3,004 matches
-
devastat, declasat și grotesc al înfruntării sentimentale dintre două amante conturate după o schemă romantic-maniheistă: de o parte, Ana Ulmu, „femeia fatală” a decadenților, brunetă, enigmatică și fascinantă; de cealaltă, Laura Feraru, blonda angelică și hipersensibilă, țintuită la pat, ca eroinele lui Poe, de capriciile unei boli nervoase necunoscute. Asemenea lui Dorian Gray, Lucu Silion se prăbușește brusc, finalul romanului, previzibil și tranșant până la proiecția în epură, prilejuindu-i lui V. distanțarea ironică de rețetă într-o șarjă caricaturală, amintind de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290575_a_291904]
-
pe Hagi Tudose, Gobsek, Goriot și Grandet, trăiește cu spaima de a nu fi jefuit, pare ciudat prin contrastul dintre aspectul exterior (ținuta vestimentară ridicolă) și duioșia paternă față de Otilia. Autorul încearcă să-i fixeze Otiliei Mărculescu identitatea: "Otilia este eroina mea lirică, proiecția mea în afară, o imagine lunară și feminină". Ea întruchipează eternul feminin, un amestec de copilărie și maturitate, aducând în prim-plan problema existențialistă. Stănică Rațiu se înscrie în galeria ariviștilor Dinu Păturică, Lică Trubadurul și Gore
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
modalități narative proprii romanului modern: comportamentismul și pluriperspectivismul, adică oglindirea poliedrică a individualității Otiliei în conștiința celorlalte personaje (Gabriela Dinu). Prin modalitatea comportamentistă se remarcă o viziune "din afară", naratorul consemnând fapte, gesturi, comportament, replici, fără să pătrundă în conștiința eroinei. Personalitatea în formare a Otiliei se răsfrânge în conștiința celorlalte personaje. Prin natura sa sufletească, morală, Otilia este incompatibilă cu un mediu familial distructiv. Felix este derutat de natura contradictorie, enigmatică, a acesteia: când momente de certitudine a iubirii, când
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Bazil Șerban, considerat "un metec la Paris. Tatăl ei o iubește considerând-o un copil răsfățat, dar o va admonesta când află că i-a cedat lui Andrei. Un moment Ioana vede în acesta ființa iubită, tiparul ei de identitate. Eroina "are un zâmbet sever de dispreț", este "mândră, îndurerată", apoi "autoritară", "cu o mândrie de floare albă". Intrervine în dialogul lui Andrei cu Matei: "Tată, omul acesta vrea să-ți spună un lucru foarte simplu: că sunt nevasta lui". Pentru
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
mândră, îndurerată", apoi "autoritară", "cu o mândrie de floare albă". Intrervine în dialogul lui Andrei cu Matei: "Tată, omul acesta vrea să-ți spună un lucru foarte simplu: că sunt nevasta lui". Pentru puțin timp, Andrei este eroul așteptat, dar eroina văzând ezitările bibliotecarului redevine lucidă și inflexibilă, iar comunicarea dintre cei doi devine imposibilă. După gestul lui Andrei de a se împușca, Ioana rămâne "împietrită", "năucită", "nu pricepe nimic". Ioana nu era tipul de femeie mondenă, disprețuia balurile și avea
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Nechifor Lipan călare, cu spatele întors către ea, trecând spre asfințit o revărsare de ape". Motivul principal al romanului este călătoria dincolo de mormânt: "Dac-a intrat el pe celălalt țărm, oi intra și eu după dânsul". Vitoria Lipan este o eroină tragică, fiind asemănată cu Antigona ce înfruntă pe Creon (Perpessicius). Ea este voluntară, face un act de justiție, este "un Hamlet feminin"; are demnitate, caracter, inteligență, posedă atributele eroului homeric. Există o civilizație astrală în universul romanesc, unde faptele umane
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
pune pe fugă), suferă din cauza Margăi, care la început îl privea "uimită, parcă vedea o sălbăticiune rară". Fata îl tulbură, îl obsedează, sentimentele sunt mai presus de orice și după moartea acesteia rămase răpus de durere. Marga este frumoasa țigancă, eroina povestirii Fântâna dintre plopi, "o fetișcană de optsprezece ani", "cu fustă roșă". Portretul fizic: E vie, plină de viață, cu "trupul curat și frumos rotunjit", pe care i-l văzuse Neculai Isac în apă, cu "obrazul copilăresc", cu "nasul arcuit
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
că deasupra datoriei și a iubirii se află forța destinului și voința lui Dumnezeu. Cei doi se vor iubi indiferent de zbuciumul interior, se vor căsători în secret, vor pleca la Viena și după o vreme cuplul se întoarce acasă. Eroina are trăsături comune cu mama sa: "Persida are stofa Marei, încăpățânarea ei de om care, când își pune în gând o afacere, nu se oprește până nu o duce la bun sfârșit" (N. Manolescu). BIBLIOGRAFIE: Călinescu, G., Istoria literaturii române
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
