13,563 matches
-
autobuz, în picioare, între oameni, atârnat cu o mână de o bară și începi să desfaci pachetul cu mâna liberă, cu gesturi de maimuță, o maimuță care vrea să desfacă o banană și, în același timp, să se agațe de creangă. Fii atent că lovești cu cotul vecinii: cere-ți scuze, măcar. Sau poate că librarul nu a împachetat volumul; ți l-a dat într-o pungă. Asta simplifică lucrurile. Ești la volanul mașinii tale, oprit la un semafor, scoți cartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
unghiurilor dintre oglinzi. Intenția mea este să reconstruiesc muzeul creat de iezuitul Athanasius Kircher, autorul volumului Ars magna lucis et umbrae (1646) și inventator al „teatrului polidictic“, în care vreo șaizeci de oglinzi, capitonând interiorul unei cutii mari, transformă o creangă într-o pădure, un soldățel de plumb într-o armată, o cărticică într-o bibliotecă. Oamenii de afaceri cărora, înainte de ședințe, le arăt colecția mea, aruncă priviri superficial curioase asupra acestor aparate bizare. Nu știu că mi-am construit imperiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Cititorul e gata de plecare. Va duce cu sine Pe covorul de frunze luminate de lună de Takakumi Ikoka, ca să-l citească în timpul călătoriei. Pe covorul de frunze luminate de lună Frunzele de ginkgo-biloba cădeau ca o ploaie măruntă de pe crengi și punctau cu galben pajiștea. Eu mă plimbam cu domnul Okeda pe cărarea de pietre netede. Am spus că aș fi vrut să separ perceperea fiecărei frunze de ginkgo de perceperea tuturor celorlalte, dar mă întrebam dacă ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
părinți, îl opun mediului, ca o pavăză; ea și-l purtase cu sine, crescând, iar acum îl opunea lumii străinilor, ascunzându-se parcă în spatele unei voioșii nematurizate și trecătoare. Îngenunchind pe un bolovan de pe mal, m-am întins să apuc creanga cea mai apropiată de nufărul plutitor și l-am tras ușor, atent să nu-l rup, ca întreaga plantă să alunce spre mal. Doamna Miyagi și fiica ei au îngenuncheat și ele și au întins mâinile spre apă, gata să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
apropiindu-l imediat de șold, să strâng sub braț sânul mic și tare al lui Makiko. Dar triumful capturii nuferilor a tulburat ordinea mișcărilor noastre, astfel încât brațul meu drept s-a închis în gol, în timp ce mâna mea stângă, dând drumul crengii, a căzut în jos și a nimerit în poala doamnei Miyagi, care părea dispusă s-o primească și chiar s-o țină acolo, cu o tresărire comunicată întregii mele ființe. În clipa asta s-a întâmplat ceva ce avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
fi mușcat-o cu adevărat într-un loc sensibil. Și-a revenit imediat și a ieșit din cameră. M-am luat după ea. Doamna Miyagi era în camera alăturată, așezată pe jos pe o rogojină, ocupată să aranjeze flori și crengi de toamnă într-un vas. Avansând ca un somnabul, am ajuns fără să-mi dau seama lângă ea, ghemuită la picioarele mele și m-am oprit la timp ca să n-o calc și să nu răstorn crengile, lovindu-le cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
aranjeze flori și crengi de toamnă într-un vas. Avansând ca un somnabul, am ajuns fără să-mi dau seama lângă ea, ghemuită la picioarele mele și m-am oprit la timp ca să n-o calc și să nu răstorn crengile, lovindu-le cu picioarele. Plecarea lui Makiko trezise dintr-o dată în mine o agitație care nu-i scăpase, probabil, doamnei Miyagi, dat fiind că pașii mei neatenți mă purtaseră astfel până lângă ea. Oricum, fără a ridica privirea, doamna m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
mă lovească, sau să respingă partea din mine aplecată asupra ei, sau chiar să mă îmboldească cu o biciuire-mângâiere jucăușă, provocatoare. Mi-am lăsat mâinile în jos, încercând să feresc aranjamentul frunzelor și al florilor; între timp, și ea mânuia crengile, întinsă înainte; s-a întâmplat că în aceeași clipă mâna mea a nimerit între chimono și pielea doamnei Miyagi, strângând un sân neted și călduț, de formă alungită, în timp ce mâna doamnei, dintre crengile de keiaki apucase mădularul meu și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
