4,231 matches
-
de ce? m-a întrebat el exasperat. De ce să fi plecat? Nu știu, am răspuns simțind că-mi vine să vomit de jenă. De data asta ai făcut-o lată de tot, mi-am spus singură. Uite! a strigat el trântind tava pe masă și vărsând cafeaua peste tot. Am sărit în picioare speriată. Stai jos, mi-a spus el furios. Mi-a pus mâinile pe umeri și m-a împins în jos, înapoi pe scaun, fără drept de apel. Doamne! m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
implicată mai târziu. Dar nu mi-a mers. Apoi mi s-a făcut rușine de mine și-am încercat să înjgheb o conversație cu omul de afaceri, zâmbindu-i mai mult decât ar fi fost cazul atunci când mi-a trecut tava cu mâncare, oferindu-mă, cu delicatețe, să-i deschid cutiuța de lapte atunci când am văzut că nu reușea, cedându-i bomboana mea de mentă ca să i-o ducă acasă fiică-sii, cu toate că el își mâncase bomboana lui - chestii din astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
care „își făcea treaba“ în fața porții noastre de la intrare. Oh, drace, ce cuib de viespi stârnisem? Recunosc că noi toți am crezut că ai vedenii, din cauza pastilelor pe care le iei. Dar nu mi-e rușine să „pun totul pe tavă“ (ce mai înseamnă și asta? E o expresie legată de barbecue?) și să recunosc că m-am înșelat. Eu și Helen am urmărit-o de câteva dimineți încoace și ne-am dat seama limpede că, într-adevăr, își îndeamnă câinele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
-ți arăt despre ce e vorba. Am bătut din palme (chiar mi-a plăcut partea asta, m-am simțit ca unul din băieții răi dintr-un film cu James Bond) și un chelner cu mănuși albe a adus pe o tavă o cutiuță mică și grea pe care i-a prezentat-o. (Repetasem mișcarea de mai multe ori înainte.) Cu ochii mari, Blythe a luat-o, a deschis-o, a rămas uitându-se lung la ea și a șoptit: —Oh, Doamne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
pe care le avusese cu Amanda Hardwick, ziarista își depășise reputația câștigată pentru scârboșenia ei arogantă. Îndesând documentele ofensatoare în birou, Alice s-a târât afară să-și ia o cafea și un corn. În cafenea, Alice și-a dus tava la o masă de lângă fereastră, unde se afla un număr din New York Times, deschis la pagina Nunți/Petreceri. În timp ce mânca, Alice și-a aruncat un ochi peste pagina cu pricina. Printre vedetele și bogătașii prezentați, exista o mireasă care fondase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
dea în judecată. Eu nu încerc decât să stabilesc ce dovezi ai tu. Iar până acum, sinceră să fiu, nu mi se pare că ai avea mare lucru. În punctul acesta tensionat al întâlnirii, Sherry a intrat încărcată cu o tavă cu cafea proaspătă. În secunda în care a așezat farfurioara și ceașca lângă mâna Amandei, cotul acesteia a zvâcnit cu forță. Ceașca și conținutul ei au fost propulsate pe mini-fusta de gravidă, pe ciorapii din plasă, de gravidă, și peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
făcut semn lui Alice să meargă în sufragerie. — Ia loc. Eu mă duc să-l pun pe Theo în pat. Servește-te cu ceva de băut - sunt niște sticle pe undeva. Hugo se întreba exact unde. Cândva, Amanda întreținuse o tavă cu băuturi bine garnisită, dar el golise toate sticlele, inclusiv pe cea de Curaçao albastru. Avea senzația că mai erau pe undeva niște cutii prăfuite de Tennents. Poate în dulapul de sub chiuvetă. Fir-ar al naibii! Nu era deloc bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
echipă, în timp ce Amanda stătea pe canapea cu Theo și-i dădea înainte despre abilitățile ei de mamă, editor și gospodină. Cred că ești așa de mândru de ea, a perorat ziarista când Hugo și-a făcut, din nou, apariția cu tava lui. Bărbatul s-a forțat să clatine din cap. A, sunt! Prinzând, cu coada ochiului, expresia Amandei, și-a dat seama că aceasta aștepta de la el mai mult entuziasm. —Amanda e... uluitoare! Partea asta era, măcar, adevărată. Cum jonglează cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
un imperiu al culorilor: auriul și cafeniul șofranului, gălbenelelor, curry-ului și chimenului; roșul fructelor de mango, al ardeilor iuți și al roșiilor; verdele frunzelor de țelină, al fasolei păstăi, coriandrului și castraveților. Copiii mai mici se uitau cu poftă la tăvile Întregi de jeleuri din alge colorate artificial În galben-aprins. Mamele lor erau atente la vânzătorii care le cântăreau orezul, zahărul de palmier și tăițeii de orez. Mirosurile de pământ se Împleteau cu cele de murături. Moff Îi văzu pe Walter
