12,355 matches
-
de bucuria expansivă și singuratică a primăverii. Undeva departe, abia perceptibil, plin de jale, Înfiorat de bucurie și de durere, se Înălța glasul unui vapor pierdut În noapte, al unui mare vas ce chema la gura portului. Strada era Întunecată, liniștită, aproape goală, cunoscînd calmul suprem și ceasul scurt de liniște cînd parcă toată zarva și agitația sa sălbatică se opresc pentru a-și trage sufletul și a se pregăti pentru o nouă zi. Din cînd În cînd, taxiurile treceau goale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
felul cum băiatul cu ziarele azvîrlea cu Îndemînare În pridvor sulul de hîrtie și cum bărbatul În cămașă ieșea În pridvor și se apleca să le ia, În tropotul lent al calului de la căruța cu lapte ce Înainta pe strada liniștită, În clinchetul sticlelor urmat de o pauză, În pașii grăbiți ai lăptarului și În zăngănitul sticlelor, și, iarăși, În tropotul copitelor și al roților, În calmul dimineții, În puritatea luminii și În cîntecul păsărelelor ce umplea din nou strada scăldată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
În Întuneric tinerii acestui pămînt? Oare Garfield, Arthur, Harrison și Hayes n-au așteptat, așa cum am așteptat și noi, cu buzele Încremenite, cu inima bătînd, cu trupul străbătut de teamă, Încîntare, bucurie și groază, pe cînd stăteau pe o stradă liniștită, În fața unei case mîndre, păcătoase, luxoase, luminate... Învăluite În mister, singurătate și certitudine? Și pe cînd auzeau zgomotul copitelor și al roților și șuieratul neașteptat și tăcerea nesfîrșită a orașului cufundat În somn, oare n-au așteptat În Întuneric, gîndindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
respectabile În cea mai fericită și Împlinită viață de care au avut parte vreodată bărbații, dacă sîntem hotărîți să mergem și să o cucerim! Astfel gîndind, simțind, așteptînd, așa cum am așteptat și noi În tăcerea somnoroasă a nopții pe strada liniștită, auzind, așa cum am auzit și noi, șuieratul ascuțit al sirenei, vuietul marilor roți pe malul rîului, simțind, așa cum am simțit și noi, misterul nopții și al lunii aprilie, prezența uriașă și atotputernică, promisiunea tainică și sălbatică a pămîntului sălbatic, singuratic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
și nu spunea nimic. O fată din grupul nostru Prînzul se sfîrșise și „turiștii“ - grupul de treizeci de femei, numai profesoare din școlile de stat din statele centrale - se ridicaseră de la masă și ieșiseră din restaurantul hotelului elvețian mic și liniștit În care locuiau. Acum se adunaseră În holul alăturat: glasurile lor ascuțite, stridente și tăioase, pline de nerăbdare, se Împleteau Într-un cor țipător. Peste o clipă o femeie mai În vîrstă, cu un aer autoritar, se Întoarse În restaurant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
pe acoperișul turlei de biserică; nopți cu roți, cu șine, cu clopote, cu strigăte jalnice pe malul rîului, cu sfîrșit de vară, nopți cu ger și tăcere și lătrat de cîini, cu oameni care ascultă, cu vorbe nerostite și suflete liniștite, nopți străvechi, de octombrie, care trebuie să se reîntoarcă, pe cînd noi așteptăm, Îi așteptăm În Întuneric pe prietenii și frații noștri care nu se vor mai reîntoarce. Rămas-bun pînă-n septembrie. Cei de aproape și cei de departe La periferia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
focurile ce licăreau În satul indian, de zgomotele, cîntecele și murmurul ce se auzeau sau de siluetele ce treceau pe țărm Încolo și Încoace. Apoi luna minunată se Înalță pe cer și lumina sa se revarsă din plin peste apele liniștite ale canalului și peste satul indian. Se revarsă peste spaniolul cel chior și peste vaporașul său singuratic și peste echipaj, peste luminile lor calde estompate, peste chipurile lor Întunecate; se revarsă peste bogăția mizeră a hainelor lor zdrențuite și peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
privind, așa cum au privit desigur primii oameni de pe pămînt, căci a fi martor la acest miracol este un lucru pe care oamenii și-l vor aminti cît vor trăi și la care se vor gîndi În clipa morții. În piața liniștită, impunătoare, Într-un colț, se afla modesta cioplitorie În marmură a tatei, care Începea să se ivească din Întuneric, cu o familiaritate ciudată și ireală; de acolo, eu și fratele meu „prindeam“ primul tramvai care pornea spre „gară“, unde se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
