1,655 matches
-
ajuns să asculți tăcerea ca să simt cu alte organe decât cele cunoscute, poate cu întreaga suprafață a pielii, că nu eram deloc singură. Într-o zi plină de ceață deasă și lucitoare ca un porțelan, mi s-a dăruit un papagal pe care l-am botezat Sucki - el îmi amintea de zeul iubirii, Kamadeva, care avea ca pasăre adorată un papagal exact ca al meu. De unde venea? Băiatul care mi-l dăduse nu știa nimic despre țara de origine a păsării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
eram deloc singură. Într-o zi plină de ceață deasă și lucitoare ca un porțelan, mi s-a dăruit un papagal pe care l-am botezat Sucki - el îmi amintea de zeul iubirii, Kamadeva, care avea ca pasăre adorată un papagal exact ca al meu. De unde venea? Băiatul care mi-l dăduse nu știa nimic despre țara de origine a păsării, era grăbit să plece în vacanță și voia să se simtă liber, fără răspunderea unei ființe, cât de mică ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
străin. Fără să mă mai întrebe, cum făcea de obicei, dacă vreau să vin și eu cu el. Și-a schimbat hainele, îmbrăcându-se mai elegant, și plecând mi-a spus din pragul ușii: - Slavă Domnului că nu sunt un papagal pe care să-l închizi într-o colivie frumoasă! Cuvintele lui s-au rătăcit un timp în labirintul creierului meu. Sunau ca niște zurgălăi când mergeam dintr-o cameră în alta fără să știu de ce să mă apuc. Pierdusem tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
și să ne povestescă despre inevitabilul divorț. De fiecare dată când era la noi se uita râzând la Sucki și spunea că are nevoie de o „logodnică“. Și, fără să ne anunțe, venise deodată cu o „logodnică“ pentru Sucki. Un papagal mic care, spunea el în glumă, prin împerecherea cu Sucki ne va înrudi și pe noi cu el. Pusese colivia mică a „logodnicei“ lângă colivia lui Sucki și lăsase portițele deschise pentru ca „mirele“ să-și întâlnească „mireasa“. Era Sabat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
nu vorbi în numele meu! - Sigur că pot vorbi în numele tău, suntem unul prin căsătorie, a spus soțul meu, citând din Evanghelie. Am mâncat și am băut până la miezul nopții. Atunci, prietenul nostru și-a adus aminte de „logodnica“ sau „mireasa“ papagalului, hotărât să aranjeze „nunta“. A scos-o pe papagalița albastră cu cap alb din colivia ei și a împins-o în colivia lui Sucki. Soțul meu fuma tot timpul și din norii de fum îl îmbia pe Sucki să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
îl îmbia pe Sucki să se apropie de „mireasă“ și să-i facă felul. Sucki părea indiferent, parcă nici n-o văzuse pe „mireasa“ destinată lui. Era trecut de miezul nopții și cu siguranță nu era timpul potrivit pentru împerecherea papagalilor. Ca toate păsările, Sucki dormea noaptea și nu puteam niciodată să-l obișnuim să stea cu noi până târziu. Așteptând ca „mirii“ să se apropie unul de altul, prietenul nostru și-a adus aminte că era doctor și i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
să fumeze de la vârsta de paisprezece ani, s-a auzit un țipăt ascuțit, care ne-a umplut inimile de o ciudată emoție. - I-a făcut felul, a strigat bucuros prietenul nostru, de-acum înainte o să așteptați o nouă generație de papagali galben-albaștri dungați! Dar când ne-am apropiat de colivie, l-am văzut pe Sucki transformat într-o pasăre de pradă, jumulind-o pe „mireasă“ de frumoasele ei pene. O lovea și cu ciocul în cap, toată colivia era plină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
vie. - Răutăciosule, l-a apostrofat prietenul nostru pe Sucki. Așa te porți cu femeile? Sucki avea aerul unui criminal spășit. Am închis repede portița de la colivia lui. Încet-încet, „mireasa“ și-a regăsit respirația și noi ne-am înveselit. - Ești un papagal prost, i-a spus soțul meu lui Sucki. Pe scara zoologică te afli mai jos decât un șobolan! - De ce tocmai mai jos decât un șobolan? a întrebat prietenul amuzat. - Nu știi că bărbații beți vorbesc mult despre șobolani? am răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
și drăguță exista? Bietul Pinkerton, bătrânul, alesese o moarte liniștită atunci când înfipsese un furtun în țeava de eșapament a mașinii sale... Aha, asta era! Dar de ce? Trebuia să existe și un motiv! Și-o trăgea Eva cu dr. Pringsheim? Cu papagalul ăla? Nici când o zbura porcu’! Eva n-ar fi stricat nici o privire pe Gaskell. Dar Flint n-avea de unde să știe așa ceva. Și care era povestea cu javra aia de Sally? Și-o trăgeau toți trei laolaltă? în fine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
