1,452 matches
-
filosofia morală pentru a justifica fie teorii întregi (așa cum se întâmplă în teoria normativă), fie scheme de acțiune particulare (după cum se întâmplă în teoria morală aplicată) trebuie numite valori morale"15. " Atunci când am identificat valorile care fundamentează angajamentele justificative ale realiștilor ca fiind cele ale libertății și egalității membrilor unei societăți - au explicat cei doi -, nu am putut vedea nicio altă bază justificativă a acestor valori decât ideea libertății și egalității fiecărei persoane. Și de vreme ce acestea sunt exemple tipice de valori
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
de ce cineva ar nega validitatea conceperii lor ca valori morale [...] Argumentul realist este acela că putem să ne descurcăm și fără moralismul politic, i.e., genul de teorie politică ale cărei teorii sunt fundamentate pe principii și valori morale. Dar dacă realiștii încep să argumenteze că acele valori pe care le considerăm în mod tipic drept valori morale sunt, de fapt, valori politice, ei vor scăpa doar în virtutea unei simple definiții de adversarii lor, de vreme ce, în baza acestei strategii, nu se va
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
vor scăpa doar în virtutea unei simple definiții de adversarii lor, de vreme ce, în baza acestei strategii, nu se va mai putea spune despre niciun filosof politic că este moralist. Toți filosofii politici am fi transformați peste noapte, prin această manevră, în realiști"16. Faptul că ideea unei "moralități filtrate prin prisma rolului politicii" are un profund iz moralist este, desigur, incontestabil. Aceasta nu demonstrează, însă, că ea este o idee moralistă sau că realiștii nu au dreptate să distingă între o normativitate
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
fi transformați peste noapte, prin această manevră, în realiști"16. Faptul că ideea unei "moralități filtrate prin prisma rolului politicii" are un profund iz moralist este, desigur, incontestabil. Aceasta nu demonstrează, însă, că ea este o idee moralistă sau că realiștii nu au dreptate să distingă între o normativitate morală și una politică. Este neîndoielnic, de asemenea, că egalitatea politică, înțeleasă ca îndreptățire egală a cetățenilor de a participa în procesul de decizie politică, este justificată de obicei prin apel la
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
convenționale", valorile morale sunt mai curând acele valori care guvernează corectitudinea morală a comportamentelor persoanelor unele față de celelalte? Desigur, toate valorile fundamentale utilizate în mod paradigmatic în filosofia morală sunt - și trebuie numite - valori morale. Aceasta nu demonstrează, însă, că realiștii greșesc atunci când afirmă că ei nu tratează egalitatea și libertatea ca valori morale sau când afirmă că sunt îndreptățiți să trateze aceste valori doar ca valori politice, în sensul de valori analizate și justificate numai din perspectiva contribuției lor la
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
ca valori morale sau când afirmă că sunt îndreptățiți să trateze aceste valori doar ca valori politice, în sensul de valori analizate și justificate numai din perspectiva contribuției lor la realizarea valorilor fundamentale ale politicii. Iar ceea ce doresc să arate realiștii nu este, desigur, că este incorect să concepem valorile fundamentale utilizate în mod paradigmatic în filosofia morală ca valori morale sau că acele valori pe care le considerăm în mod tipic drept valori morale sunt, de fapt, valori politice, ci
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
a ordinii, protecției, încrederii sau bazelor cooperării sociale). Ele sunt premise egalitariene a căror justificare nu poate fi, drept urmare, decât una morală. Mai exact, ele sunt premise egalitariene care nu pot fi justificate decât, după cum au observat chiar și unii realiști 20, prin recursul la principiul egalității umane fundamentale (principiul egalității de demnitate și respect). Iar situația nu se schimbă în niciun fel dacă, așa cum a insistat Edward Hall21, interpretăm cerința legitimării pentru care a argumentat Williams ca fiind aplicabilă doar
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
și observații, Erman și Möller nu au făcut decât să repete - fără a întemeia în mod adecvat - refuzul de a lua în considerare întrebarea dacă libertatea și egalitatea pot fi, cel puțin în forma în care sunt ele invocate de realiști, valori distinctiv politice. În loc să răspundă acestei întrebări - de importanță cardinală, se pare, pentru Jubb și Rossi -, Erman și Möller nu au făcut decât să încerce să-și asigure victoria (à la Pirus) în cadrul dezbaterii pe baza a două strategii de