individ și-au Început amîndoi să țipe și să urle În limba lor ciudată și Îngrozitoare. „Ei, lasă că lămuresc eu lucrurile, pe cinstea mea“ - zice taică-tu. „Nici nu-mi trecea prin minte c-o să pățesc așa ceva“ - zice. „Stai liniștit, domnule Grant“ - am zis - „lasă că descurc eu lucrurile. Dacă sînt aici cămășile, le iau eu.“ Cei doi chinezi se tot certau și cred că unul din ei Încerca să-i spună celuilalt că probabil noi nu pricepem nimic, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
aici pe net, ca nu ai nimic de castigat din asta, da nici ceva de pierdut!". Observați, că n-am luat aici în calcul categoria "oligofreni care nici măcar nu știu limba română". P-ăia nu avem decât să-i ignorăm liniștiți, fiindcă sunt mult mai puțin enervanți decât prostul alfabetizat, care a terminat și o facultate, uneori poate chiar două. Probabil că asta îl și face să se simtă obligat să-ți bage pe gât părerile lui, fiind împins de prejudecata
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
prezentat la data de 9 mai 1950, considerată astăzi data nașterii Uniunii Europene. Să nu credeți că planul acesta reprezenta o fâșie de trandafiri plantată peste toată Europa, ca statele europene să pășească grațioase pe aleile lui și să trăiască liniștite, dându-și mâna fără nici o mânie, pentru secole de aici încolo, ci planul era ca orice plan occidental, curat practic și pe ici, pe colo, chiar de-a dreptul meschin. Acest plan, propunea chiar de la lansarea lui, exercitarea unui control
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
poporul român, și citată copios anul trecut, cu privire la data de 11 noiembrie, zi în care ar fi trebuit să se declanșeze după profeția ei, cel de-al treilea război mondial. Acum după atâta timp, știm precis că ziua a trecut liniștită și nimic spectaculos nu s-a întâmplat, iar predicția Babei Vanga a fost uitată, popii care fiind prea bulgari sadea în cuget și simțiri au condamnat-o public, desigur din perspectivă religioasă, alții au ironizat-o pur și simplu comentând
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
glorie. Făceam rapid o salată, o presăram cu brânză, ulei, oțet, eventual și ceva ton. Ca să nu se poată spună că mâncam salată bulgărească, uneori adăugam un pahar de Pepsi. Dar asta foarte rar. Primele trei zile au fost destul de liniștite: ne trezeam cu noaptea-n cap, pe la 5, să fim primii la baie. Înainte de asta îmi făceam programul de gimnastică în fața oglinzii: stăteam în mâini și ridicam picioarele deasupra capului, bineînțeles susținând călcâiul cu podul palmei. Sabina mă admira din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
facilitată de valul de greve din învățământ. În sfârșit, profesorii bătrâni făcuseră pace cu cei tineri și organizaseră proteste în toată țara. Lucrul ăsta se întâmpla foarte rar, deoarece cei mai în vârstă, cu salarii mai dodoloațe, preferau să stea liniștiți, să aștepte pensia, oricât de sfrijită ar fi fost ea. Se bazau pe faptul că aveau apartamente proprietate personală și pământ la țară, de unde se aprovizionau. Cei tineri, însă, n-o scoteau nicidecum la capăt cu salariile lor mizere. Pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
agitație, transpirație, înjurături, veșnicele picamere care spărgeau trotuarele, spărgeau creierii, puneau borduri noi, iar le spărgeau, apoi alte borduri... Până și Adelina avea alt aer în orașul din bătaia brizei - era mai așezată, mai femeie. Constănțenii au două muchii: una liniștită, elegantă, provincială și alta tropăitoare, agresivă, bucureșteană. Îmi aduc aminte de o colegă de facultate, fată de dentist constănțean. Adora îmbulzeala din București: ah! aici e atâta viață! ce-mi place să merg pe jos de la Universitate la Romană, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
personalitatea ei” (de unde naiba știa el care erau ideile mele?), femeile nu sunt făcute pentru provocări intelectuale, ele au nevoie doar de progesteron și foliculină, oricum Sabina va rămâne diminuată intelectual toată viața, tot ce-i trebuia era o viață liniștită, banală, alături de un bărbat liniștit, banal. Nu mă revoltau teoriile savantului, cât pasivitatea Sabinei: demnitatea ei era călcată în picioare, iar ea, în cel mai bun caz, protesta foarte timid, spunând că îi place să evolueze, să fie stimulată. Prostii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
el care erau ideile mele?), femeile nu sunt făcute pentru provocări intelectuale, ele au nevoie doar de progesteron și foliculină, oricum Sabina va rămâne diminuată intelectual toată viața, tot ce-i trebuia era o viață liniștită, banală, alături de un bărbat liniștit, banal. Nu mă revoltau teoriile savantului, cât pasivitatea Sabinei: demnitatea ei era călcată în picioare, iar ea, în cel mai bun caz, protesta foarte timid, spunând că îi place să evolueze, să fie stimulată. Prostii, o punea doctorul la punct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
