2,694 matches
-
istoriei religiilor, sacrul circumscrie o problematică vastă și complexă de a cărei Înțelegere depinde accesul nostru la Înțelegerea universurilor spirituale primitive. Ireductibile la credința În Dumnezeu, experiențele omului În relație cu sacru sunt de tip numinos (lat. numen-zeu), „Înspăimântătoare și iraționale”. „Numinosul se singularizează ca un fel de ganz andere ceva radical și total diferit: el nu seamănă cu nimic omenesc sau cosmic; În fața lui, omul are sentimentul propriei nulități: acela de a nu fi decât o făptură și, ca sa Împrumutăm
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
ca ceva ce depășește experiența naturală a omului, prin termeni Împrumutați din aceasta din urmă. Rezultă de aici nevoia folosirii simbolului sau Înțelegerea mai justă a ambiguității mitului lui Platon. Spre deosebire de R.Otto, care prezintă sacrul numai În latura sa irațională, Eliade Îl prezintă În totalitatea sa, și Îl delimitează prin opoziție cu profanul: „Toate definițiile date până În prezent fenomenului religios prezintă o trăsătură comună: fiecare definiție opune, În felul său sacrul și viața religioasă profanului și vieții laice. Dar dificultățile
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
păreau a anunța o personalitate schizoidă pe de o parte, pasiunea pentru rigoare a eruditului, pe de alta percepția lumii sub unghiul fabulosului). Domnișoara Christina este un roman „În care atmosfera, ambiguitatea fantasticului este dată nu atât de prezența elementului irațional, miraculos (strigoiul) În narațiune, cât de modul În care individul normal trăiește și primește supranaturalul” (). Adevărata temă a romanului este cum se manifestă prezența fantastică (o experiență tradițională, păstrată de memoria colectivă, adică de folclor, În lumea profanului și cum
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
se manifestă prezența fantastică (o experiență tradițională, păstrată de memoria colectivă, adică de folclor, În lumea profanului și cum poate fi trăită această experiență. M. Eliade este de părere că „fantasticul folcloric te pune În contact direct cu o realitate irațională dar concretă: cu o experiență asociată În care s-a concentrat intuiția globală a vieții și a morții”. Romanul Domnișoara Christina este un roman de strigoi și, totodată, un roman oniric, ambele În tradiție eminesciană. Este vorba, de mitul tratat
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
o fiară cu trei capete, fiecare corespunzând unei atitudini sufletești, Socrate va reuși să demonstreze că cel care se va lăsa condus de cele mai josnice porniri, îngrijind doar de plăcerile nelegitime pe care i le furnizează partea bestială și irațională, nu are nici un rost să se ascundă pentru că el oricum, înrăutățindu-se va fi oricând „văzut” și va suferi cel mai mult. Mai bine s-ar arăta în toată „urâțenia” lui și astfel va putea fi ajutat să descopere și
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
ca și pentru Platon. Problema impersonalului și a maselor care gândesc prin delegație este un fenomen cunoscut și care pare inerent lumii noastre, nu neapărat moderne. De exemplu, E.R. Dodds își construiește ultimul capitol al celebrei sale analize Grecii și iraționalul pe conceptul fricii de libertate: eșecul raționalității filosofiei clasice grecești îi apare elenistului ca un eșec al persuasiunii elitei intelectuale grecești asupra întregii societăți contemporane ei în vederea unui salt spre conștiința individuală: această persuasiune nu a reușit datorită „fugii inconștiente
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
acestea se simte îndreptățit să aștepte recompensă (adică să-i cedeze îndrăgitul). De cealaltă parte, îndrăgitul este cel curtat, cel iubit, este obiectul dorinței îndrăgitorului (și tocmai din condiția de obiect vrea îndrăgitul să iasă, fie și într-un fel irațional). Curtat fiind, nu are a ceda prea repede și nici a accepta prea multe omagii. De aici un întreg set de reguli de comportare, de amânări și piedici destinate să întârzie scadența (pentru eromenos), recompensa (pentru erastes). În această relație
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
respectat, dar nu poate să fie și iubit. Senzația mea este că Legile distrug exact ceea ce Platon își propusese să construiască sau, mai exact, prea târziu să construiască. Propune ca plăcerea fizică să fie redusă la minimul necesar pentru ca elementele iraționale să fie cât mai puțin accesate și astfel să fie livrate uitării adormite. Motivația lui Platon este că în acest fel se consolidează căsniciile, și asta o spune Platon, un absent al căsniciei și, ca mai toți bărbații vremii, un
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
ține de imaginar (înțeles în calitate de construct ficțional), ci de imaginal (definit drept construct ontologic). Textele platoniciene justifică această apreciere în condițiile în care ele conțin în diverse ocurențe argumente potrivit cărora la intelect participă și facultățile de cunoaștere ale sufletului irațional. Mitul este locul unde Ființa devine accesibilă ca „acțiune”. Platon se servește de imaginea mitică pentru a descoperi (conform expresiei lui Michel Foucault) un interstițiu între „privirea deja codificată și cunoașterea reflexivă, anterioară cuvintelor, percepțiilor și gesturilor care sunt desemnate