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
în cadrul dezbaterii pe baza a două strategii de evaziune. Prima este definirea moralului și a valorilor morale într-un sens atât de larg încât aproape orice formă de comportament sau orice valoare umană devine una morală, în vreme ce, în realitate, așa cum realiștii sunt conștienți, nu toate valorile, principiile, afirmațiile sau teoriile normative despre comportamentul corect al persoanelor unele față de celelalte sunt valori, principii, afirmații sau teorii morale. A doua strategie de evaziune este reducerea (sau reformularea) ilicită a susținerilor normative ale realiștilor
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
realiștii sunt conștienți, nu toate valorile, principiile, afirmațiile sau teoriile normative despre comportamentul corect al persoanelor unele față de celelalte sunt valori, principii, afirmații sau teorii morale. A doua strategie de evaziune este reducerea (sau reformularea) ilicită a susținerilor normative ale realiștilor la (ca) susțineri identificate de obicei ca fiind susțineri morale. Aceasta este, în opinia lui Jubb și Rossi, ceea ce fac Erman și Möller atunci când susțin că baza justificativă ultimă a concepțiilor realiste ale legitimității nu poate fi decât "ideea egalității
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
în opinia lui Jubb și Rossi, ceea ce fac Erman și Möller atunci când susțin că baza justificativă ultimă a concepțiilor realiste ale legitimității nu poate fi decât "ideea egalității și libertății fiecărei persoane" (i.e., principiul egalității de demnitate și respect). Or, realiștii recurg doar la ideea egalității și libertății tuturor cetățenilor (sau a tuturor subiecților autorității politice), nu și la ideea egalității și libertății fiecărei persoane (morale), idee pe care o justifică nu pe temeiuri morale, ci pe temeiuri interne politicii și
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
între ordinile politice legitime și ordinile politice nelegitime. O astfel de concluzie ar fi validă doar în baza asumpției că toate valorile care guvernează sau trebuie să guverneze interacțiunile umane sunt valori morale. Această asumpție este, însă, așa cum insistă și realiștii, o asumpție falsă 28. Cunoașteți deja concluzia la care m-a condus examinarea acestei dezbateri. În opinia mea, nu este niciun dubiu că Jubb și Rossi sunt cei care au pierdut, chiar dacă, desigur, ei nu par să fie deloc conștienți
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
conștienți de acest lucru. E adevărat, cred că veți fi de acord, că libertatea și egalitatea pot fi concepute în mod legitim nu doar ca valori morale, ci și ca valori politice, în sensul în care sunt ele utilizate de realiști (valori investigate și justificate exclusiv în baza contribuției lor la realizarea ordinii, păcii, încrederii sociale etc.). Tot adevărat este - după cum am văzut - și că Erman și Möller nu s-au aflat în cea mai bună formă filosofică a lor atunci când
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
nu sunt singurele temeiuri normative și că "teorie normativă" și "teorie morală" nu sunt, ca atare, sinonime. Jubb și Rossi se înșală însă profund în măsura în care - după cum am putut constata - consideră că aceste adevăruri îi pot ajuta în vreun fel pe realiști să răspundă cu succes argumentului fundamental avansat de Erman și Möller împotriva ideii că o concepție realistă (plauzibilă) a legitimității politice poate fi justificată fără ajutorul principiului egalității umane fundamentale. Departe de a constitui doar o transformare ilicită a susținerilor
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
cu succes argumentului fundamental avansat de Erman și Möller împotriva ideii că o concepție realistă (plauzibilă) a legitimității politice poate fi justificată fără ajutorul principiului egalității umane fundamentale. Departe de a constitui doar o transformare ilicită a susținerilor normative ale realiștilor în susțineri morale, acest argument ridică o obiecție legitimă - și, aș adăuga, imposibil de combătut cu șanse reale de succes - la adresa realismului. Am în vedere, desigur, argumentul că diferitele condiții ale legitimității susținute de realiști (acceptabilitatea egală, justificarea egală etc.
