2,562 matches
-
ajunge În București, și despre care nu avem decât amănunte vagi, doi doctori români susținuseră disertații doctorale medicale: Ioan Serafim 4, la Paris, și Teodosie Gheorghiade, la Halle, ambele publicate În 1815, având o evidentă legătură cu molima bucureșteană de ciumă din 1813-1814, de care Honigberger nu avea cum să nu afle. De aceea putem identifica aici o porțiune din interesul său pentru practica curativă antiepidemică, ce avea să se dezvolte major mult mai departe și mult mai târziu 5. Va
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
De aceea putem identifica aici o porțiune din interesul său pentru practica curativă antiepidemică, ce avea să se dezvolte major mult mai departe și mult mai târziu 5. Va afla cu siguranță că există o „gripă asiatică”6 și că „ciuma” e necesar „orientală”, denumire ce apare de altfel În titlul unui tratat medical al doctorului Paul Vasici (1806-1881)1 și reapare la medicul Constantin Vârnav 2. Istoricii medicinei români sau germani s-au aplecat de multă vreme asupra rolului pe
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
primei biografii a lui Honigberger e tocmai cel pe care intenționa să-l redea Eliade În unul din primele sale proiecte dramatice. La București, Vremea anunța În septembrie 1937: „(...) dl Mircea Eliade intenționează să creeze o mare dramă intitulată eventual Ciuma. Acțiunea s-ar petrece În timpul lui Vodă Caragea”, dar prezumtivul autor explica Într-un interviu din 1982 că „(...) de-abia În actul al II-lea ar fi Început teroarea, și ar fi irupt din străfundul credințelor și fanteziei populare scenariile
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
din străfundul credințelor și fanteziei populare scenariile și personajele fabuloase care (În interpretarea mea, nu În realitatea istorică) vor releva Domniței Ralu prăpastia care desparte «moartea filosoficească» de moartea acelora care n-au știut să se apere torcând ritual cămașa ciumei”. Promisiunea acestei fresce din vremea ciumei nu s-a realizat Însă nici când Ionel Perlea i-a propus să scrie libretul unei opere 2. Tânărul farmacist din Brașov abia Împlinise 20 de ani și se hotăra, În circumstanțe care nu
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
scenariile și personajele fabuloase care (În interpretarea mea, nu În realitatea istorică) vor releva Domniței Ralu prăpastia care desparte «moartea filosoficească» de moartea acelora care n-au știut să se apere torcând ritual cămașa ciumei”. Promisiunea acestei fresce din vremea ciumei nu s-a realizat Însă nici când Ionel Perlea i-a propus să scrie libretul unei opere 2. Tânărul farmacist din Brașov abia Împlinise 20 de ani și se hotăra, În circumstanțe care nu mai pot fi documentate astăzi, să
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
modernizare, adică de occidentalizare, iar necesarul de medici, pentru armată sau pentru populația citadină, era considerabil 1. Anatolia, Siria, Liban, Palestina - cu un ocol african, perioada șederii la Cairo și a călătoriei pe Nil (1820-1821), de care se desparte din pricina ciumei - sunt teritorii traversate, cu Împuternicirea guvernatorului de Tohat 2, În 1816-1817. Întors din Africa, va pleca spre Bagdad, ajungând - printr-un concurs de Împrejurări ce transformă fiecare tentativă a sa Într-o breșă succesivă către Asia - la Lahore În 1829
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
iulie 1859, Brașov”3. Prodigalitatea traseelor nu va fi Însă confundată cu aceea a teritoriilor infestate, dimpotrivă. Unele măsuri luate atunci segregau profund chiar și comunitățile limitate din arii bine precizate. Negustorii români fuseseră forțați În timpul altor epidemii - cum e ciuma de la 1795, prin reglementările introduse de Moruzi - să ardă Înaintea prăvăliilor catran și pucioasă sau să le servească mușteriilor cafeaua Întinzându-le-o prin fereastră... „Epidemiile și dominația turcă constituie cele mai mari nefericiri pentru frumoasele tărâmuri ale Europei Orientale
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
dar am Îngropat doar 14, unul a fugit și n-am putut să-l prind”5. Lui Honigberger Îi erau cunoscute astfel de practici: ceva mai Înainte, o femeie Îngropată de vie, bănuită fiind de vrăjitorie și vampirism În vremea ciumei negre, e semnalată Într-o cronică săsească din Brașov 6. Translațiile europene și hegemonia ruseascătc "Translațiile europene și hegemonia rusească" Pe de altă parte, un medic chirurg german rezident În Dorpat, Eduard Eversmann, va scrie bunăoară un opuscul intitulat Reise
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
