6,372 matches
-
membru al campaniei RED. În 2004, Bedingfield și-a arătat interesul pentru actorie și a debutat în jocul video "", unde i-a dat viață caracterului Elizabeth Stark. Bedingfield va avea o apariție în cel de-al șaptelea sezon al serialului comic . În anul 2006, presa a precizat în mod incorect că Natahsa se întâlnea cu Nick Lachey și cu solistul trupei Maroon 5 Adam Levine. Referindu-se la speculațiile din presă ea a declarat:""Adam e adorabil dar nu mă întâlnesc
Natasha Bedingfield () [Corola-website/Science/309562_a_310891]
-
o treime din întreaga sa opera dramaturgică. A făcut și regie de teatru. A condus Televiziunea Română (ianuarie 1993-ianuarie 1994) și Institutul de Cultură din Veneția. Nu a fost niciodată înregimentat într-un partid politic. O biografie mai detaliată, cu nuanțe comice și ironice a lui Paul Everac se găsește în volumul său memorial “Revelionul” apărut în anul 2000. Nu toate piesele lui Paul Everac au fost montate. Iată o listă a pieselor montate de teatrele profesioniste: Articole biografice Paul Everac în
Paul Everac () [Corola-website/Science/298913_a_300242]
-
mai adesea se petrece la Dana acasă, când ea și Mihai fac dragoste. O abordare cu atât mai diferită este cea din "Liceenii în alertă", realizat în 1993 sub regia lui Mircea Plângău, conceput ca film polițist cu nelipsitele accente comice. Scenariul imaginează peripețiile foștilor colegi de liceu, ajunși la vârsta adultă. Romanele alăturate scenariilor pentru seria "Liceenii" (în număr de cinci, inclusiv "Declarație de dragoste") au fost republicate de editura Garamond în 2003.
George Șovu () [Corola-website/Science/298985_a_300314]
-
componentele, în funcție de public. Africanii acorda mare atenția vizualului, iar mișcarea și muzica sunt foarte importante. Prin teatru, mimă, cântece și dansuri se creează un mediu realist care încurajează aprecierea tuturor aspectelor artelor de către un public cât mai numeros. Stilul este comic, recuzita e minimă, iar distribuția mică. Cum se desfasoara interacțiunea cu membrii comunităților cu care lucrezi, mai ales cu copiii? Ce învață și ce c<i>aș</i></b><b><i>tigă din colaborarea cu tine?</i></b> Dacă te
„Comunitățile ar trebui să se ajute reciproc și să se dezvolte împreună” () [Corola-website/Science/295740_a_297069]
-
Vey " de E.L. Jamesbergstein. Parodiind originile fan-fiction ale romanului original "Cincizeci de umbre ale lui Grey", studenții Ivy League MBA au creat "Erotic FinFiction", un blog care conține postări scrise ironic în jargonul de business. Numeroase Internet meme conțin versiuni comice ale coperții cărții "Cincizeci de umbre ale lui Grey". Printre producțiile de teatru cu tentă de parodie se numără "Spank! The Fifty Shades Parody" și "Cuff Me: The Fifty Shades of Grey Musical Parody".