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
ilicită a susținerilor normative ale realiștilor în susțineri morale, acest argument ridică o obiecție legitimă - și, aș adăuga, imposibil de combătut cu șanse reale de succes - la adresa realismului. Am în vedere, desigur, argumentul că diferitele condiții ale legitimității susținute de realiști (acceptabilitatea egală, justificarea egală etc.) nu pot fi întemeiate în baza diferenței dintre politică și simpla dominație (de vreme ce există și modalități nonegalitariene de asigurare a ordinii, protecției, încrederii sau bazelor cooperării sociale). După cum am văzut, Jubb și Rossi conced acest
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
încrederii sau bazelor cooperării sociale). După cum am văzut, Jubb și Rossi conced acest lucru, însă, spre deosebire de Erman și Möller, sugerează că aceste condiții pot fi justificate prin apelul la egalitate ca valoare instrumental-politică (așa cum este ea înțeleasă de obicei de realiști) și nu - în mod obligatoriu - prin utilizarea principiului moral al egalității de demnitate și respect. Cum anume am putea însă face acest lucru, de vreme ce, așa cum Jubb și Rossi au admis, egalitatea - fie ea și egalitatea cetățenilor sau a subiecților autorității
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
pentru îndeplinirea obiectivelor fundamentale ale politicii? Odată ce luăm în serios ideea că egalitatea nu reprezintă o condiție indispensabilă pentru politică, speranța că putem întrebuința egalitatea ca valoare instrumental-politică pentru a întemeia condițiile egalitariene ale legitimității susținute, pe bună dreptate, de realiști se dovedește a fi una iluzorie. Odată ce luăm în serios ideea că egalitatea nu reprezintă o condiție indispensabilă pentru politică, realizăm, altfel spus, că, în ciuda faptului că au apelat în acest scop și la unele argumente și explicații mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
și la unele argumente și explicații mai puțin inspirate, Erman și Möller și-au demonstrat punctul de vedere. Jubb și Rossi au fost învinși, fără drept de apel, în confruntarea argumentativă. Condițiile egalitariene ale legitimității (inclusiv cele pentru care pledează realiștii) nu pot fi întemeiate decât cu ajutorul principiului egalității umane fundamentale 29. Realismul radical nu este o poziție metodologică "fezabilă" sau "realistă" cu privire la întemeierea concepțiilor legitimității politice. Exigența metodologică a realismului radical - renunțarea la principiile și valorile morale în argumentarea din
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
perspectiva propusă de Alice Baderin. În cadrul unei execuții scurte și sumare (dar nu mai puțin eficiente) a pretenției realiștilor de a se fi "eliberat" de principiile și valorile morale "pre-politice", Baderin ne propune să întrebăm nu doar ce temei au realiștii pentru condițiile egalitariene ale legitimității pe care le avansează, ci și care este baza convingerii lor că politica este preferabilă dominației. Altfel spus: de ce politică și nu doar dominație? De ce sunt statele obligate să apeleze la politică și nu la
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
care este baza convingerii lor că politica este preferabilă dominației. Altfel spus: de ce politică și nu doar dominație? De ce sunt statele obligate să apeleze la politică și nu la dominație în relația cu cetățenii lor? Este evident, observă Baderin, că realiștii consideră că "politica este preferabilă situației non-politice" și că ei valorizează pozitiv situația în care un stat își justifică puterea fiecărui cetățean prin comparație cu situația în care el nu face acest lucru 30. Care este, așadar, baza acestei convingeri
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
un stat își justifică puterea fiecărui cetățean prin comparație cu situația în care el nu face acest lucru 30. Care este, așadar, baza acestei convingeri realiste? După cum evidențiază Baderin, răspunsul la această întrebare nu poate fi decât acela că preferința realiștilor pentru politică în detrimentul dominației se sprijină pe anumite convingeri morale "pre-politice", deși ei refuză, pur și simplu, să le conștientizeze sau să le recunoască 31. Nu vreau să trec la următorul capitol fără să fac încă două precizări. Prima este
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
moralismul evidențiat de Erman și Möller, ci de toate celelalte forme de moralism care i-au fost atribuite sau/și obiectate. Nu văd cum am putea să nu fim de acord, spre exemplu, cu Jonathan Floyd, în constatarea că și realiștii exprimă, la rândul lor, judecăți morale - desigur, de natură consecințialistă, nu deontologică - atunci când își expun teoriile despre comportamentul sau raționalitatea politică și - ca atare - în concluzia că și ei sunt "moraliști" în acest sens32. De altfel, după știința mea, niciun
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
exprimă, la rândul lor, judecăți morale - desigur, de natură consecințialistă, nu deontologică - atunci când își expun teoriile despre comportamentul sau raționalitatea politică și - ca atare - în concluzia că și ei sunt "moraliști" în acest sens32. De altfel, după știința mea, niciun realist nu a protestat, cel puțin până acum, împotriva unei astfel de concluzii cu privire la teoriile sale politice 33. De asemenea, așa cum o arată și câteva dintre considerațiile pe care le-am adus în atenție în acest capitol, nu văd cum am
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
am putea să nu ne declarăm de acord cu Michael Freeden sau William E. Scheuerman în sugestia că distincția realistă între politică și dominație este una moralistă (i.e., una impregnată de valori și principii morale). Mai mult, în opinia mea, realiștii s-au putut simți încrezători în legitimitatea și fezabilitatea proiectului alungării moralismului metodologic din filosofia politică nu numai pentru că s-au bazat și se bazează pe asumpții sau premise greșite în evaluarea șanselor argumentării de tip instrumental în rezolvarea problemelor
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]