1,975 matches
-
în timpul căreia presiunea rămâne stabilă în medie 4 ore; apoi presiunea descrește progresiv până la nivelul presiunii bazale (20 cm3 apă) într-un timp care variază de la câteva ore la mai multe săptămâni, fază datorată reabsorbției de urină extravazată în țesutul interstițial, prin sistemele limfatic și venos ale rinichiului. Scăderea presiunilor se datorează și unei scăderi a debitului sanguin renal, sursă de ischemie și unei scăderi a filtrației glomerulare . La începutul obstrucției există, timp de câteva minute, o creștere a amplitudinii și
Litiaza renală. Răspândire, cauze, tratament. by Cezar Vlad () [Corola-publishinghouse/Science/91990_a_92485]
-
prin alcool. În interstițiu, pe secțiunile histologice, poate fi constatată existența tofilor gutoși, adică a unor zone de aglomerare de cristale urice, înconjurate de modificări inflamatorii. Depozitele de săruri urice au sediul cel mai frecvent și de preferință în țesutul interstițial, dar ele se găsesc și în lumenul tubilor, consecință a suprasaturării urice a filtratului glomerular. Litiaza urică poate exista în paralel cu leziunile amintite mai sus, și să adauge leziuni de pielonefrită obstructivă. Rezultate ale unor piese de puncție biopsică
Litiaza renală. Răspândire, cauze, tratament. by Cezar Vlad () [Corola-publishinghouse/Science/91990_a_92485]
-
ale unor piese de puncție biopsică în cazurile de gută au fost rar publicate; astfel, în raportul din 1963 la al XXXIV-lea Congres Francez de Medicină se menționează 22 de cazuri. Din analiza acestor rezultate, rezultă că: a) afectarea interstițială este cea mai frecventă (13 din 22 de cazuri); b) că leziunile renale constatate sunt variate și complexe; c) că localizarea esențial medulară explică de ce leziunile gutoase specifice sunt rar vizualizate prin biopsie renală percutană (Yu și Berger citați de
Litiaza renală. Răspândire, cauze, tratament. by Cezar Vlad () [Corola-publishinghouse/Science/91990_a_92485]
-
corespunzător. Întrucât, evoluția litiazei de infecție netratată sau insuficient tratată, semnifică fără excepție degradarea prograsivă a parenchimului renal și instalarea progresivă a insuficienței renale, evoluție explicată de caracterul ei bilateral foarte frecvent, de instalarea unor leziuni parenchimatoase, între care microabcese interstițiale și formarea de matrice anionică - sau glicocalix - care înglobează bacteria, ambele explicând rezistența la antibiotice - înlăturarea completă a calculilor moi și tratamentul de prevenire al recidivei calculoase trebuie efectuate de regulă. Ilustrăm acest capitol de litiază moale, cu fotografia câtorva
Litiaza renală. Răspândire, cauze, tratament. by Cezar Vlad () [Corola-publishinghouse/Science/91990_a_92485]
-
glob la ora actuală în domeniul investigațiilor instrumentale pneumologice (endoscopie bronșică intervene-țională, lavaj bronhiolo-alveolar, toracoscopie cu posibilitatea de a interveni chirurgical, etc.) sau de bogăția de date și de mijloace terapeutice moderne în managementul unor boli obstructive cronice pulmonare și interstițiale, specialiștii în boli respiratorii din țara noastră au convenit, încă din 1990, că aparțin Societății Române de Pneumoftiziologie. Volumul de față își propune să prezinte doar cîteva dintre afecțiunile respiratorii, cele pe care le credem necesare în formarea completă a
Curs de pneumoftiziologie by Antigona Trofor [Corola-publishinghouse/Science/940_a_2448]
-
mediastinale, care pot regresa spontan sau sub corticoterapie. În stadiile II III ale bolii apar și manifestări pulmonare parenchimatoase infiltrative, în timp ce adenopatiile se reduc. Boala are și o serie de atingeri extratoracice: cutanate, neurologice, oculare, osteo-articulare, digestive etc. B) Fibroza interstițială difuză idiopatică (boala Hamman-Rich) se manifestă clinic prin dispnee cu caracter progresiv, iar radiologic pulmonar, cu infiltrate reticulare sau nodulare și adenopatii hilare bilaterale. În lavajul bronhiolo-alveolar se constată prezența a numeroase celule inflamatorii și imune. Diagnosticul de certitudine se
Curs de pneumoftiziologie by Antigona Trofor [Corola-publishinghouse/Science/940_a_2448]
-
