12,170 matches
-
trimiterea în regiune a unei formațiuni însărcinată cu menținerea păcii în zonă, decît a unei masive forțe militare americane, dar această poziție nu a avut nici un răsunet în principalele mijloace media (FAIR, Press Release, ianuarie 1991). Mai mult, liderii Partidului Democrat nu au mai criticat concentrările de forță armată, iar presa a ajuns să nu mai menționeze nimic despre acele congrese și persoane care s-au opus comasării de trupe americane, mai ales în primele săptămîni. Într-adevăr, multe voci care
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
și Wonder (1991) asupra datelor publicate cu privire la alegeri indicau că cei mai frecvenți susținători ai președintelui Bush și ai politicii sale în materie de război erau bărbații albi republicani care aveau o atitudine conservatoare. Femeile, negrii, liberalii și membrii Partidului Democrat erau mult mai puțin devotați. Mai mult decît atît, studiul făcut de Eveland, McLeod și Signorielli bazat pe interviuri luate în timpul și după război: "au arătat că susținerea generală față de război era mai scăzută decît cea așteptată, date fiind gradul
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
face față. Sistemul reversului necesar aduce în prim-planul neputinței lui Zuckerman o altă femeie, pe tânăra și senzuala Jamie Logan. Fiica unui petrolist bogat din Texas, Jamie e căsătorită cu Billy Davidoff, și împreună formează un cuplu de scriitori democrați exaperați de politica lui George W. Bush. Zuckeman răspunde anunțului lor din ziar prin care căutau să facă schimb de locuințe cu cineva din afara New York-ului, însă mutarea e blocată de pasiunea lui subită pentru Jamie. Obiectul acestei pasiuni e
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
afacere tehnică sau economică. Obținem atunci o aceeași renunțare la libertate datorată lipsei banilor, limitării resurselor sau sărăciei și pe care conducătorul o dobîndește prin coerciție sau persuasiune. Cale de mijloc nu există. Într-un caz se ajunge la despotismul democrat, atît de familiar în Europa după ce l-a inventat Napoleon. Un scriitor englez spunea că Împăratul realizase "o guvernare absolută dotată cu instinct popular". În persoana lui, instrumentele democratice se conciliau cu țelurile unui Cezar. Trăsăturile fratelui, simbol al egalității
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
adunărilor, respectul față de lege sînt considerate de drept, dar încălcate în fapt. Ca orice concluzie generală, și aceasta trebuie adaptată realităților fiecărei țări, fiecărei epoci. Cu toate astea, nu riscăm să greșim afirmînd că societățile de masă oscilează între despotul democrat și democrația despotică. Ele aplică ba o formulă, ba pe cealaltă, sperînd că vor regăsi în timp un echilibru pe care nu l-au aflat în spațiu. Din acest punct de vedere istoria Franței este exemplară și reprezentativă de la Revoluție
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
noastre. Aș vrea să vorbesc despre propagandă. În acest domeniu mai mult decît în altele ceea ce a prezis Le Bon a devenit o realitate foarte vizibilă. Oricine privește societatea de masă își dă imediat seama că orice guvern, fie el democrat sau autocrat, a fost adus la putere de o mașină de propagandă ce a operat la o scară nemaîntîlnită înainte. Pînă la acea dată, doar Biserica mai egalase uneori o astfel de performanță. A asocia mijloacele de sugestie sau de
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
cultură i-au apărut în „Icoane maramureșene”, „Cugetul liber”, „Șantier”, „Gândul vremii” ș.a. A fost unul dintre fruntașii Partidului Socialist din România, militând pentru formarea și consolidarea Federației Partidelor Socialiste din România (1924-1927). Membru în Comitetul Executiv al Partidului Social Democrat din România (1926-1938), s-a aflat printre cei care au acceptat unificarea cu Partidul Comunist Român și mai târziu înființarea Partidului Muncitoresc Român, fiind ales membru al Comitetului Central (1948). A deținut funcțiile de ministru al Muncii (1944-1946), al Muncii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289085_a_290414]
-
referitoare la viața muncitorească a ziarelor „Dimineața” și „Adevărul” (1926-1937). După 1944 face parte din conducerea oficiosului social democrat „Libertatea” și conduce „Ultima oră” (1944-1948), ziarul de după-amiază al acestui partid. Alcătuiește anual (1925-1939) „Calendarul muncii”, editat de Partidul Social Democrat. La Congresul din octombrie 1947 al acestui partid, va face parte din gruparea ce se va pronunța pentru unirea cu comuniștii. După 1951 va fi câțiva ani conferențiar la Facultatea de Istorie a Universității din București, ținând cursuri referitoare la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286720_a_288049]
-
În pofida tuturor aparențelor, România interbelică era departe de a fi un stat creștin. Un asemenea lucru nici nu era posibil întrucât, se știe foarte bine, statele creștine erau teocratice, ca structură. În schimb, statul român s-a fundat pe ideologia democrată. De altfel, statele creștine nu mai existau demult; au fost în perioada medievală câteva încercări neizbutite ale constituirii unor asemenea state creștine, precum statul papal, Imperiul Bizantin, care se sprijineau pe o simbolistică a formelor și a funcțiilor. Aceste tentative
