2,391 matches
-
plăcea când făcea asta. Acum asistenta strecură mâinile sub mine. Așa că mi-am ridicat și eu șoldurile. Mi-au apucat chiloții. Au tras de ei În jos. Elasticul se prinse În pielea mea, apoi cedă. Doctorul se aplecă mai aproape, mormăind În barbă. Asistenta făcu ceva destul de neprofesional: Își duse o mână la gât și, chipurile, Își potrivi gulerul. Cehov avea dreptate. Dacă pe perete există o pușcă, ea trebuie neapărat să tragă. În viață Însă nu știi niciodată unde stă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
băut? Întrebase el. — Nu aprob mita, râsese Kitty. Și În plus nu mai am decât cinci dolari. Erau banii pe care Îi scosese din vânzarea numărului de telefon furnizorului de armament. — Hai mai bine să dansăm! spusese. Sam o urmase mormăind pe ringul de dans și Începuse să se miște pe ritmurile muzicii ca un agent CIA sub acoperire. Kitty se uitase la el, Întrebându-se ce-ar putea face ca să-i abată atenția de la torentul de pesimism care Îl cuprinsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
draga mea. Tu nu ai telefon mobil? — Aveam unul de serviciu, dar mi-am dat demisia și l-am returnat. Nu am avut niciodată unul personal. Le urăsc. Kitty luă mobilul și formă numărul. Desert Rose părea foarte obosită și mormăia ceva În receptor, cum că lucrurile se schimbaseră. Verișoara ei Zelda nu o putuse lua pe Kitty de la aeroport. Se certaseră foarte rău, dintr-o neînțelegere asupra modalității de abordare a lui Charlie. Zelda o sfătuise să flirteze mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
aștept să văd ce față o să facă Charlie când o să audă povestea cu biletele de avion! zise Desert Rose și ochii Îi sclipiră vesel. Telefonul lui Diane Începu să cânte melodia din Pantera Roz și toate Începură să râdă. Răspunse, mormăi ceva, după care trase pe dreapta și frână brusc, proiectând-o pe Desert Rose direct cu capul În parbriz. — Dumnezeule, Diane, ce faci? Cred că tocmai mi-am spart capul, și mai am și o operație făcută de curând... Diane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
insinuând că Matthew nu fusese doar o aventură de-o noapte, Într-un moment de slăbiciune sau de beție. Aș vrea să-ți spun că, În ciuda tuturor problemelor, pentru mine a fost o călătorie minunată. Mulțumesc. Charlie o privi surprins, mormăi ceva și Îi răsplăti cuvintele cu un zâmbet larg. Câtă prefăcătorie și câtă sinceritate erau În acele cuvinte? Kitty Își luă geanta și, Înainte de-a urca În taxi, mai aruncă o ultimă privire spre fețele tensionate pe care le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
urmă de compasiune. Ești bine, Vaughn? Fitzgerald se uită Îngrozit și observă o picătură de vomă pe uniforma lui. — Ce dezgustător! strigă. Luă un șervețel și Își șterse cămașa. De-aia urăsc eu munca asta! șuieră el. — Doamne, ce pute! mormăia Robinson cu o privire cruntă. Opri mașina dezgustat și merseră pe jos cât mai aveau până la secție. O duseră sus pe Desert Rose și o abandonară pe un scaun dintr-una din camerele din spate, În care un alt polițist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
figurile de stil se ramifică baroc, astfel încât spectacolul înfrățirii dintre pământ și cer ("teatrul") se interiorizează, se spiritualizează, pătrunzând în limbajul alegoric ("versul"): Unul în brațele celuilalt dormeau pământ și cer înfrățiți ca niciodată. Trecea Tatăl prin camera de culcare mormăind o binecuvântare. Verbul, de o sonoritate difuză, "mormăind", are un efect estompator. Nu mai suntem bruscați de contrastul liniște-zgomot, ci de liniște-conștiința ei. Veșnicia este bătută amical pe umăr: Pământul și cerul dormeau duși visând o irealitate. Ape și văi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
înfrățirii dintre pământ și cer ("teatrul") se interiorizează, se spiritualizează, pătrunzând în limbajul alegoric ("versul"): Unul în brațele celuilalt dormeau pământ și cer înfrățiți ca niciodată. Trecea Tatăl prin camera de culcare mormăind o binecuvântare. Verbul, de o sonoritate difuză, "mormăind", are un efect estompator. Nu mai suntem bruscați de contrastul liniște-zgomot, ci de liniște-conștiința ei. Veșnicia este bătută amical pe umăr: Pământul și cerul dormeau duși visând o irealitate. Ape și văi, codri și munți se nășteau din albele frunți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
