12,272 matches
-
subtilizam din pachetul tatei câte două Snagoave, pe care le aprindeam Împreună cu Titi, prietenul meu cu un ochi de sticlă (Doamne, era Înspăimântător când se supăra și mă fixa cu privirea!). Le fumam Într-un loc dosnic, umbrit de o galerie de viță de vie din spatele blocului nostru, sub geamul domnului Mărcușanu - un pensionar cu fața lunguiață și mintea dusă, care râdea ca un imbecil când ne vedea pufăind. Deschidea geamul larg, inspira cu nările desfăcute În vânt și Îmbrățișa aerul
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
a Londrei, iar hotărârile de a-mi schimba viața se topesc În timp ce intrăm În oraș. Motive pentru care să renunț la serviciu&să mă mut la țară 1/ Calitatea mai bună a vieții. 2/ Pot să-mi cumpăr conac cu galerie cu menestreli atașată la dormitor la prețul dărăpănăturii din Hackney. 3/ Șansa de a fi o mamă adevărată care are timp să-și iubească soțul, să Învețe secretele copiilor și să afle cum funcționează nenorocita de acoperitoare de ploaie pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
este prezent În carne și oase În Încăpere, deși i-am simțit tot timpul prezența așa cum simți soarele pe piele. Le prezint potențialilor noștri clienți broșura care conține pozele ca de infractori ale băieților care administrează portofoliile la Londra. O galerie de figuri tipice centrului financiar al Londrei, mai mult sau mai puțin neschimbat În ultimii 300 de ani: boieri de țară bine hrăniți ca-n caricaturile lui Hogarth, pămpălăi parveniți. Bărbați cu ultimele șuvițe de păr uscate cu föhnul arătând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
ape Când peste codri-apare blonda lună. De-odată-n două șirul se desface. În fund apare-un mândru chip ce tace; Cu roșii flori de mac în păru-i negru, Cu ochii-nchiși un semn cu mîna-mi face. Eu o urmez prin galerii înalte. Isvoare vii din vase stau să salte Și lângă ele nimfele de marmur, Făpturi cerești unor măestre dalte. Pe lucii muri auritele pilastre. În jurul lor sunt așezate glastre, Din care cresc bogate-ntunecoase Ici roze negre, colo flori albastre
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
M-a privit de sus cu răceală, dînd din cap ca pentru sine și vizibil convins că prinsese un destrăbălat de turist În plin act de hărțuire vizuală a soției comandantului său. A frunzărit nevricos paginile pașaportului meu, neimpresionat de galeria ștampilelor de vamă și a vizelor din cele mai Îndepărtate colțuri ale globului. Fiecare trecere de frontieră era o tranzacție unică, ce dezamorsa magia tuturor celorlalte. Așteptam să-mi ordone să ies din mașină și să-mi facă o percheziție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
cîte un buric de lut cu arătătorul lui noduros sau netezind vreo sprînceană Încrețită. În Estrella de Mar, am descoperit la scurt timp după aceea, exista o comunitate artistică Înfloritoare. Pe străzile Înguste ce coborau spre port, un alai de galerii comerciale prezenta cele mai recente lucrări ale pictorilor și designerilor din stațiune. Un centru de arte și meserii din apropiere expunea o selecție de gablonzuri, articole de ceramică și textile. Artiștii locali - după Mercedesurile și Range Roverurile parcate, am presupus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
să sosească medaliile de aur? — Nu cred că-și făceau griji cu medaliile de aur. Auriul era una dintre culorile preferate ale lui Hollinger. Estrella de Mar Începuse să se schimbe. El și Alice au fost mai degrabă nemulțumiți de galeriile de artă și de revenirea lui Tom Stoppard(##notă - Dramaturg și scenarist britanic (n. 1937, În Cehoslovacia, sub numele Tomáš Straussler). Nu s-au plîns pe față. De fapt, cred că el Încerca să-și vîndă acțiunile de la club. Hennessy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
mi-au spus că ele mergeau de ani de zile la petrecerile de ziua reginei. Stăteau lîngă piscină cînd flăcările au țîșnit prin fereastra dormitorului, și au fugit cu primul val de musafiri panicați către mașinile lor. Anthony Bevis, proprietarul galeriei Cabo D’Ora și prieten apropiat al lui Roger Sansom, a afirmat că Încercase să forțeze ușa de sticlă, dar că fusese nevoit să se retragă din cauza țiglelor acoperișului care explodau și săreau În toate părțile. Colin Dewhurst, directorul unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Acolo nu pătrunde lumina soarelui, numai televiziunea prin satelit. Dar Estrella de Mar cum de-i atît de diferită? Aici cineva tot Întoarce ceasurile să nu se oprească. — Ăsta era Frank. Înainte să vină el, era cam moleșeală pe-aici. — Galerii de artă, teatre, societăți corale. Un consiliu local ales și o forță de poliție voluntară. Or fi și cîțiva care-și bagă-n venă și niște neveste cărora le place să exerseze agățatul, dar locul ăsta Îmi pare o comunitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
