7,215 matches
-
Pop se află la un pol complementar față de ceea ce s-a discutat până acum În cadrul Centrului. Noi am explorat cu precădere imaginarul, În timp ce aici e vorba mai mult despre imagine. Această distincție ar merita aprofundată, fiindcă, pe de o parte, imaginarul este un concept care se simte mai acasă În cultura europeană, se leagă de o metafizică și de o filosofie specifice Europei, În timp ce imaginea a făcut obiectul mai degrabă al pragmatismului și al empirismului anglo-saxon. Mă gândesc că cercetarea imaginarului
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
imaginarul este un concept care se simte mai acasă În cultura europeană, se leagă de o metafizică și de o filosofie specifice Europei, În timp ce imaginea a făcut obiectul mai degrabă al pragmatismului și al empirismului anglo-saxon. Mă gândesc că cercetarea imaginarului se ocupă cu precădere de acel „de ce” al imaginilor, În schimb cercetarea imaginilor, așa cum este practicată În SUA, se ocupă mai degrabă de un „pentru ce” sau „cu ce scop”. Probabil și de un „cum” al imaginilor, deși acest „cum
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
a structurilor psihice, care să se ocupe de mecanismele neurologice ale imaginației, și nu de o metafizică sau de o cauzalitate care poate fi explicată filosofic, și nici de funcția lor social-ideologică și culturală. Ca să duc mai departe distincția dintre imaginar și imagine, aș mai observa faptul că imaginarul a fost În Europa adeseori conceput mai degrabă dintr-o perspectivă metafizică și noi suntem moștenitorii ei. În neoplatonism și apoi În Renaștere, imaginarul era privit ca o entitate sau ca o
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
mecanismele neurologice ale imaginației, și nu de o metafizică sau de o cauzalitate care poate fi explicată filosofic, și nici de funcția lor social-ideologică și culturală. Ca să duc mai departe distincția dintre imaginar și imagine, aș mai observa faptul că imaginarul a fost În Europa adeseori conceput mai degrabă dintr-o perspectivă metafizică și noi suntem moștenitorii ei. În neoplatonism și apoi În Renaștere, imaginarul era privit ca o entitate sau ca o componentă a unui psihic transcendent. De exemplu, În
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
și culturală. Ca să duc mai departe distincția dintre imaginar și imagine, aș mai observa faptul că imaginarul a fost În Europa adeseori conceput mai degrabă dintr-o perspectivă metafizică și noi suntem moștenitorii ei. În neoplatonism și apoi În Renaștere, imaginarul era privit ca o entitate sau ca o componentă a unui psihic transcendent. De exemplu, În Renaștere imaginarul era văzut ca o realitate ontologică, care ține atât de psihicul uman, cât și de cel cosmic, ca o forță intermediară Între
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
fost În Europa adeseori conceput mai degrabă dintr-o perspectivă metafizică și noi suntem moștenitorii ei. În neoplatonism și apoi În Renaștere, imaginarul era privit ca o entitate sau ca o componentă a unui psihic transcendent. De exemplu, În Renaștere imaginarul era văzut ca o realitate ontologică, care ține atât de psihicul uman, cât și de cel cosmic, ca o forță intermediară Între intelectul cosmic și corpul lumii sau materia. În sensul acesta imaginarul uman, numit vis imaginativa sau phantasticon pneuma
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
unui psihic transcendent. De exemplu, În Renaștere imaginarul era văzut ca o realitate ontologică, care ține atât de psihicul uman, cât și de cel cosmic, ca o forță intermediară Între intelectul cosmic și corpul lumii sau materia. În sensul acesta imaginarul uman, numit vis imaginativa sau phantasticon pneuma, era conceput ca o forță care putea intra În relație cu pneuma mundi, cu anima mundi, cu acea rețea de energii și influențe cosmice prin care poate fi controlat Întregul univers. Imaginarul avea
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
acesta imaginarul uman, numit vis imaginativa sau phantasticon pneuma, era conceput ca o forță care putea intra În relație cu pneuma mundi, cu anima mundi, cu acea rețea de energii și influențe cosmice prin care poate fi controlat Întregul univers. Imaginarul avea o funcție de-a dreptul magică - el era folosit de practicienii imaginarului (alchimiști, magi, cabaliști) pentru a-și impune voința asupra spiritelor elementare, asupra duhurilor naturii, asupra spiridușilor care controlează elementele. Imaginarul avea așadar o dimensiune metafizică și era
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
forță care putea intra În relație cu pneuma mundi, cu anima mundi, cu acea rețea de energii și influențe cosmice prin care poate fi controlat Întregul univers. Imaginarul avea o funcție de-a dreptul magică - el era folosit de practicienii imaginarului (alchimiști, magi, cabaliști) pentru a-și impune voința asupra spiritelor elementare, asupra duhurilor naturii, asupra spiridușilor care controlează elementele. Imaginarul avea așadar o dimensiune metafizică și era văzut ca o forță cosmologică. Cultura europeană moștenește până În secolul XX acest transcendentalism