printr-o aglomerare de celule de tip: neutrofile, eozinofile, limfocite și celule histiocitare). Ea se numește și "granulomul eozinofil" și apare în special la tineri (30-40 de ani), mai ales de sex masculin, fumători. Pe radiografia pulmonară se observă infiltrate interstițiale și adenopatii mediastinale și hilare bilaterale. Pot coexista leziuni osoase, mai ales la nivelul craniului, precum și diabet insipid. Diagnosticul de certitudine este pus și prin prezența corpusculilor X, detectați în celulele Langerhans, obiecti-vați prin analiza lichidului de lavaj bronhiolo-alveolar, cu
Curs de pneumoftiziologie by Antigona Trofor [Corola-publishinghouse/Science/940_a_2448]
-
detectați în celulele Langerhans, obiecti-vați prin analiza lichidului de lavaj bronhiolo-alveolar, cu microscopul electronic. D) Hemosideroza pulmonară idiopatică este o afecțiune de cauză neprecizată ce reunește următoarele elemente de diagnostic: hemoptizii repetitive, anemie feriprivă și manifestări pulmonare de tipul fibrozei interstițiale difuze predominantă în lobii inferiori, alături de adenopatiile hilare bilaterale. În lichidul de lavaj bronhiolo-alveolar se pun în evidență macrofage încărcate cu hemosiderină. Adenopatiile hilare sînt mai evidente în stadiile acute ale bolii. Intradermoreacția la tuberculină Este un test important în
Curs de pneumoftiziologie by Antigona Trofor [Corola-publishinghouse/Science/940_a_2448]
-
grave ale gazelor sanguine (hipercapnia). IV. DIAGNOSTICUL ȘI TRATAMENTUL PNEUMONIILOR BACTERIENE Schematic, diagnosticul de pneumonie acută bacteriană se pune în prezența următoarelor elemente: * semne funcționale respiratorii; * context febril; * apariția unor imagini radiologice pulmonare, de tip infiltrativ, cu distribuție alveolară sau interstițială, mai mult sau mai puțin sistematizate; * originea bacteriană este demonstrată cu certitudine, prin izolarea germenelui cauzal din secreții, sau serologic, ca și prin regresia rapidă a simptomelor sub tratament antibiotic specific. Înainte de a stabili un diagnostic etiologic, se vor evalua
Curs de pneumoftiziologie by Antigona Trofor [Corola-publishinghouse/Science/940_a_2448]
-
Este mai des întîlnită la adulții tineri și copii. Are o perioadă de incubație de 2-3 săptămîni și asociază frecvent complicații extrapulmonare. Debutul clinic este progresiv, cu febră moderată, cefalee, faringită, tuse seacă, iritantă. Pe radiografia toracică se identifică imagini interstițiale bilaterale sau alveolare, iar biologic, se constată hiperleucocitoză cu polinucleoză moderată și creștere importantă a vitezei de sedimentare a hematiilor. Uneori, se produce anemie hemolitică. Prezența de aglutinine la rece: IgM anti eritrocitare este considerată evocatoare. Testul Coombs direct este
Curs de pneumoftiziologie by Antigona Trofor [Corola-publishinghouse/Science/940_a_2448]
-
mod normal în tubul digestiv al unor specii de păsări, precum: rațele, fazanii, găinile, papagalii, porumbeii etc. Diagnosticul asociază simptome ca tusea, febra ridicată (390C) cu semne extrarespiratorii (mialgii, rush cutanat, splenomegalie), aspect radiologic de opacități pulmonare nesistematizate, cu distribuție interstițială bilaterală, uneori și adenopatii mediastinale și serologia pozitivă pentru antigenul microbian. Evoluția este favorabilă, chiar și pentru formele grave, sub tratament corect, cu Doxyciclină (Vibramycină) 200 mg/zi, pentru 2 săptămîni. Și macrolidele au indicație terapeutică, în egală măsură cu
Curs de pneumoftiziologie by Antigona Trofor [Corola-publishinghouse/Science/940_a_2448]
-
nefronică restantă sănătoasă prezintă în acest context modificări funcționale adaptative. Leziunile renale apărute secundar pentru diferite agresiuni pot fi reversibile, compatibile cu o reparație celulară, funcția renală redevenind normală sau, dimpotrivă, ireversibile, secundare unui proces de scleroză glomerulară și fibroză interstițială, care, independent de agresiunea inițială, se poate autoagrava în timp. Autoagravarea leziunilor este favorizată de diferiți factori: sexul masculin, presiunea arterială ridicată, tipul de nefropatie, factorii metabolici și nutriționali. în condițiile în care pacienții și-au pierdut toți nefronii, pot