Gr. Alexandrescu, Heliade-Rădulescu) veneau la băi la Mehadia și așa le contracta articolele pentru Gazeta de Transilvania, „atât prin viu grai, cât și prin corespondență, oricând se putea fără a fi acelea deschise și afumate cu clor sau carbol În contra ciumei”3. Recolta numerelor din foaia ilustrată a lui Asachi, Icoana lumei (1840-1841), Îmbogățește știrile despre Honigberger și fiecare dintre articolele mărunte de interes oriental certifică identificarea și utilizarea tot mai amplă a unei imagini a Asiei: regăsim informații elementare despre
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
deținătorul monedei într-o deplină și definitivă imposibilitate existențială, de raportare corectă la lumea lucrurilor și a obiectelor. Ludwig von Mises spune că "inflația nu cade din ceruri, ea nu este o calamitate naturală sau boală care se răspândește ca ciuma. Inflația este o măsură politică - o măsură politică deliberată, inițiată de persoane care recurg la inflație deoarece consideră că este o alternativă mai puțin rea decât șomajul. Însă adevărul este că pe termen nu prea lung, inflația nu vindecă șomajul
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
I, p. 329. 588 Karl Marx, Friederich Engels, Opere, vol. 16, Editura Politică, București, 1963, Friedrich Engels, Conspect asupra capitalului, vol. I, cap. I, p. 268. 589 Charles Gide a considerat că moneda de hârtie este pentru moral ceea ce este ciuma pentru fizic. Cel mai mare flagel al națiunilor. 590 Folosim ghilimele deoarece în viziunea noastră de azi este evident că folosința monedei de hârtie are uriașe avantaje în comparație cu moneda metalică și că evoluțiile economice din secolul XIX și XX nu
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
Carmen Matei Mușat, Jurnalul unui martor, LCF, 1995, 45; Lovinescu, Unde scurte, V, 30-34; Papahagi, Interpretări, 85-88; Geo Șerban, Blazonul Zaciu, LCF, 1996, 23; Diana Adamek, Transilvania și verile cu polen, TR, 1996, 31-32; Alex. Ștefănescu, Literatura în vreme de ciumă, RL, 1996, 33; Dan C. Mihăilescu, Ardealul hipersenzitiv, „22”, 1996, 349, 350; Ioan Moldovan, Noii ani orwellieni, F, 1996, 10; Al. Săndulescu, Mircea Zaciu și istoria literară, RITL, 1997, 1-2; Al. Săndulescu, Prozatorul Mircea Zaciu, RL, 1997, 34; Borbély, Xenograme
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290682_a_292011]
-
mai ales de pe poziții politicianiste, confundîndu-l În mod deliberat cu șovinismul. În ultima jumătate de veac s-a vorbit, și uneori continuă să se vorbească, despre naționalismul românilor bucovineni, fie ei din nordul sau din sudul Bucovinei, ca despre o ciumă. Se uită prea ușor că doctrina națională a românilor bucovineni Își are rădăcinile În naționalismul revoluționarilor de la 1848, care, așa cum era formulat În publicația Bucovina, pretindea dreptul românilor de a fi ceea ce sînt, . Așa ajung să fie taxați drept naționaliști
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
comună materialiștilor, hedoniștilor și altor mari subversivi din istoria ideilor, această capacitate de a râde de lumea asta așa cum e. Râd numai cei care iau lumea în serios, și tocmai pentru că o iau în serios. Să ne păzim ca de ciumă de filosofii incapabili să râdă... IIItc "III" HIPPARH și „viața cea mai plăcută cu putință”tc "HIPPARH și „viața cea mai plăcută cu putință”" 1 Un discipol atipic. În teorie, filosofii abderitani se disting printr-un anumit număr de trăsături
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
cu dorința de a evita valea plângerii! Dorințele și pulsiunile asaltează trupul: unele țin pur și simplu de abuz, de crimă, precum incestul, paricidul sau infanticidul. Când nu suntem expuși acestor pericole, ne pândesc catastrofele naturale: inundațiile și anii secetoși, ciuma și foametea... În fața acestui tablou sumbru, lucrurile bune par rare și, ceea ce-i mai rău, perisabile, trecătoare. De asemenea, oamenii duc o existență limitată în timp, finalmente foarte scurtă în raport cu eternitatea. De ce să nu transformăm răstimpul petrecut pe această planetă
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
că este vorba de dorințele, instinctele sau pulsiunile individului, scopul este de fiecare dată același: cunoașterea și stăpânirea propriei ființe. Pentru aceasta, el îndeamnă și la o purificare a plăcerilor: de unele trebuie să te îndepărtezi, să fugi ca de ciumă, altele se manifestă exact în acel moment al operației care constă în a te feri de pasiunile nefaste. De unde o dietetică nu a dorințelor, cum se va întâmpla mai târziu la Epicur, ci chiar a plăcerilor. Din negarea anumitor plăceri
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
femeii nu doarme la niciun creștin! Cum ar fi putut un om să se apropie atât de mult de nebunie fără să fie atins de ea? Atins, adică discreditat... Pe acest principiu, săvârșind aceeași aproximație logică, unii conchid că tabloul ciumei din finalul poemului rămas neterminat se datorează unui martor direct, fiindcă este prea bogat în detalii morbide vizibile doar la fața locului. Prea multă precizie, prea multe culori, mirosuri, prea multă minuțiozitate, o prea bună cunoaștere a sufletului omenesc surprins