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
metodele obișnuite: flori, hortensii mari și frumoase, ingrediente pentru o baie cu spumă, erau În mod evident inutilizabile. O ceașcă de ceai cu miere, poate? Un masaj? Dintr-odată știu. Endorfinele care Încă Îi Înotau prin creier Îi aduseră pe tavă răspunsul. Cuvinte. Cunoștea puterea cuvintelor. Era de-ajuns să le aleagă pe cele mai bune, cele pe care ea-și dorea să le audă acum. Dacă-i reușise cu niște soldați Însetați de sânge, cu Marlena va fi floare la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Îi șopti Dwight lui Roxanne. Parcă au vorbit În engleză. Ai Înțeles ceva? Roxanne scutură din cap și adăugă: — Nimic În afară de „Dumnezeu Mare“ și „Dionysos“. În continuare, cei din Locul Fără Nume și-au trecut de la unul la altul o tavă de lemn cu semințe, Întâi gemenii, apoi ceilalți, și fiecare a luat câte o sămânță pe care au mâncat-o ca pe o cuminecătură. Politicoși, prietenii mei s-au Împărtășit și ei. La sfârșitul ritualului, bunica gemenilor s-a apropiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
degete, elegant, ca la o licitație. Maria își ridica premiul, senină și triumfătoare. Mie îmi venea să ies suprarealist din magazin, cu un singur pantof. Într-un târziu, am ajuns și „La Mama“, lângă Ateneu. Ospătarii accelerau pe lângă noi cu tăvile încărcate și prosopelul ăla minuscul atârnat pe braț; niciodată nu pricepusem la ce folosește. Nu-l mișcau un centimetru de pe braț, așa cum nici aprozariștii de pe vremuri nu umblau la creionul chimic de după ureche. Ne-am așezat la o masă imensă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
pe fugă. Maria mi-a făcut un semn și ne-am mutat la altă masă, de două persoane. Știam și ce urmează: salata de crudități, fără carne și maioneză. Eu puteam să comand orice, mititei cu cartofi prăjiți, fripturi la tavă cu pure și legume gratinate sau salate de murături în saramură. Nimic nu se punea pe mine, metabolismul ardea totul, de parcă aș fi avut țuică în loc de sucuri digestive. După o oră, arătam la fel de slab cum intrasem în local; dacă ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
se închideau; Cotroceniul făcea excepție, punea lacătele la patru. „E-adevărat că te controlează la sânge când intri?“, am întrebat, cu gura pe jumătate plină. Combinam patriotic friptura cu mititeii. „Da. E ca la aeroport. Pui toate obiectele metalice în tavă, chei, mobil, monede, orice. Pe urmă treci printr-un cadru electronic, care începe să piuie dacă ai uitat ceva. Mie mi-a bâzâit anul trecut, când am fost cu echipa de experți francezi în restaurare: era ornamentul de la poșetă. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
așa că o înțepam cu bărbia pe omoplat. Mâna mea stângă se încorda pe nisip, urmăream ligamentele întinse, venele subțiri desenate pe cafeniul deschis al pielii. Cu cealaltă, o apăsam pe nervurile gâtului, așteptându-i geamătul. Momentul mi se-oferea pe tavă, ca plaja pustie și vătuită. O premieră cinematografică a minții mele stricate. Îmi venea să rămân acolo, strâns, capturat, liniștit de ticăloșia ireală pe care-o săvârșeam. „Am ajuns.“ Am ocolit rondul de la „Petrom“ și-am urcat în curbă, printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
-n nuvelele Hortensiei. Dacă întrebai de locatari, te întâmpinau nume predestinate de gospodine și-apărătoare ale drepturilor animale: doamna Didi, tanti Nuți, mama Nina. Ți le imaginai pe toate în cofetărie, la „Aprozar“ sau în bucătăria de la „Capitol“, forfotind prin tăvi date cu unt. Când mai treceam cu Maria de sărbători pe-acolo, ne așteptau cu mucenici, cozonac și băscuțe cu brânză caldă. La subsol, dormeau câinii. Scara de bloc se trezise populată cu patrupede sănătoase, hrănite în farfurii adânci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
brânză caldă. La subsol, dormeau câinii. Scara de bloc se trezise populată cu patrupede sănătoase, hrănite în farfurii adânci de tablă. În general, fuseseră castrate și evoluaseră grăsuț, bonom și nevinovat, ca niște ursuleți; pe spatele unora puteai să așezi tava sau să joci șeptică. Când nu dormeau, ursuleții se trezeau din moleșeală și lătrau de sărea tot cartierul la geam; când se-opreau din lătrat, mușcau. Hortensia nu prevăzuse chestia asta. Dacă îți venea cheful să faci detectivistică literară (sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