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
de către agenți vasoactivi. Aceasta duce la variații ale suprafeței de filtrare, diminuând coeficientul de ultrafiltrare; - angiotensina II, cu un rol important, prezența sa ubicuitară sistemică sau locală exprimându-se prin acțiunea sa la nivelul numeroșilor receptori vasculari, tubulari și chiar interstițiali. Circulația renală este bine reprezentată: 25 % din debitul cardiac trece în fiecare minut prin cele două artere renale. Debitul sanguin renal (DSR) este de 1200 ml/min pentru un debit cardiac (DC) de 5 l/min, iar debitul plasmatic renal
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
porțiunii inițiale a tubului contort distal. Pompa Na-K-ATP-aza prezentă de-a lungul întregului nefron își amplifică acțiunea la acest nivel prin cotransportorul luminal Na+-K+-2Cl-. Astfel, Cl- reabsorbit activ la acest nivel antrenează Na+ și transportă NaCl spre țesutul interstițial peritubular, în absența apei. în interiorul acestor segmente, rezultă o diluție a urinilor care devin, astfel, hipotonice. Consecințele acestor fenomene se evidențiază în aval și în amonte de ansa largă Henle. în aval, consecințele importante sunt manifeste în prezența ADH. Partea
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
devin izotonice. Mai departe, canalul colector medular devine permeabil la uree și apă în prezența ADH. Ureea este unul dintre principalele elemente ale osmolarității interstițiului medular. în prezența ADH, ureea este absorbită în canalul colector medular și ajunge în țesutul interstițial medular profund, antrenând și o cantitate moderată de apă. Ureea suferă un proces de reciclare. Aceasta este preluată prin vasele recta și ajunge la nivelul anselor Henle scurte din glomerulii corticali, îmbogățind conținutul în uree al fluidului, care ajunge în
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
și nu antrenează o cantitate de apă legată osmotic decât într-o mică măsură. Mecanismul de concentrare a urinii explicat prin teoria „multiplicării contracurent” derivă dintr-o analogie fizico-chimică. în acest mecanism sunt implicate structurile medulare tubulare, vasculare și țesutul interstițial. Ramurile descendentă și ascendentă ale ansei Henle sunt asimilate cu un tub în formă de U (cu fluidul care circulă în direcții opuse), ramurile fiind separate prin țesutul interstițial medular. între aceste segmente sunt posibile schimburi de apă și solviți
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
în acest mecanism sunt implicate structurile medulare tubulare, vasculare și țesutul interstițial. Ramurile descendentă și ascendentă ale ansei Henle sunt asimilate cu un tub în formă de U (cu fluidul care circulă în direcții opuse), ramurile fiind separate prin țesutul interstițial medular. între aceste segmente sunt posibile schimburi de apă și solviți, date fiind permeabilitatea diferită a celor două ramuri și raporturile cu structurile vasculare din vecinătate: • ramura subțire descendentă este permeabilă pentru apă și impermeabilă pentru sodiu și uree; urinile
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
uree; • canalul colector medular în prezența ADH este permeabil în particular pentru uree, apă, dar și pentru Na. Urina finală devine hipertonică; • Vasa recta (capilare situate în piramide, interpuse între porțiunile rectilinii ale tubului urinar) permit schimburi osmotice cu țesutul interstițial medular și prin intermediul acestuia cu diferitele segmente ale ansei Henle. Ele cedează apa țesutului interstițial hipertonic și primesc (pasiv) solviți din interstițiu. în consecință, plasma din vasa recta descendente devine tot mai hipertonă spre papilă, în timp ce plasma din vasa recta
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
și pentru Na. Urina finală devine hipertonică; • Vasa recta (capilare situate în piramide, interpuse între porțiunile rectilinii ale tubului urinar) permit schimburi osmotice cu țesutul interstițial medular și prin intermediul acestuia cu diferitele segmente ale ansei Henle. Ele cedează apa țesutului interstițial hipertonic și primesc (pasiv) solviți din interstițiu. în consecință, plasma din vasa recta descendente devine tot mai hipertonă spre papilă, în timp ce plasma din vasa recta ascendente prezintă o osmolaritate tot mai scăzută, dinspre papilă spre cortex, unde atinge o valoare
