1,938 matches
-
și Vlad, / și Mihai, având Steaua Unirii la căpătâi / aici, unde cu veșnicia / oasele străbunilor cutreieră Carpații / irizând cu stele și înnobilând/ trecerea noastră [...] Aici este țara neamului meu!” (Încrustări în vreme). Odată cu Miresemele fulgerului (1988), autorul renunță la poezia circumstanțială. Apar figuri mitologice și livrești, peisajul se spiritualizează în viziuni (neo)expresioniste, tonalitatea senină, jubilatoare face adesea loc decepției și interogației, iar discursul liric devine, dacă nu neapărat mai profund, cel puțin mai opac. Poetul profesează cu voluptate - uneori excesivă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290149_a_291478]
-
țări comuniste, Ceaușescu avea nevoie de o libertate ideologică deplină. Fundamentele teoretice invocate de Ceaușescu, în prima parte a conducerii sale, se opreau, de cele mai multe ori, la o variantă simplificată a marxismului. Lenin, ca și Marx sau Engels, erau amintiți circumstanțial, de obicei pentru a sprijini ideea unei libertăți depline de a alege căile spre socialism. Apelul la istoria românilor, ale cărui începuturi se întrevăd din faza de acumulare, a avut rolul de a umple golul conceptual lăsat de respingerea apriorică
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
franceză), moartea dramatică a tatălui, căsătoria - la Cluj - cu publicistul Ilie Hașeganu, Dictatul de la Viena, refugiul la Brașov și casa spulberată sub ultimul, devastator bombardament, în 1944 - repere ale unei existențe agitate -, își vor găsi ecou în stihurile sale intimiste, circumstanțiale. Alte colaborări ale poetei apar în „Miorița”, „Viața nouă”, „Mișcarea literară”, „Ritmul vremii”, „Viața literară”, „Falanga”, „Revista scriitoarei”, „Cuget clar”, „Adevărul literar și artistic” sau, în Ardeal, „Societatea de mâine”, „Patria”, „Utopia”, „Darul vremii”, „Hyperion”, „Gazeta Transilvaniei”, „România tânără” (pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285971_a_287300]
-
un mare român incomod, iar televiziunea, în sfârșit, demască salutar complotul. Nici interpretările cele mai violent proletcultiste, interesate în "demascarea monstruoasei coaliții" n-au cutezat să propună o astfel de ipoteză, pentru confirmarea căreia nu dispunem decât de firave probe circumstanțiale. Eminescu este Eminescu, în opinia noastră, cel mai mare român, prin operă. Nici detaliile anatomice, nici scenariile prăpăstioase, nici filmările combinate n-au nimic de adăugat la acest capitol și n-au nici o relevanță în contextul dat. Proiectat altunde și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
trecând în tonalitate patetico-entuziastă, începea să toarne elogii la adresa "eroului între eroi" și "savantei de largă recunoaștere internațională." În fine, a treia caracteristică (puterea manipulează oamenii prin intermediul limbii) nu reprezintă altceva decât consecința logică a celorlalte două un soi de circumstanțială de scop. Toate bune, frumoase, istețe și exacte. Teza de doctorat a clujeanului, redactată cu seriozitate ardelenească dusă până-n exces, induce însă ideea că "limba de lemn" ar fi uzitată (și ar caracteriza) doar statele totalitare, cu precădere comuniste. Nici o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
undeva și o mare taină, un mare paradox: ea Înseamnă și dezvăț, Împotrivire, Încălcare a regulilor venite dinafară. Pe lângă cutuma ascultării și supunerii, educatului trebuie să i se recunoască și dreptul de a Încălca regula, de a construi o normativitate circumstanțială și personală, În acord cu ceea ce el poate și speră să Întreprindă. Asta nu trebuie să conducă la libertinaj și lăsarea În voia sorții, ci la o asumare cât se poate de responsabilă a propriului destin. Libertatea persoanei este derivată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
conduce la o Închidere utilitaristă, școala fiind socotită a fi o „antecameră” a vieții (economice, sociale etc.) și mai puțin un laborator de modelare a spiritului uman În perspectiva unor finalități mai Înalte, atemporale. Cu ochii Îndreptați către concret, imediat, circumstanțial, riscăm să formăm o persoană limitată, blocată În prezent, interesată de câștiguri palpabile și rapide. Considerăm că spațiul formării trebuie să fie dilatant, de la acceptarea metaforei „turnului de fildeș” și până la realitatea aducerii „vieții În școală”. Dar cel mai mare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
drepturi. Așa s-a Întâmplat cu unele minorități etnice (vezi cazul rromilor), desconsiderate pe nedrept Într-o anumită conjunctură istorică. S-a venit atunci cu o balanță corectivă - vezi principiul discriminării pozitive - pentru a repara o nedreptate a trecutului avantajând circumstanțial indivizi și chiar grupuri. O societate civilizată trebuie să aibă grijă de toți și de toate, indiferent de ponderea lor la scara totalității societale. Se asigură, În limitele bunului simț și ale posibilităților momentului, formarea și afirmarea tuturor semenilor noștri
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