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
detalii morbide vizibile doar la fața locului. Prea multă precizie, prea multe culori, mirosuri, prea multă minuțiozitate, o prea bună cunoaștere a sufletului omenesc surprins într-un asemenea moment, prea multă înțelepciune pentru un singur om. Deci Lucrețiu a trăit ciuma. Și încă un deci: a și murit de ciumă, în momentul în care scria despre acest subiect. Ansamblul pare coerent. Atâta doar că detaliul lucrețian își are sursa într-o lectură a textelor hipocratice care descriu evoluția ciumei cu luxul
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
precizie, prea multe culori, mirosuri, prea multă minuțiozitate, o prea bună cunoaștere a sufletului omenesc surprins într-un asemenea moment, prea multă înțelepciune pentru un singur om. Deci Lucrețiu a trăit ciuma. Și încă un deci: a și murit de ciumă, în momentul în care scria despre acest subiect. Ansamblul pare coerent. Atâta doar că detaliul lucrețian își are sursa într-o lectură a textelor hipocratice care descriu evoluția ciumei cu luxul de amănunte propriu medicilor care pe atunci erau și
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
a trăit ciuma. Și încă un deci: a și murit de ciumă, în momentul în care scria despre acest subiect. Ansamblul pare coerent. Atâta doar că detaliul lucrețian își are sursa într-o lectură a textelor hipocratice care descriu evoluția ciumei cu luxul de amănunte propriu medicilor care pe atunci erau și legiști, și anatomiști, și epidemiologi... Vrăjit, aflat sub puterea unei femei, nebun de legat, lucid doar pe timpul cât și-a scris poemul, dar chiar și atunci marcat de tarele
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
are proprietăți terapeutice. În vremuri timpurii, tutunul era numit herba panacea, însemnând "iarba vindecă-tot". Unii oameni chiar credeau că fumatul curăță plămânii. Utilizarea tutunului a stârnit de la început controverse; astfel, dacă inițial se credea că are proprietăți terapeutice (remediu împotrive ciumei, rănilor și astmului), cercetările medicale ulterioare au dovedit contrariul. Încă din anul 1761 sunt prezentate cazuri de afecțiuni ale căilor respiratorii cauzate de consumul de tutun, de către medicul englez John Hill, urmând ca, în primele decenii ale secolului XX, tutunul
[Corola-publishinghouse/Science/84967_a_85752]
-
obscuritatea - opusă limpezimii solare - instalată în lumea strâmbă a barului cu pahare verzi și flori artificiale de mătase. Primejdia comprimă timpul, zice poetul, și nu e vorba despre primejdia războiului atomic, de pildă, ci despre dispariția sentimentului moral. Dansul în timpul ciumei nu va fi la D. o aluzie istorică, ci o alarmă a echilibrului dobândit prin încercări existențiale și travaliu îndelungat de scriitor. Abisul peste care se dansează, precum pe puntea Titanicului, este adâncit de geometria universului tehnic, cu recea sa
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286702_a_288031]
-
asta trebuie să dea seama, mai devreme sau mai tarziu, Puterii Luminoase, ca să o numim așa, însă, până atunci, e clar că universul este sub controlul ei absolut, putere de viață și de moarte, pe care și-l exercita prin ciumă sau revoluție, boala sau tortură, înșelătorie sau milă prefăcuta, mistificare sau inchiziție"13. Pentru Dan Oltean 14, Cioran este "absolutul care evoluează". Ar fi o eroare să-l considerăm pe Cioran doar un sceptic sau doar un negativist spune Dan
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Bloomfield, Răzbunarea, București, 1976; Aldous Huxley, Și restul e tăcere, pref. Marian Popa, București, 1977; Saul Bellow, Darul lui Humboldt, pref. Dan Grigorescu, București, 1979, Iarna decanului, București, 1992, Ravelstein, postfață Sorin Antohi, Iași, 2001; Daniel Defoe, Jurnal din anul ciumei, pref. trad., București, 1980; Iris Murdoch, Vlăstarul cuvintelor, București, 1981, Marea, marea, București, 1983, Discipolul, București, 1987; Douglas Reeman, Bătălia din adâncuri, București, 1981; John Cowper Powys, Cercul nebunilor, București, 1982; Lawrence Durrell, Mountolive, București, 1984, Clea, București, 1984; G.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289123_a_290452]
-
ma deceptivă a inadecvării mesajului poeziei la un orizont politic de așteptare: „Dante intră în Siena călare pe un măgar./ În Siena sau altă umbroasă așezare de oameni./ De un an cetatea îl așteaptă./ «Dante ne va salva!» surâd municipalii./ «Ciuma, otrăvitoarele zvonuri, plictisul.../ Dante ne va salva!»/ Mândrii cetățeni ai Sienei, în strai măreț,/ se înfuriară foarte:/ «Acesta nu-i Dante, nu poate fi Dante,/ Aduceți-l pe Dante!»/ Cel de pe măgar se ridică în șa./ Strigă și el după
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289365_a_290694]