intenția de a pleca, dar bărbatul ei o reținu. Îi adresă câteva cuvinte protocolare, făcându-i semn să se apropie de el. O sărută pe obraz, dezmierdând-o. „Draga mea, ești Încă... tare frumoasă! Așa-i, băieți?” Cei doi bandiți, mormăiră cuvinte greu de Înțeles, În schimb Doctorul se Înclină articulând. „Stimată doamnă, vă asigur de toată aprecierea mea...” Bărbatul ei, o cuprinse de amîndouă mâinile, sărutându-i-le. „Vedeți voi? În ciuda anilor care au trecut, poate nu credeți dar, iubirea
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
ripostă ea privindu-se Într’o oglindă de buzunar, Încercând fără șansă să niveleze o sbârcitură din jurul buzelor.” Programul s’a terminat de cinci minute, bună ziua...” „Vă rog, doamnă...știți, intenționam să schimb o sumă mai mare, Însă...” „Aproximativ cât?”mormăi femeia vizibil plictisită. „Să zicem, una sută dollars...?” „Atunci se schimbă situația.Prețul oferit anterior e valabil pentru tranczațiile mărunte.Pentru o sumă mai mare, banca oferă 19.76lei, și cu asta fără alte Întrebări. Hai, spune repede...!” Destul de contrariat
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
unele cuvinte cu cei care-l așteptau și se auzi strigat de către Șeful Șantierului. „Vino repede Înapoi...!” Străinul care de la bun Început Îi făcuse o detestabilă impresie, Îl cercetă profesional privindu-l agresiv. „Tu conduci lucrările de la Afumați...??” „Da, desigur...!” mormăi el descumpănit de felul disgrațios În care i se adresase individul. „Adică vreau să spun, le-am condus: În momentul de față Însă, nu se mai lucrează. Lucrările au fost oprite de lucrătorii miliției. Afurisiții caralii, fără un plauzibil motiv
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
strânsă În vederea acestei sărbători. Se pregătea să plece la șantier unde desigur era așteptat când, deodată Își făcu apariția Lct.Col.Tudose Ion, care-i Întinse mâna cu oarecare bunăvoință, mustăcind prietenește. “Bună dimineața prietene, ce mai faci...?!” “Mulțumesc, bine...” mormăi el acru. “Am avut trecere pe aici și ce să vezi: te-am Întâlnit Întâmplător. Dacă totuși ai crezut ei bine,te Înșeli și pot afirma. Spre deosebire de tine, eu nu port ranchiună nimănui...! În general, repede mă Înfurii dar, repede
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
că se ia În gură cu ei și i-au spus să ia dracului nenorocitul ăla de fotoliu pe de scara de incendiu. Așa că Jerry s-a dus și s-a chinuit să aducă fotoliul Înapoi În casă, bombănind și mormăind ca un urs. Două zile mai tîrziu, a scos iar fotoliul. Asta, zicea el, Înseamnă să te lupți cu sistemul. CÎnd mi s-a vindecat, În cele din urmă, piciorul, am pornit să explorez locul cu atenție, căutînd o ieșire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
era insuportabil de intensă - era o linie lungă și fierbinte ce-mi străbea tot corpul. N-am Înțeles niciodată cum de poate să suporte Jerry să se chinuie În așa hal, de unul singur, Într-o lume lipsită de femei, mormăind pentru sine În timp ce dădea din capul mare. Dac-aș fi fost om, aș fi coborît În stradă, aș fi acostat prima tipă atrăgătoare pe care aș fi Întîlnit-o, cu ochi negri strălucitori deasupra unui surîs schițat de un chip fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
marginea cuibului, de unde doar ghearele din față ale păianjenului, cu căngi înspăimîntătoare, păroase, dar colorate floral, se puteau zări. Am rămas acolo, pe buza cuibului, adâncit într-un strat alb ca laptele de pânză proaspătă de păianjen. Animalul colosal fremăta, mormăia, își agita labele, făcând să se zgâlțâie întreaga plasă. Totul în cea mai năucitoare tăcere. Au trecut poate minute, poate ore până când, în josul tunelului, l-am zărit, am zărit-o pe Lulu. Privea în jur, dezorientat, apoi se uită-n
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
ajungând până la masa unde îl aștepta mașina de scris italiană pe care Rita i-o făcuse cadou. Încercă să scrie, făcând mereu greșeli. Zadarnic. Îl dureau toate degetele. Căută stiloul, dar acesta curse și făcu pete. - Totul e împotriva mea, mormăi el. Exilul m-a degradat, făcând din mine un novice, ca scriitor și ca soț. În loc să devin bătrân și înțelept am devenit mai prost și mai „tânăr“. Am „regresat“, cum spun psihologii. Feifel a mai încerca să mai scrie un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
