1,447 matches
-
2004 REFLECȚII (CL) Mai mult vrând decât nevrând, Gândul se așază-n rând Cu cei ce citesc și scriu, Și spun scurt: „Nimic nu știu!” 20 februarie 2004 CÂT FI-VA-N LUME VIN COTNAR D-lui acad.Valeriu D. Cotea Sub clinchet de pahare pline Cu-aroma perlei de Cotnar, Noi mulțumim cum se cuvine Aceluia ce-a scris cu har. O carte ce străbate timpul, Încununată de virtuți, Căci vinul de Cotnar e-Olimpul, Olimp prin anii străbătuți. Azi
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
din Cotnar. Și vor mai scrie înainte Ce este extraordiar; Va fi o ploaie de cuvinte Cât fi-va-n lume vin Cotnar. Azi mulțumim cum se cuvine Celui ce-n slove-i grădinar, Și-i spunem cu pahare pline: Cotea e perla de Cotnar. 23 februarie 2004 COTEA-PERLA DE COTNAR D-lui acad.Valeriu D. Cotea Am ajuns printre elite Invitat pentru un ceas (Frunți boltite și călite, Toate-n drumul spre Parnas). Eu? Un punct mărunt pe filă După
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
Cât fi-va-n lume vin Cotnar. Azi mulțumim cum se cuvine Celui ce-n slove-i grădinar, Și-i spunem cu pahare pline: Cotea e perla de Cotnar. 23 februarie 2004 COTEA-PERLA DE COTNAR D-lui acad.Valeriu D. Cotea Am ajuns printre elite Invitat pentru un ceas (Frunți boltite și călite, Toate-n drumul spre Parnas). Eu? Un punct mărunt pe filă După splendide idei, De nevoie, nu de silă, Ca piperul în mujdei, Ori o virgulă ce-i
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
lighean roșu de plastic și o pătură albastră, soldățească. Parcurgea atunci, în înserat, Strada Mare (încă Republicii în acele zile epopeice ale Revoluției de la Județeană, ulterior denumită Calea Regală). Ieșea de pe Afinului, traversa Scorțarului, colț cu Caporal Târtănel Laurențiu, o cotea pe Dumbrăveanca. În dreptul Farmaciei nr. 12 (transformată mai târziu de Eminescu, nepotul dinspre verișoara Gondolina, de la Șoptireanca, a lui Cangurașu Brandabrulea, în Casa de amanet și schimb valutar „Gincarla Y Monei“), la intersecția cu Strada Mare, îl aștepta prozatorul Burtăncureanu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Bisericii Sfanțul Mihail, Dinspre magazinele înșiruite pe margine rèsunè, când se deschid ușile de sticlè, frânturi de colinzi, traversèm din nou prin fața Hotelului Continental și, dând colțul Librèriei Universitèții, fèrè sè ne vorbim, ne îndreptèm înspre perimetrul ocupat de Universitate, cotim pe lângè cinematograful Artă, ne înțelegem din priviri asupra traseului, apoi, prin spatele Universitèții, ne amestecèm printre studenții care ies de la cursuri și ieșim în fațè la arhivele naționale, Trecem prin fața Bibliotecii Academiei, aruncèm o privire înspre zidurile masive și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
arhivele naționale, Trecem prin fața Bibliotecii Academiei, aruncèm o privire înspre zidurile masive și austere ale Bisericii Reformate, sfanțul Gheorghe, netulburat de glasurile elevilor care rèzbat dinspre curtea liceului alèturat, se luptè în zale noi, de zèpadè, cu balaurul, dar noi cotim la dreapta, dând colțul bibliotecii Academiei și o luèm înainte, Ea mè previne zâmbind cè vom trece pe lângè vechiul ei liceu, toți anii de școalè i-a petrecut acolo, atât primii opt ani de școalè generalè, cât și ultimii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
ei copii obraznici. Băieții se sperie destul de tare, încât se potolesc și, cuminți, se sfătuiesc în șoaptă. Și eu mă tem de Charlotte, așa că mă abțin să mă mai plâng de Finn, care mă strivește de fiecare dată când Roverul cotește brusc. Ne simțim atât de ușurați când ajungem la destinație, că sărim ca greierii din mașină; imediat ne dăm seama că nu am chibzuit câtuși de puțin cum să procedăm. Să intrăm toți odată? întreabă Ben. — Să nu-l intimidăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
gri, iar farurile aprinse îl făceau în lumina apusului să semene mai mult a tren decât a camion. Ce mama naibii? îngăimă celălalt elev mai mult pentru el însuși decât pentru colegul său. "Ce mama naibii?" într-adevăr! Imensa mașină coti când ajunsese la colțul liceului și acum era pe jumătate intrată în aleea lată a curții interioare. Cei doi care trebuiau să păzească poarta erau încremeniți de frică. Camionul era înalt și atingea cu ușurință etajul unu al colegiului și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Dave. — OK. Să faci exact ce îți spun eu. Cercetătorii se plimbau deseori cu cimpanzeii mai blânzi, uneori ținându-i de mână. Henry merse cu Dave pe coridorul de antrenament, deplasându-se cu un pas calm și ignorând camerele video. Cotiră pe coridorul principal și se îndreptară spre ușa de ieșire. Își trecu cardul de acces prin fanta ușii interioare, îl lăsă pe Dave să treacă și deschise ușa exterioară. Așa cum se aștepta, nu se auzi nici o alarmă. Facilitatea din Lambertville
