2,511 matches
-
(din ) este un domeniu al informaticii care se ocupă de sisteme distribuite. Un sistem distribuit este un sistem informatic implementat pe o rețea de calculatoare în care componentele soft și hard situate în calculatoarele din rețea comunica și își coordonează acțiunile numai prin intermediul transmiterii unor mesaje. Un sistem distribuit are următoarele caracteristici: „"concurență" (prin partajarea resurselor), "inexistentă unui ceas global" (programele care trebuie să coopereze își coordonează acțiunile prin schimburi de mesaje și nu
Calcul distribuit () [Corola-website/Science/322837_a_324166]
-
distribuit se numește un "program distribuit", iar procesul de scriere a astfel de programe se numește "programare distribuită". Cuvântul distribuit, folosit în termeni precum "sistem distribuit", "programare distribuită", și "algoritm distribuit" se referea inițial la rețelele de calculatoare în care calculatoarele individuale erau distribuite fizic în cadrul unei anumite zone geografice. Astăzi, termenii sunt folosiți într-un sens mult mai larg, referindu+se până și la procese autonome ce se execută pe același calculator și comunică între ele prin transmiterea de mesaje
Calcul distribuit () [Corola-website/Science/322837_a_324166]
-
de calcul.Alternativ, fiecare nod poate avea propriul utilizator cu nevoi specifice, iar sistemul distribuit este utilizat pentru administarea resurselor comune sau pentru furnizarea de servicii de comunicare între utilizatori. Alte proprietăți ale sistemelor distribuite pot fi: Sistemele distribuite sunt calculatoarele dintr-o rețea ce operează cu aceleasi procesoare. Termenii de calcul concurent, calcul paralel și calcul distribuit au foarte multe în comun. Același sistem poate fi caracterizat ca fiind atât "paralel cât și "distribuit"ș procesele dintr-un sistem distribuit
Calcul distribuit () [Corola-website/Science/322837_a_324166]
-
monumentală prin dimensiuni și conținut au apărut trei volume, toate trei fiind traduse în limba română, iar Knuth a anunțat că vor mai urma alte patru. Prima ediție în limba română a fost editată sub titlul "Tratat de programare al calculatoarelor" de către Editura Tehnică Între anii 1999 - 2001 Editura Teora a reeditat lucrarea sub titlul "" Volumul patru este în curs de apariție, structura sa este: Din volumul 4 au apărut fasciculele preliminare 2, 3 și 4. Fascicula 2 a fost tradusă
Arta programării calculatoarelor () [Corola-website/Science/296573_a_297902]
-
uneori folosit ca sinonim pentru web semantic, este un "web de date", care permite calculatoarelor să înțeleagă semantica, sau sensul, de informații pe World Wide Web. <br> extinde rețeaua resurselor existente pe internet (pagini web, documente text și multimedia, baze de date, servicii etc), care pot fi citite de către utilizatori. Aceasta se realizează prin adăugarea
Web 3.0 () [Corola-website/Science/323064_a_324393]
-
(acronim al expresiei engleze "Beginners All-purpose Symbolic Instruction Code") este un limbaj de programare de nivel înalt a calculatoarelor, foarte asemănătoare cu limba engleză, ceea ce îl face ușor de memorat și ideal pentru începători; astfel, generația de utilizatori predecesoare erei PC-urilor a luat primul contact cu programarea prin intermediul calculatoarelor HC, care aveau la bază acest o versiune de
BASIC () [Corola-website/Science/298511_a_299840]
-
este un limbaj de programare de nivel înalt a calculatoarelor, foarte asemănătoare cu limba engleză, ceea ce îl face ușor de memorat și ideal pentru începători; astfel, generația de utilizatori predecesoare erei PC-urilor a luat primul contact cu programarea prin intermediul calculatoarelor HC, care aveau la bază acest o versiune de . Este un limbaj simplu de învățat, creat în 1964 de către John G. Kemeny și Thomas E. Kurtz la Dartmouth College. Unul dintre cele mai bune editoare, compilatoare și depanatoare pentru începătorii
BASIC () [Corola-website/Science/298511_a_299840]
-
de noduri, respectiv 55,56 km/h. Sistemul de conducere a focului Funcționare: a) Inamicul era detectat fie de către avioanele de la bord fie de către directorul principal care se uită b) Distanță până la țintă era estimată, iar estimarea era trimisă electronic calculatoarelor de bord c) Viteza și orientarea țintei erau estimate, iar estimările trimise către calculatoare. d) O serie de senzori de bord măsurau viteza vântului, temperatura aerului, înclinația relativă a navei proprii, temperatura din magaziile principale, etc, si trimiteau automat informația
Bismarck (navă de război) () [Corola-website/Science/313706_a_315035]
-
Viteza și orientarea țintei erau estimate, iar estimările trimise către calculatoare. d) O serie de senzori de bord măsurau viteza vântului, temperatura aerului, înclinația relativă a navei proprii, temperatura din magaziile principale, etc, si trimiteau automat informația la calculatoare. e) calculatoarele de bord, situate în încăperi blindate, procesau în timp real situația tactică și calculau rotirea turelelor și elevația tunurilor, necesare pentru a trimite proiectile către țintă. f) calculatoarele transmiteau automat comenzi de dirijare a tunurilor pentru a lovi țintă în
