12,272 matches
-
nas. Am o idee - de ce să nu-ți cumpăr eu tabloul? Așa ai putea să-l termini oricând ai avea timp și-ai mai rămâne încă o săptămână! De acord? Îmi pare rău, Luce, dar am bătut deja palma cu galeria, a spus mama. Dar o să-ți arăt câteva lucrări și poți să-ți alegi orice îți place. Va fi cadoul meu pentru o veche prietenă. Lucille a strălucit de încântare - niciodată n-o văzusem mai fericită. — și viitoare rudă! a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
se aude din cauza hărmălaiei din tribună. Jucătorii ambelor echipe încep meciul timorat, cu multe pase înapoi, se tatonează atent la fiecare contact individual. Spectatorii încep să-și piardă încet-încet răbdarea, se aud mai întîi scandări și înjurături răzlețe dinspre o galerie spre cealaltă, care pînă la urmă se transformă în coruri de mii de guri care urlă la unison și sar în același ritm în sus zguduind întreg stadionul. Nimic nu poate fi mai împotriva sistemului decît o dispută între cele
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
aer, e doar o chestiune de timp. Milițienii bat toate loviturile libere auturile și cornerele de vreo zece, cincisprezece minute, de cînd secundul a ieșit la marginea ierbii și a dat indicații. Nu se mai aude decît gura unei singure galerii, ceilalți sînt reduși la tăcere. — Și toată tevatura asta doar în jurul unui meci de fotbal? întreabă domnul Președinte cuprins de indignare. — Vuietul de gooool, făcut de suporterii Milițienilor, cred că a străbătut tot orașul, reia Sena. Mea culpa că exact
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
ai fi zburat creierii cel puțin cu cîteva ore mai devreme, și astfel ai fi devenit un adevărat erou național. Iar călăii tăi bineînțeles că n-ar mai fi stat pe gînduri nici o clipă după aceea să te înscrie în galeria marilor eroi ai neamului, așa cum s-a procedat și în cazul altor generali de doi bani ai Armatei Române din trecut. Care mai e situația din teren? te întrebi obsesiv, îți rozi unghiile pînă la carne. O să vă prăpădiți de
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
fiecare. Mai voluminoasă parcă a Violetei. Cortul și sacii de dormit erau În portbagaj. Imaginea lor Îmi dădea frisoane. Violeta a urcat prima. Klaus mă ținea În brațe. I-am dat desenul lui Szántó. La nevoie Îl putea vinde În Galeria din Szolnok a Marusiei Klein. Cred că e cel mai bun nud desenat de mine, a zis Szántó. Ți-l dăruiesc. Klaus s-a apropiat de mașină. Eu am rămas pe loc. Buzele mele erau Încă deformate parcă de sărutul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
din Constanța și Moscheea din Mangalia. Ajan & Co.” Gheretă citi de mai multe ori anunțul, apoi Își descheie tacticos nasturii „paltonului său de ocazii”, lăsând să se reverse peste revere un superb fular mov de mohair cumpărat de Zorela de la Galeria Fondului Plastic de Sfântul Nicolae. Își lăsă prietenii să se obișnuiască cu bazaconia de pe ecran și deschise ziarul tot la pagina de publicitate. Alese fără ezitare un text subliniat Încă de acasă cu carioca verde și citi rar, apăsând pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
auzeau ultimele acorduri. 41. Ea era iubita lui Klaus. Dar el cine era? În afară de viitor și prosper vânzător de antene parabolice, așa cum un fost coleg de facultate era un prosper vânzător de umbrele Doppler si proprietar fericit al unei mici galerii de artă lângă Turnul Măcelarilor. Ideea cu umbrelele nu era deloc proastă Într-un oraș În care plouă mai tot timpul. Ar putea spune, la nevoie, că era prietenul lui Grațian, dar cine Își mai aducea aminte de el? Viitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
cercetare friguroase sau În catedre universitare pe cale de desființare, actori megalomani sau doar cabotini, scriitori cu șanse de a deveni Într-o zi străzi sau piețe, chivuțe, metrou, tramvaie, troleibuze, Casa Poporului, Capșa, ateliere de pictori, sculptori, graficieni, arhitecți, librării, galerii de artă, pachetele cu mâncare de acasă, frig, Întuneric și mâzgă În care ea se scufunda cu nepăsare, așa cum se scufunda și Grațian În lumina rece a Nordului, și cum se scufunda Flavius-Tiberius În peșterile umede din Munții Apuseni. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
