2,506 matches
-
conchide: Pentru a le rezista șideologiilorț trebuie să rămâi viu, reactiv, neînregimentabil. Să-ți păstrezi umorul. Nimic nu e mai ridicol și mai neputincios decât o stafie care provoacă râsul." Umorul este, de altfel, unul dintre principalele, insidioasele surse de seducție ale oricărui text de Andrei Pleșu. El este prezent, discret, subtil dar perceptibil în fiecare dintre aceste conferințe. De o colocvialitate cuviincioasă, adică fără familiarități și hăhăieli de bodegă, ele fac lesne și agreabil digerabilă o problematică gravă și actuală
Grația socială by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/9909_a_11234]
-
atît mai mult cu cît este vorba de un teatru de amatori declarat ("Per-sonajele și întâmplările pe care se bazează scenariul fiecărui episod sunt fictive"), de cel mai uluitor prost gust. Fals sună, de la început, în aceste emisiuni, și limbajul seducției ("sînteți foarte simpatică", "voi vedea ce voi face pe viitor", "situația este cam dificilă cu soția pe care o am", "nu știu dacă eu corespund la asemenea cerință", "dacă aveți dumnea-voastră amabilitatea să mă ajutați", "vă mulțumesc pentru compliment" etc.
Codul îmbrîncelii by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/8267_a_9592]
-
Marius Miheț Corina Ciocârlie, Un țărm prea îndepărtat. Seducția frontierelor, frontierele seducției, Editura Cartea Românească, București, 2013, 183 pag. Să ne închipuim pentru o clipă lumea fără opreliști. Fără doar și poate, într-un clasament al proiecțiilor ideale de altădată, ar fi câștigătoare. Nu numai prin mirajul nestăpânit ori
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
Marius Miheț Corina Ciocârlie, Un țărm prea îndepărtat. Seducția frontierelor, frontierele seducției, Editura Cartea Românească, București, 2013, 183 pag. Să ne închipuim pentru o clipă lumea fără opreliști. Fără doar și poate, într-un clasament al proiecțiilor ideale de altădată, ar fi câștigătoare. Nu numai prin mirajul nestăpânit ori intensitatea provocării. Ci
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
Liiceanu, Kundera și ale altor gânditori din zona central europeană. Cum să trăiești fără frontieră, de vreme ce limita în sine, banală cum pare la prima vedere, a creat o adevărată cultură a imaginarului? Eseurile Corinei Ciocârlie din Un țărm prea îndepărtat. Seducția frontierelor, frontierele seducției sunt pline de asemenea provocări. De pildă, ce rost ar mai avea celebrul dialog din Ciulinii Bărăganului: „-Încotro, Ionele? - În lume, Matache, cu ciulinii după noi ...”? Sensul vechi ținea de necunoscut, de infern. De izgonire. Fără frontieră
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
ale altor gânditori din zona central europeană. Cum să trăiești fără frontieră, de vreme ce limita în sine, banală cum pare la prima vedere, a creat o adevărată cultură a imaginarului? Eseurile Corinei Ciocârlie din Un țărm prea îndepărtat. Seducția frontierelor, frontierele seducției sunt pline de asemenea provocări. De pildă, ce rost ar mai avea celebrul dialog din Ciulinii Bărăganului: „-Încotro, Ionele? - În lume, Matache, cu ciulinii după noi ...”? Sensul vechi ținea de necunoscut, de infern. De izgonire. Fără frontieră, călătoria absoarbe numai
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
și dincoace de Viena, avea de-a face cu un evantai de atracții consistente, de proiecții ce nu au încetat să fascineze. Dimpotrivă, spațiul lipsit de frontiere, deși e unul prin excelență al libertății, apare abandonat de orice formă de seducție. Citim studiile unei eseiste care a petrecut mai bine de jumătate din viață în Luxemburg. Corina Ciocârlie trăiește, fără îndoială, sentimentul viu al identității copleșite de interogații. Studiile ei din ultimii ani, deopotrivă în franceză și română, stau mărturie: Un
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
o călătorie, nu se poate ignora în cele din urmă dacă rătăcim spre noi înșine sau mergem spre Celălalt, pentru a ne îndepărta. Corina Ciocârlie este adepta tensiunii dintre două concepte mult întrebuințate în timp: e vorba despre eros și seducție. Dacă seducția alterează sensul și identitatea, desfăcând legăturile, erosul e cuprindere și procreare. Prin urmare, starea de aporie, de neîmplinire, va defini întreaga literatură a frontierelor. Scriitoarea româno-luxemburgheză nu are în vedere factorul politic; ci doar o literatură, așa-zicând
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
nu se poate ignora în cele din urmă dacă rătăcim spre noi înșine sau mergem spre Celălalt, pentru a ne îndepărta. Corina Ciocârlie este adepta tensiunii dintre două concepte mult întrebuințate în timp: e vorba despre eros și seducție. Dacă seducția alterează sensul și identitatea, desfăcând legăturile, erosul e cuprindere și procreare. Prin urmare, starea de aporie, de neîmplinire, va defini întreaga literatură a frontierelor. Scriitoarea româno-luxemburgheză nu are în vedere factorul politic; ci doar o literatură, așa-zicând, ideală. „Punând