atunci retroversia servește de obicei drept compensație pentru o omisiune din povestire. Se întîmplă astfel pentru că informațiile nu erau încă complete. Spre exemplu, există posibilitatea unei omisiuni în succesiunea cronologică. Cînd ni se spune, într-un capitol al romanului, că eroina este însărcinată, iar la începutul capitolului următor ne regăsim în camera copilului, deja locuită, informația despre nașterea propriu-zisă lipsește. În romanele victoriene, o astfel de omisiune în fluxul informațiilor, o elipsă de acest gen de obicei nu e completată, de dragul
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
deja cum se va sfîrși. Un alt tip de suspans, sau mai degrabă o tensiune care ține cititorul atent, îi poate totuși lua locul, adăugînd întrebări precum: "Cum de s-a întîmplat așa ceva?" cu variante precum: "Cum a putut eroul (eroina) să fie atît de prost (proastă)?" sau "Cum a putut permite societatea să se întîmple un asemenea lucru?" ș.a.m.d., conform direcției în care convențiile genului conduc cititorul. Dar așa-numitele texte "la persoana întîi" sînt cele mai potrivite
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
prea lent, în decursul timpului s-a dezvoltat tendința de a respinge modelul stereotip. Am văzut deja că în Doamna Bovary scenele prezintă frecvent un eveniment in extenso, ca un exemplu pentru o serie întreagă de evenimente. În fiecare joi eroina mergea la Rouen să-și viziteze iubitul: urmează o scenă lungă, în care vizita este prezentată în detaliu. Efectul acestei tehnici este să estompeze noutatea evenimentului, să arate că rutina zilnică s-a reinstaurat încă o dată în viața Emmei, exact
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
asemenea ursuleț așteptarea noastră că o va ucide crește, ca să dispară îndată ce poliția pătrunde în casă pentru a-l prinde. Mai apoi, cînd avionul scăpat de sub control se apropie de Los Angeles, ucigașul, care semănase panică la bord, îi dă eroinei Terry Halloran (Lauren Holly) un ursuleț de pluș. Știm, acum, că ne-am apropiat de momentul culminant și că se pregătește confruntarea finală. Pe Terry o poate salva doar statutul ei de eroină, competența de a-l contracara pe ucigașul
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
care semănase panică la bord, îi dă eroinei Terry Halloran (Lauren Holly) un ursuleț de pluș. Știm, acum, că ne-am apropiat de momentul culminant și că se pregătește confruntarea finală. Pe Terry o poate salva doar statutul ei de eroină, competența de a-l contracara pe ucigașul monstruos. Într-adevăr, această repetiție este un instrument retoric eficace pentru producerea suspansului, mai degrabă decît pentru diminuarea sa. Construcția conținutului Cînd un personaj apare pentru prima dată, nu știm încă multe despre
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
adversarii, dar nu-i înfrînge. Antieroul cu greu se distinge prin funcție, pentru că este pasiv; totuși, se îndeplinesc celelalte patru criterii. Problematica eroului are relevanță ideologică doar datorită conotațiilor conceptului în sine. În marea majoritate a narațiunilor este evident că eroinele manifestă trăsături diferite de cele ale eroilor, iar eroii negri de ce albi. Suspiciunea cum că alegerea unui erou și a trăsăturilor atribuite lui trădează o poziție ideologică este un motiv pentru a nu ignora această problematică, ci mai degrabă constituie
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
în mod diferit, în funcție de diferiții focalizatori. Modul în care cititorului îi sînt sugerate aceste interpretări diferite depinde de mediu, dar principiul producerii sensului este același atît în artele vizuale, cît și în cele ale cuvîntului. În Doamna Bovary, culoarea ochilor eroinei variază, ei sînt pe rînd cețoși, negri, albaștri și căprui, în funcție de focalizatorul prin care cititorul o privește. Cuvintele cu care sînt redate aceste descrieri incompatibile nu dezvăluie diferența între focalizatori. Poate că Flaubert a fost pur și simplu indiferent sau
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
texte cu care te întîlnești în mod obișnuit, pentru simplul fapt că ceea ce pare "normal" unui cititor nu trebuie să pară la fel și celorlalți. Să luăm ca exemplu conversația din Principesa de Cleves a Doamnei de Lafayette, în care eroina (fapt nemaiauzit! și implauzibil!) îi mărturisește soțului ei că iubește pe altcineva; o confesiune de tipul acesta nu ar reuși să mai surprindă nici un cititor din zilele noastre. "Și care-i problema?" ar putea fi răspunsul oricărui cititor insensibil la
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
actanții sînt reprezentați în fiecare fabulă: fără actanți nu există relații, fără relații nu există proces, fără proces nu există fabulă. Însă numărul actorilor este nelimitat. Se poate întîmpla ca într-o fabulă să întîlnim doar un singur actor, o eroină care, de pildă, e în război cu sine, cu propriile pasiuni, cu propria nebunie ș.a.m.d. Pe de altă parte, este de asemenea posibil ca un mare număr de actori, mulțimi întregi, armate ori grupuri universitare, să se constituie