Bismarck (navă de război) () [Corola-website/Science/313706_a_315035]
-
temperatura din magaziile principale, etc, si trimiteau automat informația la calculatoare. e) calculatoarele de bord, situate în încăperi blindate, procesau în timp real situația tactică și calculau rotirea turelelor și elevația tunurilor, necesare pentru a trimite proiectile către țintă. f) calculatoarele transmiteau automat comenzi de dirijare a tunurilor pentru a lovi țintă în punctul în care urma navă inamica, la momentul impactului proiectilelor cu planul apei. g) Se făceau corecții de tir manuale în funcție de eroarea primelor salve față de țintă. Echipament Radare
Bismarck (navă de război) () [Corola-website/Science/313706_a_315035]
-
apa de mică adâncime, nava a obținut o viteză de 28.36 noduri. Manevrele de luptă și testele artileriei au început în noiembrie 1940. Comandantul navei s-a declarat nemulțumit de lipsă pieselor de schimb și a insuficientei ajustări a calculatoarelor de bord și a lifturilor de muniție. Drept urmare, nava a reintrat în port pentru că problemele să fie rezolvate. Abia în martie 1941 au fost reluate testele, echipajul având în această perioadă permisie pe perioadă nedeterminată. Testele din martie s-au
Bismarck (navă de război) () [Corola-website/Science/313706_a_315035]
-
(P2P), în traducere liberă "de la egal-la egal", este o arhitectură de rețea pentru aplicațiile distribuite care împarte sarcinile la mai mulți parteneri. Rețeaua permite calculatoarelor să se conecteze în mod direct unul la celălalt, pentru schimb de fișiere (partajare de fișiere) în comun. Nu există o limită teoretică pentru dimensiunea unei rețele peer-to-peer, acestea pot fi constituite din două, dar și din sute de calculatoare
Peer-to-peer () [Corola-website/Science/332620_a_333949]
-
în rețea, fără a fi nevoie de un coordonator central cum ar fi un server sau o gazdă stabilă. Perechile sunt atât furnizori cât și consumatori de resurse, în contrast cu tradiționalul sistem client-server unde serverul este furnizor iar clientul este consumator. Calculatoarele într-o rețea P2P sunt în mod normal situate unul lângă altul și rulează aceleași protocoale de rețea. Majoritatea rețelelor rezidențiale din ziua de azi sunt rețele P2P. Utilizatorii rezidențiali își configurează computerele astfel încât să permită partajarea de fișiere, imprimante
Peer-to-peer () [Corola-website/Science/332620_a_333949]
-
siguranță pentru datele din rețea. Acest sistem avea dezavantajul major că atunci când funcționalitatea centrală de căutare se defecta, nici un client nu mai putea efectua căutări. Napster și BitTorrent sunt exemple de rețele centralizate. În rețelele descentralizate, fără un server central, calculatoarele sunt conectate direct între ele, utilizatorii se folosesc de aplicații speciale, care stau la dispoziție oricui pe internet. Rețelele descentralizate se pot clasifica la rândul lor, în funcție de structura lor, în rețele nestructurate și rețele structurate. De asemenea există rețelele peer-to-peer
Peer-to-peer () [Corola-website/Science/332620_a_333949]
-
Corporation (nume anterior: Data Fellows) este o companie de software specializată în securitatea calculatoarelor cu sediul în Helsinki, Finlanda. a fost fondată pe 16 mai 1988 de către Petri Allas și Risto Siilasmaa sub numele de Data Fellows. În septembrie 1991 compania a lansat primul lor mare proiect de software și a dezvoltat primul scanner
F-Secure () [Corola-website/Science/323024_a_324353]
-
aceeași funcție. În prezent creșterea vitezei unui singur procesor nu mai este posibilă atingăndu-se pragul superior în ceea ce privește mărimea și temperatura de funcționare. Atingerea acestui prag face practică implementarea de sisteme multiprocesor și pe sistemele de dimensiuni reduse cum ar fi calculatoarele personale. Conceptul de paralelism a fost investigat în ultimele trei decenii. În trecut, calculul paralel rămăsese la nivel de concept, deoarece costurile inițiale legate de implementare erau ridicate. Din aceste cauze nu era practică investitia inițială într-un sistem de
Algoritmi de calcul paralel () [Corola-website/Science/322791_a_324120]
-
este activată. Aceasta permite ca un fișier să aibă mai multe blocuri murdare trimise spre scriere în același timp, spre deosebire de mecanismul existent din nucleu în care fiecare bloc este trimis separat către sistemului de fișiere pentru alocare. Odată cu creșterea vitezei calculatoarelor și creșterea utilizării Linuxului pentru aplicații critice, granularilatea marcajelor de timp bazate pe secunde devine insuficientă. Pentru a rezolva această problemă, ext4 va avea marcajele de timp măsurate în nanosecunde. Această facilitate este în prezent implementată în 2.6.23
Ext4 () [Corola-website/Science/314869_a_316198]