Cincizeci de umbre ale lui Grey () [Corola-website/Science/332118_a_333447]
-
războiului de independență american. Prima carte, "At The Queen's Command", a apărut în noiembrie 2010, următoarea în 2011, iar cea de-a treia ar fi trebuit să apară în 2012, dar se află încă în lucru. La convenția New York Comic din 2012 a fost dezvăluit faptul că Blizzard Entertainment l-a abordat pe Stackpole pentru a scrie un roman în seria lor bazată pe popularul joc de rol cu multiplayer online în masă "World of Warcraft". Romanul, intitulat "Vol’jin
Michael A. Stackpole () [Corola-website/Science/330188_a_331517]
-
Andrei Gorzo (circul, fantoma) dau filmului "„o forță de impact vizual extrem de expresivă”". El a lăudat unele secvențe vizuale în realizarea cărora regizorul s-a inspirat din producții cinematografice de succes; este vorba de tratarea în stil burlesc a incidentelor comice cu echipa agitatorilor de la proiecția filmului de propagandă stalinistă, aerul fellinian degajat de sosirea nocturnă a circului, atmosfera de tip Wajda din scxena năvălirii în casă a soldaților sovietici sau cadrul final cu stafia care se ascunde printre betoanele fabricii
Nunta mută () [Corola-website/Science/321910_a_323239]
-
și delectabil la nivelul actorului și al scenei, amestec de pantomimă, film mut și comedie bufă, însă (...) necreditabil la nivelul ansamblului, din cauza ciocnirii neinspirate a registrelor”". Mihai Fulger a apreciat imaginea lui Vivi Drăgan Vasile și spectacolul alb-negru de „un comic burlesc, chaplinian” al bătăii între activiștii comuniști (în care doar steagul comunist rămâne roșu), considerând "Nunta mută" ca "„un film balcanic onorabil - deopotrivă pitoresc și tragicomic, plin de culoare și de vitalitate”". El critică însă teatralitatea interpretărilor. În ajunul Crăciunului
Nunta mută () [Corola-website/Science/321910_a_323239]
-
anul 1988. Din anul 1987 începe să apară pe scenă ca și cabaretist, ca din 1994 să aibă programul său aparte "Nuhr weiter". El este premiat în 1998 pentru activitatea sa cabaretistică, iar în 2003 i se acordă premiul de comic german. Dieter Nuhr mai apare în diferite emisiuni TV cu teme umoristice ca: "Scheibenwischer, Hüsch und Co., Die Harald Schmidt Show, Quatsch Comedy Club, Genial daneben, Schillerstraße" sau "7 Tage, 7 Köpfe". El se numără în prezent printre cei mai
Dieter Nuhr () [Corola-website/Science/329464_a_330793]
-
făcut să pară că era doar vaporware și a fost prezentat în mod regulat în lista de vaporware pe langă altele. La lansare, jocul a fost criticat și a primit câteva premii, fiind lăudat pentru grafică să, gameplay-ul balansat, valuare comică și pentru folosirea personalităților caracterelor sale într-un joc multiple-player dedicat. Ca si predecesorii săi, "Team Fortress 2" este centrat pe două echipe adverse, care concurează pentru un anumit obiectiv. Aceste echipe, Reliable Excavation & Demolition (RED) și Builders League United
Team Fortress 2 () [Corola-website/Science/316213_a_317542]
-
Chicago Sun Times", Richard Roeper aclamă "300" ca fiind „"Cetățeanul Kane" al nuvelelor grafice transpuse cinematografic”. "300" a mai fost primit cu căldură de site-urile care se axează pe subiecte precum jocurile video și benzile desenate. Mark Cronan de la Comic Book Resources găsește filmul captivant, lăsându-l cu „un sentiment de putere izvorât din participarea ca martor la ceva măreț” iar Todd Gilchrist de la IGN aplaudă viziunea lui Zack Snyder și îl vede drept „un posibil salvator al cinematografiei moderne
300 - Eroii de la Termopile () [Corola-website/Science/320684_a_322013]
-
un actor și regizor român. , cunoscut pe net că "BRomania", este actor și regizor. Un constănțean care a studiat în SUA și a început cu "vine"-uri, s-a mutat pe Facebook, pe Instagram iar acum, cu YouTube face sketchuri comice. BRomania este unul dintre cei mai cunoscuți showmeni ai României. Adevăratul nume al artistului este Matei Dima. Succesul acestuia se datoreaza vine-urilor, sketchurilor, show-urilor de stând up susținute în toată țara, precum și celor de la Sala Palatului. În plus