al florilor; între timp, și ea mânuia crengile, întinsă înainte; s-a întâmplat că în aceeași clipă mâna mea a nimerit între chimono și pielea doamnei Miyagi, strângând un sân neted și călduț, de formă alungită, în timp ce mâna doamnei, dintre crengile de keiaki apucase mădularul meu și-l ținea cu îndrăzneală, scoțându-l din haine, de parcă ar fi întreprins o operație de desfrunzire. Ceea ce-mi suscita interesul, în sânul doamnei Miyagi, era coroana de papile în relief, cu granulație densă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
de cont pentru cardul American Express luna trecută. Erau, dacă îmi amintesc eu bine, zece mii pentru haine și pantofi și alte zece mii pentru călătorii și distracții. Ți s-a ordonat să reduci toate cheltuielile pe aiureli și tu iar umbli creanga. — Mama! Nu “umblu creanga”. Sunt în Los Angeles. Coborâ vocea și-și acoperi gura cu mâna. Mă întâlnesc cu un bărbat. Un bărbat foarte eligibil. Coborâ vocea și mai mult, aproape șoptit. Asta nu e o cheltuială, e o investiție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
American Express luna trecută. Erau, dacă îmi amintesc eu bine, zece mii pentru haine și pantofi și alte zece mii pentru călătorii și distracții. Ți s-a ordonat să reduci toate cheltuielile pe aiureli și tu iar umbli creanga. — Mama! Nu “umblu creanga”. Sunt în Los Angeles. Coborâ vocea și-și acoperi gura cu mâna. Mă întâlnesc cu un bărbat. Un bărbat foarte eligibil. Coborâ vocea și mai mult, aproape șoptit. Asta nu e o cheltuială, e o investiție. Ei, cu asta păru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
o legi la ochi. Te-ai dilit? Tu ai pus sculele-n pod de multă vreme, ai rămas cu uitatul și cu oftatul. De-aia bei și cânți Pușca și cureaua lată, ce bărbat eram odată. Erai, că umblai din creangă-n creangă ca o pasăre pribeagă și mă rugai pe mine să spun nevesti-tii că ai fost la ședință prelungită. De câte ori nu te-am scos eu din bucluc? Da’ acu, gata, ochii văd, inima cere, organismul nu și nu... Dacă
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
la ochi. Te-ai dilit? Tu ai pus sculele-n pod de multă vreme, ai rămas cu uitatul și cu oftatul. De-aia bei și cânți Pușca și cureaua lată, ce bărbat eram odată. Erai, că umblai din creangă-n creangă ca o pasăre pribeagă și mă rugai pe mine să spun nevesti-tii că ai fost la ședință prelungită. De câte ori nu te-am scos eu din bucluc? Da’ acu, gata, ochii văd, inima cere, organismul nu și nu... Dacă aude consoarta
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
am boala asta afurisită. Cred că asta mi-ar putea folosi. Rieux aprobă din cap, prinse un băiețel care i se repezise printre picioare și îl repuse încet în picioare. Au pornit din nou și au ajuns in Piața Armelor. Crengile ficușilor și palmierilor atârnau nemișcate, cenușii de praf, în jurul unei statui a Republicii, prăfuite și murdare. S-au oprit sub monument. Rieux tropăia, scuturându-și unul după altul picioarele lui acoperite cu un fel de grund albicios. S-a uitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
o biserică cu două turle, pe al cărei perete vestic este Filoxenia indicată prin trei îngeri așezați la o masă și prin inscripția grecească, iar dedesubt înjunghierea vițelului jertfit pentru ospățul musafirilor. De jur împrejur în 12 cercuri formate din crengi sunt lucrate în relief diferite scene din Judecata de apoi și din Apocalipsă. Pe coperta a doua, într-un cadru de raze, lucrat în aceeași manieră, îl vedem pe Mântuitorul scoțând din iad pe Adam, iar în fața lui un grup
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
legendă lui Galileo Galilei, care le-ar fi murmurat după ce și-a abjurat teoria heliocentrică în fața Tribunalului Inchiziției În româna veche sau regională „lume“ (< lat. lumen) avea și sensul de „lumină“ („nu-mi văd lumea înaintea ochilor de năcaz“, Ion Creangă). Pentru a reda sensul activ atribuit de Unamuno sp. lumbre recurg însă la termenul de „iluminare“. Cf. Mc., 7, 36; Mt., 16, 26; Lc., 9, 25. PAGE FILENAME \p D:\microsoft\docuri nefacute\Ceata Efi corectat.doc PAGE 220
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