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
alterează sensul și identitatea, desfăcând legăturile, erosul e cuprindere și procreare. Prin urmare, starea de aporie, de neîmplinire, va defini întreaga literatură a frontierelor. Scriitoarea româno-luxemburgheză nu are în vedere factorul politic; ci doar o literatură, așa-zicând, ideală. „Punând seducția frontierelor în relație speculară cu frontierele seducției, cartea de față și-a propus de fapt să exploreze arcanele ficțiunii literare ca tărâm de dincolo”. Mărturisind astfel, eseista ia distanță față de posibile diseminări politice, chiar dacă tărâmul de dincolo nu poate fi
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
e cuprindere și procreare. Prin urmare, starea de aporie, de neîmplinire, va defini întreaga literatură a frontierelor. Scriitoarea româno-luxemburgheză nu are în vedere factorul politic; ci doar o literatură, așa-zicând, ideală. „Punând seducția frontierelor în relație speculară cu frontierele seducției, cartea de față și-a propus de fapt să exploreze arcanele ficțiunii literare ca tărâm de dincolo”. Mărturisind astfel, eseista ia distanță față de posibile diseminări politice, chiar dacă tărâmul de dincolo nu poate fi credibil fără o ideologie, oricât de neglijabilă
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
au fost - și vor rămâne, în veacul vecilor - himera capabilă să ne seducă, să ne tragă de o parte, să ne învețe să ne luăm soarta peste picior”. Printr-un joc potrivit al ideilor, Corina Ciocârlie reușește să limpezească efectele seducției și erotismului în relația strictă cu frontiera: „dincoace, pacea căminului; dincolo, aventura exaltantă, cu consecințe incalculabile”. Demonstrația avansează cu precauția celui pasionat de fiecare etapă a descoperirii. Structură de arheolog, Corina Ciocârlie nu se grăbește să traverseze frontiera. Ea se
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
exaltantă, cu consecințe incalculabile”. Demonstrația avansează cu precauția celui pasionat de fiecare etapă a descoperirii. Structură de arheolog, Corina Ciocârlie nu se grăbește să traverseze frontiera. Ea se oprește și identifică, în sensul trecerii, așteptarea și vecinătatea. Două stări ale seducției, ce alungă măștile și privilegiază întâlnirea cu esențialul. Miza este transgresarea limitei, cum simte și Apostol Bologa, „un nou Hyperion (...) programat să răstoarne, la momentul oportun, ordinea stabilită a lumii”. La fel, în Donna Alba „vecinătatea frontierei potențează aspectul dual
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
de Corina Ciocârlie se potrivește afirmația lui Baudrillard: a seduce înseamnă a muri ca realitate pentru a funcționa ca amăgire. Frontiera în sine, vecinătatea ei, experiența realității și a visului, jocul măștilor, toate, în cele din urmă, sfârșesc sub imperiul seducției. Iar a seduce înseamnă a duce la o parte, a corupe; literatura frontierei devine, cum zice Andrzej Stasiuk, „un amalgam de impresii suprapuse pe un decor palimpsest”. Traversăm frontiera, se spune, „pentru că este acolo”, și pe linia de frontieră „rivalitățile
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
ludice, detensionează discursul. În toate, Corina Ciocârlie demonstrează o abilitate specială în configurarea degradării. Căci, de la Femei în fața oglinzii (1998), ea nu a încetat să scrie cu entuziasm despre agonie și dispariție. Tocmai de aceea e ciudat cum ideea de seducție câștigă în dauna anxietății. Explicațiile țin, cred, de ineditul termenului, dar și pentru că e mai ofertant - analitic vorbind. Primează în tot ce scrie satisfacția descoperirii unor nuanțe emblematice, tactul asamblării ideilor și, mai ales, felul în care cititorul este angajat
Frontiera care ne apropie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3396_a_4721]
-
care sufocă realitatea. Verdictul lui Baudrillard: realul nu mai există, oamenii trăind într-un simulacru de lume în care cuvîntul de ordine aparține ficțiunii, fantasmelor și simbolurilor absurde. Potrivit francezului, singurul mod de a te sustrage acestui univers mediatic este seducția. Pentru Baudrillard „seducția” nu are nimic de-a face cu ispitirea sufletului grație unor momeli facile, căci seducția este opusul producției, francezul jucîndu-se pe nuanțele etimologice ale celor două noțiuni: „pro-ducția” înseamnă aducerea în față a unor lucruri care atrag
Lumea ca simulacru by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5228_a_6553]
-
Verdictul lui Baudrillard: realul nu mai există, oamenii trăind într-un simulacru de lume în care cuvîntul de ordine aparține ficțiunii, fantasmelor și simbolurilor absurde. Potrivit francezului, singurul mod de a te sustrage acestui univers mediatic este seducția. Pentru Baudrillard „seducția” nu are nimic de-a face cu ispitirea sufletului grație unor momeli facile, căci seducția este opusul producției, francezul jucîndu-se pe nuanțele etimologice ale celor două noțiuni: „pro-ducția” înseamnă aducerea în față a unor lucruri care atrag privirea și chiar