rog, cine e Marusia Klein? Marusia Klein? Artistă de origine română, studii de ceramică la Cluj, născută din mamă evreică, rudă cu Petru Cain, și din soldat sovietic necunoscut, În trecere pe aici. Stabilită În Ungaria prin '80, are o galerie de artă la Szolnok și un copil din flori cu un sculptor român din Nancy, Franța, care a expus odată și În galeria ei. Sculptură de mari dimensiuni, cum poți presupune, căci Marusia nu Își oferă galeria pentru bibelouri. Boșorog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Cain, și din soldat sovietic necunoscut, În trecere pe aici. Stabilită În Ungaria prin '80, are o galerie de artă la Szolnok și un copil din flori cu un sculptor român din Nancy, Franța, care a expus odată și În galeria ei. Sculptură de mari dimensiuni, cum poți presupune, căci Marusia nu Își oferă galeria pentru bibelouri. Boșorog și pervers! Ești cum nu se poate mai scîrbos, dragul meu Attila. Dacă n-aș fi surd, nu m-aș plînge de nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
80, are o galerie de artă la Szolnok și un copil din flori cu un sculptor român din Nancy, Franța, care a expus odată și În galeria ei. Sculptură de mari dimensiuni, cum poți presupune, căci Marusia nu Își oferă galeria pentru bibelouri. Boșorog și pervers! Ești cum nu se poate mai scîrbos, dragul meu Attila. Dacă n-aș fi surd, nu m-aș plînge de nimic, mulțumesc lui Dumnezeu, zise domnul Kovacs, jurisconsult pensionar la cerere. Și Încă ceva, bijuteriile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
o Întreabă el Într-o zi pe dna James, săltând capul de pe pernă și Încleștându-și neliniștit mâinile pe brațul ei. — Adică Lamb House, Henry? — Nu, nu, zice el clătinând impacientat din cap. Casa! Casa! Dacă ne află cei de la galerie... Lasă capul să-i cadă la loc pe pernă cu o expresie de teamă profundă pe chipiar ea Înțelege că acum se Închipuie Într-un teatru. Cu câteva zile Înainte de Crăciun, Theodora sosește În vizită pe când dna James se odihnește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
aceea Încântătoare? - „bebe În scutece“. Ceva mai târziu, avea să găsească desenul la care făcea, probabil, referire băiatul, să Îl dea la Înrămat și să Îl agațe În holul de la intrarea În New Grove House, care era un fel de galerie particulară, unde stăteau expuse operele artistului. Intitulat Considerație delicată, Îi arăta pe copiii lui Du Maurier În grădina din spatele casei, ținându-se de mijloc, unul În spatele celuilalt, În ordinea Înălțimii și a vârstei, În timp ce Trixy Îi explica mamei: „Ne jucăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de bază la Punch. Care a venit mai Întâi? — A, căsătoria. Altfel, cred că aș fi fost mort de mult sau Închis În vreun spital de nebuni. Știi tabloul lui Arthur Hughes, Logodna prelungită? Cred că acum se află la Galeriile Municipale din Birmingham. — Nu mă duc decât rareori la Birmingham, spuse Henry, și atunci doar ca să schimb trenul, În drum spre câte un alt oraș. — Dar probabil ai văzut gravuri după el. E cu un tânăr, rezemat de un copac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
văzuse un adult complet gol. În lumina puternică, dinspre nord, a atelierului, membrele albe, musculoase, ale tânărului, ca și masa grea și mândră a organelor genitale, mult mai mari decât ale sale sau decât orice altceva văzuse la statuile din galeriile de artă, Îi lăsară o impresie de neuitat. Își urmări o vreme fratele, minunându-se de siguranța și lipsa de emoție cu care reproducea În cărbune conturul vintrelor verișorului, știind că el Însuși n-ar fi putut face aceasta În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Întoarcă În Anglia, Își exprimă speranța sinceră că se vor revedea. Câteva luni mai târziu, citi cu uimire, În paginile revistei Atlantic, o povestire scrisă de Constance, cu titlul: Un experiment florentin, evident inspirată din preumblările lor prin bisericile și galeriile Florenței. În ea, o tânără amercancă pe nume Margaret Stowe, cu o coafură foarte asemănătoare celei a creatoarei ei și cu același simț sec al umorului, cunoștea la Florența un expatriat, ca și ea, al cărui nume era Trafford Morgan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
făcea datoria față de ea, o vizita și avea grijă să fie bine slujită, dar altfel Își vedea de viața lui ca și până atunci. Peste iarnă, Fenimore se Întoarse la Londra și Își reluară ieșirile ocazionale la teatre, muzee și galerii de artă. Nu o mai tulburau nudurile și putea contempla cu calm fecioarele cast dezbrăcate ale lui Edward Burne-Jones, chiar dacă mai avea rezerve cu privire la puritatea imaginației lui Alma-Tadema, pe care Henry le Împărtășea În sinea lui. De mai multă vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