să-i arunc În rigolă, cu atît scădea riscul să mă Împiedic de ei și să cad cît eram de lat În mersul meu bîjbîit prin desișul Întunecat. Pe cînd mergeam la pas către port, trecînd pe lîngă anticariate și galerii de artă, cercetam cu privirea acoperișurile orașului. Girueta de pe biserica anglicană se ridica peste Plaza Iglesias, neîndoios cea pe care o Întrezărisem În imaginea de pe bandă. M-am oprit pe treptele bisericii, o structură geometrică albă ce reprezenta o replică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
extensie a rolului său de responsabil cu buna-dispoziție de la Clubul Nautico. Către sfîrșitul excursiei, a parcat iar În Plaza Iglesias, a ieșit din Saab și-a plonjat direct În mulțimea de oameni care se călcau pe picioare la intrarea În galerii și librării. Veșnic cu zîmbetul pe buze, cu o expresie sinceră de adolescent prietenos, părea că se cunoștea de cînd lumea cu toți cei pe care-i Întîlnea. Negustorii Îi ofereau pastis(##notă - Lichior aperitiv franțuzesc din anason; numele Înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
și peste ușa principală. Curățările succesive atenuaseră culorile, iar acum tripticul compus din garaj, ferestre și ușă părea opera auto-incriminatoare a unui pictor expresionist nebun. Sanger privea toate astea sleit de puteri, dînd din cap cu aerul unui custode de galerie de artă care, presat de tendințele modei, e nevoit să expună lucrări pe care nu le are la inimă. — V-aș sugera să vă odihniți cîteva minute, Îmi spuse În timp ce descuia ușa de la intrare. Puteți lua un taxi pînă unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Mar ar fi un paradis fără el. Sanger Își aruncă turlele În aer și scutură din cap cu fermitate. Nu prea cred. De fapt, e probabil ca Estrella de Mar să fie deja un paradis datorită lui Bobby Crawford. — Teatrele, galeriile, societățile corale? Crawford n-are nici o legătură cu ele. — Din contră. Înainte de Crawford, Estrella de Mar era o stațiune oarecare pe Costa del Sol. Pluteau toți de colo-colo prin aburi de votcă și Valium - aveam o mulțime de pacienți pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
coincidență, dar În dimineața următoare avea deja doi cursanți la tenis. — Una decurge din cealaltă? Nu cred una ca asta. Dacă-mi sparge cineva casa, bagă un glonț În cîinele meu și-mi violează camerista, n-o să reacționez deschizînd o galerie de artă. — Nu În primul moment, poate. Dar mai tîrziu, pe măsură ce Începeți să problematizați evenimentele și lumea care vă-nconjoară... dintotdeauna artele și criminalitatea au prosperat una lîngă alta. M-a condus pînă la ușă și a sunat după un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
de 83 de ani, medicii decretează, la 21 mai 1810, În prezența a 15 martori: e bărbat. Excentricități nu mai puțin spectaculoase Îi Împing În același secol al XVIII-lea pe austriacul von Kaunitz sau pe germanul von Buhl În galeria (e drept, firavă) a dandy-lor eterni. Cel puțin așa Îi vor socoti, peste ani, câțiva dandylogi Împătimiți. Despre von Kaunitz, Barbey d’Aurevilly nu se poate stăpâni să nu comenteze, Într-un apendice la o notă din opul dedicat lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
pentru orice cuvânt străin, rămâne neputincioasă În fața lui dandy. Dandysmul nu se lasă tradus. Semn sigur că și realitatea pe care o exprimă are o particularitate covârșitoare, de neimitat. Deși (dacă e să facem un bilanț) Franța etalează o impresionantă galerie de dandy, toți aceștia nu sunt decât palide copii, reflexe mult diminuate ale modelului: „Oricât dezgust ar afișa, oricât s-ar Înmănușa cu alb până la coate, patria lui Richelieu nu va naște nici un Brummell”, decretează Barbey. Chiar dacă nu e istoric
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