Matei Dima () [Corola-website/Science/337153_a_338482]
-
Mihail Eminescu, viitorul Luceafăr"". Cât a activat la Craiova, acest ""actor chipeș, distins, elegant, talent nativ, care rupe în orice rol, cu mare simpatie în public (...), mult mai înzestrat decât fratele său Alexandru Vlădicescu "", a interpretat cu mare succes roluri comice, în melodrame, în scenetele lui Vasile Alecsandri. Puținele mărturii documentare din acea perioadă ni-l prezintă ca interpret în opera românească Papelka de K.T. Wagner (în rolul Căpitanului, jucând alături de Maria Teodorini, Costache Serghie) și în Baba Hârca. Portretul actorului
Compania Fanny Tardini-Vlădicescu () [Corola-website/Science/309926_a_311255]
-
prințului moștenitor. În toată Europa se dădeau reprezentații de Crăciun și de Paști, cu caracter sacru, în care figurau, alături de Sfântă Fecioara și de Sfanțul Iosif, îngeri, diavoli, profeți, pastori și diferite figuri alegorice. Mai există un gen de teatru comic foarte practicat, având un bogat repertoriu alcătuit din farse pe teme luate din viața de toate zilele. Este vorba de "sotties", a căror protagoniști erau cei săraci cu duhul. Dar în Portugalia au existat, mult înainte de Gil Vicente, unele forme
Literatura portugheză () [Corola-website/Science/308701_a_310030]
-
portugheze atunci când, în 1836, primește de la guvernul popular septembrist misiunea de a organiza un teatru național. Abandonând tragedia clasică, pe care a cultivat-o în "Catăo", Garret preia de la romantici, prințe alte inovații, folosirea prozei în teatru și amestecul de comic și tragic. A ales ca teme din istoria națională cu un scop clar educativ. În "Um auto de Gil Vicente" se evocă splendoarea curții manueline, în "O Alfageme de Santarém," luptele populare pentru independență în secolul al XVI-lea. Garrett
Literatura portugheză () [Corola-website/Science/308701_a_310030]
-
imbatabilul Moldovan”. "Nea Mărin miliardar" (1979) este o comedie, prima din filmografia lui Nicolaescu (și una din puținele). Imboldul a fost dat de actorul Amza Pellea, care își dorea după o suită de roluri dramatice să interpreteze și un personaj comic. A început pe cont propriu, cu niște scheciuri, care au avut succes și la televiziune, apoi i-a abordat pe Vintilă Corbul și Eugen Burada. I-a prezentat lui Nicolaescu scenariul, care se bazează pe un "qui pro quo". Regizorul
Sergiu Nicolaescu () [Corola-website/Science/303894_a_305223]
-
prințului moștenitor. În toată Europa se dădeau reprezentații de Crăciun și de Paști, cu caracter sacru, în care figurau, alături de Sfântă Fecioara și de Sfanțul Iosif, îngeri, diavoli, profeți, pastori și diferite figuri alegorice. Mai există un gen de teatru comic foarte practicat, având un bogat repertoriu alcătuit din farse pe teme luate din viața de toate zilele. Este vorba de "sotties", a căror protagoniști erau cei săraci cu duhul. Dar în Portugalia au existat, mult înainte de Gil Vicente, unele forme
Gil Vicente () [Corola-website/Science/310071_a_311400]
-
de filmele românești de la data premierei și până la data de 31.12.2007 alcătuită de Centrul Național al Cinematografiei. Recenzile critice ale filmului au fost în majoritate negative, cronicarii de la premieră apreciind filmul drept „o bagatelă” (Florica Ichim), „un interludiu comic” (Călin Căliman) sau „un fel de concurs în care aproape toate secvențele își etalează sărăcia de umor” (Radu Georgescu). Chiar și producătorul Dumitru Fernoagă, directorul Casei de Filme 1, a criticat dur filmul: "„«Nu filmăm să ne amuzăm» sau «cum
Nu filmăm să ne-amuzăm () [Corola-website/Science/328081_a_329410]
-
amuzăm (martie 1975), o comedie amuzantă, deși încearcă să ne convingă - uneori cu aplomb didactic - că umorul este o întreprindere foarte serioasă, cu dedesubturi grave”". Filmul este apreciat drept "„o joacă în creația cineastului, un divertisment estival”", în care evoluează „comici vestiți ai ecranului” precum Toma Caragiu, Jean Constantin, Gheorghe Dinică și... Jean Georgescu și „un «galon» feminin pe cinste” format din Gina Patrichi, Violeta Andrei, Flavia Buref, Aimée Iacobescu, Angela Chiuaru și Angela Stoenescu. Criticul Tudor Caranfil nu a dat
