1,502 matches
-
persoane, dar nici una nu părea să fie interesată de noi doi În mod special. — Mă Îndoiesc că o să-l remarci, nu dacă e bun la ce face. — Crezi că e vorba de Gestapo? mă Întrebă ea. — Nu sunt ei singura haită de câini din oraș, dar cred că dacă aș paria că sunt ei, aș câștiga. Ei știu de interesul meu În acest caz și Îi cred În stare să mă lase pe mine să fac o parte din munca lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
la Alex și l-am rugat să afle dacă Gestapoul nu o arestase cumva. Părea cea mai logică explicație. Când lipsește un miel din turmă, nu e nevoie să pleci În căutarea tigrului dacă locuiești pe același munte cu o haită de lupi. Bruno Îmi promise să se intereseze, dar știam că putea dura și câteva zile până afla ceva. Am stat, totuși, să lâncezesc În apartament tot restul dimineții, În speranța că Bruno, sau chiar Inge, ar putea să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
a Întunecat peisajul și pedepsele. „Aici binele și răul se suspendă sunt identice/ Aici fiecare poartă În cârcă Întreaga umanitate/ iar efortul său/ stă nerăsplătit./ Aici moartea Își dă poalele peste cap/ aici bolile ca niște cățelandri vesel zburdă În haită/ aici durerea/ singurătatea/ deznădejdea cea mai adâncă/ rod temeliile dorinței de a fi” (Locul). Localizarea nu limitează Însă. Este doar reperul inițial al decolării poetice spre nelimitat și esențial. Aici - adică locul și timpul biografiei - Înseamnă nu mai puțin nicăieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
poporului german.” Intervenea aici o figură tutelară „eliberării de matcă”: preotul protestant și profesor de religie. Un pedagog temerar, care condamnase deschis, În clasă, „trufia nemților”. Hulit, șicanat, batjocorit de elevi, „cu tot sadismul de care era În stare o haită de mici monștri. Orele de clasă trebuiau să fi fost pentru el un adevărat iad - cum erau și pentru mine, căci Îl iubeam, sufeream cu el și eram laș - nu Îndrăzneam să-l apăr deschis”. Elevul Îl zărește, după război
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
unui narator anonim evită persoana Întâi, exprimându-se indirect, prin ceea ce se vede, se istorisește și se inventă, ca și prin tipul relatării. Este, spunea autorul, ca și cum ar fi folosit ca laitmotiv povestirea lui Jack London În care lupta dintre haita de lupi și elan (cerbul nordic) este reconstituită doar prin urmele pe zăpadă ale etapelor Înfruntării. Povestitorul se separă de poveste, În finalul acesteia, prin moarte. După comoția care, brusc, Îl năruie, popasul său oniric, În biserică, nu este decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
deoadată, că filmele antijaponeze primesc finanțare și sunt produse, ele devenind mari succese. Încep să i se ofere roluri. Mai întâi filmul Sânge pe Muntele Lupului. E distribuită în rolul nevestei unui soldat. Pe ecran, se luptă singură cu o haită de lupi. Femeia vulnerabilă, dar curajoasă, care se luptă fără să știe dacă va câștiga. Luptă, știind că s-ar putea să fie mâncată înainte de a apuca să dea lovitura următoare. O poveste despre o femeie simplă, e de asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
într-un moment când Sydney insista că era ora 8.00 p.m., își dădu seama că toată chestia cu invitația ar fi putut fi o capcană. Privi spre marea pestriță a fețelor zâmbitoare, curioase, ale unei specii care vâna în haită. Nu suporta să-și citească discursurile. De obicei dezvolta niște notițe, dând reprezentații fluente, efervescente. Dar în seara aceea, când se abătu de la însemnări, îl apucă vertijul. Era cățărat pe o stâncă înaltă, peste care se revărsau șuvoaie de apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
totul, ca și cum am fi noii indieni Pawnee. —Consorțiu? Ridicase pe farfurie piramide din tofu. Știa la cine se referise, fără să fie nevoie ca el să-i spună. Iar el știa întrebarea ei, înainte ca ea s-o formuleze. —O haită de afaceriști învârtiți de prin partea locului. Nu cumva știi din întâmplare...? N-ai auzit nimic de chestia asta? O cercetă, cu o expresie nesigură pe chip. Karsh. — Nimic. Ar fi trebuit să aud? El ridică din umeri și clătină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