79. Ospătărițele purtau bluze albe și fuste negre, incerte, ca profesoarele de liceu. Miroseau a prăjeală și lămâie, îți venea să ceri încă o porție doar ca să se mai aplece o dată deasupra mesei. La sfârșit, îți aduceau nota pe-o tavă micuță, cu două toarte. Lista fusese trecută de mână, cu litere mari și rotocoale școlărești: borșul, mămăliguța, peștele, neapărat berile. Scriitorii făceau cinste, masa era subvenționată, ca la „Autoservire“, când năvăleau sindicaliștii. Imediat după Costinești, la intersecția cu Olimpul, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
știai dacă ai nimerit azi sau pe vremea lui nea’ Nicu. Vânzătoarele arătau la fel, dospite și mustăcioase, cu brațele vârâte energic în borcane cu dropsuri și biscuiți. Până și prăjiturile fugeau de ele. Degetele aranjau discret cremele răsturnate în tavă, echilibrând îmbrăcămintea victimei: nu era tartă sau „Diplomat“ care să n-aibă un șorț de frișcă pe cap. Uneori, întregul tavan al unei amandine se prăbușea, în cioburi de blat și cacao, peste pălăria unei „africane“. Drama nu putea trece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de buzunare) și-a apăsat pe primul buton. „Citește-aici...“, i-am întins 6210-le lui Mihnea. Copiasem într-un fișier toate cele cinci scrisori. În timp ce Mihnea derula mesajele, m-am proptit cu ochii în televizor. Atârna sus, pe-o tavă de metal, ca o navetă ciocnită de tavan. Pe colțul din stânga al ecranului clipea o siglă dolofană, rotindu-se în relief, sub care cineva scrisese: „Gândește liber!“ Îndemnul părea corect, generos, doar dacă stăteai câteva clipe, îți dădeai seama de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de Muppets, în acțiune-n străinătate. Ne și vezi sărind gardul la vecini.“ „Mai bine-afară, decât în putoarea asta.“ „Serios?“, m-am iritat. „Unde să fugim? La Viena, tu să faci soft-uri pentru orarul gării, iar eu să car tava cu cești în cofetăria Universității? Să-i întreb politicos pe studenți, cu șervetul pe braț: ce doriți, kaffee und milch, kaffee und kuchen, kaffee und cognac? Jacobs, Mövenpick, Joseph Meinl? naturmild, klassisch, entkoffeiniert? Sau s-o-ntindem în Paris, tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
am pipăit buzunarul de la blugi: îndesasem acolo mobilul și-un briceag elvețian. „Tot supărați?“, am căutat să deschid o discuție. Bineînțeles că nu mi s-a răspuns; doar taiwanezul a venit repede lângă mine și, zâmbind fericit, mi-a vârât tava sub ochi: „Kaffee? Tee?“ Îmi venea să-i zic Kaffee mit Milch sau Melange sau Doppel Cognac, ceva imposibil, care să-l sâcâie și să-l dezorienteze. Îmi mai plăcea și cuvântul Schlagobers, suna a nume de împărat și-aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
am nevoie de un răspuns. La alegerea ta. Unul singur. Cel mai simplu. De exemplu, semnalele Apărătorilor. Le știi și prin vis. Nu sunt multe. Încearcă. Dă-mi un semn de bunăvoință. Oană văzu că unul din călăi aduce o tavă metalică pe care o așează sub palma mâinii lui drepte. Celălalt aduse un clește și două ciocane de dimensiuni diferite. Mâna dreaptă. Cea cu care mânuise spada o viață Întreagă. Ogodai așteptă o vreme. Apoi, cu o clătinare aproape tristă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
facă încă un apartament, cu ajutor, cum era atunci, din partea locului de muncă, care oferea, într-o epocă în care nu se construia atât de mult, dar totuși se construia, dădea facilități familiilor, asta nu însemna că îți dădea pe tavă prea mult, dar posibilitatea de a alege, la un moment dat, ei au avut-o chiar acum 30 de ani, când s-au construit blocuri noi în Iași și au putut alege între etajul șapte pe o stradă centrală și
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
am dus la a doua grămadă. „- Păi, să ne ducem în sat și să vedem, na !” „- Dacă, totuși reușiți s-aduceți, să veniți cu o canistră, aduceți și câteva pahare și-o cană, ca să nu turnăm cu canistra și o tavă de pus și le dăm înapoi.” Vin ăia cu o canistră de vin, vine cu tava cu paharele... „ - Măi, voi stați la grămadă, acolo, că eu vin la fiecare grămadă !” Vinul era cum e via toamna. Ce ? Mai ales femeile
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]