulf (410-415) intenționau să
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
pe la anul 730 sau 740 , vor domina stepele nord-caspice și nordpontice timp de două sute de ani, după care, statul, cultura și civilizația lor vor primi lovituri nimicitoare din partea neamului rhos (varegii, suprapuși slavilor răsăriteni) și din partea foștilor aliați, bizantinii . Ce a mai rămas din stră lucirea de odinioară ? Nimic sau aproape nimic. Kazarii rămași pe locul lor de dominație (cea mai mare parte au luat drumul pribegiei spre cnezatele rusești, Polonia și Germania) s-au ruralizat și barbarizat la
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
după vitejia și cutezanța manifestată în lupte, n-au obținut domenii asemenea migratorilor germani, slavi, asiatici, nu s-au suprapus peste villa rustica romană, fiind, în fond, niște țărani mai înstăriți. În plan extern se manifestă revenirea, în forță, a bizantinilor la Dunărea de Jos, la sfârșitul secolului al IX-lea și în secolul al X-lea, care tempereză până la anulare veleită țile imperiale ale bulgarilor, creștinarea rușilor kieveni și înfrângerea lui Sviatoslav, care intenționa să se așeze le Dunăre, potențează
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
Geografia lui Anania, atribuită lui Moise din Chorene . După ce a fost lămurită identitatea balac-valah , se cuvine să ne întrebăm cine erau cei care „îi zic Balac” acestei țări necunoscute. Cei care ar fi putut denumi teritoriul nord-dunărean drept Balac-Valah erau bizantinii, dar la cronicarii lor numele de blacus-vlah și Vlahia apare mai târziu, slavii de răsărit nu erau încă organizați în ceea ce se va numi Rusia Kieveană, și nici creștinați, ungurii rătăceau în stepele dintre Don și Nipru, pecenegii de abia
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
dreapta” . Dunărea, așa cum spunea Nicolae Iorga, nu a avut, în tot evul mediu românesc, caracterul de graniță, mai mult decât a despă rțit, a unit, la fel ca Nilul pentru egipteni sau Dunărea pentru Ungaria și unguri, cât privește pe bizantini, grecii care-și ziceau romei, „nu renunțaseră la stăpânirea ținuturilor de la nordul ei, de multe ori ea nu însemna altceva decât o arteră fluvială internă” . În opoziție, oarecum, cu părerile personale ale scriitorilor, documentele oficiale eliberate de cancelaria imperială a
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
lui Justinian: „ăla Dunărea de Jos, Manuel I Comnenul obținuse rezultate mai însemnate decât Justinian, în adevăr, el reușise să cuprindă în Imperiul Bizantin o mare parte din Dacia antică, în formă de semidependență” . Înainte de a primi lovituri din partea cruciaților, bizantinii vor pierde bătălia de la Mantzikert (1071), când împăratul roman Diogene al IV-lea este luat prizonier de turcii selginchizi și, o sută de ani mai târziu, vor pierde și lupta de la Myriokephalon (1176), considerată un dezastru. Treptat-treptat, Imperiul devine
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]