iar el s-a trezit Într-un morman de carne și mațe de cal, ținându-și vioara deasupra capului, Încercând să scape din grămada aia caldă și grețoasă de hoituri, Înălțându-se ca un pom viu deasupra cailor sfârtecați, În timp ce haita devora flămândă caii regimentului, și dacă se mai auzea vreun nechezat, el era acoperit de trosnetul oaselor și al pieilor În fălcile de fier ale lupilor care lăsau În urmă iarba strivită și umedă, plină de bale și de sânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și de sânge. „Ce dracu’ ne-o trăbuit războiul ăsta?” Și plângea cu lacrimi mari: „Doamne, sunt viu, minune, sunt viu, Doamne!” și era februarie când a intrat În casă plin de spaimă, venind de la o nuntă, lăsând În prag haita flămânzită, căreia Îi cântase tot drumul prin păduri și peste dealuri de frica morții toate cântecele pe care le-a știut el și poate câte altele pe care nu le-o fi știut. „Miroși a sânge de cal”, i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
s-au Încălzit tălpile. Dacă ți-ar da cineva brânci În sobă? Te gândești imediat cum l-au chinuit pe Lazăr de la Rusca. De Dan Deșliu. Știi poezia pe dinafară. Ard lemnele și flăcările le transformă În jar. Ca o haită de șacali Îți mistuie negrele gânduri. Pe spătarul scaunului, șosetele de lână, ude, zac ca doi enoți morți. După ce mănânci te culci, iar când te scoli asculți la Pick-up un disc pe viteza 78. Ai tăi au cumpărat un aparat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
te sui la clasa a doua. El ia un 13 și merge la Farmacie În comuna Militari. Afară este noapte, parcă furtunoasă. Nori roșiatici se plimbă bezmetic pe cer. Te cobori la Agricultori. În dreptul Fabricii de oglinzi, te fugărește o haită de câini străini de cartier și cu chiu cu vai intri În casă. Pe bâjbâite te duci la bucătărie, unde te aștaptă o farfurie de cartofi prăjiți, pe care Îi Înfuleci așa sleiți cum sunt, gândindu-te la Radu Beligan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
să plătești chiria, lumina, telefonul, Întreținerea. Dacă ai avea de plătit și o pensie alimentară? Nu ai un leu În buzunar. Pe deasupra, te-a părăsit și iubita. Trăiască fiii muncii Și-n liniște poporul! În jur, lumea la pândă. O haită bătrână de lupi jigăriți. Mergând undeva departe. La furat. Uite, a Început urmărirea penală Împotriva lui Sebastian Mirciulescu din Șoseaua Pantelimon nr. 261, precum și a lui Floarea Bercică din comuna Pantelimon, foști gestionari la cofetăria Zmeura. Acuzația: prin diverse sustrageri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Înaltă din vârful dealului armonios Îmbrățișat de păduri. O gâză Îți intră pe după guler. Puțin Îți pasă. Nu te surprinde această supărare egoistă. Nici fâșâitul coasei care se apropie. Susură În mintea ta mizeria de sunete a orașului. Ca o haită rătăcită În depărtări abstracte. Dincolo de ultimele depărtări, acolo unde se rup opincile de fier. Nu ai nici o teamă. Ești În concediu, și În timp ce te cobori spre sat, se apropie ora cinci, ca să prinzi Europa Liberă, același gând Îți vine În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
pornit cu săniile spre București. Pe drum, în codru, i-au atacat lupii, vizitiul a dat bice cailor de la sanie și au dezlegat iapa lui care mergea alături, ca să o dea lupilor. Iapa a luat-o la galop cu toată haita după ea. Ei au ajuns cu bine, dar mânza... A plâns mult și de la o vreme nu a mai plâns ziua, doar noaptea, prin somn. Atunci doamna Ilinca, maică-sa, l-a dus la Mitropolie, unde era un stareț venit
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
glasul rugător al lui Ștefan îl liniști: — Neică Mihai, lasă-mă să-ți spun așa cum te numește măria sa taica, se opri o clipă și trăgând aer în piept reluă. Neică Mihai, mâine plec la Târgoviște cu toate că iarna este grea și haitele de lupi se ațin cum treci de Mogoșoaia și intri în codru. Zăpada este mare și am pus să se pregătească sănii... Dar mâncați, rogu-vă, mâncați, nu țineți seama de mine... Mă gândii să plec de mâine ca să pregătesc
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
locotenentului. Cu un gest scurt, își înlătură cu dosul palmei chiciura depusă pe față, apoi pornește mai departe. Un urlet prelung care semnalează în imediata lor apropiere prezența unui lup îl smulge din gândurile sale pe Marius. Probabil alungat din haită, poate și bătrân, dar sigur înfometat și în consecință deosebit de periculos pentru ei. Un lup singuratic nu atacă o pradă mare, dar omul e victimă mai mult decât probabilă dacă se găsește în drumul lui și îl simte vulnerabil. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
