16,047 matches
-
fi contat amărâtul ăla de salariu de sudor, pentru care semna de două ori pe lună pe stat și de care stăpânul nostru nu putea totuși să nu țină cont, așa că spre deosebire de mine și de văru’ Laur, lui Îi plătea tuburile la jumătate din tariful lor. Avea dreptate părințelul că-i o curvă bătrână și că-i ceva de nu se poate, da’ pân’ la coadă ar fi trebuit să se bucure că ne are pe noi acolo. Altfel ar fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
rămas singur, ar fi fost și păcat cu toată liota aia de clienți ce-i mișunau prin curte. Până Într-atât se pomeni Înghesuit de comenzi, că o puse În mai multe rânduri și pe nevastă-sa să bată la tuburi cot la cot cu noi. Sălta treanța aia de halat pe ea de ziceai că-i pe sârmă. Râdea printre gâfâituri văru’ Laur, uite-o vere cum joacă-nfiptă-n mătură cotoroanța, dac-o cauți Între picioare e carne vie, și Andrei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și găleți și grămezi de mortar, cu o strâmbătură de dezgust la care n-am luat aminte până nu mi-a spus Laur. — Uite-l, ăla-i poponaru’ de fii-su... — Tot degeaba, dacă nu-l bagă cu noi la tuburi să ne mai ușureze. — Ți-am arătat ca să știi cu cine o să ai de-a face când o-nțepeni moșu’ de șale. Viorel e stăpânul cel tânăr... Se-ntoarse spre Andrei. Și dacă-nțepeni ăsta, Îi iei tu locu’, părințele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
cel tânăr... Se-ntoarse spre Andrei. Și dacă-nțepeni ăsta, Îi iei tu locu’, părințele. Deja te-a-nfiat moșu’ pe statu’ de plată. Mai are să-ți dea Buceagu’ și Dacia aia roșie, și io cu văru’ Laur o să rămânem amărășteni la tuburi... — Sfinte Dumnezeule, bolborosea Andrei Încrâncenat, unu’ din ei tot o să Înțepenească. Părea Întrucâtva posedat de perspectiva asta, În timp ce Laur profețea lungit pe iarbă sub cais: — Ba amândoi, părințele. O să-i iei pe-amândoi dupe pâine și-ai să moștenești Unitatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
drepturi și nu mai pridideam turnându-ne găleți de apă În cap, În timp ce moș Victor ne tot zorea. Adevărul e că nu se cunoștea mare lucru din ce făceam trei inși de dimineața până seara. De pe o zi pe alta, tuburile erau Încărcate În camioanele clienților, așa că bătătura aia de șantier rămânea mereu goală. N-o fi murit nimeni de vipia asta nemernică, eh, câteșitrei aveam răbdare, răbdam și ne otânjeam În credință pe lopată și ciocanul de bătut tuburi. Dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
alta, tuburile erau Încărcate În camioanele clienților, așa că bătătura aia de șantier rămânea mereu goală. N-o fi murit nimeni de vipia asta nemernică, eh, câteșitrei aveam răbdare, răbdam și ne otânjeam În credință pe lopată și ciocanul de bătut tuburi. Dacă nici pe Leontina nu-i dădea mâna s-o cruțe, cu atât mai puțin l-ar mai fi lăsat moșu’ pe Laur de capul lui. Îi făcuse normă de-acum, să facă tuburi de optzeci de lei pe zi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
pe lopată și ciocanul de bătut tuburi. Dacă nici pe Leontina nu-i dădea mâna s-o cruțe, cu atât mai puțin l-ar mai fi lăsat moșu’ pe Laur de capul lui. Îi făcuse normă de-acum, să facă tuburi de optzeci de lei pe zi. Era ca și cum i-ar fi băgat banii cu forța În buzunar, dar asta a durat doar vreo două săptămâni, până ce lui văr-miu i s-a făcut de ducă. Păi toată iarna și-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
Întinse sub nas, mi le arăta ca un iluzionist care vrea să convingă că n-are nimic de ascuns, mâinile-i erau la fel de arămii ca și mutra și ușor cojite de spuzeală, și-acuma să mi le mănânce cimentu’ la tuburi, vere, am dus-o greu de tot, să-ți spuie Andrei, toată iarna ne-a ținut fără foc... Tocmai mâncasem. Ne trăgeam sufletul așezați pe niște bucăți de bordură sub cais. Andrei se scobea Între dinți cu o așchie. — De
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