prințesa lor. În curând valoarea facturii ajunse la jumătate din prețul casei. Odată cu umflarea facturii telefonice trecea și vara. Nu știu în ce măsură telefoanele i-au făcut bine Sabinei, pentru că am simțit cum se înfierbânta din nou. Îmi vorbea despre viața liniștită din Botoșani, despre perspectivele culturale. Făcuse cerere pentru un credit de locuință la ANL. Redevenea femeia-vârf-de-lance pe care o știam. Mă întreba mereu când am de gând să vin acolo, iar ca să îmi diminueze ezitările, mă anunță că vorbise cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
profesor de istorie care a avut ocazia să participe la o descoperire arheologică pe pământul patriei lui. În tot acest timp Zare Își mărea avantajul la jocul de „pâini“. Profesorul se plimba prin clasă și-și vorbea sieși. Elevii ascultau liniștiți, cum se Întâmplă la prima lecție de după vacanța mare, cei mai mulți cu gândul aiurea. Pașii avântatului profesor Îl purtară printre rândurile de bănci până În spatele elevilor Mușu și Zare Popescu. Aici el se oprise și-și amintise că ar vrea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
lucru rar la gropari. Dezgropaseră oasele unor bunici ai celor morți, oameni decedați la rându-le cu douăzeci, treizeci de ani Înainte. Oasele fuseseră duse În fața bisericii pentru a li se face slujba de pomenire. Și, cum așteptau ei acolo liniștiți, cei trei gropari mai descoperiseră ceva pe fundul uneia din gropi. Acel ceva Îi făcea să se tot Închine.) Mușu avea chef de spus povești „de pi la ei“. Spunea că dacă un moare vândut de un alt om, vânzătorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ajuns pe malurile unui fluviu al cărui nume a făcut multă vreme spaima țiganilor din România, v-ați oprit Într-un sat, Varvarovka, și ați văzut pe partea cealaltă un oraș frumos, alb, case Înalte și blocuri, vile și grădini liniștite, o clădire mare și albă despre care se spunea că e Universitatea. În mijlocul drumului se aflau două ambulanțe germane distruse de grenade și camioanele au trebuit să le ocolească prin noroiul din șanțurile drumului. Până la traversarea fluviului și intrarea În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
a dat afară din plămâni tot aerul vechi și a pornit mai departe. În biroul primarului izbucnise din nou, de data aceasta În hohote și, În timp ce nu se putea opri, se asculta și se Întreba dacă nu cumva e isterică. — Liniștiți-vă, domnișoara Învățătoare, ce dracu’, se poate? Hai cu neica, hai, nu mai plânge! - zicea primarul și, În cele din urmă, ceea ce o liniștise cu adevărat fusese mirosul de tocană și lavandă pe care Îl răspândea acest om uriaș. Prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Încă o carte poștală și-i scrise lui Zare. „Vei fi și unchi!“ Grințu. Ieși din curtea mânăstirii și puse cele două scrisori În cutia de poștă. Stareța Îl recunoscu pe Grințu și fu bucuroasă să-i ofere o cameră liniștită și luminoasă, cu o splendidă vedere spre dealul din spatele mânăstirii. Apoi, cu desăvârșită politețe a oamenilor obișnuiți să trăiască În singurătate, ea Îi puse câteva Întrebări banale. Grințu răspunse corect, Încercând să fie cel puțin la fel de politicos. Da, era profesor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
spre porturile de unde era exportată, În timp ce acasă și la școală tremuram de frig. Frig pe care Îl simt și acum În oase. (Nicolas Sarkis, apud J. J. Servan-Schreiber, Sfidarea mondială, Editura Politică, 1982) Dar singurul om tânăr din Întreaga adunare „liniștită“ din marginea șantierului este În sfârșit descoperit de privirea neobișnuită de mobilă a bătrânului Bobocică. — Să trăiți, domnule profesor! - spune el. Îi răspund la salut și iată că Întrebarea pe care tocmai mi-o puneam În legătură cu felul caracterului acestui om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
a parcurs drumul Inițierii, urmează treapta experienței și, de aceea, apropierea și apoi cufundarea în concret este mult mai pregnantă acum, estompându-se din ce în ce mai mult prezența iluzoriului, fie contemplând lumea, într-un ungher, fie trăind, mult mai implicat, în real: Liniștit și feudal arde focul în cămin. Un imediat, cu ecouri bacoviene - transgresând măhălălile lui noiembrie, către necunoscut (calea ce-o urmăm se pierde-n ceață), un jalon orientativ putând fi numai bruma sânului tău -, este suportabil grație iubirii care estompează
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]