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
indezirabili dezvăluiau adevărata față a regimului comunist prosovietic. Se trece la un val de arestări, în special a preoțimii acuzate de legionarism, care ia drumul detenției politice, acțiune care în paralel se continuă prin presiuni exercitate asupra ierarhiei din partea "preoților democrați", organizați în sindicate și care urmăreau distrugerea Bisericii, prin anexarea ei puterii politice bolșevice. Studiul istoricului de la Institutul de Istorie Recentă, Adrian Nicolae Petcu, " Cazul Episcopului Nicolae Popovici" demolează o parte a tezei comuniste potrivit căreia Biserica Ortodoxă nu a
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
nu asociativă, ci integrativă, cât și interdisciplinaritate efectivă, și nu doar una declarativă. c) Extindem definirea familiei astfel încât să acopere realitățile lumii prezente, în care familia se debarasează tot mai mult de „gloria” conservatorismului, devenind mult mai liberală, laică și democrată (Mihăilescu, 2000). d) Combinăm mai viguros datele cercetărilor sistematice cu reflexivitatea, cu o interpretare mai globală a fragmentului de realitate studiat. Aici se poate include și abordarea postpozitivistă, nu în sensul de a nega sau neglija rolul cuantificării, ci de
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
s-a întâmplat pentru că, deși nu a reușit să construiască o nouă națiune, nu și-a pierdut calitatea de instrument politic”. În anii de după 1991, dezbaterea publică asupra identității a fost dominată de două grupări politice importante: Frontul Popular Creștin Democrat și Partidul Democrat Agrar. Primul a insistat asupra caracterului românesc al teritoriului dintre Prut și Nistru și s-a pronunțat pentru unirea Republicii Moldova cu România, cel de-al doilea și-a întemeiat existența pe susținerea pozițiilor antiunioniste a unei părți
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
pentru că, deși nu a reușit să construiască o nouă națiune, nu și-a pierdut calitatea de instrument politic”. În anii de după 1991, dezbaterea publică asupra identității a fost dominată de două grupări politice importante: Frontul Popular Creștin Democrat și Partidul Democrat Agrar. Primul a insistat asupra caracterului românesc al teritoriului dintre Prut și Nistru și s-a pronunțat pentru unirea Republicii Moldova cu România, cel de-al doilea și-a întemeiat existența pe susținerea pozițiilor antiunioniste a unei părți a clasei politice
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
a devenit unul dintre punctele de rezistență ale platformei agrarienilor. După 1992, unii dintre membrii de frunte ai Frontului au plecat în România sau la alte formațiuni politice, iar organizația s-a împărțit în două grupuri mari: Frontul Popular Creștin Democrat și Congresul Intelectualității. Rusificarea și dominația politică asupra fostelor republici, mai ales cele mai mici și mai dependente de fosta metropolă, continuă și după 1991. Clasa politică de la Chișinău a continuat rusificarea într-un mod mai subtil: constituirea separatismelor, reactivarea
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
a populației majoritare este evidentă pentru oricine. b) Moldovenismul în presă Susținerea tezelor dragi partidelor de nuanță comunistă, proruse și antiromânești, ocupă un spațiu întins mai ales în organele de presă ale partidelor antiunioniste, Partidul Comuniștilor din Republica Moldova și Partidul Democrat Agrar din Moldova. Între publicațiile respective, organul de presă al PCRM, „Comunistul”, se remarcă prin enunțarea unor teze aberante, prin mistificări grave ale adevărului istoric și prin atacuri suburbane la adresa susținătorilor unității românești. Dacă în cărțile ce susțin moldovenismul, studii
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
Ploiești periodicul „Școala română” (1882) și gazeta „Alarma” (1884-1885), la București scoate revista enciclopedică „Renașterea” (1901) și este redactor la „Românul”. Colaborează la „Columna lui Traian”, „Jurnalul”, „Oltenia”, „Revista literară”, dar se face cunoscut prin articolele politice din „Resboiul” și „Democratul” din Ploiești, unde publică de asemenea versuri și proză. Încercările sale le va tipări în volum, laolaltă cu studii și conferințe. Este și autor de manuale de retorică și stilistică, precum și de antologii de literatură populară și din clasicii români
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288402_a_289731]
-
ORDINEA, cotidian apărut la București între 23 noiembrie 1907 și 30 iunie 1913. Ziar al Partidului Conservator Democrat, O. conține, pe lângă articole politice, multe aparținând lui Take Ionescu, fondatorul publicației, rubricile „Oameni și fapte”, „Glose”, „Însemnări artistice și literare”, „Telegrama”, Informații” și „Foileton”. Semnează articole Șt. Antim (Poporanism sau social-democratism, Reformele lui Kogălniceanu), I. Duscian (Giordano Bruno, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288567_a_289896]