pula și fute-n cur pă nimica. Ce zici, vere? Mergi cu mine pe litoral după tata, s-o mai Înnădim vara asta cu nămol și floricele? Și-l luăm și pe părințelu’, să-l lăsăm p-ăsta-n pielea goală cu tuburile lui. Mă uitam la Andrei care mă pândea la rându-i circumspect pe sub genele blonzii. Un cuvânt de-al meu ar fi fost de-ajuns, l-ar fi convins, ar fi contat infinit mai mult decât valul de văicăreli și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
genele blonzii. Un cuvânt de-al meu ar fi fost de-ajuns, l-ar fi convins, ar fi contat infinit mai mult decât valul de văicăreli și promisiuni ce deborda din Laur. I se aplecase desigur și lui Andrei de tuburi, deși spre deosebire de văr-miu pe el Îl legau interese mai trainice de combinația asta cu Unitatea și moș Victor. La o adică și lui i s-a făcut de ducă, și mie, dar nu mai suntem de-o seamă cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și ce s-o mai alege? Dis-de-dimineață am luat-o Împreună spre gară. O să-l conduc la gară. Era o hotărâre de moment. Mă lipseam cu inima ușoară de banii pe ziua aia. Mi se cam acrise și mie de tuburi, ăsta-i adevărul, și n-aș mai fi avut mult până să-mi calc pe inimă și să-l Însoțesc. Fiindcă tot ne era În drum, am zis să trecem și prin Calea Griviței pe la Motănica. Lui văr-miu Îi era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
luat pe văru’ Laur. Ziua era pe jumătate dusă și până aș fi ajuns În extremitatea sudică a orașului, la Unitatea Glina, s-ar fi dus pe trei sferturi. Nu mă mai simțeam de altfel În stare nici pentru două tuburi. M-am urcat Într-un autobuz. Mergea la Casa Scânteii, da, acolo s-ar fi putut să dau peste neamurile mele vitrege pe la care n-am mai trecut din iarnă, așa că s-ar cuveni. În urmă cu trei ani călcasem
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
patru femei și un bărbat. Acești salariați ai Editurii Calende sunt aplecați peste paginile lucrărilor Într-o neclintire deplină, care mă fac să mă văd pe mine și pe văru’ Laur și pe părințelul Andrei țopăind Îndrăciți În jurul formelor de tuburi și izbind din toți rărunchii, dar ce fac ei aici nu se compară cu tuburile de puț. — Și dacă vedeți, Îmi sugerează doamna Bruescu, ar fi cazul să nu mai... Concursul va avea loc În momentul când vom avea posibilitatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
Într-o neclintire deplină, care mă fac să mă văd pe mine și pe văru’ Laur și pe părințelul Andrei țopăind Îndrăciți În jurul formelor de tuburi și izbind din toți rărunchii, dar ce fac ei aici nu se compară cu tuburile de puț. — Și dacă vedeți, Îmi sugerează doamna Bruescu, ar fi cazul să nu mai... Concursul va avea loc În momentul când vom avea posibilitatea să scoatem antologia debutanților și v-am spus că nu mai devreme de vara viitoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
ruginituri. Treaba lui În definitiv. Se ivise Însă și pentru noi o treabă cât de cât mai onorabilă și tocmai Începuseră să apară zilierii Înfometați de la Granitul și câțiva țărani din Împrejurimi lihniți după un ban grămadă, care băteau la tuburi zi-lumină. Prea se grăbise Laur să fugă după tac-su, după câini cu covrigi În coadă și nămol și floricele. În ce mă privea, zilierii apăruseră la timp, când n-aș mai fi avut taman nimic până să-l las
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
toată ziua cu câte un crâmpei de grilaj și să mute de colo-colo pachetele cu electrozi să se usuce. Salvarea noastră a venit așadar de la oamenii ăia dornici de muncă și câștig. În câteva zile ei au umplut curtea de tuburi de nu mai aveai loc să te miști printre ele, iar după ce a cumpărat Buceagul, o altă manevră deșteaptă a bătrânului a fost cea pe care Andrei i-o tot sugera Încă din prima zi când m-am nimerit În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