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
ucis! Și știa că era adevărat. O Toyota Highlander albă, cu bara din față îndoită, trase lângă trotuar. O văzu pe Amy stând în mașină. — Jamie? Să mergem, spuse Alex. — În sfârșit! Băiatul porni spre apartamentul lor, dar ea îl coti în altă direcție. — Unde mergem? Facem o mică excursie, zise ea. — Unde? Jamie era suspicios. — Nu vreau nici o excursie. — O să-ți cumpăr un PSP, zise ea, fără să ezite. De un an refuza cu înverșunare să-i cumpere unul dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Bang! Le soleil c’est beau. Bang! Le soleil c’est beau. Bang! — Gerard ... — Les femmes au volant c’est la lâcheté personifié, spuse pasărea și scoase un huruit. Pourquoi elle ne dépasse pas? . . . Oh, ouì, merde, des travaux. Șoferița coti, în sfârșit, în dreapta, dar luă curba atât de încet, încât Stan fu nevoit să frâneze puțin, când trecu pe lângă ea. — Il ne faut jamais freiner . . . Comme disait le vieux père Bugatti, les voitures sont faites pour rouler, pas pour s
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
retezată, cu douăsprezece cartușe. Nu asta ar fi ales ea, dar era bună, pentru moment. Avea să facă rost de cartușe mai târziu. Se întoarse în mașină. — Pentru ce e arma? întrebă Jamie. — Pentru orice eventualitate, zise ea. Porni mașina, cotind pe Camino Real. Îl văzu prin oglinda retrovizoare pe puști întorcându-se în lobby, cu o față nedumerită. — Vreau să mă uit la televizor, spuse Jamie. — Nu astă seară, zise ea. În seara asta vom avea o aventură. — Ce fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Trecuseră săptămâni întregi de când îi tăiaseră ultima dată aripile, acesta era motivul. Putea să zboare! Se înălță mult deasupra pământului și descoperi că putea să planeze. Nu prea mult. Animalele mirositoare erau mult sub el, urlând în sus, dar Gerard coti spre vest, urmând drumul pe care plecase Stan. Se îndepărta de răsărit, mergând spre întuneric. Cu mirosul lui puternic simți aromă de mâncare și zbură în direcția ei. Capitolul 78 Alex Burnet dormise pe scaunul din față al mașinii, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
El nu se repezise să împiedice asta, fiul lui plângea și se agăța de mama lui, iar Dave dăduse drumul urechii cuiva pe peluză. Mama celuilalt copil se ridica în picioare, strigând după poliție, dar Hummer-ul plecase, coborâse pe stradă, cotise după colț și dispăruse. Se simțea slab și vlăguit, ca și cum el ar fi făcut ceva rău, și se simțea stânjenit să se afle lângă prietena lui Lynn, așa că intră în casă și se așeză la computer. Chiar acolo se aflase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Dave. Ecranul se goli. Așteptă o clipă. Privi harta în timp ce era trasată. Acum apăreau niște drumuri care duceau spre nordul orașului, în zona Torrey Pines. Punctul albastru se mișca. Nord, Torrey Pines Road, ENE, 91km/oră. În timp ce privea ecranul, punctul coti pe Gaylord Road, îndreptându-se spre interiorul continentului. Senzorul lui Dave era în Hummer. Fie îi ieșise din pantof, fie oamenii aceia îi luaseră pantoful. Dar senzorul era acolo și funcționa. — Jamie, du-te și adu-o pe Alex, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
continuă să se uite la ecran. Punctul albastru se deplasă spre nord, apoi spre est. Apoi, iar spre nord. Și, în cele din urmă, din nou spre est, trecând prin Rancho Santa Fe și întorcându-se în deșert. După care coti pe Highland Drive. — OK, zise el. Știu unde se duc. Solana Canyon. — Ce e acolo? — O stațiune climaterică. Foarte mare. Foarte scumpă. — Cu doctori? — Sunt sigur. Fac chiar și operații chirurgicale. Cred că liftinguri faciale, liposucțiuni, chestii de genul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