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
cartea despre cartea preferată, aici se ascunde fascinația fiecărui "popas" asupra oricărui text slavician ales. Limbajul e de o simplitate desăvârșită de unde și ușurința cu care cititorul va reține ideile prezentate. Un exemplu în acest sens ni-l oferă portretele eroinelor din romanul Mara: "Mara e asemeni arborelui vieții, e viața însăși, pătimașă, puternică, rea, lacomă, generoasă, vorace și darnică; animată de tensiunile cele mai obscure, dar și îndrumată de elanurile cele mai nobile; neiertătoare, aspră, severă și blândă. Aici nimic
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
niște negustori. Acest lucru devine și mai evident în Mara unde scriitorul înfățișează o lume care e tot mai puțin țărănească, dacă o raportăm la satul românesc de la sud de munți, și tot mai aproape de târgul central-european, burghez și cosmopolit. Eroina romanului care a dat pe drept numele ei acestuia nu mai e o țărancă umblând cu oile ca Vitoria Lipan, ci "prima femeie capitalist din literatura noastră, o bussinesswoman care strânge bani din arenda podului, din vânzarea de lemne sau
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
pană subțirică. Narator și personaje susțin același lucru. Aceasta e Ana: atât de "norocoasă" (cum o vedea bătrâna) de a avea... atâtea! Cât despre ce este Ana, cititorul mai are de așteptat ca să afle. Din păcate, primul gest "independent" al eroinei este acela de a se mira de Lică. Având în vedere această stranie coincidență (manifestarea libertății și întâlnirea cu Lică) înțelegem cum s-a născut interpretarea critică de mai jos: "Ana își presimte o vocație a marii pasiuni, a aceleia
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
în vedere această stranie coincidență (manifestarea libertății și întâlnirea cu Lică) înțelegem cum s-a născut interpretarea critică de mai jos: "Ana își presimte o vocație a marii pasiuni, a aceleia care angajează integral ființa și o mistuie. "Înțelepciunea", "cumințenia" eroinei nu e decât un gen de refulare purcezând din buna cuviință nativă, sau mai curând somnul daimonului din ea. [...] (La apariția lui Lică)opțiunea ei, marea opțiune a vieții Anei, se realizează, năpraznic. [...] Opțiunea Anei era definitivă, absolută, mergând spre
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
de "patetism" scena fiind totodată un "exemplu sugestiv despre măiestria cu care Slavici știe să atace momentele psihologice majore"89 este Ana. Teza de doctorat a lui George Marinescu din 1928 dedicată nuvelei românești are meritul de a vedea în eroină dincolo de inocență și simplitate, feminitatea, iar în Moara cu noroc, într-o vreme vitregă pentru creația slaviciană, o capodoperă, "cea mai puternică și bogată nuvelă tragică din literatura noastră"90. Tot acestui critic i se datorează o observație de finețe
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
dezvăluit niciodată pe deplin individualitatea. Îndrăgostit doar de femeia-Ana, bărbatul capotează în fața încercărilor pe care i le pune în față viața. Observăm însă faptul că nuvela scoate la iveală, după scena memorabilă a jocului cu câinele, și disfuncționalitățile din comportamentul eroinei. Pentru a trăi în chip armonios, soții trebuie să se străduiască să păstreze buna înțelegere în viața lor și pentru asta trebuie adeseori să se jertfească unul pentru celălalt. Femeia, în mod special, trebuie să dea dovadă de răbdare, bunătate
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
cântăreț de strană, și, așa, mergând la biserică, ea (n.a. bătrâna) se ducea parcă să-l vadă pe el. Ceea ce ne uimește e modalitatea "măiastră" în care femeia o pune în practică. Nouă capitole conțin intervențiile în firul narativ ale eroinei. Unele directe, altele indirecte, ele construiesc același portret: al unei femei deschise spre celălalt, atentă să asculte, să înțeleagă, să ajute, să spună adevărul. (E celebră în acest sens scena în care bătrâna vorbește lui Lică despre cei trei porcari
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
ce e năcazul. Dar până atunci mai rabdă, Harap Alb, căci cu răbdarea îi frigi pielea... (Povestea lui Harap-Alb). Dincolo de tonul șugubăț, și aici se ascunde aceeași preocupare pentru celălalt, aceeași înțelegere, aceeași căldură. Sfătoșenia e mai accentuată în cazul eroinei lui Creangă. Aceasta se datorează faptului că ea vorbește mai puțin în numele său și mai mult în numele lui Dumnezeu pe care-l reprezintă și care i-a dat o misiune ce trebuie dusă la bun sfârșit: Cel-de-sus varsă darul său
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]