dintr-un cer nevăzut Înserarea de zi cu zi. Adormeam după o pagină citită și-n mijlocul nopții mă trezeam cu degetele Înțepenite, străbătute de junghiuri prelungi reverberând până-n umeri. Mâinile mele se visau Încleștate pe fierul ciocanului de bătut tuburi, trebuia să aștept să adorm din nou și să aștept Înserarea dimineții ca să mă Întorc la lucru. Ar mai fi durat și asta o vreme, câteva luni sau un an, după care m-aș fi apucat de ceva nu cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și dărâma și reclădi orașul meu subteran, devenită nu doar un scop În sine, ci și unicul scop al vieții mele. Pe nesimțite mă transformam Într-un mecanism de vânturat cimentul și nisipul pentru a-l turna În forme de tuburi de puț. Astfel se deșira scopul vieții mele pe kilometri de pagini scrise, Într-un ritm tot mai susținut, care ștergea diferența dintre noapte și zi. Cele douăzeci de cărți de acolo or fi fost cândva o sută. Le cumpăram
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
cele mai multe rătăcindu-se și prăfuindu-se printre fiarele din hangar. După ora unu n-am mai fi putut să stăm afară pe zăpușeală nici la umbră și fără să facem nimic. În timp ce vreo cinci zilieri țopăiau Îndrăciți În jurul formelor de tuburi și-și turnau găleți de apă În cap, noi ne retrăgeam Încoace cu un braț de știuleți de porumb. Pe cât de anevoie se urnea tovarășul meu de lângă București, pe atât de iute Îl vedeam Însuflețindu-se la pregătirea mesei. N-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
murim dracului de-atâta urât și mizerie. — Mai altfel cum? — Nu mai strig. Nu mai spun nimic. Nu știu. Nu-mi dau seama. Să mă mai gândesc. De un an și ceva de când o Încurcă pe aici cu grilaje și tuburi, sunt sigur că a avut timp berechet să se gândească. Eu unul am ajuns să aflu pe pielea mea ce se Întâmplă când zăbovești prea mult asupra gândurilor, că nu te mai miști deloc ori te Învârți aiurea ca drogat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
să te eliberezi. Cum altfel, părințele, cum? Când te văd cum te miști de când am luat camionul În primire, mă apucă somnul. Și tocmai, că un pic de odihnă ne prinde bine la amândoi după ce ne-au pățit oasele la tuburi. La ce să ne mai mișcăm? La o adică ar trebui să ne pară bine că nu se gândiră ăsta și cu fii-su și ne ia pe Încredere de sudori și mecanici auto. Porumbul ăsta crud fierbe numaidecât. Aburește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
venea să doarmă prin hangar că n-avea unde să se ducă, mi-a spus să nu-l mai primesc și l-am tot ascuns și până la urmă n-a mai avut moșu’ Încotro fiindcă a rămas fără oameni la tuburi. Înțelegi, Relule? Cât a fost văr-tu pe-aici, moșu’ a stat numai cu ochii pe noi. Acuma parcă-l văd că s-a mai liniștit. Andrei privește pe fereastră la zilierii cu torsuri de gladiatori zbătându-se cu ciocanele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și cu acte-n regulă proprietatea familiei. Și eu și părințelul facem parte din familie, de vreme ce ne dă mâna să ne tragem de șireturi cu fratele nostru Viorel. Avem oricum un statut aparte față de zilierii ăia care se otânjesc pe tuburi În mijlocul curții. — Săptămâna viitoare cel târziu vine și motorul, ne anunță fratele nostru. Am făcut comandă la fabrică și am plătit, cu tot cu șpagă, și au promis că săptămâna viitoare. Am făcut și comenzi pentru banchete noi și pentru tablă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
că și directorul Restoiu o știe. Pe de altă parte, datorită vorbelor lui rezistă el aici În cazemata asta, așa cum eu am rezistat de-a lungul timpului cu barosul de zece kile, cu târnăcopul și lopata și ciocanul de bătut tuburi, măcar că noi nu suntem de felul nostru neam de tubari și salahori. Până la urmă e bine că-s viu, deși rezistența prin vorbe o fi altceva. Aia e, că mănânci și bei și fuți și Împroști vorbe pe gură și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
oricum un moment al adevărului. Oi fi arătat eu a om cu familie grea, care mă apasă de mă strivește, dar ca să arăt a profesor sau medic ar fi trebuit să mă strâmb până mi-aș fi scrântit mutra. — Păi, tuburi de puț, mai mult d-astea fac deocamdată... Mă privea neîncrezător, așa că n-am pregetat să-i explic. Niște chestii d-alea de beton, dom’ director, care se Îmbucă cap la cap. Poți să faci din ele un tunel, prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]