le Îngăduia să călătorească Înapoi În timp până În copilăria idilică și să se contemple pe ei Înșiși, tineri, dar și să ocupe, ca adulți, o lume virtuală la alegere, umblând fără efort prin Europa și trecând, să zicem, dintr-o galerie a Luvrului Într-o lojă de la Scala, după cum doreau. După mai multe pagini de asemenea fantezii, ducesa era ucisă În lumea reală, salvând plină de noblețe un copil dintr-un accident de cale ferată, dar se Întorcea la eroul cărții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ani, Înainte ca Întreaga povară a dezaprobării manifestate de societate să se prăbușească peste el. Henry adusese cu el la Paris o idee pentru o piesă nouă, la care Începu să lucreze În intervalele dintre Întâlnirile cu prietenii, vizitele la galeriile de artă, spectacolele de teatru și alte distracții. Era bazată pe o anecdotă pe care o auzise la Veneția, cu o vară Înainte, despre un membru al unei vechi familii venețiene care se călugărise sau era pe cale să se călugărească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
măsură a serii. Intruziunea unor astfel de considerente pur instituționale făcea din teatru un mediu de lucru atât de iritant pentru un artist. [Pe King Street, lumea care aștepta În fața teatrului pe două șiruri lungi, la biletele ieftine, nerezervate, de la galerie și parter, Începea să dea semne de nerăbdare. Cei din față se aflau acolo de câteva ceasuri și toți Începeau să simtă frigul. Tropăiau din picioare și suflau În pumni, și băteau În uși să li se deschidă, deși știau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pentru a aduna monedele, trecură pe lângă coadă. Cel cu șapca interpreta cu glas tare, răgușit, o melodie dintr-un muzical cunoscut: „De unde-ai pălăria? De unde oare? Că tare e hazlie Și În stil mare!“ Se auziră urale, În timp ce ușile de la galerie se deschideau și mulțimea se repezea Înăuntru. Imediat lângă intrare, un tânăr așezat pe un taburet Înalt, În spatele unei tejghele Înghesuite, le lua șilingii. Mormăind, schimbând glume și Împingându-se, suiră cele patru etaje pe scările fără mochete, până „la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
așteptați, Smith, spuse el. Mă Întorc foarte târziu. — Foarte bine, domnule. — Atunci, o seară bună. — O seară bună, domnule, Îi răspunse valetul, ținând deschisă ușa apartamentului. Sper că va fi una cât se poate de plăcută. [Acum, toate locurile de la galerie și din ultimele rânduri ale sălii erau ocupate, iar stalurile Începeau să se umple. Așezat pe rândul J, tânărul critic de la Pall Mall Gazette privea Împrejur cu interes și atenție, căci prezența Într-o sală de teatru, În stal, Îmbrăcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
lui Marion Terry. Eleganța limbajului lui Henry, care uneori făcea ca replicile să sune bombastic și artificial, suna bine pentru perioada În care se desfășura acțiunea, la rândul său antrenantă. La un moment dat se auziră cam multe tușituri de la galerie, dar simți cum sala Își Încordează atenția, captivată de scenele de final. Când Marion Terry, rămasă pe scenă, cu speranțele spulberate la fel de iute cum se născuseră, Își lipi semnificativ fața de stâlpul verandei și cortina căzu la sfârșitul actului, aplauzele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În veșmântul sobru, preoțesc! — Florile parcă sunt adevărate, spuse dra Hanbury. — Dar sunt adevărate! râse Florence. Cresc În ghivece micuțe și trebuie udate zilnic. Doamne ferește, cât perfecționism! — Cum ți se pare piesa? — Până acum, mi se pare minunată. Spectatorii de la galerie și din fundul sălii erau ceva mai puțin entuziasmați de primul act decât cei din staluri și din lojele frontale. Ar fi preferat mai multă acțiune și mai puține dialoguri, dintre care o parte rămăseseră obscure pentru ei. Dar satisfacția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
decât evoluția intrigii. Cum era legată? Avea să-i vină pe ochi? Sau să-i cadă? Elizabeth vedea persoane din staluri și din sală Întorcând capetele să comenteze pe șoptite, făcându-și vecinii să zâmbească, iar când un glas de la galerie intonă binecunoscutul refren: „De unde-ai pălăria?“, de peste tot se auziră hohote de râs. Câtă iluzie dramatică mai avusese scena era acum risipită În cele patru vânturi. Elizabeth trăia un presentiment oribil că pălăria dnei Saker va avea același efect nefericit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]