nu te aștepți. Comunicarea se va face atât pe o direcție intraspecifică (teologi-teologi, credincioși-credincioși, artiști-artiști), cât și pe o linie interspecifică (teologii noștri-credincioșii celorlalte religii, artiștii noștri-teologiii/credincioșii/sacerdoții lor), iar sensul și amploarea difuziunii se vor stabili În mod circumstanțial, evitându-se atât modestia excesivă, cât și activismul sfidător. Strategia unei transmiteri spirituale va presupune o simultaneizare a acțiunilor mai multor emitenți de cultură și etos creștin-ortodox, o simfonie a actelor de gândire, credință, simțire și Întrupare a valorilor religioase
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
pildă, dacă acesta nu știe de unde vine, cine este, Încotro merge și ce este important să facă. Micșorarea ponderii unor discipline precum latina, greaca, logica, psihologia, filosofia etc. sau chiar a unor științe „clasice” sau „vocaționale” În beneficiul unor topici circumstanțiale foarte specializate arată Încotro se Înclină balanța. Educația presupune și o „Înnobilare” a sufletului, o centrare pe dezvoltarea subiectului, o „formatare” a unei baze pe care se poate clădi orice și În care posibilul este „ajutat” să apară. De aceea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
acela ce realizează un echilibru Între cunoașterea generală și cea specifică, Între formare și informare, Între fundamental și accesoriu. E nevoie de profilarea unor conținuturi educaționale cu dublă deschidere Între local și internațional, Între vechi și nou, Între peren și circumstanțial. Cât privește dominarea principiului autoreglării universului academic În consens cu legile pieții, riscul este și mai evident. A lăsa ca profitul să modeleze relieful academic Înseamnă ca multe discipline sau specializări să dispară doar pentru că la un moment dat unele
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
și apropierea sufletească dintre fini și nași), aceasta legătură Își sporește valoarea prin faptul că are permanent originea Într-un orizont sacru. De aici rezultă unicitatea și altitudinea valorică a acestei legături. Dacă alte tipuri de raporturi pot fi accidentale, circumstanțiale și temporare, relația dintre fini și nași devine unică și definitivă, fiind Înscrisă pentru totdeauna pe răbojul temporalității și al memoriei afective a celor implicați. Nașii „moșesc” o nouă familie, instalând În comunitate o nouă „cărămidă” În „zidul” persistenței sale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
pomului de Crăciun, procurarea cadourilor) sau printr-o concentrare asupra interiorului, a spiritualității proprii, a relației noastre cu ceilalți și cu Dumnezeu? Mă tem că primează primul aspect, marcajul calendaristic, loisir-ul, festinul culinar și satisfacția hedonistă a unei Împliniri circumstanțiale, pasagere. Ne aducem aminte de o sărbătoare trecută nu printr-o tresărire sau prefacere de esență a sufletului nostru, ci pentru că ne-am cumpărat o anumită haină sau am petrecut-o mai știu eu În ce locație exotică. Se prea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
În subsidiar și o astfel de topică. Unii au plecat de la premisa (falsă) că educația religioasă implică ascultare și pasivitate față de norme supraindividuale. Nu este deloc așa. Valorile religioase, odată Încorporate, nu subjugă ființa, ci o eliberează de formele false, circumstanțiale și limitative. Ele ne Învață că a trăi autentic Înseamnă să transgresezi valorile perisabile În beneficiul celor eterne, supreme (propuse de Dumnezeu). Foarte multe discipline școlare sunt croite pe explicații relative, așa cum se impun ele la un moment dat. Se
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
În practică În cazul disciplinelor vocaționale (artă, sport, deprinderi practice). Ar apărea o problemă doar atunci când religia ar deveni o disciplină de examen sau concurs, dar și În această situație s-ar putea găsi soluții adecvate pentru o diferențiere cantitativă circumstanțială. O recentă investigație realizată În mediul nostru proxim (școli și facultăți ieșene) arată că percepția dinspre beneficiari a orei de religie se Înscrie Într-o notă de aproximativ șapte. Nota acordată nu se referă În nici un fel la calitatea predării
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
căldură pentru o responsabilă și curajoasă dinamică a mersului nostru În viață, nu pentru o instalare definitivă În loc și În timp. Simt că intervalul În care ne mișcăm se poate cumva negocia. De ce admisibilitatea nu ar putea fi Înțeleasă și circumstanțial, conjunctural? De ce să fie decretată definitiv, o singură dată, la un moment dat? De ce să nu cred că poate exista un „mai bine” latent, dincolo de limite? Isaac Sirul spunea undeva că „orice lucru mai Înalt decât altul e ascuns aceluia
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
pusă altfel: care este aportul intelectualilor la bunul mers al acestei instituții și cum se simte prezența lor În cadrul acțiunilor concrete ale Bisericii? Judecând după evenimente și cazuri concrete, vom constata o prezență neuniformă, imprecisă, relativă, sporadică, de multe ori circumstanțială; suntem Încă Într-o perioadă de tatonare, de explorări, de sondări reciproce după o perioadă cu prea puține excepții de ignorare reciprocă, de tensionări montate artificial sau care țin de o dialectică „accidentală” dintre cele două segmente. În mod normal