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
prin care poate fi controlat Întregul univers. Imaginarul avea o funcție de-a dreptul magică - el era folosit de practicienii imaginarului (alchimiști, magi, cabaliști) pentru a-și impune voința asupra spiritelor elementare, asupra duhurilor naturii, asupra spiridușilor care controlează elementele. Imaginarul avea așadar o dimensiune metafizică și era văzut ca o forță cosmologică. Cultura europeană moștenește până În secolul XX acest transcendentalism. E adevărat, el a fost interiorizat de către romantici, care au sesizat autonomia imaginarului punând accentul pe eul nocturn, pe sufletul
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
duhurilor naturii, asupra spiridușilor care controlează elementele. Imaginarul avea așadar o dimensiune metafizică și era văzut ca o forță cosmologică. Cultura europeană moștenește până În secolul XX acest transcendentalism. E adevărat, el a fost interiorizat de către romantici, care au sesizat autonomia imaginarului punând accentul pe eul nocturn, pe sufletul inconștient. Pe urmă a venit psihanaliza, au venit Jung și toți ceilalți mari psihiatri care au construit imaginarul Într-un discurs științific, mai exact, au „tradus” discursul asupra imaginarului În termeni științifici. Cu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
XX acest transcendentalism. E adevărat, el a fost interiorizat de către romantici, care au sesizat autonomia imaginarului punând accentul pe eul nocturn, pe sufletul inconștient. Pe urmă a venit psihanaliza, au venit Jung și toți ceilalți mari psihiatri care au construit imaginarul Într-un discurs științific, mai exact, au „tradus” discursul asupra imaginarului În termeni științifici. Cu toate acestea, concepția lor a rămas oarecum aprioristă, fie că situăm obiectele imaginarului Într-un mundus imaginalis, o lume cu existență autonomă care constituie un
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
care au sesizat autonomia imaginarului punând accentul pe eul nocturn, pe sufletul inconștient. Pe urmă a venit psihanaliza, au venit Jung și toți ceilalți mari psihiatri care au construit imaginarul Într-un discurs științific, mai exact, au „tradus” discursul asupra imaginarului În termeni științifici. Cu toate acestea, concepția lor a rămas oarecum aprioristă, fie că situăm obiectele imaginarului Într-un mundus imaginalis, o lume cu existență autonomă care constituie un nivel al cosmosului, fie că le plasăm Într-o structură arhetipală
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
psihanaliza, au venit Jung și toți ceilalți mari psihiatri care au construit imaginarul Într-un discurs științific, mai exact, au „tradus” discursul asupra imaginarului În termeni științifici. Cu toate acestea, concepția lor a rămas oarecum aprioristă, fie că situăm obiectele imaginarului Într-un mundus imaginalis, o lume cu existență autonomă care constituie un nivel al cosmosului, fie că le plasăm Într-o structură arhetipală psihologică, cum face Jung vorbind despre arhetipuri, matrice ale gândirii inconștiente. Imaginarul rămâne o funcție transcendentală apriorică
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
aprioristă, fie că situăm obiectele imaginarului Într-un mundus imaginalis, o lume cu existență autonomă care constituie un nivel al cosmosului, fie că le plasăm Într-o structură arhetipală psihologică, cum face Jung vorbind despre arhetipuri, matrice ale gândirii inconștiente. Imaginarul rămâne o funcție transcendentală apriorică, privită din perspectiva unei cauzalități ce depășește individul uman. Din această cauză imaginarul beneficiază În Europa de abordări mai degrabă filosofice. În definitiv, ceea ce face Bachelard nu este decât o (psih)analiză a elementelor (focul
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
nivel al cosmosului, fie că le plasăm Într-o structură arhetipală psihologică, cum face Jung vorbind despre arhetipuri, matrice ale gândirii inconștiente. Imaginarul rămâne o funcție transcendentală apriorică, privită din perspectiva unei cauzalități ce depășește individul uman. Din această cauză imaginarul beneficiază În Europa de abordări mai degrabă filosofice. În definitiv, ceea ce face Bachelard nu este decât o (psih)analiză a elementelor (focul, aerul, apa, pământul) din Antichitate reconsiderate cu mijloacele de lectură ale teoreticianului literar; ceea ce face Gilbert Durand este
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
psih)analiză a elementelor (focul, aerul, apa, pământul) din Antichitate reconsiderate cu mijloacele de lectură ale teoreticianului literar; ceea ce face Gilbert Durand este o analiză sistemică ce derivă din tipul de analiză jungiană; Întreaga școală europeană rămâne legată de filosofia imaginarului, prezentându-se ca un discurs conceptual și oarecum abstract. Cu aceasta ajung În sfârșit și la subiectul textului nostru: metodele calitative pe care le prezintă Doru Pop În cultura americană sunt prea puțin obsedate de fundamentele transcendente, metafizice sau antropologice