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
deschisă și dușmanii săi, I, Vraja lui Platon, (I, Routledge and Kegan Paul, London, 1957), trad. rom. Ed. Humanitas, București, 1992, mai ales capitolul Programul politic al lui Platon. Cf. L. Strauss, op.cit., p. 148. Cf. E.R. Dodds, Grecii și iraționalul, traducere de Catrinel Pleșu, prefață de Petru Creția, ed. a II-a, Ed. Polirom, Iași, 1998, p. 215. Cf. F. Dostoievski, Frații Karamazov, I, trad. de O. Constantinescu și I. Dumbravă, Ed. RAO, București, 1997, p. 395: „Adevăr zic ție
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
influența perioadelor și a contextelor sociale, Bourriaud își propune să înțeleagă manifestarea tipurilor de comportament artistic și a gândirii care proiectează planurile culturale. Astfel, identificând două versiuni dominante ale modernității, una a raționalității instrumentale și teleologice iar alta a emancipării iraționale și mesianice, autorul francez consideră că arta împrumută câte ceva din fiecare, însă denunță ideologia și melancolia, modelând din date concrete, și nu ideale, posibile moduri de viață și acțiune care ar permite, în termenii lui Michel de Certeau, o reinventare
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
în primele patru propoziții se pune accentul pe privilegierea noilor experiențe în pofida repetiției facilitate de judecățile raționale. Următoarele trei propoziții pun problema artistului care nu trebuie să ezite în "executarea" operei de artă și să-și urmeze cu strictețe gândurile iraționale. Și aceasta, după cum se enunță în propoziția a 8-a, deoarece respectarea consecventă a tradiției întrebuințării picturii și sculpturii ca mijloace de expresie limitează exprimarea artistului. Potrivit propoziției 9, conceptele sunt construite din idei care se înscriu într-o idee
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
a vorbi sunt legate atât de dorința cuiva de a spune lucruri care provoacă convențiile, cât și de puterea politică, chiar a unei discipline, de a-și menaja doctrina. Partajul "nebuniei" presupune respingerea ascultării unui discurs învestit cu dorințe considerate "iraționale", în timp ce voința de adevăr, sprijinită pe un suport și pe o distribuție instituționale, tinde să exercite presiune și putere de constrângere asupra altor tipuri de discurs venite dinspre societate 206. Cât privește procedurile [interne] de limitare a discursului, acestea au
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
ha în România, unul cu porumb în Ungaria produce mai mult decât 2 în România, iar în Danemarca se scoate de pe un ha de orz o recoltă mai bogată decât de pe 5 ha de la noi. „Explicația trebuie căutată în exploatarea irațională pe suprafețe extrem de fărâmițate și prelucrarea extensivă a pământlui.” Privind și judecând cifrele, comentariile au semnificații și în anul 2004. * Liviu Marian a decedat la vârsta de 59 de ani, la 25 noiembrie 1942, la Craiova, unde-l dusese odiseea
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
din moșiile sale, dar Rousseau nu acceptă invitația. "Se poate afirma că există un mod de a fi rousseauist, imitat și exagerat, în epocă, de cohorte de admiratori. Rousseau nu este numai obiect de cult, ci și al unei uri iraționale. Émile este arsă din ordinul arhiepiscopului Parisului; fugărit, Rousseau se vede repudiat și respins chiar și de "patria" sa: Geneva; țăranii obscurantiști din Dieppe încearcă să-l molesteze. Mai multe pamflete anonime unele trădînd înțepătura de viespe a stilului lui
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
de ei ar putea amenința și autonomia lor”. Cu privire la perioada de sfârșit a revoluției, Kőváry mai amintește de Încercările de pacificare din primăvara și vara anului 1849, de misiunea deputatului Ioan Dragoș XE "Dragoș" În Munții Apuseni, eșuată În urma intervenției „iraționale” a lui Hatvani XE "Hatvani" la Abrud, sau de Încercările „mai multor deputați români la Pesta”, care se ocupau cu finalizarea tratatului de pacificare Împreună cu trimișii lui Avram Iancu XE "Iancu" . Rezumând, În final, principalele considerații ale istoricului maghiar referitoare
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
autenticului), cât și deschiderii problematicii, interesând direct și în mod major întregul câmp umanistic și cuprinzând valorizarea preeminentă a sentimentului estetic și a artei. Arhitectura și conținutul cărții își au originea în propoziția conform căreia „existența este și rațională și irațională”, și inteligibilă și neinteligibilă, și rezonabilă și absurdă. „Sentimentul tragic al existenței”, „neliniștea metafizică” și „tensiunea sufletească”, generate de „absoluta incertitudine” a omului confruntat cu această dualitate conflictuală și veșnic nerezolvată, constituie, după R., nu temeiuri defetiste, ci surse esențiale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289368_a_290697]