păsărilor-rinocer, în formă de ac, ca ale păsărilor colibri, unele cât bondarii. Penajele erau și ele răsuflate, decolorate: ce fusese odată albastru de Prusia și verde ca smaraldul în cozile păunilor, ruginiu-vulpe în ale fazanilor, ce fusese curcubeu în penajul papagalilor și al păsării-paradisului devenise acum același maroniu pe cenușiu sau fusese atât de strident retușat încît ți se părea că privești acele poze de nuntă colorate cu creionul sau obrajii înșelător îmbujorați ai ofticoșilor. Hotărât, nu ne plăceau, așa că am
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
sale păreau să circule pe sub piele, să-și amestece contururile: la o reprezentație, privindu-l cu binoclul, vedeai desenată cu cerneală sângerie o ploaie de stele pe umărul drept; la spectacolul următor o regăseai pe pântece, dar cu cerneală verde. Papagalul cu diamant în frunte, care cu aripile întinse îi împodobise astăzi omoplații, mâine îl vedeai suind spre gât și bărbie, iar poimâine plutea, fantomatic, deasupra capului lui Signor Firelli, pentru ca apoi să se destrame ca un abur ușor. Bunica mea
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
ieșit cineva din palatele enigmatice. Sus, pe cornișe, se aflau statui alegorice, înfățișînd Invidia și Sclavia, în spatele ferestrelor fără perdele (căci totul era aici numai piatră cenușie și sticlă) se aflau bufnițe împăiate, de mărimea unui om. Câte un uriaș papagal împăiat se apleca spre noi de pe muchia unui zid, uimindu-ne cu purpura și verdele aripilor, cu azurul penelor lungi ale cozii. Ochii de sticlă ai păsărilor împăiate răsfrângeau arhitectura aceea dementă. Dând câte un colț, mereu alte piețe, alte
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
după chipul și asemănarea noastră, din creația populară orală epico-lirico narativă, „de baltă”, accesibilă doar minților limitate și juvenile: „Să moară mama” , „Mânca-ț-aș gălăgia”, „Vă sparg la rozetă”, „Băga-ț-aș sârmă-n nas”, „Marța-fâța tinerețe”, „Piei, satană”, „Papagal de benga”, „șo cara mo” sau „șo mai ti buli” îîn țigănește) sau: „Coana Mița biciclista / A căzut și și-a rupt Pitpalac într-un copac / Mie-mi vine să mă Calule, tu ești de lut / Mie-mi vine să
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
am văzut porțile înalte, de lemn și alabastru, înainte încă să știm că ascund o cetate. Le-am împins și am intrat, surprinși să vedem că în față nu se întindea încă un pustiu, ci o aglomerare de străzi, de papagali și de flori în vase de cristal. Călătorul care sosește la Lizabo dimineața nu se așteaptă să găsească acolo nimic, însă când duhoarea orașului îi intră în nări, înțelege că a ajuns în locul pe care îl visase dintotdeauna. Locuitorii din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
Da, dar îi stăpânim cât de cât pe cei din lumea interlopă. Nu avem o lege pentru protecția martorilor, un statut clar al polițistului, al funcționarului public. Avem dosare care vin înapoi de la instanțe pentru că martorii își schimbă declarațiile. Boala papagalilor I-a mai rămas lui Marinel Băjinaru doar iluzia cu... instanța de la Strasbourg. Să facă străinii dreptate în țara lui. Chiar și la Cotroceni i s-a spus: Recunoaște faptele și-ți facem cerere de grațiere!» «Cum să recunosc, domnule
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
cerere de grațiere!» «Cum să recunosc, domnule? Ăștia-s nebuni?» Nu. Dar de unde preocuparea polițiștilor că Marin Băjinaru este bolnav psihic? Într-adevăr, el suferă de psitacoză. Psitacoză - pshiatrie, «masă-sufragiu»!... Numai că distanța este enormă. În studenție, omul creștea mulți papagali, de la care a luat un virus tropical. Încet, unul dintre plămâni i se usucă și bolnavul tușește violent. Depistarea virusului a necesitat multe teste și sacrificarea unui papagal, care a fost analizat la București. M-am dus la Spitalul TBC
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
pshiatrie, «masă-sufragiu»!... Numai că distanța este enormă. În studenție, omul creștea mulți papagali, de la care a luat un virus tropical. Încet, unul dintre plămâni i se usucă și bolnavul tușește violent. Depistarea virusului a necesitat multe teste și sacrificarea unui papagal, care a fost analizat la București. M-am dus la Spitalul TBC din Brăila, unde fusese internat Băjinaru. - Domnule doctor Constantin Boiculese, ce este psitacoza? - Este o boală destul de rară, care se transmite de la papagali la om. Se manifestă prin