-
hardware sunt identice cu cele ce le găsim într-un calculator personal. Totuși serverele rulează sisteme de operare și programe specializate care sunt foarte diferite față de cele folosite pe calculatoare personale și stațiile de lucru. Serverele nu trebuiesc confundate cu calculatoarele de tip "mainframe" (se citește aproximativ 'mein.freim), care centralizează informații și procesează activitățile firmelor mari. Un "mainframe" poate în principiu să funcționeze simultan și ca server, sau chiar ca mai multe servere virtuale, pe lângă toate celelalte activități. Multe companii
Server () [Corola-website/Science/298422_a_299751]
-
print server") sau sisteme de fișiere (atunci el se numește "file server"). Această partajare permite un acces și o securitate mai bune; ea poate reduce cheltuielile pentru dispozitivele periferice. Serverele au apărut în paralel cu rețelele de calculatoare. Rețelele permit calculatoarelor să comunice unul cu celalalt, iar cu cât rețeaua este mai mare apare nevoia ca un calculator să ia rolul de server care să deservească alte calculatoare (acestea interacționând eventual direct cu utilizatorii umani), care își asumă la rândul lor
Server () [Corola-website/Science/298422_a_299751]
-
pentru a detecta anumite stări cum ar fi: supraîncălzirea, defecțiuni la microprocesor sau hard-disc, sau alte tipuri de avertizări, astfel ca operatorul uman să poată acționa pentru remedierea defecțiunilor. Deoarece în unele cazuri cerințele serverelor sunt diametral opuse celor ale calculatoarelor personale, este foarte dificil să se proiecteze un sistem de operare care să se preteze pentru ambele medii la fel de bine; sistemele de operare pot fi croite pentru calculatoare personale, fără însă să fie ideale și pentru servere, și vice-versa. Windows
Server () [Corola-website/Science/298422_a_299751]
-
majoritatea serverelor folosesc sisteme de operare, versiuni ale UNIX sau clonele acestuia. Chiar și în cazul popularului sistem de operare GNU/Linux de tip UNIX, folosit frecvent pe servere, sistemul poate fi ideal pentru servere, dar poate fi nesatisfăcător pentru calculatoarele personale. Apariția serverelor bazate pe microprocesoare a facilitat apariția mai multor versiuni ale sistemului de operare UNIX care rulează pe microprocesoare de tip sau AMD, incluzând Solaris, GNU/Linux și FreeBSD. De asemenea familia sistemelor de operare Microsoft Windows rulează
Server () [Corola-website/Science/298422_a_299751]
-
operare Microsoft Windows rulează pe dispozitive de tip Intel sau AMD, iar începând cu sistemul de operare Windows NT s-au încorporat anumite caracteristici care fac posibilă utilizarea acestuia pe servere. În timp ce sistemele de operare pentru servere și cele pentru calculatoarele personale rămân distincte, în ambele cazuri îmbunătățirea performanțelor și siguranței hardware face neclară diferența dintre acestea. Doar un criteriu de bază le mai separă, producătorii și distribuitorii. În zilele noastre, unele sisteme de operare pentru calculatoare personale sau servere partajează
Server () [Corola-website/Science/298422_a_299751]
-
sisteme de operare pentru calculatoare personale sau servere partajează același cod sursă și diferă doar la unii termeni de configurare. Aplicațiile pentru servere sunt specifice, realizate pentru a executa numai operații de tip server, la fel ca și aplicațiile pentru calculatoarele personale sau de tip mainframe, care sunt proiectate special pentru mediile respective. Majoritatea aplicațiilor server se remarcă prin faptul că sunt total neinteractive; ele nu afișează informații pe ecran și nici nu așteaptă comenzi de la utilizator. De fapt ele lucrează
Server () [Corola-website/Science/298422_a_299751]
-
editorial au adus schimbări importante în acest domeniu (începând cu anii ’70). Folosite inițial pentru culegerea textului, PC-urile au devenit din ce în ce mai performante, iar pachetele software actuale permit îndeplinirea unor operațiuni ce sunt limitate doar de către imaginația utilizatorului. Totuși penetrarea calculatoarelor în viața de zi cu zi a adus și un element nefast: acela că orice utilizator crede că știe „să tehnoredacteze ceva în Word”. O greșeală comună ce deseori tinde să devină și "practică". Suita de programe Microsoft Office din
Editură () [Corola-website/Science/308631_a_309960]
-
ori pentru distribuirea procesării datelor și controlul erorilor care pot apărea din cauza problemelor de organizare. Utilizatorul se poate conecta la o rețea IMS folosind diferite metode, dar toate folosesc protocolul standard Internet Protocol (IP). Dispozitivele IMS (telefoanele mobile, PDA-urile, calculatoarele, ...), se pot înregistra direct într-o rețea IMS, chiar dacă sunt în roaming într-o altă țară sau o rețea străină (rețea vizitată). Singură cerință este să folosească IPv6 (de asemenea IPv4 de la începuturile IMS) și să ruleze agenți ȘIP. Accesul
Subsistem multimedia IP () [Corola-website/Science/303658_a_304987]