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
formă de U”) permite, în prezența ADH, echilibrarea osmolarității fluidului tubular (inițial izotonic la ieșirea din cortex) cu cea din structurile medularei, de-a lungul traiectului lor descendent. Urina finală de la nivelul papilei prezintă o osmolaritate identică cu osmolaritatea țesutului interstițial medular și a ansei Henle descendente. Aquaporinele (AQP) sunt proteine ale canalelor de apă, recent descoperite, care sunt responsabile pentru transportul apei prin celulele epiteliale permeabile la apă de la nivelul nefronului sau alte organe. Au fost identificate zece tipuri de
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
și inserția AQP 2 la nivelul membranei apicale a celulelor principale din tubul colector și înlesnește permeabilitatea pentru apă. 1.5. Compoziția urinii finale în prezența ADH, urina finală este concentrată. Astfel, apa este economisită la maximum de către organism. Osmolalitatea interstițială medulară, a ansei Henle, a tubului colector și a urinilor definitive pot urca până la 1200-1400 Hm Osm/kg sau de patru ori osmolaritatea plasmatică. Aceste valori caracterizează fenomenul de antidiureză, cu un minimum de 400-500 ml volum urinar în 24 hla
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
efectele angiotensinei II și ale catecolaminelor. Tromboxanul A2 are efect vasoconstrictor renal cu reducerea fluxului sangvin renal și a ratei de filtrare glomerulară. Eritropoietina este o glicoproteină sintetizată la adult la nivel renal (în proporție de 90 %) în celule peritubulare interstițiale de la joncțiunea corticomedulară. Producția extrarenală de eritropoietină este predominant hepatică. Sinteza este stimulată de hipoxia, ce rezultă din anemia sau ischemia rinichiului. Eritropoietina acționează asupra unităților formatoare de colonii (colony forming units CFU) ale celulelor eritroide și stimulează producția de
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
doza neadaptată funcției renale, sugestiv pentru IRA (necroza tubulară acută prin mecanism toxic direct); • un istoric recent de tratament antibiotic ambulator sau intraspitalicesc, cu derivați de peniciline, cefalosporine, chinolone, însoțit de IRA și, eventual, de manifestări alergice cutanate. Sugerează nefrita interstițială acută alergică • un consum recent de AINS, mai ales la vârstnici, diabetici și hipertensivi, pacienți cu IRC preexistentă, în special când se asociază deshidratarea și/sau un tratament cu IECA/sartani/diuretice. Frecvent, această situație duce la IRA funcțională sau
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
Frecvent, această situație duce la IRA funcțională sau la necroza tubulară acută; • un consum cronic (ani de zile), constant (zilnic), în cantități mari (doză cumulativă de 2-7 kg) de analgezice, AINS sau combinația acestora. Frecvent, această situație duce la nefrita interstițială cronică (nefropatie analgezică); • un tratament recent cu citostatice: cisplatina cauzează nefrotoxicitate tubulară directă (necroza tubulară acută). Sindromul de liză tumorală, care, eventual, urmează tratamentului cu citostatice, determină de asemenea NTA; • necesitatea administrării de multiple (cel puțin trei) clase de antihipertensive
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
de multiple (cel puțin trei) clase de antihipertensive în doze mari, fără a se obține un control tensional adecvat, sugerează HTA secundară reno-parenchimatoasă sau reno-vasculară. 2.1.2. Anamneza ocupațională • Expunerea cronică la plumb sau mercur este sugestivă pentru nefropatie interstițială cronică, cauzată de aceste elemente grele. Expunerea la hidrocarburi se asociază cu o incidență crescută a glomerulonefritei rapid progresive. • Prezența IRA severe, însoțită de acidoză metabolică severă, în special la un pacient etilic cronic, sugerează fie intoxicație cu etilenglicol (antigel
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]