avea intenția să o folosească. Nu știa dacă bărbosul era înarmat, dar era foarte probabil. — De la facultatea de drept, spuse ea, râzând Dave mergea la câțiva pași în spatele lor. Henry se întoarse spre el și zise: — Ține pasul, Dave. — OK ... Cotiră după un colț, trecând pe sub o arcadă și intrară într-o altă grădină închisă. Aerul era rece aici, iar cărarea era umbrită. Pe lângă cărare curgea un pârâiaș. Auziră o voce spunând: — Sal’tare din parcare, gașcă. Henry ridică privirea. — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Hai, la treabă! Am început noi să le aranjăm cât mai frumos, dar mai ales cât mai încet, că nu de alta, dar iar rămâneam fără sarcini de îndeplinit. Cam obosiți de atâta muncă sub soarele dogoritor de iulie, am cotit-o ușurel către halele în care erau depozitate grămezi de legume până aproape de tavan, căutând un loc umbros unde să ne mai hodinim o țâră. Am găsit locul potrivit după o stivă de castraveți și eram gata-gata să ne așezăm
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
oglindește în picăturile de rouă, am pornit cu prietenul Ion Balan, cu șevaletele sub braț și nesațul de spațiu în suflet, în căutarea unui loc de unde să surprindem frumusețea și trăinicia peisajului din partea locului. După câteva momente de nehotărâre, am cotit-o pe o cărăruie se se ițea de lângă un ogor cu porumb și în spatele căruia se zăreau vîrfurile unor căpițe de fîn. Am urcat ceva mai sus și fără a ne sfătui, ne-am oprit aproape instantaneu amândoi în același
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
ne Îndreptăm cu toții spre scări, pe care le folosesc mereu ca alternativă la mersul la sală. Plus că, din fericire, marketingul e la etajul Întâi. Tocmai am ajuns pe palier, când Jane țipă: — Uite ! O, Doamne ! El e ! Pe stradă cotește, cu un tors egal, maiestuos, o limuzină care oprește exact În fața ușilor de sticlă de la intrare. Nu-nțeleg deloc ce e cu mașinile astea. Sunt atât de strălucitoare și de lustruite, de parcă ar fi făcute din cu totul alte metale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
dacă se poate. Mă trage mai spre ușă, departe de mulțime, iar eu Îl urmez, ușor agasată. N-am mai vorbit aproape deloc cu Connor din ziua cu interviul TV al lui Jack. Asta poate din cauză că, ori de câte ori Îl zăream, o coteam repede În altă direcție. — Da ? spun, Întorcându-mă spre el. Despre ce anume ? — Emma. Connor Își drege glasul, de parcă s-ar pregăti să-mi țină un discurs oficial. Am sentimentul că n-ai fost Întotdeauna... extrem de sinceră cu mine, atunci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
felul său Înțelese necazul șoferului și se oferi să-i Împrumute lampionul său vechi zicându-i: Las’ că-l aduci ’neta până poimâne, caii mei știu drumul și pe Întuneric! Șoferul depăși, mai spuse ca pentru el un „Idiotul!” și coti spre stânga, reduse viteza și Înaintă prin pădure prin spatele cantonului lui Ghiță Zota, pădurarul care nu prea Înțelegea de ce inginerul silvic, șeful său direct l-a invitat cam forțat să vină la Vaslui la o mică petrecere intimă, zicându
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
fi îngrozit, dar acum de-abia aștept să încep, să pornesc într-o nouă călătorie, de data asta alături de persoanele pe care le iubesc și care mă iubesc. Și tot mergem. Prin Hammersmith Broadway până la Sheperd’s Bush, pe lângă Westway. Cotim și mergem mai departe, și ajungem la Maida Vale, prin Kilburn, la apartamentul Geraldinei din West Hampstead. Mă uit în jurul meu, și văd că Londra miroase urât, și e murdară, și oamenii arată, mai mult decât orice, puțin obosiți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
mi se pare potrivit să mai discutăm despre asta. Ajunseseră deja în piațeta din fața primăriei. Cu coada ochiului, Cristi urmări siluetele lor reflectate în ferestrele întunecate ale restaurantului unde cinaseră mai devreme, acum închis. De acolo, traversară peste scuar și cotiră spre casa lui Simion Pop. Trecând pe sub un felinar de pe stradă, își privi ceasul de la mână. Acele fosforescente arătau o jumătate de oră după miezul nopții. Imposibil, își aminte că ultima dată se uitase la ceas când trecuseră prima oară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
trecuse o linie de demarcație dincolo de care primejdia nevăzută nu-l mai putea atinge. Fără să-i scadă vigilența se mai relaxă puțin. Peste puțin timp se afla la capătul de jos al răriturii, acolo unde ar fi trebuit să cotească din nou la dreapta. Stătu puțin pe gânduri, oscilând înainte să ia o decizie. Era conștient că ar fi trebuit să meargă pe același drum pe care venise dar nu știa dacă ar fi fost în stare să reintre apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]