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
multe teste și sacrificarea unui papagal, care a fost analizat la București. M-am dus la Spitalul TBC din Brăila, unde fusese internat Băjinaru. - Domnule doctor Constantin Boiculese, ce este psitacoza? - Este o boală destul de rară, care se transmite de la papagali la om. Se manifestă prin tuse, cu dureri, oboseală la efort. O boală infecțioasă gravă. Înainte de 1989, l-am trimis pe Băjinaru Marin să facă niște teste serologice la Institutul de Inframicrobiologie de la București. Credeam că are cancer și doar
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
efort. O boală infecțioasă gravă. Înainte de 1989, l-am trimis pe Băjinaru Marin să facă niște teste serologice la Institutul de Inframicrobiologie de la București. Credeam că are cancer și doar după discuții cu el am intuit. Creștea în subsolul blocului papagali pe care-i vindea. Avea sute de păsări în voliere. Până la urmă,este tot o boală profesională. Elementele nodulare din plămâni nu se retrag. - Are vreo legătură cu afecțiunile psihice? - Să fim serioși. Este o afecțiune organică pulmonară și Băjinaru
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Bordeiului din București. Întâmplător, am descoperit recent într-un târg din sudul Moldovei cea mai frumoasă grădină publică din România: Parcul lui Pazvante din Tecuci. Am rătăcit pe aleile lui, îmbătat de aromele teilor și trandafirilor, ocărât de sutele de papagali, în căutarea celui care a sfințit locul: Vasile Dănăilă. Prin tot ce a făcut aici, omul și-a transformat porecla în renume. Pazvante trăiește în același apartament cu trei camere, dar a investit aproximativ două milioane de euro pentru oamenii din
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
s-a minunat IPS Cassian. Și-apoi cum să nu te minunezi că Pazvante a umblat cu "năzbâtia" prin toată Europa, le-a luat banii celor curioși să-l păcălească la "alba-neagra" - ei pe el! - și apoi a cumpărat trandafiri, papagali, canari, peruși, turturele, pescăruși japonezi, mierle indiene, kakadu, cinteze, veverițe, a făcut cascade din bolovani de râu și a ridicat sculpturi din lemn și piatră pentru Parcul Central din Tecuci. Dar ca să ajungă aici, până și americanii au aflat că
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
în zece zile, pierd într-o zi. Și mă compătimeau tot ei pe mine, dar de fapt banii erau ai mei și împărțeam." S-a întors la Tecuci, a construit o cascadă cu un pârâu artificial pentru Eminescu, a luat papagali și a pus gazon englezesc! Primarul Eduard Finkelstein a semnat contractul de concesionare a parcului pe 49 de ani. În același timp, de doi-trei ani, eu nu reușesc să-mi renovez apartamentul meu de trei camere. Atât am pentru că eu
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
natație și de atletism și se Întoarse cu fața la mica lagună, le Întoarse spatele, avea un spate frumos, nimic de zis și Începu să se joace cu peștii ca să nu mai vadă turma aia de imbecili și femeile alea ca niște papagali În doliu. Era sălbatică de tot suedeza asta: nu Înțelegea că doamnele se Îmbrăcaseră foarte elegant și se machiaseră cum nu se poate mai bine și că În realitate singura ființă ciudată de acolo era ea: cum se poate!, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
lui Juan Lucas puțin Îi păsa că l-ar fi jignit, nu dădea pe el nici o ceapă degerată, dar Începuse să se uite cu alți ochi la Julius: poate că nu e chiar un neisprăvit, din fericire, dar semeni cu papagalul din poveste, te simți obligat să repeți tot ce auzi. — Bine, du-te, cheamă un hamal ca să ne ajute să ridicăm valizele astea... hai, grăbește-te. Trei zile mai tîrziu, Julius reușea să-i adune În jurul lui pe colegii dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
a-i mulțumi pentru ajutor, fata se grăbi să li se alăture celorlalte două, care o așteptau fulgerînd-o din priviri, la capătul opus al claustrului. — Daniel, ceva s-o fi Întîmplat. Vreo mătușică bătrîioară care-a dat ortul popii, vreun papagal cu scrofule, vreun guturai de atîta umblat cu fundulețul În aer liber... Dumnezeu știe. Împotriva a ceea ce crezi cu ochii Închiși, universul nu se Învîrte În jurul apetențelor dintre picioarele dumitale. Alți factori influențează devenirea omenirii. Crezi că nu știu? Parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]