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
În același timp, Biserica este depozitarul unui capital simbolic pe care lumea noastră Îl pretinde ca niciodată. Societatea actuală, cu toate evoluțiile ei laicizante și desacralizante, are nevoie de un punct nodal, de un fundament valoric ce transcende oricărei „zvârcoliri” circumstanțiale, temporale. Prin ceea ce face, instituția religioasă depășește vremelnicul, reprezentând și lucrând În contul veșniciei. În perimetrul religiosului se pot găsi cele mai adecvate și valide răspunsuri. Răspunsurile Bisericii la astfel de presiuni pot fi polimorfe sau polarizante, deschise sau Închistate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Sunt statisticile citate valide? Sunt precedentele relevante? Vor reacționa liderii străini în maniera anticipată? Cum vor răspunde celelalte popoare? Invazia din Golful Porcilor nu a decurs conform planului, pe de o parte fiindcă CIA a presupus pe baza unei dovezi circumstanțiale și a presupunerilor ideologice că majoritatea populației cubaneze l-ar răsturna pe Castro cu prima ocazie. Câțiva ani mai târziu, America nu a reușit să anticipeze revoluția Iranului deoarece am presupus că un ayatollah radical nu s-ar bucura de
by MADELEINE ALBRIGHT [Corola-publishinghouse/Administrative/999_a_2507]
-
Deci, artiști care au impus cu mare putere creativitatea românească. Eliade spunea despre Apostu "il vient tout droit de néolithique", deci din ce e mai profund în istoria umanității, dincolo de Evul Mediu și de Antichitate. Toate acestea nu în sensul circumstanțial, ci în avantajul profund al ființei românești. Noi nu putem să stăm drepți în fața umanității, cea de astăzi și cea de mâine, dacă nu știm să ne apărăm aceste valori. Am făcut la Putna, de pildă, în 2010, un caiet
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
filocalii, pidalioane, pravile, Viețile Sfinților toate sunt prilejuri de a pune în lucru o extraordinară capacitate de a răstălmăci/rearticula sensul textelor sacre. Concret, eroii lui Stănoiu suspendă lectura instituțională a textelor creștine de autoritate de dragul unei lecturi personale și circumstanțiale, orientată mereu spre legitimarea teologică a unei plăceri trupești. În fond, "monahul e om de rând, deosebindu-se de ceilalți prin port și uneori prin năzuințe" (1962, p. 6). Să reamintim o secvență din Dragoste și smerenie text care conține
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
of Political Thought, Macquarie University, Sidney, 1999. Popper K.R., Societatea deschisă și dușmanii ei, I, Vraja lui Platon, Ed. Humanitas, București, 1993. Încă odată Platon. Jan Patočka și grija față de suflet Mihai Maci În 1967, pornind de la o situație oarecum circumstanțială (e vorba de critica unei mizanscene pe care o consideră inadecvată a piesei lui Sofocle), Jan Patočka scrie unul dintre textele sale cele mai percutante și, în același timp, cele mai izbutite din punct de vedere literar: „Încă o dată Antigona
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
dreptate, întemeiată pe înțelegerea faptului că dreptatea e în ea însăși ceva bun și drept” (p. 115). Însă o atare concepție a dreptății este menită conflictului cu percepția comună - utilitară și convențională (adică ținând exlusiv de un nomos uman și circumstanțial) - a dreptății. Pentru Platon dreptatea ține în primul rând de raportarea omului la datele funciare care îl compun - proiecția exterioară a acestora o reprezintă structura Statului prezentat în Republica. Pentru încă o dată, „conceptul grijii față de suflet conține în sine ceva
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
și angajamentul lor în apărarea colectivității. Condiția gardianului nu constă doar în dimensiunea lui războinică, ci și în educația permanentă căreia îi este supus. Menirea acestei educații nu constă în a-i conferi gardianului o serie de cunoștințe cu valoare circumstanțială, ci în a-i furniza motivația existenței sale la limită: distincția dintre bine și rău. Să mai remarcăm faptul că ceea ce contează pentru gardieni nu e căutarea pură a adevărului - care presupune deliberarea și eroarea (și e apanajul filosofilor) -, ci
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
rândul său, acesta o încredințează Europei medievale. Dar nașterea, ascensiunea și, finalmente, explozia modernității vor schimba datele problemei: acțiunea tinde din ce în ce mai mult să se rezume la sfera obiectivării, iar politica - înțeleasă tot mai mult sub specia scopurilor și a intereselor circumstanțiale - devine ea însăși obiectivarea rațiunii de Stat. Care e, din perspectiva rațiunii de Stat și a lumii tehnice (ca expresii ultime ale obiectivării) locul și rolul filosofului ce se situează sub exigența grijii față de suflet? Un străin - un neîncadrat. Într-
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]