relație cu dandysmul, pe urmele a doi „snobilogi” celebri: un englez din veacul al XIX-lea, William Thackeray, și un francez contemporan cu noi, Jean d’Ormesson. Primului i se datorează cunoscuta Carte a snobilor, scrisă În 1848. O Întreagă galerie de snobi, clasificați metodic: militari, mici burghezi, clerici, simpli frecventatori ai saloanelor, dar mai ales scriitori, cu toții trec prin baia acidă a satirei sale. Viciul imitației fără discernământ, venerația conformistă a falselor valori sunt biciuite fără milă de cel care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Pe când Barbey, cu toată modestia bine trucată, se știe scriitor până În vârful unghiilor și, În plus, vrea să ofere un op teoretic, nu o simplă Înșiruire de fapte. El vrea să intre prin cartea despre Brummell și despre dandysm În galeria marilor spirite franceze care au excelat În eseu, În fermecătorul amestec de erudiție, inteligență, spirit speculativ și talent. „Brummell nu face parte din istoria politică a Angliei” - i se adresează el aceluiași Daly. „E legat de ea, dar nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
va purta pe Odobescu spre alte lumi, după o lungă agonie, tot astfel se va fi lăsat purtat spre moarte, amețit de parfumul Îmbătător, dar inofensiv, al rozelor, un alt scriitor român care-ar putea intra, fie și pieziș, În galeria dandy-lor: Alexandru Macedonski. High life În București tc "High life În București " Dar până să-l descriem pe autorul Nopții de Decemvrie ca dandy, să recompunem atmosfera bucureșteană „atunci când veacul se năștea...” 3. Am ales deloc Întâmplător această formulare, deoarece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
minoră, din cauza originalității ei sfidătoare. Rămâne ca un moment antologic În istoria proceselor londoneze despăgubirea pe care o cere (și o primește, sub forma unei sume simbolice) pentru ofensa adusă de Ruskin În 1877 uneia dintre pânzele sale expuse la galeria Grosenvor. Satisfăcut juridic, dar În pragul falimentului și al repudierii cvasigenerale, Whistler părăsește Londra pentru Veneția și Paris. Înconjurat de prieteni (Mallarmé, Robert de Montesquiou), prețuit de francezi pentru grația lucrărilor lui, se reîntoarce la Londra doar pentru a muri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
contele de Chesterfield, cedând cu supunere În fața albastrului În care Îl Îmbracă din cap În coadă d’Orsay; sau ducele de Beaufort, pe care Îl asortează cu gazonul și Îl echipează În verde. Stă la loc de cinste În această galerie a dandy-lor Înveșmântați și excentricul Baudelaire, pe care Nadar Îl surprinde În plin dezastru financiar, parând printr-o ținută de o eleganță extremă: capă azur, pantaloni negri, cizme văcsuite, mănuși roz. Fac vogă În epocă și costumele de catifea albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
disprețuiești? Însă e chiar ultima? Valoarea sentimentelor e dată de importanța lor socială. Care anume dintre ele poate fi de o utilitate mai mare pentru societate decât căutarea neliniștită a confirmării de către ceilalți, decât această sete de nestins după aplauzele galeriei care, atunci când e vorba de lucruri importante, se cheamă iubirea gloriei, iar În cazul celor mărunte - vanitate? Să fie iubirea, prietenia, orgoliul? Iubirea, În miile sale de nuanțe și cu nenumăratele sale derivații, prietenia și chiar orgoliul pornesc de la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
desigur un ministru cu altul. Rupând-o cu ipocriziile saloanelor londoneze, a fost văzut - fapt Îngrozitor, de conceput! - afișându-și iubirea cea mai firească pentru o precupeață de portocale, care, probabil, nici nu era drăguță și Își făcea veacul pe sub galeriile Parlamentului 1. În fine, el a inventat chiar deviza dandysmului, nil mirari, a acelor bărbați - zei În miniatură -, ce voiau Întotdeauna să uimească, rămânând impasibili 2. Dandysmul i se potrivea perfect lui Bolingbroke; mai bine decât oricui. Oare nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Își are propria bază și propriul vârf. Niciodată un Georges Cuvier al eleganței nu va risca să facă judecăți eronate: el Îți va putea spune câte zerouri trebuie să aibă cifra care exprimă veniturile pentru a intra În posesia unor galerii de tablouri, a unor cai de rasă pură, a covoarelor din manufactura de la Savonnerie, a draperiilor de mătase vaporoasă, a șemineurilor din mozaic, a vazelor etrusce și a pendulelor ornate cu statuete ieșite de sub dalta unui Cortot sau David. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ai mai făcut, zise Sally. —Eh, totul e OK, răspunsei eu. O să am o expoziție în curând și am terminat majoritatea pieselor. De fapt, pe toate. N-am decât câteva nimicuri de făcut, pe ici colo. Acum la cine ești? —Galeria Wellington. Dar e excelent! —Știu, spusei eu abătută. Nu știu cum să-ți zic ca să nu spui că sunt mofturoasă, dar problema e că... Sally, tu ți-o aduci aminte pe Lee Jackson, profa de sculptură? Știu că nu te-ai dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]