Lumea ca simulacru by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5228_a_6553]
-
care cuvîntul de ordine aparține ficțiunii, fantasmelor și simbolurilor absurde. Potrivit francezului, singurul mod de a te sustrage acestui univers mediatic este seducția. Pentru Baudrillard „seducția” nu are nimic de-a face cu ispitirea sufletului grație unor momeli facile, căci seducția este opusul producției, francezul jucîndu-se pe nuanțele etimologice ale celor două noțiuni: „pro-ducția” înseamnă aducerea în față a unor lucruri care atrag privirea și chiar aceasta e logica reclamei contemporane. Fiecare marfă e împinsă în față grație unei duble producții
Lumea ca simulacru by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5228_a_6553]
-
unei duble producții: mai întîi e făcută la propriu și în al doilea rînd i se face imaginea. Ca să scapi de această carceră comercială, trebuie să te sustragi prin retragere, separîndu- te de tărîmul simbolurilor mediatice. Această retragere este o seducție, „se-ducția” însemnînd ducerea minții în alt loc decît cel în care se afla cu o clipă mai devreme. Cine e robul producției poate scăpa de ea recurgînd la seducție și, chiar dacă Baudrillard n-o spune, seducția în accepția de față
Lumea ca simulacru by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5228_a_6553]
-
retragere, separîndu- te de tărîmul simbolurilor mediatice. Această retragere este o seducție, „se-ducția” însemnînd ducerea minții în alt loc decît cel în care se afla cu o clipă mai devreme. Cine e robul producției poate scăpa de ea recurgînd la seducție și, chiar dacă Baudrillard n-o spune, seducția în accepția de față seamănă izbitor cu o izolare sihastră sau cu o meditație de tip oriental. E aici un exercițiu mintal, un fel de disciplină spirituală pe care Baudrillard o propune fără
Lumea ca simulacru by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5228_a_6553]
-
Această retragere este o seducție, „se-ducția” însemnînd ducerea minții în alt loc decît cel în care se afla cu o clipă mai devreme. Cine e robul producției poate scăpa de ea recurgînd la seducție și, chiar dacă Baudrillard n-o spune, seducția în accepția de față seamănă izbitor cu o izolare sihastră sau cu o meditație de tip oriental. E aici un exercițiu mintal, un fel de disciplină spirituală pe care Baudrillard o propune fără s-o numească ca atare. În schimb
Lumea ca simulacru by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5228_a_6553]
-
izbitor cu o izolare sihastră sau cu o meditație de tip oriental. E aici un exercițiu mintal, un fel de disciplină spirituală pe care Baudrillard o propune fără s-o numească ca atare. În schimb, cine nu poate recurge la seducție alunecă mai devreme sau mai tîrziu în obscenitate, cuvînt pe care Baudrillard îl exploatează tot sub sugestie etimologică. „A fi obscen” (obscen) înseamnă a nu avea o scenă pe care să apari, caz în care distanța pe care o aduce
Lumea ca simulacru by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5228_a_6553]
-
nu mai pot lua distanță. Se naște un carusel de simboluri care iau locul realității, întreaga omenire arătînd ca un furnicar debusolat și ahtiat, care trăiește din culori și semne. Se vede limpede că Baudrillard forțează sensul unor cuvinte (obscen, seducție, producție) din nevoia de a frapa prin noutate. De fapt, în chiar aceste sugestii lexicale stă și atracția unui volum care altminteri e stuporos de obscur. Căci din nou ni se confirmă impresia de retorică stearpă, presărată cu tropi paroxistici
Lumea ca simulacru by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5228_a_6553]
-
ontologic platonician al transcendenței verticale care considera primordial obiectul lasă locul teoriei moderne a dorinței a lui Spinoza, conform căruia important este subiectul dorinței, dorința fiind însăși esența omului. În iubirea-senzualitate de secol XVII al cărui mit este Don Juan, seducția și erotismul ,se bazează pe structuri de putere în manifestatrea dorinței, pe confruntare și recunoaștere a eșecului și dependenței." Aici apare mediatorul, iar dorința, odată spontană, se disimulează și, mai ales, capătă o structură triunghiulară. Obstacolul nu mai concurează obiectul
Vă place dragostea? by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11578_a_12903]
-
devin, din implicite, explicite: nihilismul, divinizarea Celuilalt, sacralizarea imanenței vieții, sacralizarea sexualității." Iubirea romantică apare ca o ,identificare proiectivă cu celălalt", unde nu o calitate anume seduce subiectul, ci ,calitatea însăși a diferenței", cum spune Lévinas. Iubirea romantică își datorează seducția alterității. Dacă ontologia modernă propunea un subiect gata constituit care tinde spre ceva care îi lipsește, omul fiind astfel o creație a nevoilor sale, subiectul se definește aici prin propria dorință pornind însă de la celălalt: , Dorința este dorința relativă la
Vă place dragostea? by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11578_a_12903]