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
oamenii, chiar de a găsi niște mecanisme și explicații exploatabile comercial. E oarecum meschin să aducem discursul pe latura comercială, dar acest pragmatism este foarte evident. Doru Pop: Într-adevăr, teoriile anglo-saxone sunt mai mult interesate de imagini decât de imaginar. Un lucru cu care aș fi În dezacord este ideea conform căreia abordarea calitativă este non-europeană. Studiind În America, oricărui student abordarea calitativă Îi este prezentată ca o cercetare tipic europeană, deci non-americană. Sciziunea vine de la faptul că metodele calitative
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
studiu aplicat direct existenței indivizilor. A treia direcție majoră ar fi cea a școlii critice de factură neomarxistă, care propune toată gama de analize ale discursului, cum sunt cele ale lui Foucault. Demersul foucauldian se aplică de data aceasta asupra imaginarului printr-o serie de metode discursive. Analiza calitativă presupune În mod special un efort discursiv, un demers narativ. Sumarizând, putem spune că metodele calitative sunt interesate Într-adevăr de imagini, dar că cercetarea calitativă se aplică și imaginarului. Este o
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
aceasta asupra imaginarului printr-o serie de metode discursive. Analiza calitativă presupune În mod special un efort discursiv, un demers narativ. Sumarizând, putem spune că metodele calitative sunt interesate Într-adevăr de imagini, dar că cercetarea calitativă se aplică și imaginarului. Este o distincție Între scopul urmărit și modul În care se ajunge la realizarea acestui scop științific. Corin Braga: Cu siguranță ai dreptate, dar mă Întrebam dacă, spre exemplu, antropologia narativă, etnografia participativă, toate aceste metode calitative sunt europene sau
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Există note elaborate pe termen lung, Descartes nu construiește pe partea filosofică, ci pe partea matematico-logică, pe care o dezvoltă Într-un sistem al observării. Corin Braga: Dacă abordările calitative ale imaginii au găsit un bun teren În SUA, cercetarea imaginarului rămâne oricum o prioritate a Europei. Mai mult, am impresia că, atunci când interesul pentru imaginar a ajuns În America, acest interes și-a modificat finalitatea. Spre exemplu, am citit niște cărți de neoșamanism și totemism În care este foarte frumos
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
matematico-logică, pe care o dezvoltă Într-un sistem al observării. Corin Braga: Dacă abordările calitative ale imaginii au găsit un bun teren În SUA, cercetarea imaginarului rămâne oricum o prioritate a Europei. Mai mult, am impresia că, atunci când interesul pentru imaginar a ajuns În America, acest interes și-a modificat finalitatea. Spre exemplu, am citit niște cărți de neoșamanism și totemism În care este foarte frumos și cu reverență invocat Gaston Bachelard, dar parcă dintr-o altă perspectivă decât cea din
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
este foarte frumos și cu reverență invocat Gaston Bachelard, dar parcă dintr-o altă perspectivă decât cea din care suntem noi obișnuiți să-l vedem. Noi Îl privim pe Bachelard ca pe un foarte bun teoretician pentru categoriile literare ale imaginarului, pe când acolo el este aplicat prin taxonomiile antropologice pe care le stabilește. Sanda Cordoș: Poate că aici e și punctul de diferență, faptul că, odată ajunse În Statele Unite, aceste metode de origine europeană nu mai sunt aplicate doar pe discursul
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ce rămânea deseori inconștientă chiar și pentru cel care o propaga. De aici provine probabil acel entuziasm, acea ascuțire a discursului european, acea vehemență datorată nevoii de a apăra niște principii, niște poziții inconștiente ale respectivului individ, ale propriului său imaginar. Pe când În America vedem că cercetarea imaginarului devine foarte dezimplicată la nivelul mesajelor subliminale vehiculate de cel care scrie teoria respectivă. Și atunci, avem niște cercetări care dau siguranța unei anumite detașări, a ceea ce numim științificitate. Sanda Cordoș: Cred că
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
cel care o propaga. De aici provine probabil acel entuziasm, acea ascuțire a discursului european, acea vehemență datorată nevoii de a apăra niște principii, niște poziții inconștiente ale respectivului individ, ale propriului său imaginar. Pe când În America vedem că cercetarea imaginarului devine foarte dezimplicată la nivelul mesajelor subliminale vehiculate de cel care scrie teoria respectivă. Și atunci, avem niște cercetări care dau siguranța unei anumite detașări, a ceea ce numim științificitate. Sanda Cordoș: Cred că mai interesantă și mai productivă decât poziția
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]