-
o altă discuție 1, profesorul González deține un statut cu totul privilegiat, domnia sa contribuind, prin eforturi inestimabile, la conturarea unui profil al disciplinei de o reprezentativitate exemplară în ce privește aproprierea spațiului discursiv de către o multitudine de "voci", aflate într-o perfectă, democrată, armonie, profesorul González, deci, îmi da de știre, în momentul conversației noastre de acum câteva luni că, zece ani după plecarea mea din State, orientările umaniste și cele social-științifice au declarat armistițiu! Au declarat armistițiu, în baza observației de bun
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
de Burke din cele de mai sus: "Vocea interioară a lui Hitler înseamnă identificarea conducătorului cu poporul, înseamnă unitate, înseamnă Reich, înseamnă Mecca München-ului, [...] înseamnă muncă, înseamnă război, [...] înseamnă responsabilitate (responsabilitatea personală a conducătorului absolut), înseamnă sacrificiu, înseamnă teoria "Germaniei democrate" (alegerea liberă de către popor a conducătorului, care acceptă responsabilitatea și solicită supunere absolută în schimbul sacrificiului său), înseamnă dragoste (iar masele sunt feminine), înseamnă idealism, înseamnă supunere în fața naturii, înseamnă rasă, națiune"436 și ne întrebăm, desigur, dacă lanțul ideatico-imagistic al
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
terifiantă a superiorității înnăscute"442, acesta, în mod necesar, are mandatul de a se supune "luptei în numele propriului triumf"443. Așadar, arianul "ascultă" legea naturală și se supune ei, în timp ce, firesc, evreul "arogant" își propune să ""cucerească" natura cu ajutorul idealului democrat al egalității"444. Iată cum, grație distorsiunii ad hoc a lui Hitler, instinctul de autoconservare al arianului devine "virtutea" sa, aflându-se în perfectă concordanță cu legea naturală, în timp ce același instinct constituie semnul major al depravării și "viciului" evreiesc, absolut
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
McKerrow, discursul puterii se configurează "calitativ diferit"716. Astfel, firesc, primul tip de discurs va vorbi în termeni de "drepturi, obligații și posibilitatea schimbului de putere prin intermedierea legală a intereselor aflate în conflict"717. De pildă, remarcă McKerrow, concepțiile democrate asupra puterii, specifice lumii vestice, pun accentul pe caracterul rațional și ordonat al acesteia, în timp ce angajează, profund, temele discursive în conștiința participanților. În particular, observă McKerrow, criticismul contemporan își aproprie retorica (politică) într-o manieră similară, luând perspectiva "juridică" drept
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
fiecărui ins supravegheat, în realitate, viitorul tuturor. Arhivele, teribilă armă cu reacție întârziată! Cum am putea explica altfel decât prin perspectiva unei utilizări eficiente, la timpul potrivit, performanțele operațiilor de arhivare care au sfârșit prin a constitui, în fosta Republică Democrată Germană, un fond documentar alcătuit din o sută optzeci de kilometri de dosare? Imagine kafkiană a unei societăți puse sub lupă. Mulți au fost cei ce, grăbindu-se să-și citească propriile dosare, au nădăjduit că vor putea să-i
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
a municipiului.4) Odată înglobate, ele modifică poziția față de centru a vechilor mahalale, care revendică un tratament nou. De altminteri, trebuie subliniat că, pe măsura urbanizării, locul acestora îl iau, ca și în Capitală, dar mai tîrziu decît acolo, „cartierele democrate”, muncitorești (Cartierul C.F.R., de pildă), formulă impusă de discursul populist al epocii postbelice, menită să facă uitată denumirea anterioară, orientală, dar, în absența fondului care să ateste progresul, ea n-a prins, din contra, sunînd pretențios, se preta ironiei. Comparația
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
de clientelă și rasă. Ele dau naștere adesea, dar nu întotdeauna, partidelor minorităților. Într-adevăr, partidele americane, unele dintre cele mai vechi partide din lume, au combinat importante elemente etnice cu o bază mai tradițională a grupului local; astfel, Partidul Democrat a fost timp îndelungat o "federație" de grupuri etnice. Minoritățile etnice sau o combinație de minorități tribale și etnice au contribuit de asemenea la apariția multor partide în Europa și în lumea în curs de dezvoltare (Lipset și Rokkan, 1967
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
al statelor vechi, în special cele din Europa de Vest și America Latină, descoperim că unele partide noi au fost alcătuite cu ajutorul unui lider extrem de personalizat. În Europa Occidentală, principalele exemple sunt: Franța (Partidul gaullist în anii '50), Germania sub Adenauer (Uniunea Creștin Democrată -CDU) la sfârșitul anilor 1940) și Italia sub De Gasperi (Democrația Creștină în 1945) deși am putea adăuga pe listă și Grecia, Spania și Portugalia. În America Latină, cel puțin patru partide Partidul peronist din Argentina, Acțiunea Democratică din Venezuela, Alianța
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]