Nu filmăm să ne-amuzăm () [Corola-website/Science/328081_a_329410]
-
aibă relații sexuale de orice fel înainte de căsătorie. Joe a afirmat că „[inelul] reprezintă o promisiune făcută nouă și lui Dumnezeu, că vom fi puri până la căsătorie.” Această decizie de a purta inele de puritate a dus la comentarii din partea comicului Russell Brand la ediția din 2008 a premiilor MTV, cu toate ca vedete că Jordin Sparks, Paris Hilton și Perez Hilton au declarat în urma incidentului că susțin ideea promovată de grupul muzical. A jucat în: Jonas; Jonas L.A; Câmp Rock; Câmp
Joe Jonas () [Corola-website/Science/315107_a_316436]
-
poveste destul de simplă care valorifică "„eternul război cinematografic al sexelor”". Filmul are un aspect de „comandă socială”, fiind o pledoarie indirectă pentru prezentarea absolvenților de facultate la posturile unde au fost repartizați și împotriva căsătoriilor din interes. Lazăr remarcă interpretările comice ale Dragăi Olteanu Matei și a lui Octavian Cotescu, care creează "„un șir de secvențe antologice pentru comedia cinematografică în ansamblul ei”", dar și lipsa entuziasmului tinereții celor doi însurăței. În "„Istoria filmului românesc (1897-2000)”", criticul Călin Căliman explica succesul
Buletin de București () [Corola-website/Science/308358_a_309687]
-
Matei și a lui Octavian Cotescu, care creează "„un șir de secvențe antologice pentru comedia cinematografică în ansamblul ei”", dar și lipsa entuziasmului tinereții celor doi însurăței. În "„Istoria filmului românesc (1897-2000)”", criticul Călin Căliman explica succesul filmului prin scenariul comic al lui Francisc Munteanu, recitalurile fermecătoare oferite de Mircea Diaconu, Catrinel Dumitrescu și Rodica Mandache și intermezzo-urilor cuplului de părinți Draga Olteanu Matei - Octavian Cotescu. Criticul Tudor Caranfil a dat filmului două stele din cinci și a făcut următorul
Buletin de București () [Corola-website/Science/308358_a_309687]
-
le încurcă socotelile. Comedie nostimă în care didacticismul scenaristului Francisc Munteanu e dres cu conotații realiste demne de consemnat. Unul dintre protagoniști este, de altfel, Bucureștiul anilor '80 surprins, în ebuliție, de privirea directorului de imagine Marian Stanciu. Pe lângă bibiluri comice în loc de gag, burlescul scăpat din hățuri al „avocatului” Saizescu și stridențele Dragăi în rol de soacră aprigă sunt, din fericire, dominate de ironia fină a lui Catrinel Dumitrescu. Secv. rapel: nunta în toiul căreia, înainte de a răspunde afirmativ, șoferul întreabă
Buletin de București () [Corola-website/Science/308358_a_309687]
-
de Jean Richepin), care a avut premiera la Opéra-Comique din Paris în 1894 (la 25 de ani după "Ratcliff") dar nici această operă nu s-a bucurat de succes. Printre lucrările lui Cui care au avut succes se numără opera comică "Fiul mandarinei" (care a avut premiera în 1878), opera în trei acte "Prizonierul din Caucaz" (1883), după Pușkin, și opera într-un act "Mademoiselle Fifi" (1903), după Guy de Maupassant. În afară de "Flibustier", alte opere ale lui Cui interpretate în afara Rusiei
Cezar Antonovici Cui () [Corola-website/Science/330185_a_331514]
-
celor onorați prin decrete care se citeau în deschiderea ceremoniei. Dramele erau interpretate de doi actori, exclusiv bărbați, care jucau mai multe roluri, convenția cerând prezența concomitentă în scenă a maximum doi-trei personaje. Fiecare drama, fie ea tragică, satirică sau comică, era reprezentată doar o singură dată, când avea șansă de a câștigă locul I sau de a pierde. În secolul IV i.en., încep dramele celebre din secolul precedent să fie repuse în scenă cu regularitate. Poeții își compuneau dramele
Grecia clasică () [Corola-website/Science/320929_a_322258]