câteva mesaje, în care își exprima satisfacția că, în fine, după atâția ani de la prăbușirea regimului totalitar, un șef de stat român se gândea să condamne în mod oficial regimul politic adus în România de tancurile sovietice. Drept reacție, o haită de răspândaci ieșiră la interval, cu nume și prenume stâlcite, și își aruncară în eter, agramat și amenințător sau cu umor căznit și grosolan, mesajele otrăvite. Răspândacii de serviciu găseau chiar de cuviință să își exprime pe această cale fie
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
cei din categoria răspândacilor, cum îi plăcea ei să le spună simbriașilor instruiți să semene confuzie și să paraziteze comunicarea liberă pe forum. Era suficient ca cineva, pe forum, să spună un lucru de bun simț sau coerent, că o haită de astfel de profesioniști ai diversiunii ieșea urgent la interval, cu nume și prenume stâlcite, ca să arunce în spațiul virtual, agramat și amenințător, mesajele lor otrăvite. Unii aveau încă nostalgia pentru „realizărili” Marelui Cizmar și ale comunismului glorios dar, din
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
de mesteacăn”, această melodie tristă n-o va mai cânta nimeni, sau poate undele baritonale ale cântecului ce-ți aparțin vor ajunge la alte lumi care încă nu s-au născut. ... Era o iarnă grea, cu troiene și viscol. O haită de lupi, vreo treizeci și patru, foarte flămânzi, căutau o pradă. Prada, deocamdată, nu exista în marea de zăpadă. Deodată, au zărit în depărtare un punct negru care, încet-încet se apropia. Era o sanie trasă de niște câini, iar în sanie o
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
depărtare un punct negru care, încet-încet se apropia. Era o sanie trasă de niște câini, iar în sanie o femeie în durerile facerii. Sania era mânată de un bărbat care știa să mânuiască și biciul, dar și carabina. A văzut haita și a auzit urletul ei. A oprit sania și a liniștit câinii. Apoi a dat drumul primului câine și l-a chemat la el. Haita a înconjurat pe departe prada. Lupii erau siguri că vor devora totul, până și hamurile
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
mânată de un bărbat care știa să mânuiască și biciul, dar și carabina. A văzut haita și a auzit urletul ei. A oprit sania și a liniștit câinii. Apoi a dat drumul primului câine și l-a chemat la el. Haita a înconjurat pe departe prada. Lupii erau siguri că vor devora totul, până și hamurile de piele. Când a sărit lupoaica la gâtul omului, acesta a trăsnit-o cu un foc de armă. Câinele înaintaș a ucis un alt lup
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
piele. Când a sărit lupoaica la gâtul omului, acesta a trăsnit-o cu un foc de armă. Câinele înaintaș a ucis un alt lup, probabil, tovarășul apropiat al lupoaicei, un lup uriaș și sur. Câinele îi retezase scurt, beregata. Restul haitei a sărit să sfârtece leșurile celor doi lupi morți. Omul, calm, trăgea cu carabina foc după foc și de fiecare dată ucidea câte un lup. Câinii se eliberaseră din hamuri. La mirosul sângelui ei se întorceau din nou la natură
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
așa? De ce n-a învins omul? E simplu, pentru că omul nu învinge niciodată. El moare. De aceea, Gică, ți-am descris acest peisaj dezolant? Și credeți că mi-a făcut plăcere când v-am descris despre omul cu carabină și haita de lupi? Nu. Credeți oare că nu a fost adevărat? Mai sunt unii oameni care mai cred în povești oare? Oameni, v-ați uitat bine în jurul vostru, vă cunoașteți bine? Știți unde sunt lupii? Sau femeia care trebuia să dea
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
am zis că trebuie să-mi vând scump pielea. Povești cu oameni surprinși de lupi și mâncați, am mai auzit eu, dar am spus că sunt simple basme, că lupul nu atacă omul, oricât de flămând ar fi. Dar în haită? Căci eu aveam de-a face cu o haită. E suficient să atace unul, deobicei lupoaica, după care se reped și ceilalți. Speram că nu vor îndrăzni să încerce să se înfrupte și din carnea mea. Oare de ce-mi
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]