București. Vechea pasiune s-a aprins din nou. Ne-am căsătorit imediat și acum trăiesc la Tel Aviv, cu fetițele, bineînțeles. Mulțumesc, Feifel, și iartă-mă! Datorită ție valul vieții mele s-a umplut de noroc, mulțumesc! - Pentru nimic, a mormăit Feifel uimit. Când puse receptorul în furcă, Feifel avu impresia că nu mai avea nici o greutate, că levita, ieșise pe fereastra deschisă, plutind deasupra acoperișurilor din cartierul în care locuia. Noaptea a fost blândă cu Feifel, dăruindu-i un somn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
mașină și, șocată peste poate, o urmă pe Sally în Felicity Fashions. Dacă fututul era distractiv, colindatul prin magazine alături de Sally Pringsheim era o revelație. Era marcat de o tărie de caracter cu adevărat fascinantă. Acolo unde Eva ar fi mormăit indecisă, Sally alegea și dădea jos de pe rafturi ceea ce alegea, punea deoparte lucrurile care nu-i plăceau, lăsându-le aruncate peste spătarele scaunelor, lua altele, le arunca o privire și spunea că i se părea c-ar merge, cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
stoarse niște spumă dintr-un tub de spray și și-o întinse pe bărbie, pălmuindu-se ușor. — Prin urmare? întrebă Eva. Wilt își luă aparatul de ras și-l puse sub robinetul cu apă caldă. — Am avut o ciocnire accidentală, mormăi el. — Cu un stâlp de pe stradă, bănuiesc. Știam eu că te-ai îmbătat! — Cu un tipograf, spuse nedeslușit Wilt, începând să se bărbierească. — Cu un tipograf? — Ca să fiu mai exact, am fost trosnit în față de un seralist tipograf extrem de arțăgos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
și pierdu cinci minute străduindu-se să-i țină peruca pe cap, timp în care îi lega banda elastică pe sub bărbie. Elasticul tot sărea de-acolo. „Ei, uite cel puțin o problemă pe care n-o s-o am cu Eva“, mormăi el pentru sine când izbuti să fixeze peruca. După ce constată mulțumit că de-acum înainte peruca n-o să mai alunece, avansă cu precauție, ocolind grămezile de pietriș, mașinăriile, sacii de ciment și barele de susținere, dar își dădu brusc seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
într-o parte și se apucă de bucata de furnir. Apoi se ridică cu grijă în picioare și începu să înjure. Pantalonii îi erau plini de noroi și mâinile îi tremurau. — La dracu’, eram gata-gata să cad și eu înăuntru! mormăi el, după care se uită în jur după Judy. Numai că Judy dispăruse. Wilt își căută lanterna și lumină pe gaură în jos. Judy rămăsese agățată aproximativ pe marginile puțului, pe undeva pe la jumătatea lui. Dar măcar de data asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
în puț, zise Barney. Capacul ăla de lemn n-ar fi fost acolo dacă femeia ar fi căzut singură înăuntru. Șeful de echipă își șterse fața cu batista și se uită la bucata pătrată de furnir. — Asta trebuie să fie! mormăi el. Nimeni n-o să poată spune că n-am luat măsurile de siguranță adecvate. Ai dreptate. Probabil că a fost omorâtă. O, Dumnezeule! — Garantez c-a fost o crimă sexuală, continuă Barney. A violat-o și-a strangulat-o. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
reproș. Aveam de gând să vă spun că aveam o idee de carte... — O carte? lătră inspectorul Flint. Ce fel de carte? O carte de versuri sau un roman polițist? — Un roman polițist, zise Wilt, recunoscător pentru sugestia făcută. — Așa, mormăi inspectorul. Așadar, aveai de gând să scrii un thriller. Ei bine, acum lasă-mă să ghicesc eu schema poveștii. Avem un profesor care predă la Colegiul Tehnic și profesorul ăsta are o nevastă pe care o urăște, așa că se hotărăște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
unul din canalele de scurgere numai pentru că a predat odinioară la anul II Căcat. Inspectorul se întinse după ziarul de seară și aruncă o privire la titlul de pe prima pagină: POLIȚIA CAUTĂ îN PLĂCINTE SĂ GĂSEASCĂ SOȚIA DISPĂRUTĂ. — O, Doamne! mormăi el. Asta n-o să pice deloc bine la imaginea noastră publică! La Colegiul Tehnic, directorul își exprima aceeași opinie în timpul ședinței șefilor de catedre. — Am fost ridiculizați în fața opiniei publice, zise el. Mai întâi se răspândește presupunerea că ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
noul ei rol cu tot entuziasmul de care era în stare, așa cum se dedicase și trambulinei elastice, olăritului sau lecțiilor de judo, ceru să știe unde îi era morții biruința sa, unde era boldul ei. De unde dracu’ să știu eu? mormăi parohul și se întinse după sticla de whisky, dar descoperi că era goală. Atunci se așeză și-și acoperi urechile cu mâinile, ca să înăbușe sunetul acela îngrozitor. în general, „Rămâi la mine!” era ultimul imn pe care l-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]