treișpe. Nu, nu mai sunt fetița cu chibrituri. Acasă mă așteptă canichul propriu, voi cumpăra un brad scump și îl voi decora cu beteală din SUA și UK. Doar că, în drumul meu de la piață spre casă, voi izbi cu crengile de brad bătrânele cerșetoare și câinii vagabonzi, femeile de vârsta mea, refuzate la tarabe, poate un pic nervoasă că îmi ațin calea. Dacă nu s-au stins de tot în mine imaginile din trecut, voi revedea ochii plini de speranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
peisajul actual și-mi astupă opzeșnouăle. Inserție. Cât pot să conteze bucuriile simple. Am făcut o pauză de o jumătate de ceas pe care mi-am petrecut-o în cadă. E duminica dinainte de săptămâna Crăciunului. Mi-am umplut camera cu crengi de brad și fundițe roșii. Mi-am repus în funcțiune casetofonul cu muzica pe care am iubit-o în diferite etape în secolul XX, care, iată, se încheie. Cred că a fost una din cele mai plăcute scalde de apartament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
îmi dau seama de asta. Florile sunt viu colorate fără a fi țipătoare, fiecare zid e acoperit cu nu știu ce soi de iederă superbă sau cu viță de vie, și, în timp ce mă îndrept spre livadă, văd pere mici aurii atârnând de crengile copacilor. Nu cred că am mai văzut vreodată în viața mea o pară crescând într-un copac. Mă plimb printre arborii fructiferi spre o porțiune imensă, în formă pătrată, de pământ cafeniu, cu plante care cresc în șiruri una lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
se deschid mai multe posibilități decât mi s-au deschis vreodată. Expir adânc, trăgând în piept aerul de țară și mă cuprinde un val de optimism, aproape de euforie. Cu un impuls, mă opresc lângă un copac și mă uit la crengile grele și verzi. Există o poezie superbă a lui Walt Whitman despre un stejar. Ridic o mână și mângâi cu căldură scoarța rece și aspră. „Demult, în Louisiana, am văzut cum creștea un stejar. Se înălța spre cer stingher, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
grele și verzi. Există o poezie superbă a lui Walt Whitman despre un stejar. Ridic o mână și mângâi cu căldură scoarța rece și aspră. „Demult, în Louisiana, am văzut cum creștea un stejar. Se înălța spre cer stingher, de crengile-i atârna mușchiul verde.” Arunc o privire spre Nathaniel, sperând pe jumătate ca vorbele mele să-l impresioneze. Ăsta e mesteacăn, zice, arătând din cap spre copac. A. Da. Nu cunosc nici o poezie cu mesteceni. Am ajuns. Deschide o poartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
și își ferește ochii. Nu-mi pot da seama ce e în sufletul lui. — A fost doar o idee, spune în cele din urmă. — Ai renunțat la ea de dragul mamei tale. Ca să te ocupi de pub-uri. — Poate. Apucă o creangă joasă și începe să-i rupă frunzele. Totul s-a schimbat. — Dar chiar îți place să te ocupi de pub-uri ? Înaintez ușor pe iarbă, încercând să-i prind privirea. Ai zis-o chiar tu, nu ești patron. Ești grădinar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ta te va lăsa în curând singur. Olarul ajunse la capătul drumului și respiră adânc. Decupat pe perdeaua de nori cenușii, dudul negru e la fel de întunecat pe cât îi cere numele. Lumina felinarului nu-i pătrunde coroana, nu atinge nici măcar frunzele crengilor mai joase, doar o slabă luminozitate tapisează solul aproape atingând trunchiul gros al copacului. Vechea cușcă pentru câine e tot acolo, goală de mulți ani când ultimul ei locatar a murit în brațele Justei iar ea i-a spus bărbatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
eu l-am văzut, Cum ți s-a părut, Nu cred că e al cuiva de pe aici, Unii câini nu ies niciodată din curte, acolo trăiesc și mor, cu excepția momentului când îi duc pe câmp să-i spânzure de o creangă de copac sau să le curme viața cu o descărcătură de plumbi în cap, Să ascult această poveste nu mi se pare cel mai plăcut mod de a începe ziua, Așa e, atunci s-o începem într-un mod mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
din nou se demonstrează ce nu mai are nevoie de demonstrație, cel mai greu pentru un bărbat e să-și recunoască slăbiciunile și să le mărturisească. Mai ales când acestea se manifestă în afara anotimpului potrivit, ca un fruct pe care creanga abia îl ține pentru că a apărut prea târziu. Cipriano Algor oftă, apoi se uită la ceas. Era timpul să meargă să-și ia ginerele de la ușa serviciilor de siguranță. Câinelui Găsit nu-i plăcu de Marçal. Erau atâtea de vorbit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]