-
Asistăm la demonizarea Americii deopotrivă de către diverși arhiepiscopi ai Bisericii Ortodoxe Grecești și de către liderii nereconstruitului Partid Comunist Grec ultrastalinist KKΣ, unele figuri apropiate de junta militară care a condus Grecia Între 1967 și 1974. Există excese, explozii de ură irațională la adresa Statelor Unite venite, de pildă, din partea lui Mikis Theodorakis, una dintre figurile cele mai faimoase ale stângii internaționale. Mircea Mihăieș: Și celebru compozitor! Vladimir Tismăneanu: Al lui „Zorba Grecul”, desigur. Sunt multe lucruri la Theodorakis care pe mine mă tulbură
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
a conformat criteriilor europene. Din acest punct de vedere, cred că, indiferent de anumite pulsiuni tribaliste ce pot reapărea În rândul electoratului În condiții de disperare socială, o dată prinși În angrenajul structurilor europene este destul de greu ca factorii anomici și iraționali să capete proeminență. Mircea Mihăieș: Întrebarea mea era legată de declarațiile total lipsite de nuanță ale lui Putin. Nu vreau să spun că În momentul de față Rusia este o putere militaristă, fățiș agresivă, dar nu face nici un efort să
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
de oști aspiră mărturisit sau nu: spaima de provizorat și singurătate ne mână într-acolo. Dar ce facem odată ajunși acolo. Dacă ajungem! Și aici începe partea a doua a poemului meu: Infernalia. Ea se ocupă de lucrurile tulburi, întunecate, iraționale 14. La nivelul narațiunii, în înșiruirea secvențelor romanului, fragmentul ekphrastic îndeplinește funcția de analepsă. Această buclă narativă care evocă trecutul lui Antipa descriind în același timp pictura Femeie citind leagă două momente ale vieții domestice ale personajului. Antipa îi telefonează
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
RAB = nqr . Deci, un rezultat simplu și ușor de reținut. Înainte de rezolvarea propriu-zisă a problemei, care conduce la rezultatul arătat, să amintim pe scurt câteva dintre aplicațiile și proprietățile curioase, unice în matematică, ce caracterizează numărul “de aur” n. Numărul irațional n este tot atât de celebru ca și numerele π sau e, întâlnite atât de frecvent în natură și rezultă din operația de împărțire a unui segment de dreaptă dat, AB, în medie și extremă rație cunoscută din geometria elementară. A împărți
SIMPOZIONUL NAȚIONAL CU PARTICIPARE INTERNAȚIONALĂ CREATIVITATE ȘI MODERNITATE ÎN ȘCOALA ROMÂNEASCĂ by Daniela FECHET () [Corola-publishinghouse/Science/91780_a_93147]
-
său: „Nu poți să întemeiezi supoziția unui monoteism originar plecând doar de la încercarea logică a omului primitiv de a descoperi cauza primă”. Esența religiei nu poate fi surprinsă logic, invocându-se cauzalitatea. Religia este urmarea tocmai a unei întâlniri nefirești, iraționale, cu această cauză primă. Esența religiei este dată întreagă dintru început. Nu o întâlnești la capătul unei încercări. „Nu ai fi căutat-o dacă nu ai fi găsit-o” (B. Pascal). cercetările lui W. Schmidt au fost continuate de discipolii
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
diferită de cea a lui Vasile Lovinescu, urmând calificărilor în domenii diferite și intereselor specifice în demonstrație, observăm și la Girardet o poziție precaută în privința orizontului de validitate al investigației mitice: "la urma urmelor, această acțiune paradoxală de a transcrie iraționalul în limbajul inteligibilului nu ascunde faptul că rezultatele unei astfel de investigații riscă să apară incerte, parțiale și incomplete. Realitatea mitică, prin unele din aspectele sale, va scăpa întotdeauna celei mai subtile și mai riguroase analize. E o speranță bineînțeles
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
XIII-lea, în orice caz mai vizibil începând cu Renașterea (dar mai ales cu Reforma 263) și culminând cu Iluminismul din care a izvorât raționalitatea pozitivistă dominantă în secolul al XIX-lea, părea să anunțe demisia sistemelor mitice, denunțate ca iraționale, futile și chiar nocive, sau cel puțin a avut această intenție, a miza totul pe cartea unei presupuse infailibilități a capacității logice a omului ca unic ghid în existență deschide capcane nebănuite, care pot avea efecte devastatoare. Gilbert Durand observa
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
și identitățile "disponibile".267 În apărarea științei ca discurs se exprimă una dintre cele mai ample conștiințe ale secolului XX, Karl Popper, care vorbește chiar de un "mit al contextului"268, întreținut de relativism, pe care îl consideră o doctrină irațională, care scăpată de sub control riscă să compromită cuceririle întregii umanități, cum s-a întâmplat în cazul celor mai îngrozitoare aberații umane, precum comunismul și național-socialismul. Rațiunea este cel mai de preț bun al omenirii, iar una din responsabilitățile sale principale
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]